Στρατόπεδο στα Βόρεια Προάστια!
27/03/2012 , protagon.gr
του Γιάννη Παντελάκη
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης το εξήγγειλε, ο Μάκης Βορίδης συμφώνησε. Ικανοί λόγοι για να ανησυχήσουμε. Για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ο λόγος. Ήδη, ο ένας υπουργός (του ΠΑΣΟΚ) εξήγγειλε την δημιουργία διαφόρων τέτοιων χώρων, οι οποίοι θα φιλοξενούν (sic) παράνομους οικονομικούς μετανάστες. Ήδη, ο δεύτερος υπουργός (της Ν.Δ. σημερα, του ΛΑΟΣ χθες) συμφώνησε στην αναγκαιότητα δημιουργίας τους, λέγοντας πως θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για τους μετανάστες που θέλουν να εισέλθουν στη χώρα.
Ο πρώτος υπουργός γνωρίζει, πως όταν λέει πως στα στρατόπεδα αυτά "θα φιλοξενούνται προσωρινά μέχρι την απέλαση τους περίπου χίλιοι παράνομοι μετανάστες, με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας", δεν λέει την αλήθεια. Το Ελληνικό κράτος, δεν ενδιαφέρεται για τις καλύτερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης των ημεδαπών, πόσω μάλλον των ξένων. Ο δεύτερος υπουργός, επίσης γνωρίζει πως αυτά τα στρατόπεδα, δεν θα αποτρέψουν νέους, εξαθλιωμένους μετανάστες να μπουν στην χώρα. Στόχος τους, δεν είναι η παραμονή στην Ελλάδα (αυτό δεν αποτελεί καν στόχο πολλών Ελλήνων) αλλά να την χρησιμοποιήσουν ως πέρασμα προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Το ζητούμενο όμως, δεν είναι η αξιοπιστία των δυο πολιτικών. Αλλού είναι η ουσία:
1) γιατί φθάσαμε ως εδώ και πώς μπορούμε να διαχειριστούμε ένα μεγάλο πρόβλημα;
2) μπορεί να είναι αποτελεσματική μια τέτοια πρωτοβουλία;
3) πως θ’ αντιμετωπισθούν οι αντιδράσεις που ήδη έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται από κατοίκους περιοχών (π.χ. Κοζάνη) στην δημιουργία αυτών των στρατοπέδων;
Βέβαια, βασικό ζητούμενο σε μια τέτοια κίνηση, θα έπρεπε να παραμένει, αν οι κοινωνίες στον 21ο αιώνα πρέπει να προωθούν τέτοιες αποκρουστικές λύσεις για ν’ αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους, αλλά αυτό ας μην το συζητήσουμε καλύτερα. Δεν προσφέρονται οι καιροί για νηφάλιες προσεγγίσεις. Άλλωστε, το μεταναστευτικό χρησιμοποιείται από πολιτικούς που διεκδικούν την Γαλλική προεδρία για να βελτιώσουν τις καμπύλες των δημοσκοπήσεων, στην Ελλάδα θα σταθούμε;
Ας αρχίσουμε από το τρίτο ερώτημα, αυτό των κατοίκων που αντιδρούν. Καθόλου δεν αποκλείεται, ανάμεσα σε αυτούς να περιλαμβάνεται και μια ξεχωριστή κατηγορία νεοελλήνων που συμπεριφέρεται τα τελευταία χρόνια με τον εξής αποκαλυπτικό τρόπο: απασχολούν μετανάστες για όλες τις βρώμικες δουλειές, τους έχουν χαμηλά αμειβόμενους, ανασφάλιστους, με άθλιες συνθήκες και μια διαρκή απειλή. Να τους καταγγείλουν στις αστυνομικές αρχές ως παράνομους αν τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες επιβίωσής τους. Συμβαίνει σε πολλές περιοχές της χώρας, γιατί όχι και στην Κοζάνη;
Ο πρώτος υπουργός γνωρίζει, πως όταν λέει πως στα στρατόπεδα αυτά "θα φιλοξενούνται προσωρινά μέχρι την απέλαση τους περίπου χίλιοι παράνομοι μετανάστες, με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας", δεν λέει την αλήθεια. Το Ελληνικό κράτος, δεν ενδιαφέρεται για τις καλύτερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης των ημεδαπών, πόσω μάλλον των ξένων. Ο δεύτερος υπουργός, επίσης γνωρίζει πως αυτά τα στρατόπεδα, δεν θα αποτρέψουν νέους, εξαθλιωμένους μετανάστες να μπουν στην χώρα. Στόχος τους, δεν είναι η παραμονή στην Ελλάδα (αυτό δεν αποτελεί καν στόχο πολλών Ελλήνων) αλλά να την χρησιμοποιήσουν ως πέρασμα προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Το ζητούμενο όμως, δεν είναι η αξιοπιστία των δυο πολιτικών. Αλλού είναι η ουσία:
1) γιατί φθάσαμε ως εδώ και πώς μπορούμε να διαχειριστούμε ένα μεγάλο πρόβλημα;
2) μπορεί να είναι αποτελεσματική μια τέτοια πρωτοβουλία;
3) πως θ’ αντιμετωπισθούν οι αντιδράσεις που ήδη έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται από κατοίκους περιοχών (π.χ. Κοζάνη) στην δημιουργία αυτών των στρατοπέδων;
Βέβαια, βασικό ζητούμενο σε μια τέτοια κίνηση, θα έπρεπε να παραμένει, αν οι κοινωνίες στον 21ο αιώνα πρέπει να προωθούν τέτοιες αποκρουστικές λύσεις για ν’ αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους, αλλά αυτό ας μην το συζητήσουμε καλύτερα. Δεν προσφέρονται οι καιροί για νηφάλιες προσεγγίσεις. Άλλωστε, το μεταναστευτικό χρησιμοποιείται από πολιτικούς που διεκδικούν την Γαλλική προεδρία για να βελτιώσουν τις καμπύλες των δημοσκοπήσεων, στην Ελλάδα θα σταθούμε;
Ας αρχίσουμε από το τρίτο ερώτημα, αυτό των κατοίκων που αντιδρούν. Καθόλου δεν αποκλείεται, ανάμεσα σε αυτούς να περιλαμβάνεται και μια ξεχωριστή κατηγορία νεοελλήνων που συμπεριφέρεται τα τελευταία χρόνια με τον εξής αποκαλυπτικό τρόπο: απασχολούν μετανάστες για όλες τις βρώμικες δουλειές, τους έχουν χαμηλά αμειβόμενους, ανασφάλιστους, με άθλιες συνθήκες και μια διαρκή απειλή. Να τους καταγγείλουν στις αστυνομικές αρχές ως παράνομους αν τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες επιβίωσής τους. Συμβαίνει σε πολλές περιοχές της χώρας, γιατί όχι και στην Κοζάνη;
Ωστόσο, η υποκριτική αυτή στάση, δεν ακυρώνει το δικαίωμά τους να αντιδρούν. Θεωρούν πως οι χώροι αυτοί θα υποβαθμίσουν την περιοχή τους. Σωστό ή λάθος, πάντως αυτό θεωρούν. Και μάλλον δεν πείθονται από τον Χρυσοχοΐδη που λέει πως τα αντισταθμιστικά οφέλη από τα στρατόπεδα θα είναι πολλά για τις περιοχές και πως θα τονωθούν οι οικονομίες, θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, θα ενισχυθεί το τοπικό εμπόριο. Δεν είναι μόνο ότι όλα αυτά είναι ανεδαφικά. Τα εξαγγέλλει ένας υπουργός που δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο (!). Είπαμε, η αξιοπιστία, παραμένει ζητούμενο για το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις των κατοίκων του Βοΐου σήμερα (ή άλλων περιοχών αύριο), πολλοί αναρωτιούνται αν μια τέτοια κίνηση μπορεί να περιορίσει ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα το οποίο διαχειρίστηκαν με ομολογημένα αποτυχημένο τρόπο οι κυβερνήσεις των τελευταίων πολλών χρόνων. Ο ίδιος ο Μ.Χρυσοχοΐδης, είπε πως κάθε χρόνο μπαίνουν στην χώρα μας 130.000 παράνομοι οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι παραμένουν αποκλεισμένοι, γεωγραφικά και φυσικά στη χώρα μας. Αν η ιδέα του υπουργού για 10 στρατόπεδα σε όλη τη χώρα υλοποιηθεί, από τους 130.000 αυτούς απελπισμένους, οι 10.000 θα περιορίζονται στα στρατόπεδα. Και; Οι υπόλοιποι; Όσοι ήδη βρίσκονται στη χώρα; Το πρόβλημα οδεύει προς λύση;
Να φθάσουμε και στο πρώτο ερώτημα όμως, πως φθάσαμε εδω, τι κάνουμε τώρα. Εδω, την απάντηση θα πρέπει να την δώσουν, αυτοί που το διαχειρίστηκαν. Από τότε (2003) που η κυβέρνηση Σημίτη, συνυπέγραφε το Δουβλίνο 2, μια συνθήκη που μετέτρεπε την Ελλάδα σε χώρο εγκλεισμού όλων των προσφύγων και οικονομικών μεταναστών. Και στη συνέχεια, όταν όλες οι κυβερνήσεις, δεν είχαν στις προτεραιότητές τους το πρόβλημα, δεν χρησιμοποίησαν για παράδειγμα, το χαρτί της διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Τουρκία, αν η τελευταία δεν δεσμευθεί ότι θα δέχεται πίσω όλους τους μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στη χώρα μας από τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια και χερσαία σύνορα.
Μπορεί να πει πολλά κάποιος για όλα αυτά. Ωστόσο, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Το πρόβλημα έχει μεγεθυνθεί και μια κοινωνία πιεσμένη από συνθήκες οικονομικής ανέχειας, δεν αρκείται σε επιπλέον λόγια ή κινήσεις εντυπωσιασμού. Θέλει απαντήσεις από τους πολιτικούς. Όχι κανιβαλισμούς, ικανούς να φέρουν ψήφους. Άλλωστε, αν ο κ.Χρυσοχοΐδης επιμένει πως τα στρατόπεδα είναι μια λύση και ένα από αυτά θα πρέπει να δημιουργηθεί πριν τις εκλογές, έχει μια διαφορετική επιλογή. Να ξεκινήσει μ’ ένα τέτοιο όχι από μια ήδη υποβαθμισμένη περιοχή της περιφέρειας, αλλά από μια προνομιούχα της Αττικής. Έχω υπόψη μου μερικά στρατόπεδα στα Βόρεια Προάστια της Αττικής, ας πούμε. Δεν είναι κακή ιδέα. Θα έστελνε και ένα μήνυμα ότι είναι σοσιαλιστής!
Αστειεύομαι.
Στο "σοσιαλιστής", όχι στην ιδέα...
Ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις των κατοίκων του Βοΐου σήμερα (ή άλλων περιοχών αύριο), πολλοί αναρωτιούνται αν μια τέτοια κίνηση μπορεί να περιορίσει ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα το οποίο διαχειρίστηκαν με ομολογημένα αποτυχημένο τρόπο οι κυβερνήσεις των τελευταίων πολλών χρόνων. Ο ίδιος ο Μ.Χρυσοχοΐδης, είπε πως κάθε χρόνο μπαίνουν στην χώρα μας 130.000 παράνομοι οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι παραμένουν αποκλεισμένοι, γεωγραφικά και φυσικά στη χώρα μας. Αν η ιδέα του υπουργού για 10 στρατόπεδα σε όλη τη χώρα υλοποιηθεί, από τους 130.000 αυτούς απελπισμένους, οι 10.000 θα περιορίζονται στα στρατόπεδα. Και; Οι υπόλοιποι; Όσοι ήδη βρίσκονται στη χώρα; Το πρόβλημα οδεύει προς λύση;
Να φθάσουμε και στο πρώτο ερώτημα όμως, πως φθάσαμε εδω, τι κάνουμε τώρα. Εδω, την απάντηση θα πρέπει να την δώσουν, αυτοί που το διαχειρίστηκαν. Από τότε (2003) που η κυβέρνηση Σημίτη, συνυπέγραφε το Δουβλίνο 2, μια συνθήκη που μετέτρεπε την Ελλάδα σε χώρο εγκλεισμού όλων των προσφύγων και οικονομικών μεταναστών. Και στη συνέχεια, όταν όλες οι κυβερνήσεις, δεν είχαν στις προτεραιότητές τους το πρόβλημα, δεν χρησιμοποίησαν για παράδειγμα, το χαρτί της διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Τουρκία, αν η τελευταία δεν δεσμευθεί ότι θα δέχεται πίσω όλους τους μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στη χώρα μας από τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια και χερσαία σύνορα.
Μπορεί να πει πολλά κάποιος για όλα αυτά. Ωστόσο, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Το πρόβλημα έχει μεγεθυνθεί και μια κοινωνία πιεσμένη από συνθήκες οικονομικής ανέχειας, δεν αρκείται σε επιπλέον λόγια ή κινήσεις εντυπωσιασμού. Θέλει απαντήσεις από τους πολιτικούς. Όχι κανιβαλισμούς, ικανούς να φέρουν ψήφους. Άλλωστε, αν ο κ.Χρυσοχοΐδης επιμένει πως τα στρατόπεδα είναι μια λύση και ένα από αυτά θα πρέπει να δημιουργηθεί πριν τις εκλογές, έχει μια διαφορετική επιλογή. Να ξεκινήσει μ’ ένα τέτοιο όχι από μια ήδη υποβαθμισμένη περιοχή της περιφέρειας, αλλά από μια προνομιούχα της Αττικής. Έχω υπόψη μου μερικά στρατόπεδα στα Βόρεια Προάστια της Αττικής, ας πούμε. Δεν είναι κακή ιδέα. Θα έστελνε και ένα μήνυμα ότι είναι σοσιαλιστής!
Αστειεύομαι.
Στο "σοσιαλιστής", όχι στην ιδέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...