ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Το σακάκι μου κι αν στάζει

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 13 Μαρτίου 2012 , www.tanea.gr

Ακόμα κι αν συνεχιζόταν εσαεί το ιδιότυπο μπρα ντε φερ του καλλιτέχνη με τους ασύστολους, δεν είχα καμία όρεξη να γράψω για τις συναυλίες του Νταλάρα. Ο,τι ήταν να ειπωθεί μου φαινόταν κιόλας ειπωμένο, εκτός ίσως από μια μικρή ανεπαίσθητη βουβαμάρα που μου τρύπησε τα αυτιά. Εσείς, αλήθεια, πώς εξηγείτε την εκκωφαντική σιωπή των ομοτέχνων του; Αυτών ντε, που από τη Μεταπολίτευση και δώθε έστηναν πατάρια και καριέρες κουρδίζοντας κιθάρες συμπαράστασης για ψύλλου πήδημα.

Κοιτάζω τις μικρόψυχες δηλώσεις και έτσι μου 'ρχεται να καλέσω σε βοήθεια τον ίδιο τον υπουργό Παιδείας. Πώς να κάνεις συντακτική ανάλυση σε μια πρόταση που ξεκινάει: «Κι εμένα δεν μ' αρέσει ο Νταλάρας, αλλά…»;

Σάμπως κι εγώ δεν τον τσιγκουνεύομαι τον καλό τον λόγο; Ετσι όμως όπως αγρίεψαν τα πράγματα, αισθάνομαι απολύτως υποχρεωμένη να ψηφίσω υπέρ του απυρόβλητου και της αριστίνδην λήθης. Για να σας δώσω να καταλάβετε, τιμώ τον Μίκη Θεοδωράκη για την προ Πελεγρίνη εποχή και τον Μανώλη Γλέζο για όσα έκανε όταν ήμουν ακόμη αγέννητη. Προσωπικά δεν θυμάμαι ποιο ήταν το αμάρτημα του Νταλάρα και το αμάρτημα του Μανώλη Γλέζου, πάει το ξέχασα κι αυτό. Τότε που χάριζε απλόχερα αριστεροσύνη στο ευρωψηφοδέλτιο και το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ το ευφορικό 1984 και το αναπτυξιακό 1985, αντίστοιχα. Στιγμιαία λάθη, στιγμιαίες θεότητες.