Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες,
Για το εκλογικό μας αποτέλεσμα, συμμερίζομαι πλήρως την εκτίμηση περί συντριβής. Δεν ήταν απλά μια ήττα, ήταν μια καθολική αποδοκιμασία στο συνολικό εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Όταν έχεις αυτό το αποτέλεσμα, το εύκολο είναι να το αποδώσεις κάπου, στην πολιτική γραμμή, στην ηγετική ομάδα, στον αρχηγό. Φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Η μαζική εγκατάλειψη της ΔΗΜΑΡ από τους ψηφοφόρους της, η διάρρηξη του ιστορικού της πυρήνα εμπλέκει τα πάντα και μας αφορά όλους και όλες. Είναι αυτό που έλεγε χθες ο Μιχαηλίδης, έφταιξαν τα πάντα. Αυτό δεν το λέω για να δικαιολογήσω την ηγεσία του κόμματος που έχει την κύρια ευθύνη για το εκλογικό αποτέλεσμα και πρέπει να την αναλάβει πλήρως αλλά για να υποστηρίξω ότι έχουμε και εμείς ευθύνες, όλοι, κεντροεπίτροποι και βουλευτές και κυρίως ότι χρειάζεται ν’ αλλάξουμε τα πάντα αν θέλουμε να φθάσουμε μέχρι τις επόμενες εκλογές και να υπάρχουμε και την επόμενη ημέρα. Και όταν λέω τα πάντα, εννοώ μια συνολική επανεκκίνηση, να ξανασκεφθούμε γιατί χρειαζόμαστε ως πολιτικό κόμμα, τι έχουμε να προσφέρουμε στον τόπο μας, με ποιο πολιτικό σχέδιο θα πορευθούμε, με ποιους τρόπους θα απευθυνθούμε στους πολίτες για να τους πείσουμε, με ποια ηγεσία και ποια ηγετική ομάδα και τα λοιπά και τα λοιπά. Μέσα στα λοιπά αλλά όχι αμελητέα είναι να ξαναδούμε και τα εσωκομματικά μας, τον τρόπο που λειτουργούμε και παίρνουμε αποφάσεις, τον τρόπο που αντιπολιτευόμαστε το πολιτικό σχέδιο που ψήφισε η πλειοψηφία και ούτω καθεξής. Είναι κατά τη γνώμη μου ακραία προβληματικό και ότι τις αποφάσεις παίρνει ένας πολύ στενός πυρήνας ανθρώπων γύρω από τον πρόεδρο και ότι η αντιπολίτευση λειτουργεί πια αντιδεοντολογικά για να εκφράσει τη διαφωνία της. Στην πραγματικότητα με τον τρόπο που λειτουργεί ακυρώνει το πολιτικό σχέδιο που έχει προκριθεί. Να τα ξαναδούμε όλα αυτά για να μην επικαλούμαστε τη δημοκρατία και την ματαιώνουμε εμείς οι ίδιοι μέσα στο κόμμα μας.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το αποτέλεσμα των εκλογών σχετίζεται με την περπατησιά μας τα δυο τελευταία χρόνια, από τις εκλογές του Μαΐου και εξής. Η απόφαση για τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση Σαμαρά είναι η αρχή της φθίνουσας πορείας της ΔΗΜΑΡ. Η διάψευση παλιών προσδοκιών και η δημιουργία νέων που διαψεύστηκαν αργότερα. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Ο τρόπος που αποφασίστηκε, ο τρόπος που υποστηρίχθηκε, το πολιτικό προσωπικό που την υπηρέτησε; Έχω να το λέω ότι την παραμονή της λήψης απόφασης για τη στάση μας στη Βουλή, η πλειοψηφία της εκτελεστικής επιτροπής ήταν με την ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση. Μέσα σε ένα βράδυ, η ψήφος ανοχής έγινε ψήφος εμπιστοσύνης με συμμετοχή στην κυβέρνηση. Δεν θέλω να πω περισσότερα για τον τρόπο με τον οποίο πάρθηκε αυτή η εξαιρετικά σημαντική για το εγχείρημα που λέγεται ΔΗΜΑΡ απόφαση. Ούτε για τον τρόπο που υλοποιήθηκε. Τα ίδια και ενδεχομένως χειρότερα επαναλήφθηκαν κατά την έξοδο.
Για τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, πιστεύω ότι η Δημοκρατική Αριστερά σύρθηκε να πάρει μια απόφαση που δεν μπορούσε στην πραγματικότητα να υποστηρίξει. Ακόμα και αν αφήσουμε απέξω την πολιτική της ταυτότητα που δεν ήταν συμβατή με το Σαμαρά και ότι αντιπροσώπευε, να δεχθούμε τουλάχιστον ότι δεν ήταν έτοιμη. Δεν μπορούσε να υποστηρίξει την απόφασή της. Δεν μπορούσε να πείσει τους πολίτες ότι ήταν χρήσιμη. Ο κόσμος που την είχε ψηφίσει τον Ιούνιο του 2012 περίμενε υπομονετικά να δει φως και όσο δεν έβλεπε φυλλορροούσε. Τα όποια θετικά είχε η συμμετοχή μας και δεν θέλω να τα μηδενίσω δεν έφυγαν από τους τοίχους της Αγίου Κωνσταντίνου, δεν έγιναν γνωστά στους πολίτες. Η έξοδος ήταν θέμα χρόνου. Και όταν συνέβη, άρχισαν να καταρρέουν όλοι οι μύθοι. Ότι δεν θα σχηματιζόταν κυβέρνηση. Μύθος. Θα έφευγε η χώρα από την ευρωζώνη. Μα υπήρχαν και διαφορετικοί τρόποι να στηριχθεί η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, να κάνει με οποιοδήποτε κόστος η ΔΑ το καθήκον της στην πατρίδα. Υπήρχε η ψήφος ανοχής, υπήρχε ακόμη η ψήφος της υποστήριξης χωρίς συμμετοχή. Μια ομάδα όμως παλιών μας συντρόφων, άρτι επαναπατρισθέντων από το ΠΑΣΟΚ που κατέρρεε, πήρε το ανσασέρ, εγκαταστάθηκε στον 5ο όροφο της Αγίου Κωνσταντίνου και έγινε ανάμεσα στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις η επισπεύδουσα δύναμη της συμμετοχής μας. Και για να πούμε κάτι και για τα ποσοστά που επιδεικνύονται σε φωτοτυπίες .
Ακούσαμε και ακούμε συνεχώς ότι η ΔΗΜΑΡ ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2012 στη βάση της δέσμευσής της για το σχηματισμό κυβέρνησης με το πρώτο κόμμα που όλα τα στοιχεία έδειχναν ότι θα είναι η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά. Η εκτίμηση αυτή αποσιωπά το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ με βάση τη δέσμευση αυτή, έχασε το μισό περίπου της εκλογικής δύναμης που είχε τον Μάιο του 2012, έχασε τους μισούς πολίτες που την υποστήριξαν στην πρώτη της εκλογική αναμέτρηση και είναι βέβαιο ότι δεν τους πήρε ποτέ πίσω. Οι αριθμοί, είναι αριθμοί, συντρόφισσες και σύντροφοι και έχουν πολλές αναγνώσεις. Αν δει κανείς τη συνολική διαρροή της ΔΗΜΑΡ, από τις πρώτες εκλογές μέχρι σήμερα, θα διαπιστώσει ότι μεγάλο μέρος της απώλειας σημειώθηκε αριστερά της ΔΗΜΑΡ, προς το ΣΥΡΙΖΑ. Τη ΔΗΜΑΡ κατά βάση εγκατέλειψαν οι δημοκράτες αριστερά σκεπτόμενοι ψηφοφόροι που θα μπορούσαν να είναι η προνομιακή εκλογική μας βάση. Γίναμε σταδιακά ο περιστασιακός οικοδεσπότης μιας περιπλανώμενης εκλογικής πελατείας. Και δεν είναι αλήθεια ότι μας έφταιξε το ΠΟΤΑΜΙ. Το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών στην Αττική παρέα την προσπάθεια της συντρόφισσες μας Μαρίας Γιαννακάκη, όπου δεν υπήρχε ούτε το ΠΟΤΑΜΙ ούτε οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ κάνει τα πράγματα πιο σύνθετα. Μας δείχνει ότι ακόμα και χωρίς εναλλακτική λύση, οι πολίτες δεν μας ψήφισαν.
Θα αφήσω το παρελθόν για να έρθω στο χρόνο που μου μένει στο σήμερα και στο αύριο. Της χώρας μας και της ΔΗΜΑΡ. Η εκτίμησή μου είναι ότι μπαίνουμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο κατά την οποία το βασικό δίπολο στη βάση του οποίου θα κληθούν να αποφασίσουν οι Έλληνες πολίτες δεν είναι πια Μν ημόν ιο-Aν τιμν ημόν ιο αλλά Σταθερ ότητα ή Α λλαγή . Έτσι θα τεθεί το θέμα. Στο δίλημμα αυτό, θα πρέπει να τοποθετηθούν οι πολιτικοί σχηματισμοί που ζητούν ψήφο και στη βάση αυτής της τοποθέτησης θα ψηφιστούν. Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα. Η κοινωνία στενάζει, η πόλωση είναι μεγάλη και δεν θα επιτρέψει να ακουστεί ένας σύνθετος πολιτικός λόγος. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που σήμερα συγκυβερνά θα τοποθετηθούν με την πλευρά της υπάρχουσας κυβερνητικής σταθερότητας. Το είδαμε και στις ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να επιβιώσει θέτοντας εκβιαστικά υπέρ του το δίλημμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα τοποθετηθεί με την πλευρά της αλλαγής. Ψηφίστε με για ν’ αλλάξω τα πράγματα. Εκτιμώ ότι τα κόμματα ή οι σχηματισμοί κομμάτων που δεν θα τοποθετηθούν με σαφήνεια στο διχαστικό αυτό δίλημμα θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι των εκλογών. Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να αποφασίσει αν θα είναι με τη σταθερότητα ή την αλλαγή. Μισόλογα εδώ δεν χωράνε. Θα πρέπει να πει με σαφήνεια με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει. Δεν είναι βέβαιο ότι έτσι θα διασωθεί. Ενδέχεται. Είναι όμως φοβάμαι η μόνη επιλογή που έχει. Και δεν μπορεί, κεντροαριστερή ή μη, να κλίνει προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνά μαζί της. Η ΔΗΜΑΡ θα πρέπει να τοποθετηθεί υπέρ της αλλαγής δίνοντας βάρος και στα χαρακτηριστικά εκείνα που μπολιάζουν την αλλαγή με ρεαλισμό και υπευθυνότητα. Ζητώντας να στηριχθεί από τους πολίτες για να γίνει η αλλαγή με όσο μεγαλύτερη σταθερότητα μπορεί. Θα πρέπει όμως να επενδύσει σ’ αυτήν τη στρατηγική. Από τώρα. Και αποφασιστικά. Δεν έχει άλλο πολιτικό χρόνο.
Έρχομαι στο θέμα της κεντροαριστεράς. Είναι βέβαιο ότι εντός των κεντροαριστερών τειχών δεν έχουμε το ίδιο πολιτικό σκηνικό. Το διαφοροποιούν δυο στοιχεία. Το πρώτο είναι ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ που εκ των πραγμάτων αλλάζει την πολιτική γεωγραφία της κεντροαριστεράς. Αν αντέξει –διότι θα υποστεί τώρα αυτό όλην την πίεση που εμείς υποστήκαμε για να συναινέσουμε στην πολιτική επιβίωση του Βενιζέλου- ενδέχεται να είναι καταλύτης θετικών εξελίξεων. Το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχει η πίεση της συμμετοχής μας σε ένα ψηφοδέλτιο ΕΛΙΑΣ πχ με το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ όπως ήταν πριν τις ευρωεκλογές. Αυτά τα δυο στοιχεία μας επιτρέπουν να επανεκτιμήσουμε τη συμμετοχή μας στις όποιες διεργασίες ενδεχομένως ανοίξουν στο χώρο αυτό. Και αυτός ο χώρος ωστόσο θ’ αναγκαστεί να απαντήσει σε ποια κατεύθυνση κοιτάει, αν είναι με τη σταθερότητα ή την αλλαγή, να επιλέξει δηλ. στρατηγική διακυβέρνησης του τόπου. Αν δεν επιθυμεί να επιλέξει στρατηγικό εταίρο, ας μην επιλέξει. Ας μιλήσει η ίδια για την αλλαγή που χρεΙάζεται ο τόπος για να κυβερνηθεί, ας ασκήσει η ίδια κριτική στο success story. Όσοι υποστηρίζουν ότι δεν χρειάζεται τώρα να το πράξει η κεντροαριστερά, το κάνουν κατά τη γνώμη μου είτε διότι κοιτούν κεντροδεξιά είτε διότι νομίζουν ότι μπορούν να το αποφύγουν. Κι εγώ θα ήθελα στη θέση τους, δυστυχώς όμως δεν γίνεται. Για την κεντροαριστερά που οριοθετείται υπέρ της αλλαγής διακυβέρνησης της χώρας, η ΔΗΜΑΡ να εργαστεί με πάθος, την άλλη να την αφήσει στο Βενιζέλο να τη διαχειριστεί κατά πως την οραματίζεται. Δεν έχουμε εμείς δουλειά εκεί. Και αυτό να είναι ξεκάθαρο, για να μην θολώσουμε και πάλι τα νερά και δεν βρούμε στην κάλπη ούτε τη δική μας ψήφο.
Έρχομαι στα εσωκομματικά (στο σημείο αυτό με διέκοψε το προεδρείο και δεν μπόρεσα να το αναπτύξω).
Να κατατεθούν, πρέπει, οι πολιτικές προτάσεις με σαφήνεια και χωρίς κενά όσο γίνεται. Η πρόταση που καταθέτει ο Σπύρος Λυκούδης, είναι πολιτικό σχέδιο με το οποίο μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί, αλλά έχει ενδιαφέρον. Και κενά όμως και δεν μας παίρνει με άλλα κενά. Το πιο σημαντικό κενό του, αν αφήσουμε στην άκρη τις πολιτικές του ασάφειες που ενδεχομένως δεν είναι ηθελημένες, είναι η διεύθυνση του σχεδίου αυτού. Θα το καταλάβαινα περισσότερο αν έλεγε ο Σπύρος Λυκούδης, αυτό είναι το πολιτικό μου σχέδιο και δώστε μου τη στήριξη σας να το υλοποιήσω. Αυτό είναι το σχέδιο μου και υλοποιήστε το εσείς που έχετε άλλο πολιτικό σχέδιο, δεν το κατανοώ. Το ίδιο πρέπει να κάνει και η λεγόμενη πλειοψηφία, ο πρόεδρος δηλ. Αυτό είναι το πολιτικό μου σχέδιο για να σώσω τη Δημοκρατική Αριστερά από την πολιτική της εξαφάνιση. Με αυτήν την ηγετική ομάδα θα πορευθώ. Με αυτόν τον τρόπο θα λειτουργήσω στο εξής. Από πολλές πλευρές λέμε και ξαναλέμε πρόεδρε ότι δεν συμφωνούμε με τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις, με τον τρόπο που αλλάζουν οι ειλημμένες αποφάσεις, με τον τρόπο που… που….Οι λευκές επιταγές μας τέλειωσαν.
Η παραίτηση του προέδρου. Καταλαβαίνω τους λόγους της υποβολής της. Προσωπικά επιβεβαιώνω την απόλυτη στήριξή μου στο πρόσωπό του και του ζητώ να την αποσύρει. Δεν είναι όμως δουλειά της ΚΕ ν’ αποφανθεί για το ζήτημα. Ο πρόεδρος εκλέχθηκε από το συνέδριο και μόνον εκεί μπορεί να υποβάλει σε κρίση την παραίτηση του. Αντίθετα, το όργανο αυτό πρέπει να εκλέξει νέα εκτελεστική επιτροπή. Όσοι σύντροφοι και συντρόφισσες είναι στην υπάρχουσα ΕΕ και επιθυμούν την επανεκλογή τους, να ξαναθέσουν υποψηφιότητα και να επιβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη της ΚΕ, του εκλογικού σώματος που τους εξέλεξε στο πρόσωπό τους. Δεν μπορούμε να πάμε με το ίδιο όργανο συμπληρωμένο με τους αναπληρωματικούς. Έχουμε ήδη πολλές παραιτήσεις και χρειαζόμαστε νέα εκλογή οργάνου. Οι λίστες αν υπάρξουν πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ τους. Το ποιος και ποια θα είναι στο όργανο καθοδήγησης είναι υπόθεση όλων μας.
Να γίνει συνέδριο. Αρχικά είχα δισταγμούς γνωρίζοντας τις δυσκολίες του. Φαίνεται ότι δεν γίνεται διαφορετικά. Όσο πιο άμεσα γίνεται, το φθινόπωρο είναι μακριά. Η ΔΗΜΑΡ οφείλει να δει τις πληγές της και να δείξει, να αποδείξει την αμετάκλητη απόφαση της να τις φροντίσει για να τις θεραπεύσει.
Αφήνω τελευταία την κοινοβουλευτική ομάδα η οποία πρέπει επίσης να συνεδριάσει άμεσα και να αναδιατάξει τις δυνάμεις της. Μας χρειάζεται πάραυτα νέος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος στη θέση του Β. Οικονόμου που ανεξαρτητοποιήθηκε για να συμπληρώσει την εξαιρετική δουλειά που κάνει ο έταιρος κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος Νίκος Τσούκαλης. Δεν συμφωνώ με την απαξίωση της κοινοβουλευτικής μας δουλειάς. Γίνεται πολύ καλή δουλειά από τους βουλευτές μας. Να κάνω μνεία της εξαιρετικής παρουσίας της Νίκης Φούντα για το περιβάλλον, την άοκνη δουλειά της Ασημίνας Ξυροτύρη για τα οικονομικά, αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών μας στις αρμοδιότητες που τους έχουν ανατεθεί. Πολλές φορές είναι αλήθεια ότι η δουλειά αυτή έχει έλλειμμα στην επικοινωνία της με την κοινωνία. Το γραφείο τύπου προβάλλει πολλές φορές τις δηλώσεις των κομματικών στελεχών και καλά κάνει αλλά ξεχνάει να μεριμνήσει για την προβολή της κοινοβουλευτικής μας δουλειάς. Να πω τη γνώμη μου και για τα κείμενα των 5. Δεν την έγραψα στο facebook αλλά θέλω να την μοιραστώ μαζί σας. Δεν θα κρίνω το περιεχόμενο των κειμένων αλλά την κίνηση. Έγινε χωρίς να ενημερωθούν οι υπόλοιποι βουλευτές. Έδωσε την εντύπωση μιας κίνησης που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Εκτός εάν υπάρχει και δεν την έχουμε πάρει είδηση.
Και 2 κουβέντες για τον Πειραιά. Για να είσαστε ενημερωμένοι γιατί πολλά ακούγονται στα σαλόνια της κεντροαριστεράς στα οποία έχω ακόμα ευτυχώς καλούς φίλους. Και ακούγονται και στο κόμμα. Η οργάνωση του Κεντρικού Πειραιά και της Παλαιάς Κοκκινιάς, καθ’ ύλην αρμόδιες για να πάρουν την απόφαση για τις δημοτικές εκλογές έκριναν ότι έπρεπε να επιχειρήσουμε αυτόνομη κάθοδο με ένα νέο άνθρωπο τον Ηλία Τζανετουλάκο που εκ των ενόντων είχε δημιουργήσει μια μικρή αυτοδιοικητική κίνηση με νέους. Στη συνεδρίαση αυτή είχε κατατεθεί και η δική μου υποψηφιότητα την οποία απέσυρα όχι σκεπτόμενη προσωπικά αλλά πολιτικά. Πολλά μέλη της οργάνωσης, εμού συμπεριλαμβανομένης, είδαν θετικά την υποψηφιότητα του Ηλία και θεώρησα ότι το να κάνει και η ΔΗΜΑΡ ότι κάνουν οι άλλοι κατεβάζοντας το/τη βουλευτή υποψήφιο/α δήμαρχο δεν θα έκανε καλό στο κόμμα. Εμένα προσωπικά ενδεχομένως θα μου έκανε. Γι΄αυτό απέσυρα την υποψηφιότητά μου. Τα πράγματα στην πόλη άλλαξαν με την υποψηφιότητα Μαρινάκη Μώραλη. Η οργάνωση έκρινε όχι με 13 μέλη όπως διαδίδεται αλλά στην πιο μαζική της συνέλευση, ομόφωνα, παρουσία όλων των τάσεων -μειοψηφία, πλειοψηφία και δίκτυο-, ότι έπρεπε να αναζητηθεί λύση σύμπλευσης με άλλες αυτοδιοικητικές κινήσεις και το Λιμάνι της Αγωνίας παρόλο που είχε επικεφαλή ένα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον Θοδωρή Δρίτσα. Κατά τη γνώμη μου έπραξε ορθά. Έβαλε το συμφέρον της πόλης πάνω από οτιδήποτε άλλο. Η Εκτελεστική Επιτροπή είχε διαφορετική γνώμη και την εξέφρασε με μια διακριτική ανακοίνωση την οποία σεβάστηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μέλη της οργάνωσης του Πειραιά, μη θέτοντας υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο του Θοδωρή Δρίτσα. Ο Ηλίας μαζί με δυο άλλα άτομα της κίνησης του, όχι μέλη μας συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιο και είχαν την απόλυτη στήριξή μας. Αυτά για τον Πειραιά, το κόμμα και την πατρίδα.
Σας ευχαριστώ θερμά για την προσοχή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...