Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012


Ας είμαστε ειλικρινείς. Χαζοανέκδοτα σαν κι αυτό με το κουνούπι και τους Αφρικανούς ακούμε-αν δεν λέμε κιόλας- στις παρέες μας. Είναι άλλο, όμως, αυτό και άλλο να το γράφει μια αθλήτρια την παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων. Διότι, κακά τα ψέματα, αυτό την έφαγε. Ότι το έγραψε-ή μάλλον αναδείχτηκε- δυο μέρες πριν από την έναρξή τους. Σε άλλη συγκυρία θα είχε περάσει με περισσότερες ή λιγότερες αντιδράσεις.

Οι αθλητές είναι νέα παιδιά(η Παπαχρήστου 23 ετών). Και με τους νέους πρέπει να είμαστε επιεικείς. Δεν έχουν την πείρα, την ωριμότητα και την υπευθυνότητα να αξιολογήσουν κάτι που λένε και κάνουν. Αυτό δεν είναι προσπάθεια να δικαιολογηθεί η ενέργεια της πρωταθλήτριας του τριπλούν, είναι μια εξήγηση γι’ αυτό που έκανε.

Ήταν ρατσιστικό το «σχόλιο»-ανοησία που ανάρτησε στο twitter; Ήταν. Αμφιβάλλω, όμως, αν η ίδια κατάλαβε τι προέκταση μπορεί να έχει. Και αυτό δεν είναι αποκλειστικά δική της αδυναμία και ευθύνη. Δεν γνωρίζουμε τι έχει αποκομίσει από το οικογενειακό της περιβάλλον. Αλήθεια, το αθλητικό της περιβάλλον δεν έχει καμιά ευθύνη; Πόσοι από τους νεαρούς αθλητές μας, εκτός από το να φτιάχνουν το σώμα τους και να πετυχαίνουν επιδόσεις, άκουσαν κάποιον υπεύθυνο να τους λέει ότι παντός είδους διακρίσεις (φυλής, χρώματος, σεξουαλικών προτιμήσεων κλπ) είναι αδιανόητες; Αν βρεθεί κάποιος και πει ότι τα έχουν διδαχθεί και παρόλα αυτή η Παπαχρήστου «παρασύρθηκε» από την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής, τότε καλά να πάθει.

Στον αθλητισμό συνυπάρχουν η ομορφιά και οι ασχήμιες. Θυμάμαι πόσο άσχημη εντύπωση μου είχαν κάνει το 2004 οι αποδοκιμασίες του πλήθους την ώρα της διεξαγωγής του δρόμου των 400 μέτρων, επειδή είχε αποκλειστεί ο Κεντέρης. Υπενθυμίζω ότι ο ίδιος και η συναθλήτριά του Θάνου κρύβονταν επί μέρες για να αποφύγουν τον  έλεγχο.

Μια άλλη αθλήτρια, η ολυμπιονίκης-κομήτης το 2004 στην Αθήνα, Φανή Χαλκιά, είχε μιλήσει για τους Έλληνες που «είναι γεννημένοι να είναι πρώτοι». Τέσσερα χρόνια μετά πιάστηκε ντοπαρισμένη στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Σήμερα διάβασα ότι η ίδια, υπερασπιζόμενη την Παπαχρήστου, καταφέρθηκε με υβριστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον όσων την τιμώρησαν.

Πόση ντροπή αισθανθήκαμε όταν αποδείχτηκε ότι σχεδόν όλη η «θρυλική» ομάδα μας της Άρσης Βαρών ήταν ντοπαρισμένη;

Εν κατακλείδι: η τιμωρία της Παπαχρήστου ήταν αναπόφευκτη, αν και δυσανάλογα βαριά σε σχέση με ίδια  ή και βαρύτερα εγκλήματα του δημόσιου βίου. Τι να κάνουμε; Ας πρόσεχε. Μικρή είναι, θα έχει και άλλες ευκαιρίες, αν αξίζει. Όσο θα είναι αθλήτρια, να προσέχει τι λέει και γράφει. Για να μην αμαυρώνονται η φυσική ομορφιά της και οι αθλητικές της ικανότητες από ασχήμιες, σαν κι αυτή που εκτόξευσε από το twitter.

Συνειδητά ή από ανοησία; Ελπίζουμε το δεύτερο. Αν είναι το πρώτο, σύντομα μπορεί να τη δούμε στη Βουλή…
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...