Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Τουλάχιστον, μη δίνεις λεφτά

Κώστας ΓιαννακίδηςΚώστας Γιαννακίδης ,protagon.gr
Photo: Δ. Μεσσήνης/AP
Αν δεν επρόκειτο για έγκυρο πρακτορείο και γνωστό φωτογράφο, θα αμφισβητούσες τον αυθορμητισμό της εικόνας. Δηλαδή ποιος διάολος πάει και κλωτσάει ένα παιδί; Εκτός των άλλων, οι τύποι που θα κλώτσαγαν ένα παιδί, θα ανησυχούσαν για τις φθορές στα παπούτσια τους. Η φωτογραφία είναι αληθινή. Και, πιθανότατα, οι δύο πρωταγωνιστές δεν θυμούνται τη σκηνή. Για την κυρία το περιστατικό ήταν αδιάφορο. Για το παιδί θα ήταν μάλλον συνηθισμένο. Και εσύ, φυσικά, θέλεις να αρχίσεις στις κλωτσιές τους γονείς του.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες παιδιών του δρόμου. Τα τσιγγανόπουλα και τα παιδιά, συνήθως ξένης υπηκοότητας, που ζητιανεύουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στα εστιατόρια. Τα τσιγγανόπουλα υφίστανται από τη μία τα ήθη της κοινωνίας τους και από την άλλη τον κοινωνικό αποκλεισμό-ακόμα και αν θέλουν να τα στείλουν σχολείο, δεν θα βρουν θέση. Τα άλλα παιδιά υποτίθεται ότι υπομένουν τις συνέπειες της κρίσης. Αηδίες. Δεν σε κάνει η κρίση να βγάζεις το παιδί σου στον δρόμο, απλώς εσύ είσαι τομάρι.

Στη χώρα που με κυνισμό διαπιστώνει ότι της λείπουν καμιά πεντακοσαριά παιδιά των ιδρυμάτων, δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά. Τι να κάνεις; Μη δώσεις ποτέ χρήματα σε παιδί που ζητιανεύει. Ποτέ. Και μην αγοράσεις τα χαρτομάντηλα ή τα στιλό που προσφέρει. Έτσι, επιβραβεύεις την εκμετάλλευσή του. Αν θέλεις, δώσε του φαγητό. Είναι πιθανό να υπάρχουν κοντά αστυνομικοί. Αν τους ζητήσεις να βοηθήσουν δεν αποκλείεται να κάνουν κάτι αν και ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις ποια θα ήταν η καλύτερη λύση για ένα παιδί. Ένα παιδί που βρίσκεται στον δρόμο το πιθανότερο είναι ότι θα μεγαλώσει εκεί. Και κάποια στιγμή ίσως το βρεις απέναντί σου. Αν όχι εσύ, τότε το παιδί σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...