του Παντελή Μπουκάλα , kathimerini.gr
Από χθες η υφήλιος έχει το σχήμα μπάλας. Της Μπραζούκα, που αντικατέστησε την Τζαμπουλάνι της Νότιας Αφρικής. Ετσι γίνεται με κάθε Μουντιάλ. Η καθημερινή υπερδημοσιότητα, οι μυριάδες χάρτινες και ψηφιακές σελίδες που αφιερώνονται στους αστέρες, σκοπό έχουν -πέραν του ετήσιου Τσάμπιονς Λιγκ- το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το Κύπελλο των Κυπέλλων. Κάτι σαν άγιο δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου. Βλάσφημος ο συσχετισμός; Οσο και η εμφάνιση του τεράστιου Βραζιλιάνου Χριστού με φανέλα της Ιταλίας και της Αυστραλίας. Οσο βλάσφημα και τα σταυροκοπήματα ή οι προσευχές άλλων θρησκειών με τα οποία οι παίκτες παρακαλούν τον Θεό του δόγματός τους (της εθνικότητάς τους μάλλον, αφού όλοι θέλουν τον όποιο Θεό στρατευμένο στην Εθνική τους) να κατευοδώνει την μπάλα όταν σουτάρουν.
Στη χώρα που έκανε αναρίθμητους ανθρώπους να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο, αλλά πια δεν το παίζει ούτε η ίδια, μασκότ είναι ο Fuleco, ένα αρμαδίλο: το Ful από το Futebol, το Eco από το Ecologia. Φούτμπολ θα ’χουμε βέβαια, μέχρι κόρου, έστω κι αν πολλοί σπουδαίοι παίκτες θα λείψουν, επειδή δεν άντεξαν την υπερκαταπόνηση που επιβάλλουν ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ για να προκόβουν οι δουλειές τους· να υπάρχει ανελλιπώς θέαμα προς τηλεοπτική εξαγορά, διαφημιστική εκμετάλλευση, χημειοφαρμακευτική αρωγή κτλ. Αλλά οικολογία;
Μάλλον χωρίς να ερωτηθεί ο Φουλέκο, και σίγουρα χωρίς να ερωτηθούν οι αμέσως ενδιαφερόμενοι, η βραζιλιάνικη κυβέρνηση έδιωξε από την παμπάλαιη πλην άνευ ιδιοκτησιακών τίτλων εστία της μια από τις εναπομείνασες φυλές Ινδιάνων για να χτίσει Μουσείο της Ολυμπιακής Επιτροπής. Γιατί στη Βραζιλία το καλό (ή το κακό) είναι διπλό: Ακολουθούν, το 2016, οι Ολυμπιακοί. Λίγοι ήταν βέβαια οι Ινδιάνοι. Πάντοτε λίγοι μπροστά στα λευκά στίφη του «εκπολιτισμού», του «εκχριστιανισμού», της «ανάπτυξης». Ορισμένοι διαδήλωσαν λίγες μέρες πριν με τόξα, δόρατα και πολεμικούς χορούς. Το φολκλόρ είδαμε οι περισσότεροι, ένα αλατοπίπερο στο πρόγευμα ώσπoυ ν’ αρχίσει το πλούσιο ποδοσφαιρικό γεύμα. Στο οποίο δεν θα συμμετάσχουν δεκάδες χιλιάδες εκδιωχθέντες από τις φαβέλες. Εκτός και δώσουν τόπο στην οργή και πάψουν να «γκρινιάζουν». «Τέτοιες μέρες».
«Γκρίνιαζαν» πάντως πολλοί επί μήνες. Ξεσπιτωμένοι, Ινδιάνοι, δάσκαλοι, γιατροί, οδηγοί. Για τα συνήθη: την υπέρμετρη σπατάλη. Και για την υπέρμετρη διαφθορά που τρέφεται από τη σπατάλη. Περίπου όπως κι εδώ. Μόνο που εδώ οι διαμαρτυρίες κατά των Ολυμπιακών ήταν λίγες και από λιγοστούς. Το χάπι «εθνική περηφάνια» είχε δουλέψει μαζικά. Και αποδείχθηκε κίβδηλο γενόσημο.
Η ΦΙΦΑ πάντως πήρε τα μέτρα της. Για τώρα και για το μέλλον. Για τώρα επέβαλε την κυκλική «ζώνη ΦΙΦΑ», ακτίνας δύο χλμ. γύρω από κάθε γήπεδο, όπου δεν θα τρυπώνει κανείς «ταραξίας» για να χαλάει τη εικόνα. Και για το μέλλον: Το Μουντιάλ του 2022 το προσέφερε στο δημοκρατικό Κατάρ. Για να ’χει την ησυχία της.
Από χθες η υφήλιος έχει το σχήμα μπάλας. Της Μπραζούκα, που αντικατέστησε την Τζαμπουλάνι της Νότιας Αφρικής. Ετσι γίνεται με κάθε Μουντιάλ. Η καθημερινή υπερδημοσιότητα, οι μυριάδες χάρτινες και ψηφιακές σελίδες που αφιερώνονται στους αστέρες, σκοπό έχουν -πέραν του ετήσιου Τσάμπιονς Λιγκ- το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το Κύπελλο των Κυπέλλων. Κάτι σαν άγιο δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου. Βλάσφημος ο συσχετισμός; Οσο και η εμφάνιση του τεράστιου Βραζιλιάνου Χριστού με φανέλα της Ιταλίας και της Αυστραλίας. Οσο βλάσφημα και τα σταυροκοπήματα ή οι προσευχές άλλων θρησκειών με τα οποία οι παίκτες παρακαλούν τον Θεό του δόγματός τους (της εθνικότητάς τους μάλλον, αφού όλοι θέλουν τον όποιο Θεό στρατευμένο στην Εθνική τους) να κατευοδώνει την μπάλα όταν σουτάρουν.
Στη χώρα που έκανε αναρίθμητους ανθρώπους να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο, αλλά πια δεν το παίζει ούτε η ίδια, μασκότ είναι ο Fuleco, ένα αρμαδίλο: το Ful από το Futebol, το Eco από το Ecologia. Φούτμπολ θα ’χουμε βέβαια, μέχρι κόρου, έστω κι αν πολλοί σπουδαίοι παίκτες θα λείψουν, επειδή δεν άντεξαν την υπερκαταπόνηση που επιβάλλουν ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ για να προκόβουν οι δουλειές τους· να υπάρχει ανελλιπώς θέαμα προς τηλεοπτική εξαγορά, διαφημιστική εκμετάλλευση, χημειοφαρμακευτική αρωγή κτλ. Αλλά οικολογία;
Μάλλον χωρίς να ερωτηθεί ο Φουλέκο, και σίγουρα χωρίς να ερωτηθούν οι αμέσως ενδιαφερόμενοι, η βραζιλιάνικη κυβέρνηση έδιωξε από την παμπάλαιη πλην άνευ ιδιοκτησιακών τίτλων εστία της μια από τις εναπομείνασες φυλές Ινδιάνων για να χτίσει Μουσείο της Ολυμπιακής Επιτροπής. Γιατί στη Βραζιλία το καλό (ή το κακό) είναι διπλό: Ακολουθούν, το 2016, οι Ολυμπιακοί. Λίγοι ήταν βέβαια οι Ινδιάνοι. Πάντοτε λίγοι μπροστά στα λευκά στίφη του «εκπολιτισμού», του «εκχριστιανισμού», της «ανάπτυξης». Ορισμένοι διαδήλωσαν λίγες μέρες πριν με τόξα, δόρατα και πολεμικούς χορούς. Το φολκλόρ είδαμε οι περισσότεροι, ένα αλατοπίπερο στο πρόγευμα ώσπoυ ν’ αρχίσει το πλούσιο ποδοσφαιρικό γεύμα. Στο οποίο δεν θα συμμετάσχουν δεκάδες χιλιάδες εκδιωχθέντες από τις φαβέλες. Εκτός και δώσουν τόπο στην οργή και πάψουν να «γκρινιάζουν». «Τέτοιες μέρες».
«Γκρίνιαζαν» πάντως πολλοί επί μήνες. Ξεσπιτωμένοι, Ινδιάνοι, δάσκαλοι, γιατροί, οδηγοί. Για τα συνήθη: την υπέρμετρη σπατάλη. Και για την υπέρμετρη διαφθορά που τρέφεται από τη σπατάλη. Περίπου όπως κι εδώ. Μόνο που εδώ οι διαμαρτυρίες κατά των Ολυμπιακών ήταν λίγες και από λιγοστούς. Το χάπι «εθνική περηφάνια» είχε δουλέψει μαζικά. Και αποδείχθηκε κίβδηλο γενόσημο.
Η ΦΙΦΑ πάντως πήρε τα μέτρα της. Για τώρα και για το μέλλον. Για τώρα επέβαλε την κυκλική «ζώνη ΦΙΦΑ», ακτίνας δύο χλμ. γύρω από κάθε γήπεδο, όπου δεν θα τρυπώνει κανείς «ταραξίας» για να χαλάει τη εικόνα. Και για το μέλλον: Το Μουντιάλ του 2022 το προσέφερε στο δημοκρατικό Κατάρ. Για να ’χει την ησυχία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...