Πάμε σαν άλλοτε

του Βασίλη Πάικου , avgi.gr

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά, συνήθως, δεν διδάσκει». Μεγάλη η αλήθεια, επιβεβαιωμένη πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Ειδικά στον τόπο μας. Όπου κι αν είναι κοντή, και εξαιρετικά ασθενής, η μνήμη. Πώς το είπε εκείνος ο σοφός; «Η Ελλάδα έχει πολλά μνημεία, αλλά καθόλου μνήμη». Έτσι το είπε. Και είχε πέρα για πέρα δίκιο.

Αν είχαμε ισχυρότερη μνήμη ως λαός, θα θυμόμαστε, ας πούμε, όσα διαδραματίστηκαν εδώ σ' εμάς 33 χρόνια πριν. Θα κάναμε τις αναγκαίες προσαρμογές και τις ακόμη πιο αναγκαίες συγκρίσεις και θα ξέραμε σήμερα αυτές οι τερατώδεις κινδυνολογίες τι σημαίνουν...

Αν θέλουμε να καταλάβουμε περισσότερα, ας αναζητήσουμε τον αθηναϊκό Τύπο της περιόδου 1980-1981. Κατά προτίμηση τον δεξιόστροφο Τύπο. Τότε που ήταν ολοφάνερο, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου έρχεται.

Τότε λοιπόν η κινδυνολογία, η καταστροφολογία, η δαιμονολογία είχαν χτυπήσει κόκκινο. Τότε ήταν που ο Ανδρέας Παπανδρέου θα μας έβγαζε με τη μία από την ΕΟΚ. Κι αν δεν μας έβγαζε, θα μας έδιωχναν εκείνοι. Τότε ήταν που άμα τη εμφανίσει του Ανδρέα ο κόσμος θα σήκωνε, πατείς με πατώ σε, τις καταθέσεις του από τις τράπεζες. Τότε ήταν που οι επιχειρηματίες, μικροί μεγάλοι, όλοι, θα έπαιρναν τις επιχειρήσεις τους παραμάσχαλα, θα έπαιρναν και των ομματιών τους, και θα εγκατέλειπαν τη χώρα. Τότε ήταν που το επερχόμενο ΠΑΣΟΚ θα εθνικοποιούσε τα πάντα όλα. Μαζί και τα σπίτια μας. Τότε ήταν που, γενικώς, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, θα επέπιπταν επί της κεφαλής μας οι πληγές του Φαραώ, και οι δέκα μαζί.

Ήταν άλλωστε η εποχή που, διά στόματος Κωνσταντίνου Καραμανλή (του αυθεντικού), το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα είχε προσδιοριστεί -εν μέση Βουλή παρακαλώ- ως «η Αριστερά της Αριστεράς». Η εποχή κιόλας που είχε αρχίσει, δειλά στην αρχή, στη συνέχεια απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα, να διαχέεται, από συγκεκριμένα στελέχη της Δεξιάς, η θεωρία πως ο Παπανδρέου είναι ο αφανής αρχηγός της 17Ν. Κι αν όχι αυτοπροσώπως ο Ανδρέας, ο Λαλιώτης έστω.

Και να σκεφτεί κανείς πως τότε, την περίοδο 80-81, αρχηγός της Ν.Δ. ήταν ο μετριοπαθήςΓεώργιος Ράλλης. Εξάλλου, καμιά δεκαπενταριά χρόνια πριν, το 1964, επί ηγεσίας του ομοίως μετριοπαθούς Παναγιώτη Κανελλόπουλου, η ΕΡΕ πήγαινε στις εκλογές με το σύνθημα «Αυτή η δραχμή είναι δική σου - μην αφήσεις τους Παπανδρέου να σου την πάρουν»...

 Και χειρότερα...

Φυσικά, τίποτα απ' όλ' αυτά δεν συνέβη. Μπορεί ο καθένας να διατηρεί τις απόψεις του, με βάση τα δικά του δεδομένα και τα δικά του κριτήρια, για το πόσο καλή, λιγότερο καλή ή κακή υπήρξε η διακυβέρνηση Παπανδρέου, όμως το παραμικρό από τις εσχατολογικές προβλέψεις της Δεξιάς δεν επιβεβαιώθηκε.

Αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται, ως γνωστόν. Και σήμερα, καθώς γίνεται πλέον συνείδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται, επαναλαμβάνονται τα ίδια. Τα ίδια ακριβώς, με καρμπόν. Επαναλαμβάνεται η Ιστορία, αλλά δεν διδάσκει. Βλέπουμε έτσι τους δεξιούς, τους πολιτικούς απογόνους εκείνων του 1981 και του 1964, να αναμασούν και να εμέσσουν τα ίδια ακριβώς. Για το κακό που θα μας βρει έτσι και έρθει στα πράματα ο Βελζεβούλης, ό μη γένοιτο. Για την Ευρωζώνη από την οποία θα μας εξωπετάξουν κλοτσηδόν. Για τα θησαυροφυλάκια των τραπεζών που θα στεγνώσουν. Για τους επιχειρηματίες που θα ρίξουν μαύρη πέτρα. Για τις καθολικές εθνικοποιήσεις των πάντων. Γενικώς, για τις ίδιες πληγές του ίδιου Φαραώ (του Ραμσή με τ' όνομα) που μας περιμένουν στη γωνία.

Δεν μπορούν βέβαια να πουν σήμερα για τα σπίτια που θα μας πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουν προλάβει και μας τάχουν πάρει εκείνοι. Και κάτι ακόμη, μάλλον καινοφανές και προωθημένο. Δεν θυμάμαι το 1981 να είχε βρεθεί επιφανές στέλεχος της Δεξιάς να πει δημοσίως ότι και ο ίδιος θα σηκώσει τα λεφτά του από τις ελληνικές τράπεζες και θα τα πάει έξω. Έ λοιπόν τώρα, επί των ημερών μας, βρέθηκε. Ούτε θυμάμαι να είχε κινδυνολογήσει τότε για τα άδεια ταμεία των τραπεζών, προσωπικά ο πρωθυπουργός. Ε, τώρα έγινε κι αυτό.

Η μεγάλη, όμως, κατά ποιότητα διαφορά είναι ότι σήμερα στο δαιμονολογικό κρεσέντο επί τη ελεύσει του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει και το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο ακριβώς ΠΑΣΟΚ (ως προς τη σφραγίδα τουλάχιστον), που τα υπέστη τότε, πριν από 33 χρόνια. Στελέχη του οποίου συναγωνίζονται σήμερα επάξια τους δεξιούς στο κινδυνολογικό τους παραλήρημα.

Α, ναι, και μια ακόμη ουσιώδης διαφορά. Τότε, το 1981, δεν θυμάμαι να βρέθηκαν πολιτικά στελέχη να πουν πως, αν έρθει ο Ανδρέας στα πράματα, θα μεταναστεύσουν από τη χώρα. Σήμερα, εν αναμονή του Τσίπρα, βρέθηκαν. Και στελέχη του ΠΑΣΟΚ παρακαλώ...