Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Δαρμένος..

του Γιώργου Λακόπουλου

Είναι λάθος του Φώτη Κουβέλη ότι διέγραψε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΔΗΜΑΡ έναν βουλευτή του; Ή μήπως το λάθος είναι ότι άργησε να το κάνει; Μήπως ήταν και αυτό μία από τις πηγές της εκλογικής κακοδαιμονίας του τον περασμένο Μάιο; Με όρους επικοινωνίας, πάντως, είναι μια ακόμη εξέλιξη που δείχνει τη δυσμενή μεταχείριση του πρόεδρου της ΔΗΜΑΡ από το μιντιακό σύστημα. Οι διαγραφές στο ΠαΣοΚ και στη ΝΔ ήταν επίδειξη αποφασιστικότητας των αρχηγών τους. Για τον κυρ Φώτη είναι αυτοδιάλυση.
Ωστόσο, πρόκειται για την πιο ηγετική κίνηση ενός πολιτικού αρχηγού τον οποίο κατηγορούσαν για αρχηγισμό όσοι αλώνιζαν έξω από τα κομματικά όρια χωρίς καν πολιτική αποδοκιμασία από την Αγίου Κωνσταντίνου. Σε ποιο άλλο κόμμα ο επικεφαλής θα ανεχόταν βουλευτές του να μετέχουν σε δραστηριότητες άλλων κομμάτων ή να γίνονται τμήμα αντίπαλων πολιτικών κινήσεων; Τι νόημα έχει να ανήκει σε μια Κοινοβουλευτική Ομάδα ένας βουλευτής όταν κινείται μονίμως εκτός κομματικής γραμμής; Πού ακούστηκε ότι οι διαγραφές δεν επιτρέπονται σε ένα δημοκρατικό κόμμα, αλλά επιτρέπονται τα σουλάτσα σε άλλους σχηματισμούς και η ταύτιση με θέσεις και δραστηριότητες που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με το κόμμα, αλλά το επιβουλεύονται κιόλας;
Ο Κουβέλης έγινε μαύρο πρόβατο της μνημονιακής εποχής, όταν αρνήθηκε να προσδεθεί στο άρμα του Βενιζέλου και στη συνέχεια αποχώρησε από την κυβέρνηση Σαμαρά - και αυτή η αντιμετώπιση συνεχίζεται. Η συντριπτική ήττα του στις ευρωεκλογές φάνηκε να τη δικαιώνει, αν και αυτό το παιχνίδι θα κριθεί οριστικά στις βουλευτικές εκλογές.
Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι δυνατόν να υπάρξει κόμμα στο οποίο ο καθένας έχει τον χαβά του. Η απόφασή του να απομακρύνει έναν βουλευτή που δεν έδειχνε να υπολογίζει σε ποιο κόμμα ανήκει, πέρα από αυτονόητη ενέργεια πολιτικού αρχηγού είναι και πράξη αυτοάμυνας απέναντι σε ένα κύμα που απειλεί να τον καταπιεί, να διαλύσει το κόμμα του και να το χρεώσει στον ίδιο! Κατά την παροιμία, «και κερατάς και δαρμένος».
Οσο για τις αποχωρήσεις από τη ΔΗΜΑΡ, στην πολιτική υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες όταν ένας φεύγει από ένα κόμμα για να πάει σε ένα άλλο, συμβαίνει απλώς αυτό που έλεγαν τον προηγούμενο αιώνα στην Αμερική για έναν γερουσιαστή των Δημοκρατικών: «Η μετακίνησή του στους Ρεπουμπλικανούς ανέβασε το επίπεδο και των δύο κομμάτων».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...