Έλενα Ακρίτα: Τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλον αιγιαλό!

badiera.gr

Τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων τα περνούσα στις «παράγκες στο Καβούρι» – περιουσία του Ορφανοτροφείου που δέσποζε στην κορφή του λόφου. Εκεί με φιλοξενούσαν οι θείοι και τα ξαδέλφια μου – οι γονείς μου τότε δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα για διακοπές.
Οι παράγκες ήταν χτισμένες σε ένα κατάφυτο δάσος που έβγαζε στην παραλία: το περίφημο λιμανάκι της Βουλιαγμένης όπου κυριολεκτικά ο κήπος «έμπαινε» στη θάλασσα. Εκεί μεγάλωσα, εκεί έμαθα μπάνιο, εκεί έχτισα πύργους στην άμμο. Εκεί ένιωσα πώς μπορεί να χωρέσει κοτζάμ «Ηλιος Ηλιάτορας» μέσα σε ένα τόσο δα πλαστικό κουβαδάκι. Και κανένας ποτέ δεν μου είπε «τα κουβαδάκια σου και σ’ άλλη παραλία».
Με κλειστή τη Βουλή και ασθμαίνοντα τα θερινά τμήματα, η κυβέρνηση περνάει κρυφίως και υπούλως – κοινώς, στη ζούλα – ένα νομοσχέδιο – κακούργημα.
Η αφίσα που κυκλοφόρησε το πανελλήνιο δίκτυο Ακτές Ωρα Μηδέν σε απλά ελληνικά αποκωδικοποιεί τις παραμέτρους μιας τερατώδους κρατικής αυθαιρεσίας. Μας εξηγεί τι είναι και πού αποσκοπεί το διαβόητο νομοσχέδιο:
- Καταργεί την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών σε πολλές παραλίες. Σε μια εξαθλιωμένη χώρα, όπου ελάχιστα αγαθά μπορούμε πλέον να απολαύσουμε, όλοι εμείς οι φορολογούμενοι δεν θα δικαιούμαστε να κάνουμε ούτε μια βουτιά στη θάλασσα: Κάποιοι μας λένε πολύ απλά «τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία».
- Οι παραλίες μας θα γίνουν «μπάτε σκύλοι, αλέστε», βορά στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Επιτρέπεται η πρόσβαση, επιτρέπεται το χτίσιμο, επιτρέπεται το ξεσάλωμα. Επιτρέπεται να κάνουν ό,τι γουστάρουν πάνω στο πτώμα ενός δημόσιου αγαθού. Οσο για μας; «Τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία».
- Το νομοσχέδιο παραχωρεί στα ιδιωτικά συμφέροντα θάλασσες, λίμνες, νησίδες, υφάλους και σκόπελους. Δεν σας αρέσει, πατριωτάκια; «Τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία».
- Καταστρέφει ανεπανόρθωτα τις ομορφιές του ελληνικού τοπίου – όσες μας περίσσεψαν, τέλος πάντων – και φυσικά τα αρχαιολογικά και βυζαντινά μνημεία. Δεν σας κάθεται καλά; «Τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία».
- Επιτρέπει μπαζώματα για την εξυπηρέτηση, λέει, «στρατηγικών τουριστικών επενδύσεων». Νομιμοποιεί αυθαίρετες ξενοδοχειακές μονάδες και κάνει τα στραβά μάτια σε «περίεργες» – ίνα μη τι χείρον είπω – επενδύσεις. Διαφωνείτε πως έτσι θα πραγματοποιηθεί το «successstory»; «Τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία».
Οι φορείς που συγκεντρώθηκαν στο Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος – που κάνει σπουδαίο, μαχητικό έργο – μεταξύ άλλων καταγγέλλουν ότι:
«Μετά τη δημόσια γη, τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, στον βωμό της “ανάπτυξης” επιχειρείται τώρα να θυσιαστεί και το πολυτιμότερο τμήμα της κοινόχρηστης δημόσιας γης, δηλ. ο αιγιαλός και οι παράκτιες και παραλίμνιες περιοχές.
Το νομοσχέδιο έχει συνταχθεί κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας για την προστασία των ακτών και του τοπίου, χωρίς το αναγκαίο επιστημονικό έρεισμα και χωρίς τη συμμετοχή των αρμόδιων επιστημονικών δημόσιων φορέων.
Οι ρυθμίσεις πλήττουν ευθέως και ανεπανόρθωτα ακτές, υγρότοπους, ευπαθή οικοσυστήματα, ενάλιες και παράκτιες αρχαιότητες, τοπίο και φυσικούς σχηματισμούς. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι ακτές χάνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και οι πολίτες την ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτές. Ταυτόχρονα, επιβραβεύονται για άλλη μια φορά οι καταπατητές εις βάρος του κράτους δικαίου.
Η εφαρμογή του νομοσχεδίου – αξιολογούμενη ακόμα και με στυγνή οικονομική λογική – θα στερήσει τη χώρα από το σπουδαιότερο συγκριτικό της πλεονέκτημα και τη μοναδική της ευκαιρία για ανάκαμψη μέσω βιώσιμης ανάπτυξης.
Οι οργανώσεις που υπογράφουν το παρόν ψήφισμα δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν στη μαύρη τρύπα του χρέους να καταπιεί το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας, δηλ. την ίδια την επιβίωση, φυσική, ηθική και πνευματική, του λαού της για το παρόν και το μέλλον.
Ενώνουν τη φωνή τους με τις αντιδράσεις φορέων και πολιτών που ήδη σε αριθμό 150.000 και πλέον (σημείωση: Περίπου όσες υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί, τώρα που γράφεται αυτό το κείμενο) ζητούν την απόσυρση του νομοσχεδίου και καλούν τους βουλευτές και τα κόμματα να γνωστοποιήσουν στους πολίτες άμεσα τη σαφή θέση τους απέναντί του»
Τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων τα περνούσα στις παράγκες στο Καβούρι… Κάποιος ευλόγησε τη γενιά μου – και τα κουβαδάκια της! Χρέος μας να προστατέψουμε τις παραλίες μας… Να διαφυλάξουμε τα κουβαδάκια των παιδιών μας.
Κι όλο τον «Ηλιο τον Ηλιάτορα» που κρύβουν μέσα τους!

Φ. Κουβέλης: Ανάγκη για νέα προοδευτική διακυβέρνηση

capital.gr

Για μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση, βασισμένη στην προγραμματική συμφωνία Κεντροαριστερας-Αριστεράς, κάνει λόγο ο Φώτης Κουβέλης σε συνέντευξή του στην "Εφημερίδα των Συντακτών". Διαπιστώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνά «στη λογική αναζήτησης κοινών τόπων με άλλους χώρους», ενώ αναφερόμενος στα εσωκομματικά της ΔΗΜΑΡ, υπεραμύνεται της διεξαγωγής του συνεδρίου.

«Η κοινωνία έχει ανάγκη από μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση, στην οποία έχουν θέση όλα τα κόμματα που αντιπαρατίθενται στον νεοφιλελευθερισμό και συγκλίνουν στη θέση ότι η Ελλάδα θα πρέπει να βγει από το τούνελ της κρίσης, παραμένοντας εντός του ευρώ. Σ’ αυτή την προοδευτική διακυβέρνηση χωρούν όλοι, εκτός από τις συντηρητικές πολιτικές. Και η κεντροαριστερά και η Αριστερά. Μια Αριστερά απαλλαγμένη από το λαϊκισμό και μια κεντροαριστερά απεξαρτημένη από τη στρατηγική σύμπλευση με τη ΝΔ» τονίζει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.

Ο κ. Κουβέλης διαπιστώνει «ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από την αντίληψη της μονοκομματικής αυτάρκειας μοιάζει να περνά στη λογική της αναζήτησης κοινών τόπων και συμπτώσεων με άλλους χώρους». Ωστόσο υπογραμμίζει «ότι το μοναδικό εργαλείο για τις όποιες συμπτώσεις είναι οι προγραμματικές συμφωνίες επί συγκεκριμένων θεμάτων και συγκεκριμένων πολιτικών και όπως εκτιμά «εδώ μας χωρίζουν ακόμα πολλά».

Αναφερόμενος στα εσωκομματικά της ΔΗΜΑΡ, υπεραμύνεται της διεξαγωγής του συνεδρίου και τονίζει: «Μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός μας, έδωσα όλες τις προσωπικές και πολιτικές διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να πάμε σε ένα συνέδριο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, αλλά σε ένα συνέδριο συνθέσεων. Κι αυτή τη διαδικασία την έχει ανάγκη η Δημοκρατική Αριστερά. Ορισμένοι επιμένουν να μην το αντιλαμβάνονται και να αντιμετωπίζουν την προσφυγή στη συλλογικότητα του κόμματός μας με καχυποψία. Είναι επιλογή τους. Θέλω απλώς να τους υπενθυμίσω ότι στις σημαντικές πολιτικές καμπές – και τέτοια είναι για τη Δημοκρατική Αριστερά η στιγμή που διανύουμε - δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη δημοκρατική λύση, από τον βαθύ, ειλικρινή και δημοκρατικά οργανωμένο διάλογο». 

Σε ερώτηση αν θα συνομιλήσει με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, σημειώνει ότι «η απόφασή μας είναι να συμμετάσχουμε στο διάλογο για την κεντροαριστερά - με όσους φυσικά αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστερά. Η κατεύθυνση αυτή, ωστόσο, δεν συνεπάγεται ότι προσερχόμαστε στην όποια συζήτηση έχοντας προεξοφλημένο το αποτέλεσμα ή την κατάληξή της. Είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε με όλα τα κόμματα και τις κινήσεις αυτού του χώρου».

Ο κ. Κουβέλης κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχει αναλάβει δεσμεύσεις, την εφαρμογή των οποίων μετέθεσε απλώς ο εκλογικός χρόνος. «Και αναφέρομαι σε νέα μέτρα, τα οποία κινούνται σαφέστατα σε μνημονιακή κατεύθυνση. Θέλετε παράδειγμα; Η «μικρή ΔΕΗ», την πώληση της οποίας προωθεί η κυβέρνηση. Αλλά έρχονται κι άλλα. Τα προαναγγέλλει η ίδια η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου: εισαγωγή του λοκ – άουτ, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέο ασφαλιστικό, απολύσεις στο δημόσιο...» τονίζει.

Τέλος, εκτιμά ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ενώ αναφερόμενος στην εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας επαναλαμβάνει ότι «η εκλογή του Προέδρου δεν είναι διαδικαστικό ζήτημα και δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί αυτοτελώς παρά σε συνάρτηση με το γενικότερο πολιτικό κλίμα εκείνης της περιόδου και το περιεχόμενο των ασκούμενων πολιτικών. Χωρίς ορατή αλλαγή αυτών των πολιτικών, ο σχηματισμός προεδρικής πλειοψηφίας θα είναι εξαιρετικά δυσχερής».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συνήγορος του Πολίτη: Ξέφραγο αμπέλι η ζώνη του αιγιαλού

badiera.gr

Ξέφραγο αμπέλι είναι η ζώνη αιγιαλού και παραλίας, διαπιστώνει στην έκθεσή του ο Συνήγορος του Πολίτη και αποκαλύπτει ότι επιχειρηματίες αναψυχής και εστίασης έχουν καταλάβει παράνομα τον δημόσιο χώρο, πολλές φορές με την ανοχή των δημοτικών αρχών και των δημόσιων υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για τη διασφάλιση της νομιμότητας.Καρφώνει μάλιστα τους περιφερειάρχες οι οποίοι έχουν την ευθύνη για την κατεδάφιση αυθαίρετων παρεμβάσεων που είχαν εντοπιστεί μετά από καταγγελίες πολιτών στις υπηρεσίες του.Βασική αιτία της βάναυσης καταπάτησης και υποβάθμισης της δημόσιας περιουσίας, σύμφωνα με την έκθεση, είναι οι σοβαρές καθυστερήσεις που διαπιστώνονται στην οριοθέτηση των προστατευόμενων περιοχών, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εφαρμοστούν οι νόμοι.Κατάληψη του δημόσιου χώρου, κατασκευή μόνιμων υποδομών χωρίς έγκριση ή με άδεια προσωρινών εγκαταστάσεων και μπαζώματα της παραλίας για να αυξηθούν οι προς εκμετάλλευση χώροι είναι τα πιο συνηθισμένα από τα «εγκλήματα» που γίνονται στις ελληνικές ακτές.Οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών είναι υποστελεχωμένες και δεν κάνουν ελέγχους. Διαπιστώνεται όμως και απροθυμία για τη διενέργεια ελέγχων μετά από καταγγελίες πολιτών.Αλλά και οι δήμοι, στους οποίους έχει εκχωρηθεί το δικαίωμα ενοικίασης τμημάτων της παράκτιας ζώνης, συχνά δεν εισπράττουν ούτε τα προβλεπόμενα μισθώματα. «Το πρόβλημα αποκτά τεράστιες διαστάσεις τους καλοκαιρινούς μήνες», διαπιστώνει η έκθεση, που κάνει λόγο για «καταλήψεις χώρων χωρίς σύννομη παραχώρηση ή καθ’ υπέρβαση των όρων παραχώρησης». Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν προηγηθεί οι απαιτούμενες περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις.Ο Συνήγορος του Πολίτη καλεί τις κατά τόπους Κτηματικές Υπηρεσίες, που είναι οι ουσιαστικοί διαχειριστές της παράκτιας ζώνης, να προχωρήσουν άμεσα σε αυτοψίες και να εκδώσουν πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής σε όσες περιπτώσεις διαπιστώνουν παραβάσεις.Από τη μεριά τους, οι δήμοι οφείλουν να ελέγξουν το «ξεχείλωμα» των χώρων που διαθέτουν προς ενοικίαση και σε περιπτώσεις που διαπιστώνουν άρνηση καταβολής ενοικίων να προχωρούν σε καταγγελία των συμβάσεων.

Λυκούδης: «Δεν θα πάω στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ»

tovima.gr
«Ενδιαφέρων πολιτικός και πολύ φιλικός χώρος το ΠΟΤΑΜΙ»

Δεν θα πάει στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ δήλωσε ο βουλευτής Επικρατείας Σπύρος Λυκούδης και σε όσους ρωτούν αν θα φύγει από το κόμμα ή θα μείνει, απάντησε ως εξής: «Ο Λυκούδης θα κάνει αυτό που έκανε πάντα. Θα δώσει, με όλη του τη δύναμη, τη μάχη για να μπορέσει να επαναφέρει τον χώρο-λέω τον χώρο γιατί έτσι όπως είναι σήμερα η ΔΗΜΑΡ είναι εξαιρετικά δύσκολο να λέω για αισιόδοξες προοπτικές-σε μια κατεύθυνση που θα μπορέσει να του δώσει μια καινούρια δυνατότητα να παρέμβει. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος, αλλά νομίζω ότι αυτή τη μάχη, μέχρις ότου πιστέψω ότι δεν υπάρχει άλλο περιθώριο, θα τη δίνω, αλλά ξαναλέω δεν είμαι αισιόδοξος».

Ο κ. Λυκούδης μίλησε σε εκδήλωση της μεταρρυθμιστικής τάσης της ΔΗΜΑΡ στη Θεσσαλονίκη και είπε ότι το κόμμα βρίσκεται σε ένα πάρα πολύ άσχημο σημείο. «Το 1% είναι ένα ποσοστό ταπεινωτικό για τη ΔΗΜΑΡ. Είναι θέμα να αναζητήσουμε υπαρξιακού χαρακτήρα δυνατότητες για το κόμμα και όχι μόνο καλών ή κακών πολιτικών. Να δούμε αν και πόσο μπορούμε να είμαστε μια υπαρκτή πολιτική δύναμη», επισήμανε.

Τόνισε την ανάγκη ανασυγκρότησης της δημοκρατικής παράταξη, καθώς, όπως είπε, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που δεν θέλει να εκφραστεί ούτε με τον κ. Σαμαρά, ούτε με τον κ. Τσίπρα, και σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι αφού ο χώρος αποκτήσει ειδικό πολιτικό βάρος, τότε θα είχε κάποιο νόημα να συζητήσει και με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι απλώς ένα κομμάτι να «προσκολληθεί» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για το «Ποτάμι» ο κ. Λυκούδης σημείωσε ότι είναι «ένας ενδιαφέρων και πολύ φιλικός χώρος» και ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο μιλάει, αλλά «πρέπει να προσδιορίσει ακριβώς το πολιτικό του στίγμα» και ευχήθηκε στο συνέδριο του «να αρχίσει να διαμορφώνει ένα πολιτικό πλαίσιο που να ξέρουμε πια τι σκέφτεται», ενώ συμπλήρωσε: «Εχω πραγματικά ειλικρινά αισθήματα φιλίας και αλληλεγγύης απέναντι στους καλούς φίλους του Ποταμιού».

Στην εκδήλωση πήραν μέρος ο πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ Σπύρος Βούγιας, η υποψήφια περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, με τη στήριξη της «Ελιάς», Νιόβη Παυλίδου, μέλη της ΔΗΜΑΡ από τη μεταρρυθμιστική και στελέχη από το «Ποτάμι».

Τσίπουρο, ελιά και Κεντροαριστερά: Νέα συνάντηση βουλευτών ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ

του Νίκου Τσίτσα  , thetoc.gr

Η Ομάδα των 10 βουλευτών ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ξαναχτυπά. Νέα συνάντηση το μεσημέρι σε ...τσιπουράδικο με το όνομα «Τσίπουρο και Ελιά». Προετοιμάζονται πρωτοβουλίες τις επόμενες ημέρες

Νέα συνάντηση της πρωτοβουλίας των 10 βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ πραγματοποιήθηκε πριν από λίγη ώρα σε ...τσιπουράδικο στην Ζαλοκώστα με το συμβολικό όνομα «Τσίπουρο και ...Ελιά» όπου το μενού περιελάμβανε τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά.
Παρόντες ήταν από το ΠΑΣΟΚ οι βουλευτές Θάνος Μωραϊτης, Συμεών Κεδίκογλου Νίκος Σηφουνάκης και Φίλιππος Σαχινίδης ενώ απουσίαζε δικαιολογημένα ο Κώστας Τριαντάφυλλος που βρίσκεται στο Στρασβούργο. Από την ΔΗΜΑΡ συμμετείχαν οι Γιάννης Πανούσης, Δημήτρης Αναγνωστάκης, Θωμάς Ψύρρας και Νίκης Φούντα ενώ ο Γιώργος Κυρίτσης δεν παρέστη λόγω ενός προσωπικού θέματος.
Οι «10» αποφάσισαν να συνεχίσουν την επικοινωνία και να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης με σεβασμό στα κόμματα τα οποία ανήκουν. Εκφράζοντας την κοινή τους αγωνία για την ανασύνθεση της Μεγάλης Ριζοσπαστικής Δημοκρατικής Παράταξης ανανέωσαν το ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα όπου θα οριστικοποιηθούν οι πρωτοβουλίες που θα αναλάβουν για την Κεντροαριστερά.
Όπως έχει αναφέρει το TheToc η ομάδα των 5 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ έχουν πυκνώσει τις επαφές τους στον τελευταίο καιρό με συνδικαλιστές και με στελέχη των κομμάτων της Κεντροαριστερά, ενόψει του συνεδρίου του κόμματος το φθινόπωρο.  

Η κόλαση κρύβεται σε υποπαραγράφους

του Νίκου Ξυδάκη , kathimerini.gr


Κατά τη μνημονιακή εποχή παρακολουθήσαμε συχνά κυβερνητικούς παράγοντες να επικαλούνται την πίεση της τρόικας ή τα προαπαιτούμενα μέτρα του προγράμματος, προκειμένου να δικαιολογήσουν νομοθετήματα εξαιρετικά σκληρά ή απλώς παράλογα. Η λογική ήταν γνωστή: εφόσον έχουμε συνυπογράψει μνημόνια και συμβάσεις, πρέπει να τα τηρήσουμε. Το οποίο υπονοούσε ότι δεν επιθυμούσαν οι κυβερνώντες να πάρουν σκληρά ή και άδικα μέτρα, αλλά τους το επέβαλε η τρόικα.

Πίσω από αυτό το κρυφτούλι, συνέβη και συμβαίνει ακόμη μια τερατώδης νομοθέτηση, πρόχειρη, χαοτική, αντινομική, ιδιοτελής, που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, συντεχνιακά και ατομικά, και απορρυθμίζει τον δημόσιο χώρο, χωρίς να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον.

Αυτή η απόκρυψη και η μη ανάληψη ευθύνης συνεχίζεται αδιάκοπα, τέσσερα χρόνια μετά το μνημόνιο. Με μια διαφορά: τώρα γνωρίζουμε ότι πολλές νομοθετικές ρυθμίσεις δεν είναι διαταγές της τρόικας ούτε προαπαιτούμενα του μνημονίου, αλλά πολιτικές αποφάσεις της ίδιας της κυβέρνησης. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, λέγεται ότι εγχώρια λόμπι υπέβαλλαν αιτήματά τους απευθείας στην τρόικα παρακάμπτοντας την κυβέρνηση, η οποία υποχρεωνόταν να ακολουθήσει, δηλαδή να υποβάλει στη Βουλή τα κλαδικά αιτήματα ως μνημονιακές υποχρεώσεις...

Ουσιαστικά, μέσα στην κρίση, δια της υπερπαραγωγής νόμων, διαμορφώνεται ένα δικαιικό πλαίσιο και μια κρατική δομή, που αντί να εξορθολογίζουν τις δημόσιες λειτουργίες και να προστατεύουν τους πολίτες, μεγιστοποιούν την αυθαιρεσία των εκάστοτε κυβερνώντων και καταργούν τους κανόνες διαβούλευσης και λογοδοσίας.

Σε αυτή την παράδοση απόκρυψης, προχειρότητας και ιδιοτέλειας, εντάσσονται και δύο πρόσφατες νομοθετικές πράξεις της Βουλής. Μία είναι η κατεπείγουσα ψήφιση του χωροταξικού από το θερινό τμήμα της Ολομέλειας. Μέσα σε μία ημέρα οι βουλευτές εκλήθησαν να μελετήσουν και να αποφασίσουν για το χωροταξικό και πολεοδομικό μέλλον της χώρας, π.χ. για το πώς ορίζονται οι ζώνες αμιγούς κατοικίας και πώς οι ζώνες μικτής χρήσης, σε ένα νομοσχέδιο που ελάχιστη σχέση είχε με ό,τι είχε κατατεθεί προς διαβούλευση. Το παιχνίδι με τα προαπαιτούμενα εξελίχθηκε ως εξής: η τρόικα πράγματι είχε απαιτήσει σύμπτυξη των σταδίων έγκρισης χωροθέτησης. Και πράγματι από επτά τα στάδια έγιναν τέσσερα. Ομως: η εγχώρια πονηριά έγκειται ότι στο μέλλον τα Ρυθμιστικά σχέδια θα τροποποιούνται κατά το δοκούν με μια απλή υπουργική απόφαση! Ολη η εξουσία στον υπουργό. Ας ωρύονται πολεοδόμοι, χωροτάκτες, τεχνικά επιμελητήρια και περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Σε άλλη περίπτωση, στο δαιδαλώδες πολυνομοσχέδιο για τη διανομή του κοινωνικού μερίσματος, ένα υψηλής κωδικοποίησης νομικό κείμενο υπερεκατό σελίδων με τρία άρθρα όλα κι όλα, παρεισέφρησε μια υποπαράγραφος φωτιά. Σύμφωνα με την υποπαράγραφο αυτή, αίρεται η δυνατότητα των δικαστικών λειτουργών να ζητούν άρση τηλεφωνικού απορρήτου κατά την έρευνα οικονομικών εγκλημάτων, συγκεκριμένα κατά την έρευνα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Στα μουλωχτά, χωρίς διαβούλευση, με διαδικασίες εξπρές στα θερινά της Βουλής. Και τι ειρωνεία: το νομοσχέδιο αφορούσε την ανακούφιση των πληγέντων της κρίσης. Αλλά αφορούσε και την ανακούφιση των παραγωγών της κρίσης, των πλυντηριούχων μαύρου χρήματος...

Δυστυχώς έχουν δίκιο οι δανειστές για όσα καταμαρτυρούν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, ότι δηλαδή δεν συλλαμβάνει το μαύρο χρήμα και τη φοροδιαφυγή. Με τέτοιο νομοθετικό-απορρυθμιστικό έργο, με τέτοια επίδειξη θράσους εν μέσω κοινωνικών ερειπίων, η κυβερνώσα τάξη δείχνει ότι όχι μόνο ανέχεται την ανομία αλλά και την υποθάλπει.

Βάλτε ένα (αριστερό) γκολ!

του Γιώργου Καρελιά , protagon.gr

Γιατί η Αριστερά -για την ακρίβεια τα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης που την εκφράζουν- βγάζουν τέτοια μιζέρια στις αθλητικές επιτυχίες και ειδικά στο ποδόσφαιρο;
Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι η γνωστή ρήση του Μαρξ «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Κατά προέκταση, αφού το ποδόσφαιρο είναι ένα είδος θρησκείας, ιδού το νέο «όπιο».
Βεβαίως, η εξήγηση αυτή είναι πολύ αδύναμη, με δεδομένο ότι το ποδόσφαιρο έχει υμνηθεί από διανοούμενους υπεράνω υποψίας, παλαιούς και σύγχρονους. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι ο Ιταλός κομμουνιστής φιλόσοφος Αντόνιο Γκράμσι είχε χαρακτηρίσει το ποδόσφαιρο «βασίλειο της ανθρώπινης τιμιότητας». Και ο Βρετανός μαρξιστής ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ «λαϊκή θρησκεία του προλεταριάτου».
Τότε, πώς εξηγείται η μεγάλη επιφυλακτικότητα της ημέτερης παραδοσιακής Αριστεράς έναντι του αθλήματος ακόμη και σήμερα; Για παράδειγμα, η εφημερίδα του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης, αγνόησε εντελώς τη χτεσινή μεγαλύτερη είδηση, τη νίκη-πρόκριση της εθνικής του ποδοσφαίρου. Ούτε μια αναφορά στην πρώτη σελίδα (εδώ). Ανεξήγητο; Όχι. Αβυσσος η ψυχή των ανθρώπων του Περισσού.

Αλλά και η Αυγή, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι βλέπει ότι «η Εθνική γράφει ιστορία», περιορίζει αυτήν την ιστορία σε ένα μίζερο μονόστηλο στο κάτω μέρος της σελίδας (εδώ). Γιατί; Ισως εδώ η μόνη εξήγηση να είναι ο… Σαμαράς. Να φοβήθηκαν, δηλαδή, ότι προβάλλοντας περισσότερο το γεγονός, θα έκαναν τους αναγνώστες τους να πιστέψουν ότι τα πάντα γίνονται… με εντολή (Αντώνη) Σαμαρά!
Είπαμε ότι είμαστε η χώρα της υπερβολής, στην οποία η καταστροφή από τον θρίαμβο δεν απέχει πολύ. Αλλά, διάβολε, δεν πειράζει να… ξεφεύγουμε μια φορά στα δέκα χρόνια. Ένα γκολ, μια πρόκριση δεν μας λύνει τα προβλήματα, αλλά και δεν μας… αποπροσανατολίζει. Χαρά φέρνει. Έστω για λίγες ώρες.
Τι να κάνουμε; Να περιμένουμε να συνεδριάσουν τα κομματικά όργανα , για να αποφανθούν αν το γκολ του Σαμαρά εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και τότε να πανηγυρίσουμε;

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Αποστάσεις ΔΗΜΑΡ από το προσκλητήριο Τσίπρα

matrix24.gr

Αρνητική ήταν η απάντηση της ΔΗΜΑΡ στην πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα για την αποψινή εκδήλωση κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και της δημουργίας της «μικρής ΔΕΗ». Παράλληλα, ούτε ο Περισσός θα στείλει εκπρόσωπο στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Τιτάνια, ενώ οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα εκπροσωπηθούν από την τομεάρχη Ενέργειας και βουλευτή Κοζάνης, Ραχήλ Μακρή.

Του Γιώργου Μελιγγώνη

Σήμερα συνεδρίασε η Κ.Ο. της ΔΗΜΑΡ ως το αρμόδιο όργανο να αποφασίσει για την απάντηση στην πρόσκληση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ -αφού η επιστολή Τσίπρα απευθυνόταν στους βουλευτές του κόμματος του Φώτη Κουβέλη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ αποφάσισαν να μην εκπροσωπηθούν στην αποψινή εκδήλωση, καίτοι ο γραμματέας της Κ.Ο. της ΔΗΜΑΡ, Δημήτρης Αναγνωστάκης, στην απαντητική επιστολή του προς την Κουμουνδούρου, σημειώνει την αναγκαιότητα διαλόγου για τα κρίσιμα ζητήματα «που κάθε κόμμα έχιε θέσει ως προτεραιότητα στη σημερινή πολιτική συγκυρία».
Όπως προαναφέρθηκε, στην αποψινή εκδήλωση δε θα εκπροσωπηθεί ούτε το ΚΚΕ, ενώ το «ναι» είπαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, τους οποίους θα εκπροσωπήσει η Ραχήλ Μακρή.
Η απαντητική επιστολή του Δημήτρη Αναγνωστάκη στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως εξής:
«Η Κ.Ο της ΔΗΜΑΡ ευχαριστεί την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε στην εκδήλωση που οργανώνετε σήμερα, η οποία καταγράφει την αναγκαιότητα έναρξης διαλόγου για τα κρίσιμα ζητήματα που κάθε κόμμα έχει θέσει ως προτεραιότητα στη σημερινή πολιτική συγκυρία.
Σε σχέση με τις θέσεις μας για την ΔΕΗ σας ενημερώνουμε ότι:
Η ΔΗΜΑΡ εξ αρχής στα θέματα των αποκρατικοποιήσεων των Οργανισμών Κοινής Ωφελείας και της μεταφοράς όλων των μετοχών τους στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση ήταν αντίθετη.
Ειδικότερα για το θέμα των δικτύων της ιδιωτικοποίησης – πώλησης των δικτύων της ενέργειας του ΑΔΜΗΕ καταψήφισε την ρύθμιση καταγγέλλοντας ότι παραβίαζε κάθε συμφωνία για να δημόσια δίκτυα, τα οποία στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ παραμένουν υπό δημόσιο έλεγχο.
Για το συγκεκριμένο ζήτημα η Κ.Ο εξακολουθεί να παραμένει ανοικτή στη δημόσια συζήτηση προκειμένου να αποκρουσθεί η περαιτέρω διάλυση, διάσπαση και ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ».

Αριστερό Δίκτυο «καρφώνει» Χατζησωκράτη

matrix24.gr
Αν και η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε τροχιά... αριστερής στροφής, υπάρχουν ορισμένα στελέχη της που θέλουν πιο έντονο αριστερό πρόσημο από την ηγεσία του κόμματος.

Έτσι, χθες, τα μέλη του «Αριστερού Δικτύου» της ΔΗΜΑΡ στην Κεντρική Επιτροπή (Βαγγέλης Ζορκάδης, Χρήστος Σταυρόπουλος, Θράσος Φωτεινός, Δημήτρης Λουκάς) εξέδωσαν... ξεχωριστή ανακοίνωση κατά της ιδιωτικοποίησης της «μικρής ΔΕΗ», μην κρύβοντας ότι δεν τους καλύπτουν οι σχετικές δηλώσεις του αρμοδίου στελέχους, Δημήτρη Χατζησωκράτη. Μάλιστα, η ανακοίνωσή τους θυμίζει κάτι από... ΣΥΡΙΖΑ, καθώς κάνουν λόγο για «ξεπούλημα στρατηγικών τομέων του ελληνικού ενεργειακού συστήματος» και καταγγέλλουν ότι «οι γνωστοί όμιλοι επιχειρηματικών συμφερόντων που συνωστίζονται γύρω από το μοίρασμα του πλούτου της ΔΕΗ, κερδοσκοπούν». «Η κατάτμηση και πώληση μονάδων της ΔΕΗ και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ν/σ αποτελεί ακραία μορφή ιδιωτικοποίησης δημόσιας περιουσίας», τονίζουν τα στελέχη αυτά.
Πάντως, για όσους έχουν διαβάσει και τις ανακοινώσεις του Δημήτρη Χατζησωκράτη, η ανακοίνωση του «Αριστερού Δικτύου» περιέχει ένα καρφί για τον υπεύθυνο Οικονομικής Πολιτικής της ΔΗΜΑΡ. Ο Χατζησωκράτης, σε όλες τις ανακοινώσεις του, λέει μεν όχι στο νομοσχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ», ωστόσο διαβεβαιώνει ότι η ΔΗΜΑΡ είναι υπέρ της «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας». Η απάντηση, λοιπόν, στον Δημήτρη Χατζησωκράτη έρχεται από συντρόφους του και όχι από στελέχη άλλων κομμάτων: «Η “απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας” χρησιμοποιείται σήμερα ως άλλοθι για την προώθηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, του κυβερνητικού της εταίρου, του ΠΑΣΟΚ, και των επιχειρηματικών συμφερόντων που στοχεύουν σε εύκολο κέρδος μεγάλης κλίμακας», σημειώνουν, βάζοντας στη... θέση του τον συνεργάτη του Φώτη Κουβέλη.

Οι χωρίς κανονικά ρούχα

Ανδρέας Πετρουλάκης , protagon.gr

Δυό μέρες μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου εις βάρος των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε ότι είναι παράνομες οι περικοπές των δικαστικών. Περικοπές οι οποίες ασφαλώς έχουν επιβληθεί σε όλες τις κατηγορίες εργαζομένων του δημοσίου, είτε του ενιαίου είτε των ειδικών μισθολογίων. Το σκεπτικό είναι γνωστό από άλλες φορές. Οι δικαστές θεωρούν τους εαυτούς τους μια ιδιαίτερη κατηγορία εργαζομένων, υπερέχουσα έναντι όλων των άλλων τόσο ως προς τη σπουδαιότητα του ρόλου τους όσο και ως προς τις απαιτήσεις του. Το ξέρουμε δα ότι το επάγγελμα του δικαστικού είναι σημαντικότερο για την κοινωνία μας από εκείνο του εκπαιδευτικού, του Πανεπιστημιακού, του γιατρού του ΕΣΥ και των λοιπών υπαλλήλων του κράτους, όπως επίσης και το δυσκολότερο. Επίσης ξέρουμε ότι οι ίδιοι απαιτούν για τους εαυτούς τους υψηλότερες αποδοχές για να μην υποκύπτουν σε πειρασμούς. Τότε γιατί καταδικάζουν τους πολύ χαμηλότερα αμειβόμενους υπαλλήλους εφοριών ή πολεοδομιών που με αυτήν τη λογική είναι αναμενόμενο να υποκύψουν; Τους έχουν αποδώσει ποτέ το ελαφρυντικό των μη ικανοποιητικών, σε σχέση με τους πειρασμούς της ειδικότητας, αμοιβών;
Αυτήν τη φορά πάντως δεν αποφάσισαν μόνο για τους εαυτούς του την άρση των περικοπών αλλά συμπαρέσυραν και μια άλλη κατηγορία υπαλλήλων, τους ενστόλους. Ασφαλώς δεν μπορώ να κάνω δίκη προθέσεων και να συμπεράνω με ευκολία ότι έγινε για ξεκάρφωμα, πάντως είναι γεγονός ότι οι ένστολοι ανήκαν στην ίδια βασική κατηγορία των ειδικών μισθολογίων και οπωσδήποτε διευκολύνει την πέψη της απόφασης από την κοινωνία. Πόσω μάλλον που οι ένστολοι αποτελούν παραδοσιακά το σίγουρο σημείο αναφοράς της συντηρητικής κοινωνίας μας. Θυμίζω ότι στην ίδια κατηγορία εργαζομένων υπάγονται πανεπιστημιακοί, γιατροί του ΕΣΥ, διπλωμάτες κλπ. Όμως αυτοί ανήκουν στις ειδικότητες που ποτέ δεν τραγούδησε η λαϊκή μούσα. Η στολή είναι εκείνη που όσο πιο ανώριμη και καθηλωμένη είναι μια κοινωνία τόσο περισσότερο δοξάζεται.
Δεν λέω ότι οι ένστολοι αμείβονται όσο οι δικαστές, αλίμονο, κανείς δεν αμείβεται σαν τους δικαστές. Και μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό είναι χαμηλόμισθοι. Όμως οι μισθοί τους δεν είναι χαμηλότεροι από των δασκάλων, των καθηγητών, των γιατρών και των άλλων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα. Γιατί λοιπόν για αυτούς δεν βγήκαν ποτέ βουλευτές της λαϊκής ή της πιο αστικής δεξιάς να μοιρολογήσουν για τα 800 ευρώ που παίρνουν για να μας προσέχουν; Πόσα παίρνει ο νέος δάσκαλος, καθηγητής, ειδικευόμενος; Μόνο αυτοί που κρατούν όπλα προστατεύουν την κοινωνία μας, και όχι αυτοί που κρατούν βιβλία, υπολογιστές, νυστέρια, δοκιμαστικούς σωλήνες; Έτσι φαίνεται.
Για αυτό και ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μοιράσει το πλεόνασμα και σε ένστολους κάτω των 1500 ευρώ, αντί να το μοιράσει αποκλειστικά σε ανέργους. Σκέφτηκε κανείς ότι ίσως οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν κάτω από 1500 ευρώ; Ποιος θα διαμαρτυρηθεί όμως; Ποιος διαμαρτύρεται ποτέ για τη στολή που παραλύει κάθε αντίδραση σαν ξόρκι; Αντιθέτως κάθε εξαίρεσή τους από την κοινή μοίρα φαίνεται φυσιολογική γιατί και αυτοί αποτελούν μια, διαφορετικού τύπου από τους δικαστές αλλά πάντως ιδιαίτερη κατηγορία, υπερέχουσα στη συνείδηση της λαϊκής δεξιάς και όχι μόνο, από αυτούς που φορούν κανονικά ρούχα. Γιατί οι επωμίδες είναι πάντα δομικό υλικό των εθνικών μας ιδεολογημάτων. Για αυτό μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί ότι ήταν και το σίγουρο άλλοθι των δικαστών.
Δεν θέλω να υποτιμήσω τη χρησιμότητα των ενστόλων και μάλιστα των αστυνομικών, των πυροσβεστών και των ιπταμένων της πολεμικής αεροπορίας, ούτε φυσικά των δικαστών. Διαμαρτύρομαι για την τεχνητή εξύψωσή τους σε σχέση με άλλους εργαζόμενους. Ε, ναι , δεν είναι τιμητικό για την κοινωνία μας να προσπαθεί να περισώσει τις αποδοχές μόνο αυτών που φορούν τήβενο ή στολή. ΄Η ράσα.

Οι θερινές αγωνίες της Αριστεράς

του Παντελή Μπουκάλα , kathimerini.gr

Συνήθως οι εσωκομματικές εργασίες, άγονες τελετές όπως είναι, αποσπούν το ελάχιστο ενδιαφέρον που αποσπά και η σύγκληση του υπουργικού συμβουλίου· ίσως γι’ αυτό οι υπουργοί συνέρχονται όλο και πιο αραιά υπό τον πρωθυπουργό, για ν’ ακούσουν εθιμικές παραινέσεις. Μολαταύτα το πολιτικό ενδιαφέρον των τελευταίων ημερών, στο επίπεδο της ειδησεογραφικής κάλυψης και του δημοσιογραφικού σχολιασμού, μονοπώλησαν όσα έγιναν στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και στο αντίστοιχο όργανο της ΔΗΜΑΡ.

Το ενδιαφέρον δεν οφείλεται στη φαινομενικά υποτονική πολιτική παραγωγή λίγο πριν εξαντληθεί ο πρώτος καλοκαιρινός μήνας, όταν ακόμα και οι φρέσκοι υπουργοί αγχώνονται με το πού θα παραθερίσουν ινκόγκνιτο. Οσα συμβαίνουν εντός των δύο κομμάτων της Αριστεράς δεν αφορούν αποκλειστικά τον μικροχώρο τους, όπως συνέβαινε ελάχιστα χρόνια πριν. Συνδέονται με την ισχυρή πιθανότητα κυβερνητικής αλλαγής στις επόμενες εκλογές, τους πολιτικούς όρους και το ιδεολογικό περιεχόμενό της, καθώς και με τις συμμαχίες που θα (ή δεν θα) οδηγήσουν σ’ αυτήν.

Διαφορετικό το μέγεθος των δύο κομμάτων, διαφορετικό και το εκλογικό αποτέλεσμα που έχει να διαχειριστεί κάθε ηγεσία. Κοινό τους γνώρισμα, η ύπαρξη ισχυρών μειοψηφικών τάσεων, που συναρτάται και με τη διαφορετική πολιτική κουλτούρα που ασπάστηκε από ένα σημείο και έπειτα η μη δογματική Αριστερά: την αναγνώριση του δικαιώματος των στελεχών να υπερασπίζουν δημοσίως, δηλαδή πολιτικά, τη διαφορετική γνώμη τους, όσο κι αν ενοχλούν τα ηγετικά κλιμάκια· και μάλιστα χωρίς να φοβούνται ότι θα προπηλακιστούν με την εκτόξευση όλων εκείνων των εις -στής απαξιωτικών χαρακτηρισμών, στην κατασκευή των οποίων ήταν ανέκαθεν ευρηματικοί οι μηχανισμοί, που έδιναν θρησκευτική αξία στο Δόγμα (ρεφορμιστής, ρεβιζιονιστής, οπορτουνιστής κ.ο.κ.). Για το δικαίωμα αυτό, λιγοστοί φωτισμένοι αριστεροί είχαν το κουράγιο να πολεμήσουν ακόμα και στις βαριές μέρες της εξορίας τους σε ξερονήσια. Και ένας από τους κύριους λόγους που το ΚΚΕ δεν θέλει καμία σχέση με τον «ρεφορμιστικό», «οπορτουνιστικό» κ.ο.κ. ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φόβος της ηγεσίας του πως η (ωραία ωστόσο) ασθένεια της εσωκομματικής δημοκρατίας είναι μεταδοτική.

Ούτε του ΣΥΡΙΖΑ η ηγεσία ούτε της ΔΗΜΑΡ μπορούν να είναι βέβαιες ότι τα εσωκομματικά δρώμενά τους απασχόλησαν το κοινωνικό σώμα όσο τα ΜΜΕ. Κι αυτό οφείλουν να το συνυπολογίζουν κατά τη χάραξη της στρατηγικής τους. Να συνεκτιμούν, δηλαδή, ότι η επί μνημονίων ποσοστιαία διόγκωση της Αριστεράς δεν απορρέει από απότομη ή σταδιακή ιδεολογική ριζοσπαστικοποίηση του ενός τρίτου των πολιτών και δεν έχει το αντίστοιχό της σε μαζική κοινωνική δράση. Αυτή η έκδηλη αναντιστοιχία, όσον αφορά ειδικά τον ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ότι, πέραν των απολύτως και παλαιόθεν πεπεισμένων, δεν μπορεί να θεωρεί εξασφαλισμένη σχεδόν καμία νεοπροσήλυτη ψήφο. Η ΔΗΜΑΡ το παρέβλεψε αυτό. Και από το 6,26% του Ιουνίου του 2012 καταποντίστηκε στο φετινό 1,2%. Το τύποις παράδοξο; Αυτός που κυρίως πρέπει να προσεύχεται στον άγνωστο θεό των αριστερών για την περίσωση της ΔΗΜΑΡ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα λεφτά και τα γένια

του Γιώργου Καρελιά , protagon.gr

Οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται. Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ. Ετσι, η κυβέρνηση έσπευσε να εφαρμόσει ορισμένες από αυτές, οι οποίες -όλως τυχαίως- αφορούν τα μισθολογικά των δικαστών (εδώ).
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Οι δικαστές δικάζουν δικές τους υποθέσεις και, φυσικά, βγάζουν ευνοϊκές αποφάσεις. Όλα γίνονται νόμιμα και κανονικά. Έτσι προβλέπεται. Αυτοί δικάζουν και αποφασίζουν για όλους τους άλλους, για όλους μας, αυτοί δικάζουν και αποφασίζουν και για τους εαυτούς τους. Προσφεύγουν κάποιοι δικαστές στα δικαστήρια και συνάδελφοί τους, που τα συγκροτούν, εκδίδουν τις αποφάσεις. Ποιος περιμένει να εκδώσουν αρνητική απόφαση;
Πρέπει, λοιπόν, να εφαρμόζονται οι αποφάσεις. Αλίμονο. Όπως θα εφαρμοστεί και αυτή εδώ, η οποία δεν αφορά τους δικαστές ούτε καμιά άλλη ομάδα με ειδικό καθεστώς(μισθολόγιο). Αφορά όλους τους άλλους. Και λέει ότι κακώς καταργήθηκαν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία. Ασφαλώς είναι φιλολαϊκή απόφαση με την ασυδοσία που επικρατεί στην αγορά εργασίας. Θα αντιστραφεί; Πολύ αμφίβολο, τώρα που έχει γίνει καθεστώς. Άρα, ο φιλολαϊκός χαρακτήρας της απόφασης είναι συζητήσιμος. Και η πρακτική της αξία αμφίβολη.
Αλλά η απόφαση αυτή έχει και δεύτερο μέρος. Που λέει ότι οι καταιγιστικές μειώσεις αποδοχών, οι οποίες έγιναν στον ιδιωτικό τομέα, είναι εντάξει. Καμιά παρανομία, καμιά αντισυνταγματικότητα.
Μα, θα έλεγε κάποιος, αν οι δικαστές έλεγαν το αντίθετο, θα τιναζόταν η οικονομία στον αέρα. Ποιος ιδιώτης εργοδότης θα έδινε αναδρομικά δύο χρόνων και αμέσως αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, όταν οι περισσότεροι δεν πληρώνουν ή πληρώνουν με καθυστέρηση τα πετσοκομμένα; Ε, δεν μπορούν οι δικαστές να θέσουν σε κίνδυνο την οικονομική σταθερότητα κ.λπ. κ.λπ.
Πολύ σωστά. Ενώ ο εργοδότης που λέγεται κράτος δεν έχει κανένα πρόβλημα. Τα ταμεία είναι γεμάτα, τα δάνεια της τρόικας καταβάλλονται κανονικά και οι κρατικοί υπάλληλοι που δικαιώθηκαν από τα δικαστήρια (δηλαδή, οι δικαστές που δικαίωσαν εαυτούς) θα πάρουν και τα αναδρομικά τους και θα δουν τους μισθούς τους να επανέρχονται στην προτέρα κατάσταση.
Όλα νόμιμα, συνταγματικά, άγια και καλά. Τώρα πού θα βρει το πτωχευμένο κράτος-εργοδότης τα χρήματα γι’ αυτούς τους υπαλλήλους (και για όσους έχουν σειρά -ένστολοι, πανεπιστημιακοί κ.λπ.), δεν είναι δύσκολο να το φαντασθούμε. Όλο και κάποιος νέος φόρος θα βρεθεί, όλο και καμιά νέα εισφορά αλληλεγγύης θα επιβληθεί.
Πώς κάνετε έτσι; Έτσι δεν πρέπει να γίνει; Οι δικαστικές αποφάσεις δεν πρέπει να εφαρμόζονται για όλους; Οι Έλληνες δεν είναι ίσοι ενώπιον του νόμου; Είναι, είναι. Ε, δεν χάλασε ο κόσμος αν κάποιοι είναι λίγο πιο ίσοι και βλογάνε τα γένια τους...

Θ. Μαργαρίτης: Ορισμένοι φίλοι και σύντροφοι έχουν μανία καταδιώξεως

badiera.gr


«Πρέπει να εξαντλήσουμε τα περιθώρια συνθέσεων στη Δημοκρατική Αριστερά. Παρά την ήττα η ΔΗΜΑΡ μπορεί να ανακάμψει» τόνισε στο Βήμα 99,5 ο Θόδωρος Μαργαρίτης.
Ο κ. Μαργαρίτης παρατήρησε ότι «ορισμένοι φίλοι και σύντροφοι έχουν μανία καταδιώξεως» επεσήμανε ότι μπορεί να βρεθεί ένα μόντους βιβέντι και κάλεσε τη Μεταρρυθμιστική τάση να έχει μεταρρυθμιστική πρακτική και μέσα στο κόμμα και όχι αριστερίστικη λογική συγκρούσεων.
Ο Θοδωρος Μαργαρίτης τόνισε ότι πρέπει να γίνει συζήτηση ανάμεσα στις κινήσεις της κεντροαριστεράς, σημειώνοντας ότι η ΔΗΜΑΡ θα πάει με το πολιτικό της πλαίσιο και όχι «για τσάι».
«Το πολιτικό αυτό πλαίσιο» τόνισε «επαναφέρει σε συνθήκες ομαλοποίησης της οικονομιας τις προγραμματικές διαφορές κεντροαριστεράς – κεντροδεξιάς»

ΔΗΜΑΡ: Η Εθνική κατάφερε να μας κάνει υπερήφανους

real.gr

Συγχαρητήρια έδωσε η Δημοκρατική Αριστερά για τη μεγάλη, χθεσινή νίκη των Ελλήνων διεθνών.

«Για μια ακόμη φορά η Εθνική Ελλάδος κατάφερε, με τη σημαντική νίκη της, να μας δώσει χαρά και να μας κάνει υπερήφανους.

Θερμά συγχαρητήρια στην ομάδα μας για την εξαιρετική εμφάνιση και την πρόκριση στον επόμενο γύρο του Μουντιάλ», αναφέρει η Αγίου Κωνσταντίνου.

Δήλωση τεσσάρων μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ για την πώληση μονάδων της ΔΕΗ

25 Jun, 2014 , ipyxida.gr

Το ξεπούλημα στρατηγικών τομέων του ελληνικού ενεργειακού συστήματος ουδεμία σχέση έχει με το νέο ενεργειακό πρότυπο που έχει ανάγκη η χώρα μας και η Ευρώπη. Οι γνωστοί όμιλοι επιχειρηματικών συμφερόντων που συνωστίζονται γύρω από το μοίρασμα του πλούτου της ΔΕΗ, κερδοσκοπούν. Η κατάτμηση και πώληση μονάδων της ΔΕΗ και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ν/σ αποτελεί ακραία μορφή ιδιωτικοποίησης δημόσιας περιουσίας. Η “απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας” χρησιμοποιείται σήμερα ως άλλοθι για την προώθηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, του κυβερνητικού της εταίρου, του ΠΑΣΟΚ, και των επιχειρηματικών συμφερόντων που στοχεύουν σε εύκολο κέρδος μεγάλης κλίμακας. Το νέο ενεργειακό πρότυπο που έχει ανάγκη η χώρας μας είναι ένα από τα μεγάλα ζητήματα προς συζήτηση μεταξύ όλων αυτών που ενδιαφέρονται για τη διαμόρφωση μιας νέας προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας. Και έχει ως προαπαιτούμενο τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της και τον δημόσιο έλεγχο της διαχείρισης του συστήματος μεταφοράς και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας.

Τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς
Ευάγγελος Ζορκάδης
Δημήτρης Λουκάς
Χρήστος Σταυρόπουλος
Θρασύβουλος Φωτεινός

Μια ρεσπέντζα και μια παράγκα

του Νίκου Ξυδάκη , kathimerini.gr

Ξ​​εκινήσαμε πρωί για τη Χαλκιδική. Ηταν ένα ζεστό υγρό πρωινό στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Στο αυτοκίνητο πυκνή συζήτηση, σε χαλαρό ρυθμό· μια-δυο διακοπές μόνο για συνομιλίες με ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αν εξαιρούσες αυτές τις εισβολές της συγκυρίας, θα υπέθετες ότι πηγαίναμε για μπάνιο.

Στα Μουδανιά με περίμεναν ο Χρήστος και ο Δημήτρης, μ’ έβαλαν στο δικό τους αυτοκίνητο. Πρώτος σταθμός, Ορμύλια, στη Μονή Ευαγγελισμού. Εκεί μας περίμενε ο Γιώργος Ε., κι όλους μαζί μας υποδέχτηκε ο πατέρας Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης. Κέρασμα, συστάσεις, αναμίξεις, ζωηρές συζητήσεις, γνωριμία με τον Σιατίστης Παύλο, τον γενναίο ιεράρχη που τα έβαλε πρώτος με τους νεοναζιστές.

Προς τον Πολύγυρο, με τον μηχανικό Γιώργο. Μου εξηγεί την εξαίσια Χαλκιδική, τα δάση, τους ελαιώνες, το οδικό δίκτυο, τον φυσικό πλούτο και το παραγωγικό δυναμικό· ο Γιώργος και ο Χρήστος είναι το δυναμικό της Ελλάδας, σκέφτομαι ακαριαία.

Ξεπεζεύουμε στη Ρεσπέντζα. Εχω ακούσει ήδη πολλά, από φίλους που εκτιμώ τη γνώμη τους. Είναι καφενείο και μπλογκ – μοναδικός συνδυασμός, με πολιτική επιρροή σε όλο τον νομό. Πρέπει να περάσω οπωσδήποτε. Με υποδέχονται οι οικοδεσπότες, ένας ναυτικός κι ένας δάσκαλος· μου εξηγούν τι εστί ρεσπέντζα στη γλώσσα των θαλασσινών: το πρόχειρο κουζινάκι στο πλοίο, στο οποίο έχουν πρόσβαση όλοι, αξιωματικοί και κατώτερο πλήρωμα. Ενας χώρος ισηγορίας και ισοπολιτείας λοιπόν, μια μικροδημοκρατία βγαλμένη από τον Καββαδία.

Προσφέρουν τσίπουρο και ούζο. Οι φίλοι μου δείχνουν έναν κύριο στην ηλικία μου: Πρέπει να μιλήσεις μαζί του. Ο Αποστόλης Φ. είναι δικηγόρος, ο πιο πετυχημένος του νομού, συντηρητικών απόψεων. Συστήνομαι και αναφέρω τον κοινό μας φίλο Μάριο, την κοινή καταγωγή από την μποεμία του ’78-’80· αμέσως, συντελείται σύντηξις και κοινωνία. Εν τω μεταξύ ο καφετζής σερβίρει αθόρυβα ελιές και φέτα Χαλκιδικής, φρεσκοκομμένη ντοματοσαλάτα, και αναφέρει: «Τηγανίζω δυο ψαράκια». Ακολουθούν πιατέλες με τραγανά μπαρμπούνια. «Πρωινά», σχολιάζει.

Τσίπουρα, ούζα, μπαρμπούνια, ζωγραφική, περιοδικά αντεργκράουντ του τότε, πειράγματα, ουσιώδεις συζητήσεις, κοινωνία και συνύπαρξη αριστερών και δεξιών. Βλέπω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου μια άλλη Ελλάδα, βλέπω Ελληνες αντιστεκόμενους στην ισοπέδωση, δρώντες, σκεπτόμενους, συνομιλούντες, με αλληλοσεβασμό, με χιούμορ, με αυτογνωσία, ζυγισμένους μες στην παράδοση και στον σύγχρονο πραγματισμό.

Φεύγω βιαστικά. Τα συναισθηματικά και νοητικά ρευστά της Ρεσπέντζας με αιφνιδιάζουν και με εγκαρδιώνουν. Τα σκέφτομαι μέρες, βδομάδες.

Ενα μήνα αργότερα, στο Ηράκλειο. Αποβραδίς στο πάρκο, ο Αθηναίος Στέλιος με συστήνει σε μια παρέα. Ο Κώστας ο δημοσιογράφος, ο Δημήτρης Ρ., ο πρώην δήμαρχος Χάρης, μεστές κουβέντες, χιούμορ, αμεσότητα, καμία επιτήδευση. Ο Στέλιος μου δίνει οδηγία: αύριο να πας στην Παράγκα μαζί τους, εγώ φεύγω. Στην αρχή φαντάζομαι ότι θα είναι ταβέρνα, ρακάδικο, ένα στέκι.

Την επομένη η Νίκη με παίρνει και με πάει παραλιακά στις Γούβες. Περνάμε μέσα από τον τουρισμό και τα κυριακάτικα μπάνια του λαού. Στον δρόμο μου εξηγεί: μέσα σε ένα κτήμα βιοκαλλιέργειας, που καματεύει ο άντρας της Μηνάς, υπάρχει μια παράγκα, εκεί μαζεύονται φίλοι παλαιοί και νέοι, μαγειρεύουν ό,τι παράγει το μποστάνι κι ό,τι φέρνουν, πίνουν, μιλούν, διηγούνται, στοχάζονται, πειράζονται.

Δύο οι μάγειρες: ο Δημήτρης έχει μαγειρέψει αμπελοφάσουλα και κολοκύθια, ο Μηνάς μοσχάρι Νάξου και κολοκύθια με τον ανθό τους. Φρέσκια μαλακή φέτα Ρεθύμνου, γραβιέρα Αμαρίου, παξιμάδι κρίθινο, ψωμί ζυμωτό, κρασί ημίξηρο και κρασί ξηρό, καρπούζι αλατισμένο και ρακή για επιδόρπιο. Η Ελλάδα είναι μικρή, μια αγκαλιά, έχουμε κοινούς φίλους: τον Ηλία από τις Γούβες, τον Νίκο και τον Μιχάλη από τους Ασίτες (διευκρίνιση: Ανω Ασίτες) – ο ανθρωπολόγος Γιώργος τους γνωρίζει όλους καταλεπτώς. Βυθίζομαι στη φιλοξενία· μάλλον, στη μύηση, δεν νιώθω διόλου ξένος. Ακούω τον ζωγράφο Δημήτρη, τον ξενοδόχο Δημήτρη, τον Θοδωρή, τον Μανώλη, τον άλλο Μανώλη, μες στην ηρακλειώτικη κάψα, ανθρώπους μορφωμένους, καλλιεργημένους, με στέρεα ελληνικά, να ρουφάνε τη ζωή, να αποδέχονται τις δυσχέρειες σαν ιστορικοί άνθρωποι, φιλοσοφημένα, να αλληλοπειράζονται αδιάκοπα, να διαφωνούν στα πολιτικά, να ανταλλάσσουν γνώμες για τις ελιές, τα δέντρα και τα μποστάνια, εμπειρίες για φόρους και εισφορές, έγνοιες για παιδιά. Εξω από την παράγκα, φασολιές, σκόρδα, κρεμμύδια, δέντρα, πουλιά που κελαηδούν.

Ενα καφενείο, μια παράγκα. Γεμάτα γράμματα, καλλιέργεια, ελευθεροφροσύνη, γενναιοδωρία, αισθήματα, ιστορία, αρχοντιά. Τέτοιοι Ελληνες κουβαλάνε την αποκαρδιωμένη χώρα στους ώμους τους· όσο την κρατάνε αυτοί, δεν κινδυνεύει.

Σ. Λυκούδης: Τη ΔΗΜΑΡ δεν την εγκαταλείπω, εύχομαι να μην με εγκαταλείψει εκείνη

24/06/2014  , ekogika.gr

κλικ στην εικόνα για να μεγαλώσει

«Πάρα πολλές και σοβαρές» ενστάσεις, αμφιβολίες, αντιρρήσεις και επιφυλάξεις για την πορεία της ΔΗΜΑΡ εξέφρασε ο βουλευτής του κόμματος, Σπύρος Λυκούδης, ο οποίος, πάντως, ανέφερε πως «εγώ τη ΔΗΜΑΡ δεν την εγκαταλείπω. Εύχομαι και ελπίζω να μην με εγκαταλείψει εμένα η ΔΗΜΑΡ».

Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ο κ. Λυκούδης υπογράμμισε πως η ΔΗΜΑΡ οφείλει να μπει σε έναν δρόμο σοβαρής και ειλικρινούς αυτοκριτικής, να βρει τα λάθη της και να τα ξεπεράσει καθώς όπως είπε αν δεν το κάνει και προχωρήσει με τρόπο «άτσαλο» θα υπάρχουν προβλήματα.

Απαντώντας σε όσους συνδέουν τη στάση που θα τηρήσει ο ίδιος και άλλα στελέχη της ΔΗΜΑΡ με ενδεχόμενες διεργασίες για σύμπραξη με το ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Λυκούδης είπε πως κάτι τέτοιο αποτελεί μια πολύ πρόχειρη προσέγγιση του ζητήματος των συμμαχιών. Παράλληλα, απευθυνόμενος προς το ΣΥΡΙΖΑ, είπε πως έχει πολύ μεγάλη σημασία η γρήγορη και αποφασιστική ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της Κεντροαριστεράς προκειμένου να «στρίψει το τιμόνι της χώρας προς τα αριστερά».

Σύμφωνα με τον κ. Λυκούδη, αν η κεντροαριστερά είναι ενισχυμένη μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο εταίρο για μια «προς τα αριστερά συμμαχία», αλλιώς ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ που αναζητά συμπληρώματα, θα συγκροτήσει μια κυβέρνηση η οποία θα καταρρεύσει εντός έξι μηνών.

Σιωπή για τον Γαβριήλ...

του Γιάννη Παντελάκη , protagon.gr

Έχουν περάσει πέντε ημέρες από τότε που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έκανε μια γενναία (για τα ελληνικά δεδομένα) δήλωση. Έγραψε στη σελίδα του στο facebook ότι δέχτηκε μια επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού. Η γνωστή πια ιστορία με το βίντεο. Όπως σημείωσε, ο εκβιασμός έχει ξεκινήσει μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών. Έχει περάσει χρόνος από τότε ε; Αρκετός. Σ' αυτό τον χρόνο, δεν είδα κανέναν απο τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται το στέλεχός του.

Αντίθετα, είδα πολλούς άλλους να το κάνουν. Είδα δημοσιογράφους να γράφουν κατά του εκβιαστή, κάτι σπάνιο, δύσκολα ένας δημοσιογράφος στρέφεται εναντίον άλλου. Είδα πολλούς, ευχάριστα πολλούς πολίτες, που μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έσπευσαν να συμπαραταχθούν με τον Σακελλαρίδη και να καταδικάσουν τον Τριανταφυλλόπουλο. Είδα και πολλά στελέχη άλλων -πλην ΣΥΡΙΖΑ- κομμάτων να στέκονται δίπλα του. Όμως τα άλλοτε λαλίστατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως αυτό το χρονικό διάστημα είχαν άλλες προτεραιότητες.

Αν μέχρι τις 17 Ιουνίου (όταν δηλαδή έκανε τη δήλωση ο Σακελλαρίδης), υπήρχε μια δικαιολογία για τη σιωπή -το θέμα κινείτο στο επίπεδο του παρασκηνίου- μετά την ημερομηνία αυτή δεν βρίσκω πολλές δικαιολογίες. Μάλλον καμία. Ενα στέλεχός τους καταγγέλει ευθέως εκβιασμό. Και αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα. Και δεν το κάνουν μόνο τα στελέχη εκείνα που συχνά-πυκνά συναντούσες στα πάνελ του Τριανταφυλλόπουλου. Από τέτοιους τύπους δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσες, πόσω μάλλον πολιτικές ευαισθησίες. Τα λεπτά δημοσιότητας είναι κάτι ιερό. Έστω και αν προέρχονται από τις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου, του Τράγκα και άλλων σχετικών εκφραστών αυτής της δημοσιογραφίας. Ηχηρή ήταν η σιωπή και απ' όλους τους άλλους. Εκείνους που βλέπεις ή ακούς καθημερινά να παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή για οτιδήποτε.

Για τη σιωπή αυτή, μας είχαν προϊδεάσει βέβαια. Ο Σακελλαρίδης δεν εκανε μια δήλωση με τον τρόπο που συνηθίζεται. Είτε μέσω του γραφείου τύπου του κόμματος, είτε μέσω του συνδυασμού του στον Δήμο. Ούτε καν σε μια απλή κόλλα χαρτί που θα πήγαινε σε όλα τα δημοσιογραφικά γραφεία. Έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook. Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση, πως ο Σακελλαρίδης δεν διανύει μόνο τη μεγαλύτερη δοκιμασία στη ζωή του, πρέπει να περνάει και τη μεγαλύτερη πολιτική μοναξιά. Τον άφησαν να ενηλικιωθεί πολιτικά με τον πιο βάρβαρο τρόπο.

Από έναν φίλο, του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συζήτησα γι' αυτή τη σιωπή, πήρα την απάντηση, πως «υπάρχει ένα βίντεο με προσωπικές έστω στιγμές, που όμως ήταν δύσκολο να υπερασπισθεί δημόσια το κόμμα». Μου φάνηκε τουλάχιστον αστεία η απάντηση. Δεν μ' ενδιαφέρει το περιεχόμενο του βίντεο. Δεν έχει και σημασία. Το μείζον είναι η προστασία από τον πολιτικό εκβιασμό, από τη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας, απο τη χυδαιότητα. Αυτό ήθελα να δω από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά, που καταγγέλουν μεγάλα κανάλια, κηρύσσουν εμπάργκο σε εκπομπές που δεν τους αρέσει ο παρουσιαστής και μιλάνε για ελεγχόμενη πληροφόρηση. Κι όμως, σιωπούν απέναντι στο συγκεκριμένο φαινόμενο: ενός ωμού εκβιασμού.

Ανάλογα αδύναμη, είναι και μια δεύτερη δικαιολογία που προσπάθησε να προβάλλει. Πως αν έκαναν δημόσια τοποθέτηση, θα έδιναν και μεγάλη δημοσιότητα στο θέμα. Λάθος. Το θέμα ήρθε στη δημοσιότητα έτσι κι αλλοιώς, δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος να το φέρει. Απλά, τώρα ήρθε στη δημοσιότητα και όλοι μιλάνε γι' αυτό, χωρίς πρωτεύον στοιχείο του να είναι η καταδίκη του εκβιασμού.

Σε μια ανάρτησή της χθες στο facebook, η Ρένα Δούρου (η μόνη που, έστω τώρα, κάτι έκανε) έγραψε πως «Στον Γαβριήλ χρωστάμε το τέλος της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας. Είμαστε μαζί του». Γι' αυτό το τελευταίο διατηρώ πολλές αμφιβολίες, όχι για τη Δούρου, αλλά για τους συντρόφους της. Πολλές αμφιβολίες έχω και για το πρώτο μέρος της διαπίστωσής της. Ούτε το τελος της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας ήρθε, θα ήταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Ούτε την όποια ήττα αυτής της δημοσιογραφίας τη χρωστάμε στον Γαβριήλ και τη μοναχική του δήλωση. Σε όλους εκείνους που αντέδρασαν χωρίς να υπολογίσουν αν ο Γαβριήλ είναι πολιτικά δικός τους ή όχι, οφείλεται...

Ποιός κοροϊδεύει ποιόν

της Ελλης Στάη , thetoc.gr

Ή έχουν δίκιο οι υπουργοί ή οι δανειστές. Αδύνατον και οι δύο.

Αν δεν πρόκειται για συμπαιγνία, πρόκειται για κοροϊδία. Μιλάμε για την απόκλιση που παρατηρείται διαρκώς, το τελευταίο διάστημα, ανάμεσα σε όσα λένε- και κυρίως όσα υπονοούν- από τη μια πλευρά η κυβέρνηση- ή τουλάχιστον ορισμένα μέλη της- και από την άλλη κοινοτικοί αξιωματούχοι.

Αν λάβουμε υπόψη τα λεγόμενα υπουργών, τότε η χώρα βρίσκεται με το ένα πόδι έξω από το Μνημόνιο, η τρόικα δεν έχει καμία δυνατότητα να συνεχίσει τις πιέσεις της, οι υποχρεώσεις της χώρας έχουν εκπληρωθεί στο ακέραιο, νέο Μνημόνιο δεν θα υπάρξει γιατί δεν θα χρειαστούμε νέο δάνειο και όσα έχουν αναγγελθεί- σε συμφωνία με τους δανειστές - για αρκετά θέματα, όπως είναι οι διαθεσιμότητες, οι απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ κλπ, είτε δεν ισχύουν – ένας υπουργός μάλιστα δήλωσε ότι συμφώνησε με τον Πρωθυπουργό πριν μπει στην κυβέρνηση να μην ισχύουν- είτε θα τροποποιηθούν και γενικώς μας λένε ότι περάσαμε σε περίοδο αυτονομίας απέναντι στους δανειστές.

Από την άλλη, οι γνωστοί διεθνείς παράγοντες με αναγνωρισμένο ρόλο ως τώρα στα ελληνικά πράγματα- όπως ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, διάφοροι αξιωματούχοι του ΔΝΤ και πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης- επιμένουν ότι η Ελλάδα δεν έχει τελειώσει με το πρόγραμμα προσαρμογής, ότι χωρίς τα περίφημα «προαπαιτούμενα» δεν θα δοθούν οι τελευταίες δόσεις και ότι γενικά χωρίς επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων, η χώρα θα έχει πρόβλημα.

Δεν μπορεί και να τελειώσαμε με τις μνημονιακές υποχρεώσεις και να είμαστε μέσα μέχρι τα μπούνια

Όπως είναι φυσικό δε μπορεί να έχουν και οι δυο πλευρές δίκιο. Δεν μπορεί και να τελειώσαμε με τις μνημονιακές υποχρεώσεις και να είμαστε μέσα μέχρι τα μπούνια. Δεν γίνεται και να έχουμε εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για τα υπόλοιπα των δανείων και να μην τις έχουμε. Δεν μπορεί και να μην εξαρτόμαστε από την τρόικα και να εξαρτόμαστε. Δεν μπορεί και να έχουμε υλοποιήσει στο ακέραιο τις μεταρρυθμίσεις και να μας λείπουν οι μισές. Δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική η πολιτική που συμφωνήθηκε για το Δημόσιο και τις ιδιωτικοποιήσεις και να μην είναι. Δεν μπορεί και να έχουν λόγο οι δανειστές και να τους έχουμε γραμμένους.

Αυτές οι αντιφάσεις είναι ενοχλητικές για τον κοινό νου και καταλήγουν κουραστικές για όλους. Και επειδή ως Έλληνες πολίτες- και ψηφοφόροι- έχουμε να κάνουμε με την ελληνική κυβέρνηση και όχι με τους ξένους, από αυτήν ζητάμε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.

Αν όσα λένε οι υπουργοί της κυβέρνησης ισχύουν, να το δηλώσει καθαρά και με τον πιο επίσημο τρόπο. Αλλιώς ας τους πει να μην τα λένε. Και αν όσα λένε οι ξένοι δεν ισχύουν το λιγότερο που οφείλει να κάνει είναι να διαμαρτυρηθεί.

Εκτός αν θεωρούν ότι μπορούμε να τρώμε κουτόχορτο αντιμνημονιακό ή προεκλογικό, πείτε το όπως θέλετε.  

Μανόλης Αναγνωστάκης , σαν σήμερα έφυγε ο “ποιητής της ήττας”…

23 Jun, 2014 , ipyxida.gr

Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό». Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου ‘κλειναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν. Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα ‘σπαζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις». Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο. Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο. Μανόλης Αναγνωστάκης

(Το ποίημα γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή)
Στις 9 Μαρτίου του 1925 γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ποιητής με πολιτική συνείδηση, φυλακίστηκε και καταδικάσθηκε σε θάνατο για τις ιδέες του και χαρακτηρίστηκε ως ο «ποιητής της ήττας», καθώς με τους στίχους του εξέφρασε τη διάψευση των οραμάτων της Αριστεράς. Το ποιητικό του έργο καθόρισε την ομάδα των στρατευμένων ποιητών της μεταπολεμικής ποίησης.
Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη (1955-1956). Άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου στη Θεσσαλονίκη και το 1978 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Πήρε μέρος στην Αντίσταση ως στέλεχος της ΕΠΟΝ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Για την πολιτική του δράση στο φοιτητικό κίνημα φυλακίστηκε στο διάστημα 1948-1951, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο.
Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1942 από το περιοδικό «Πειραϊκά Γράμματα». Εκτελώντας χρέη και αρχισυντάκτη, το 1944 συνεργάστηκε με το φοιτητικό περιοδικό «Ξεκίνημα» (1944), πόλο συσπείρωσης των προοδευτικών νέων λογοτεχνών της πόλης, και το 1945 εξέδωσε με δικά του έξοδα την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Εποχές». Αν και προχώρησε στην έκδοση μιας σειράς ποιητικών συλλογών τις επόμενες δεκαετίες, θα έπρεπε να περιμένει ως το 1979, σχεδόν 35 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου του, ώστε να δει να τυπώνεται η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του χωρίς δικά του έξοδα.
Δημοσίευσε ποιήματα και κριτικά σημειώματα σε πολλά περιοδικά, ενώ είχε και πυκνή παρουσία στην εφημερίδα «Αυγή», με κείμενα για θέματα λογοτεχνικά και πολιτικά. Εξέδωσε το περιοδικό «Κριτική» (Θεσσαλονίκη, 1959-1961), υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των «Δεκαοκτώ κειμένων» (1970), των «Νέων Κειμένων» και του περιοδικού «Η Συνέχεια» (1973).
Τα ποιήματα που ο Μανώλης Αναγνωστάκης άφησε πίσω του δημοσιευμένα είναι 88 και γράφτηκαν από το 1941 έως το 1971. Από το 1979 που κυκλοφόρησε ο συγκεντρωτικός τόμος των ποιημάτων του, και από το 1983 που κυκλοφόρησε ιδιωτικά το αυτοβιογραφικό σχόλιο «Y.Γ.» δεν υπήρξε καμία δημόσια παρέμβασή του.
«Στο αλλοιωμένο τοπίο της εποχής μας δεν θα ξαναγράψω», είχε ξεκαθαρίσει, γιατί «το έργο μου το ολοκλήρωσα. Επιλέγω τη σιωπή». Ίσως επειδή, όπως είχε πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, «η ποίηση είναι έργο της νεότητας. Χρειάζεται ενθουσιασμό, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις. Αυτά τα έχουν οι νέοι. Όσο μεγαλώνεις, κατέχεις καλύτερα τα μέσα σου. Γίνεσαι τεχνίτης, αλλά ένα ποίημα δεν χρειάζεται να είναι τέλειο για να είναι καλό».
Ο Αναγνωστάκης είχε προαναγγείλει τη σιωπή του με τους στίχους:
“Το θέμα είναι τώρα τι λες. Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε. Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ. Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας. Το θέμα είναι τώρα τι λες. (Στόχος, 1970)”
Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ενώ μελοποιήθηκαν από συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1986) και το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας (2002), ενώ αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!
Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;
Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας
Κλέφτες! Στὰ ψέματα παίζαμε!
Η ποίηση του Μανώλη Αναγνωστάκη δεν είναι απαισιόδοξη. Όσο κι αν οι στίχοι του φτάνουν κάποτε στην απελπισία, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται ένα φως που μοιάζει περισσότερο με την αναλαμπή της αυγής και λιγότερο με το λυκόφως. Η δύναμη του ποιητικού του έργου, υπερβαίνοντας τις κομματικές ταμπέλες, κατάφερε να εκφράσει την αβεβαιότητα, την αποξένωση, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης εποχής.
Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 2005, καταβεβλημένος από χρόνια αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα.

Σπύρος Λυκούδης: Δεν θα μετάσχω σε Συνέδριο αντιπαράθεσης ηττημένων μηχανισμών

palo.gr

Δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ ξεκαθαρίζει ο Σπ. Λυκούδης, με συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής».

 

Ο βουλευτής επικρατείας της ΔΗΜΑΡ κατηγορεί την ηγεσία του κόμματος πως έχει ευθύνες για την εκλογική συντριβή και εκφράζει τη διαφωνία του για τη στροφή του κόμματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η συνέντευξη στο «Εθνος της Κυριακής»:

Μετά την εκλογική ήττα της ΔΗΜΑΡ κ. Λυκούδη η ανάληψη ευθυνών δεν έπρεπε να συνοδευτεί με παραιτήσεις; Πιστεύετε ότι και ο Φώτης Κουβέλης πρέπει να παραιτηθεί τελικά;

Η εκλογική κατάρρευση της ΔΗΜΑΡ ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών που διαμόρφωσε και άσκησε όλο το τελευταίο διάστημα. Οι πολίτες που ψήφισαν και στήριξαν το κόμμα μας και το έστειλαν στη Βουλή το 2012 με 19 Βουλευτές, δεν μπορούσαν να βρουν στην πολιτική συμπεριφορά και στις πολιτικές θέσεις της σημερινής ΔΗΜΑΡ το κόμμα που εμπιστεύτηκαν.

Εχω ξαναπεί πως δεν εγκατέλειψε ο κόσμος της τη ΔΗΜΑΡ, η ΔΗΜΑΡ εγκατέλειψε τον κόσμο της. Τις απόψεις μου για τις καθοριστικές επιλογές που οδήγησαν στην περιθωριοποίηση μας, τις έχω διατυπώσει, τις γνωρίζετε. Δεν χρειάζεται επανάληψη.

Βεβαίως η ηγεσία που χειρίστηκε αυτές τις πολιτικές έχει ευθύνη και όφειλε να την αναλάβει.

Υποστήριξα όμως αμέσως από το βράδυ των εκλογών, ότι δεν συμφωνώ με παραιτήσεις ηγετικών στελεχών γιατί δεν πιστεύω στις πολιτικές ανθρωποφαγίες και γιατί τα στελέχη είναι πολύτιμα ακόμα και με τα λάθη τους.

Φαίνεται ότι δεν έπεισα κάποιους από τους συντρόφους της ηγετικής ομάδας οι οποίοι κατέθεσαν τις παραιτήσεις τους και βεβαίως επέμειναν σ’ αυτές. Επίσης πίστευα ότι ο Πρόεδρος δεν έπρεπε να προχωρήσει σε κατάθεση παραίτησης.

Θα προτείνατε σ’ αυτή τη φάση επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση;

Οχι. Με δεδομένες τις σημερινές συνθήκες δεν μπορώ να δω σε τι θα βοηθούσε μια τέτοια επιστροφή. Σε τι θα βοηθούσε τον τόπο εννοώ. Αλλωστε στοιχειώδης πολιτική σοβαρότητα απαγορεύει το μπες-βγες-μπες.

Η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε διεξαγωγή Συνεδρίου στα μέσα Σεπτεμβρίου. Η μεταρρυθμιστική πλευρά που εκπροσωπείτε διαφώνησε. Γιατί;

Η εκλογική συντριβή έπρεπε να αντιμετωπιστεί με ευθύνη, ειλικρίνεια, περισυλλογή και κυρίως γενναιότητα. Η δική μας η πλευρά στο κόμμα και εγώ προσωπικά αισθανθήκαμε τη μεγάλη ήττα, ως συντριβή όλων μας.

Ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε να επικαλεσθούμε ότι είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα για τα αδιέξοδα της πολιτικής μας, ότι αγνοηθήκαμε, ότι συκοφαντηθήκαμε, ότι τεθήκαμε με απαράδεκτες πρακτικές εκτός του κορμού του κόμματος στο προηγούμενο Συνέδριο.

Αντιθέτως επιδείξαμε απ’ την πρώτη βραδιά των αποτελεσμάτων, το ξαναλέω, στάση συντροφικότητας, αλληλεγγύης και ευθύνης.

Η απάντηση δυστυχώς από  τους κατεξοχήν υπευθύνους για τις πολιτικές της ήττας ήταν η μικρονοϊκή αναζήτηση «εσωτερικού εχθρού» (η γνωστή μιζέρια της Αριστεράς) και η πρόταση όχι για ανοιχτόκαρδο διάλογο με επιδίωξη  να ξανασταθούμε όρθιοι, αλλά για συνέδριο συσχετισμών και αναμετρήσεων και μάλιστα μέσα στο κατακαλόκαιρο με ότι αυτό σημαίνει…

Δεν θα το πίστευε κανείς μετά την τραγωδία του 1,2%, και όμως αυτό προτάθηκε. Δεν συμφώνησα. Δεν θέλω να συμπράξω σε ένα ακόμα χτύπημα στο ηττημένο και πληγωμένο κόμμα μας, που χρειαζόταν αυτήν την ώρα κουράγιο και όχι γελοίες αναμετρήσεις ομάδων. Δεν θα μετάσχω σε Συνέδριο αντιπαράθεσης ηττημένων μηχανισμών.

Ποια είναι η πρότασή σας για να βγει η ΔΗΜΑΡ από τα αδιέξοδα; Πως θα επαναφέρει τον κόσμο γύρω της;

Να βγει αμέσως από τον μικρόκοσμό της, που έγινε μετά την ήττα ακόμα πιο μικρός. Να επιστρέψει στους λόγους που την γέννησαν και που γέννησαν μαζί μεγάλες ελπίδες για μία σύγχρονη Αριστερά της Ευθύνης.

Να κάνει αυτό που δεν έκανε φοβισμένη και άτολμη και που της στοίχισε πάρα πολύ: Να λειτουργήσει με το όπλο που έχει ακόμα, παρά την ήττα της, δηλαδή την πολιτική της ηθική ως καταλύτης για την συγκρότηση της μεγάλης Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Παράταξης. Το θέλει ο δημοκρατικός κόσμος, το έχει ανάγκη ο τόπος.

Η στροφή στον ΣΥΡΙΖΑ που θεωρείται ότι είναι η νέα γραμμή της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ για «μπλοκ προοδευτικής εξουσίας με αριστερό πρόσημο» μπορεί να συγκινήσει τον κόσμο που απομακρύνθηκε από το κόμμα σας;

Θα αστειεύεστε. Η ΔΗΜΑΡ ως συμπληρωματικός εταίρος στον ΣΥΡΙΖΑ απωθεί τον δικό μας κόσμο. Οχι γιατί η πολιτική μας σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά μιαρή. Οχι βεβαίως. Σεβόμαστε και τον ΣΥΡΙΖΑ και τους πρώην συντρόφους μας. Αλλά η ΔΗΜΑΡ πρέπει να έχει ως πολιτική φιλοδοξία να πρωτοστατήσει (όσο μπορεί βέβαια τώρα) στην συγκρότηση μίας ευρείας κεντροαριστεράς που θα έχει αυτή έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και όχι το ανάποδο. Οι Δημαρίτες έτσι νομίζω σκέφτονται. Αν η ΔΗΜΑΡ δηλώνει «ψηφίστε με για να είμαι η δύναμη που θα συμπληρώσει τον ΣΥΡΙΖΑ αν έρθει πρώτος», αυτός που θα πειστεί από αυτήν την πρόταση καταρχήν θα σκεφτεί ότι πρέπει να βγάλει πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ και μετά να δει ποιος θα τον συμπληρώσει. Αντιλαμβάνεστε αυτό σε ποια κάλπη οδηγεί. Θέλει πολύ μυαλό;

Η σημερινή Βουλή μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας; Θα υποστηρίζατε τον Φώτη Κουβέλη για τη θέση αυτή;

Προφανώς μπορεί. Εχω πάντα τη γνώμη ότι η εκλογή του κορυφαίου θεσμικού παράγοντα της χώρας πρέπει να προκύπτει μέσα από ευρείες συναινέσεις και να μην εμπλέκεται σε τρέχουσες πολιτικές αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες. Δυστυχώς όμως η πολιτική ζωή στον τόπο μας κινείται με άλλες λογικές. Βεβαίως θα υποστήριζα τον Φώτη Κουβέλη ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Σε έκτακτο συνέδριο η ΔΗΜΑΡ τον Σεπτέμβρη

tvxs.gr

 Σε έκτακτο συνέδριο προχωρά η ΔΗΜΑΡ τον Φθινόπωρο παρά τις διαφωνίες στελεχών του κόμματος και κυρίως της «μεταρρυθμιστικής τάσης», της οποίας ηγείται ο Σπύρος Λυκούδης. Ερωτηματικό για τις επόμενες κινήσεις του Σπύρου Λυκούδη καθώς νωρίτερα απαντώντας στηνπρόταση του Φώτη Κουβέλη για διεξαγωγή συνεδρίου δήλωσε πως «δεν είναι διατεθειμένος να πάρω μέρος σε ένα συνέδριο ηττημένων μηχανισμών».

 Επίσης ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κατά την τοποθέτησή του υποστήριξε πως η ΔΗΜΑΡ θα πρέπει να συμμετάσχει σε συζητήσεις για τη συγκρότηση μιας «προοδευτικής συμμαχία της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς». Από την πλευρά της η «μεταρρυθμιστική τάση», μέσω κειμένου που κατέθεσε, ζήτησε την άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών για τη συγκρότηση μιας επιτροπής με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ, της Ελιάς και του Ποταμιού για τον σχηματισμό μιας ευρύτερης Κεντροαριστερής παράταξης.

Τελικά η Κεντρική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς κατά τη σημερινή της συνεδρίαση κατέληξε στην ανάγκη πολιτικής αυτονομίας της ΔΗΜΑΡ, απέρριψε τη όποια συνεργασία με ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και συμφώνησε να μετέχει ενεργά στο διάλογο για την Κεντροαριστερά. Σύμφωνα με το σχεδιασμό για το έκτακτο συνέδριο αναφέρεται πως αυτό θα πραγματοποιηθεί από τις 12 έως τις 14 Σεπτεμβρίου και για αυτό το σκοπό θα πρέπει συγκληθούν άμεσα οι επιτροπές και να τεθούν συγκεκριμένες ημερομηνίες, ώστε να γίνει εφικτή η τήρηση του προγραμματισμού για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου.

Ο Φώτης Κουβέλης κατά την ομιλία του έκανε λόγο για ένα συνέδριο «νηφάλιο και ενωτικό» και διάλογο για το μέλλον της ΔΗΜΑΡ «με τρόπο που να επιδιώκει τις συνθέσεις και όχι τις διαιρέσεις». «Η ανάλυση των αιτιών πρέπει να αποφύγει τις μονοδιάστατες προσεγγίσεις και την περιπτωσιολογία, τις προσωπικές αναγνώσεις», σημείωσε. «Όλοι μας να εγγυηθούμε τη συζήτηση, καθώς και όλες τις απαραίτητες διαδικασίες με στόχο να μπει το κόμμα σε τροχιά ανάκαμψης» πρόσθεσε.

«Δεν είμαι διατεθειμένος να πάρω μέρος σ΄ ένα συνέδριο ηττημένων μηχανισμών» είπε και πρόσθεσε ότι μετά το οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα θα ανέμενε αυτοκριτική. Υπογράμμισε, δε, ότι «ο μόνος δρόμος για να βγει η ΔΗΜΑΡ από τον μικρόκοσμό της είναι να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς».

Όπως προέκυψε από την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής οι άξονες της πολιτικής του κόμματος για το επόμενο διάστημα είναι:

• Η διατήρηση της οργανωτικής και πολιτικής Αυτονομίας της ΔΗΜΑΡ
• Η ΔΗΜΑΡ θα πρέπει να συνεχίσει ως μια σύγχρονη πολιτική συνισταμένη, των καταβολών της ανανεωτικής αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας. Μια πολιτική δύναμη που θα συμβάλλει στη συνεργασία των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας σε μία εναλλακτική κατεύθυνση, απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές.
• Καμιά συνεργασία της ΔΗΜΑΡ με τη ΝΔ και καμιά συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε κυβερνητικό σχήμα με κυρίαρχες τις συντηρητικές πολιτικές
• Ενεργή συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στον διάλογο για την κεντροαριστερά και για τη διαμόρφωση μίας προοδευτικής κυβέρνησης της χώρας. Σε αυτόν τον διάλογο η ΔΗΜΑΡ θα προσέλθει όπως αναφέρει με «το σύνολο των προτάσεών της, με τα βασικά ιδεολογικά της προτάγματα, της ανανεωτικής αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας».
• Διεκδίκηση μιας νέας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης για μετατόπιση της πολιτικής από την συντηρητική σημερινή κατεύθυνση και με τη συμμετοχή όλων των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου και ισχυρή την παρουσία της ΔΗΜΑΡ. Όπως τονίζεται από την Κεντρική Επιτροπή η έμφαση πρέπει να δοθεί στην αποτελεσματική αναδιάρθρωση του χρέους, στην επίτευξη ανάπτυξης και παροχή ρευστότητας, στην μείωση της ανεργίας και της φτώχειας, στα θέματα δημοκρατίας, στην καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και στις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.

Σχετικά με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής γίνεται λόγος για «πολύ αρνητικό», ενώ επισημαίνεται πως «η είσοδος και η έξοδος από την κυβέρνηση έγινε χωρίς κανέναν σχεδιασμό». Παράλληλα τονίζεται πως «όσο ήταν στην κυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ δεν κατέστησε σαφές στους πολίτες ότι είναι άλλο η κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και άλλο μία κυβέρνηση στρατηγικής επιλογής για την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική».

Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές η εκτίμηση για τα αποτελέσματα είναι πως «αυτά οδηγούν σε χρήσιμα συμπεράσματα». Σύμφωνα με την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής «στις περισσότερες περιπτώσεις τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τη στρατηγική στήριξης ανεξάρτητων κινήσεων που στηρίζονται σε προοδευτικά τοπικά προγράμματα και εκπροσωπούνται από αξιόπιστα πρόσωπα». «Οι θεσμοί της αυτοδιοίκησης πρέπει να ενισχυθούν για να αποδώσουν», αναφέρεται.

Επίσης γίνεται λόγος για μήνυμα διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση, ειδικά τα αποτελέσματα στην Αττική,  για τα μεγάλα προβλήματα που έχουν σωρευτεί. Ωστόσο αναφέρεται πως μήνυμα εστάλη και στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα η ΔΗΜΑΡ ερμηνεύει την ψήφο ως ψήφο που δείχνει ότι οι πολίτες δεν συμφωνούν με επιλογές που προτάσσουν μια κομματική στρατηγική.

Για το ΠΑΣΟΚ το μήνυμα, σύμφωνα με τη ΔΗΜΑΡ, είναι ότι  όσο ταυτίζεται με τις κυβερνητικές πολιτικές τόσο θα μειώνονται οι δυνάμεις που το υποστηρίζουν. Αντίθετα η συστράτευση σε προοδευτικά ψηφοδέλτια είχε καλύτερα αποτελέσματα. Όσον αφορά στην ίδια τη ΔΗΜΑΡ το μήνυμα έχει να κάνει, όπως αναφέρει το κόμμα τόσο  με επικρότηση επιλογών αλλά και κριτική. «Επικροτήθηκε η στήριξη ανεξάρτητων αυτοδιοικητικών κινήσεων» αναφέρει και συνεχίζει τονίζοντας ότι η ΔΗΜΑΡ σέβεται και ακούει τη φωνή της κοινωνίας, για να διορθώνει, όπως τονίζει, τα λάθη και τις αδυναμίες.