Γιώργος Μπουλμπασάκος, Ελευθεροτυπία
Το ανανεωτικό ρεύμα της Ελληνικής Αριστεράς, μετά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Αυτό το ρεύμα, που στην ιστορική του διαδρομή μπόλιασε την ελληνική κοινωνία με τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, τις αξίες της συμμετοχής στα δημόσια πράγματα και με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων, αντιμετωπίζει πρόβλημα πολιτικής επιβίωσης.
Οι αιτίες που η ΔΗΜΑΡ, κύριος εκφραστής αυτού του ρεύματος, έφτασε ώς εδώ είναι αρκετές. Πολλές κατορθώσαμε να τις προσεγγίσουμε στις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις των οργάνων, άλλες μας διαφεύγουν, άλλες δεν θα τις μάθουμε ποτέ.
Το ποσοστό συμμετοχής στο άσχημο αποτέλεσμα είναι δύσκολο να προσδιοριστεί και οι βεβαιότητες που ορισμένοι σύντροφοι εκφράζουν κινδυνεύουν να τους εκθέσουν. Σε μια πρωτοφανή κρίση που μαστίζει τη χώρα και σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό που έχει δημιουργηθεί τα συμπεράσματα είναι εξαιρετικά επισφαλή. Ενα μεγάλο τμήμα της ΔΗΜΑΡ μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις πρώτες εκλογές. Ενα εξίσου σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος, αυτό που προσβλέπει στην κυβερνησιμότητα και στην ετοιμότητα της Αριστεράς να ανταποκριθεί, ήρθε στις γραμμές μας. Αυτό το τμήμα αισθάνθηκε προδομένο και μετά την αποχώρησή μας από την κυβέρνηση μας εγκατέλειψε στις τελευταίες εκλογές. Κενό κοινωνικής εκπροσώπησης, όπως σωστά έχει επισημανθεί από ορισμένους. Συνεχίζοντας την απαρίθμηση των αιτιών φθάνουμε στο διάλογο για την Κεντροαριστερά που δεν έγινε και αυτό χρεώθηκε σε εμάς, παρ’ ότι άλλοι είχαν θέσει όρους απαγορευτικούς. Αυτόν, δηλαδή, της υποχρεωτικής κοινής καθόδου στις εκλογές. Αλλη αιτία ήταν ότι δώσαμε βάρος στην προγραμματική συμφωνία, αγνοώντας ότι έχουμε να κάνουμε με τους δύο βασικούς εκφραστές του παλαιοκομματισμού στη χώρα και ότι στο επίπεδο άσκησης της καθημερινής πολιτικής θα μας αγνοούσαν, όπως κι έγινε, σε αρκετά ζητήματα.
Δεν φροντίσαμε συγχρόνως στο επικοινωνιακό πεδίο να διαχειριστούμε επιτυχώς τις δικές μας παρεμβάσεις, που και έγιναν και προοδευτικό πρόσημο είχαν. Η εικόνα που δώσαμε στην κοινωνία, ότι έχουμε ένα κόμμα ετεροπροσδιοριζόμενο, ένα κόμμα χωρίς στίγμα, αμφίθυμο, χωρίς πολιτικό σχέδιο, ένα κόμμα υπό προθεσμία, μας οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα. Σε αυτή τη θολή εικόνα ιδιαίτερη συμμετοχή είχαν και έχουν ηγετικά στελέχη του κόμματος και βουλευτές με καθημερινές δηλώσεις και παρουσία στα ΜΜΕ. Η πιο μεγάλη αιτία, πάντως, της εκλογικής μας αποτυχίας είναι το πολιτικό ρίσκο που πήραμε με τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση. Μεγάλη απόφαση, μεγάλο ρίσκο αλλά ας μας υποδείξει κάποιος πώς κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αβγά. Το συμφέρον της χώρας είναι υπέρτερο του κομματικού και αυτό προτιμήσαμε. Στην κατάσταση που έχουμε βρεθεί, μία ελπίδα ανάκαμψης υπάρχει. Μόνη, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να είμαστε όλοι μαζί. Η κάθε τάση του κόμματος μπορεί να διαλύσει το κόμμα και από μόνη της δεν μπορεί να διασώσει το κόμμα. Προσωπικά, με αφήνει αδιάφορο η διαχείριση ενός ιδεολογικά «καθαρού» κόμματος του 2%.
Το τελευταίο διάστημα έπειτα από πρωτοβουλίες της ΔΗΜΑΡ δημιουργήθηκε κινητικότητα στο χώρο της Κεντροαριστεράς και άνοιξε δίαυλος επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κινήσεις είναι πολιτικά χρήσιμες και έχουν εσωτερική λογική και καλό είναι να μην τις ακυρώνουν κάποιοι με περισσή ευκολία και δογματικές αγκυλώσεις. Σε αυτήν την πολιτική συγκυρία και με δεδομένους τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, αυτό που χρειάζεται το κόμμα είναι φυγή προς τα εμπρός. Δεν χρειάζεται κανένα συνέδριο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και προσπάθειες αλλαγής συσχετισμών πάση θυσία. Εχουμε ανάγκη να επικαιροποιήσουμε το πολιτικό μας σχέδιο, να διορθώσουμε λάθη, να ανανεώσουμε το πολιτικό μας προσωπικό. Ηρθε η ώρα, οι πάντες, τα μέλη, τα στελέχη κι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ να μιλήσουν ανοιχτά, χωρίς φόβο και πάθος για όλα και για όλους. Κυρίαρχη θέση στο επόμενο διάστημα έχει και το ευαίσθητο θέμα της προεδρικής εκλογής και όλοι οι χειρισμοί οφείλουν να υπηρετούν τη θεσμική διάσταση του ζητήματος, χωρίς όμως να δημιουργούν διαλυτικά φαινόμενα στη ΔΗΜΑΡ. Ολα αυτά τα ζητήματα δεν πρέπει να εμπλακούν σε διαδικασίες όπου πρωτεύουσα θέση θα έχουν οι εσωτερικοί συσχετισμοί, η εσωστρέφεια, η ενδοσκόπηση, που συνήθως κυριαρχούν σε συνεδριακά σώματα εκτάκτου ή τακτικού συνεδρίου. Το σώμα που πληροί τις προϋποθέσεις για να γίνουν με επιτυχία αυτές οι διαδικασίες είναι το διαρκές Συνέδριο του κόμματος και αυτό πρέπει να το αποφασίσουμε άμεσα. Η κοινωνική ανάγκη που γέννησε τη ΔΗΜΑΡ είναι υπαρκτή, τα προβλήματα και οι αγωνίες των πολιτών είναι μπροστά μας, αυτήν την ανάγκη οφείλουμε όλοι να υπηρετήσουμε.
Οι αιτίες που η ΔΗΜΑΡ, κύριος εκφραστής αυτού του ρεύματος, έφτασε ώς εδώ είναι αρκετές. Πολλές κατορθώσαμε να τις προσεγγίσουμε στις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις των οργάνων, άλλες μας διαφεύγουν, άλλες δεν θα τις μάθουμε ποτέ.
Το ποσοστό συμμετοχής στο άσχημο αποτέλεσμα είναι δύσκολο να προσδιοριστεί και οι βεβαιότητες που ορισμένοι σύντροφοι εκφράζουν κινδυνεύουν να τους εκθέσουν. Σε μια πρωτοφανή κρίση που μαστίζει τη χώρα και σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό που έχει δημιουργηθεί τα συμπεράσματα είναι εξαιρετικά επισφαλή. Ενα μεγάλο τμήμα της ΔΗΜΑΡ μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις πρώτες εκλογές. Ενα εξίσου σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος, αυτό που προσβλέπει στην κυβερνησιμότητα και στην ετοιμότητα της Αριστεράς να ανταποκριθεί, ήρθε στις γραμμές μας. Αυτό το τμήμα αισθάνθηκε προδομένο και μετά την αποχώρησή μας από την κυβέρνηση μας εγκατέλειψε στις τελευταίες εκλογές. Κενό κοινωνικής εκπροσώπησης, όπως σωστά έχει επισημανθεί από ορισμένους. Συνεχίζοντας την απαρίθμηση των αιτιών φθάνουμε στο διάλογο για την Κεντροαριστερά που δεν έγινε και αυτό χρεώθηκε σε εμάς, παρ’ ότι άλλοι είχαν θέσει όρους απαγορευτικούς. Αυτόν, δηλαδή, της υποχρεωτικής κοινής καθόδου στις εκλογές. Αλλη αιτία ήταν ότι δώσαμε βάρος στην προγραμματική συμφωνία, αγνοώντας ότι έχουμε να κάνουμε με τους δύο βασικούς εκφραστές του παλαιοκομματισμού στη χώρα και ότι στο επίπεδο άσκησης της καθημερινής πολιτικής θα μας αγνοούσαν, όπως κι έγινε, σε αρκετά ζητήματα.
Δεν φροντίσαμε συγχρόνως στο επικοινωνιακό πεδίο να διαχειριστούμε επιτυχώς τις δικές μας παρεμβάσεις, που και έγιναν και προοδευτικό πρόσημο είχαν. Η εικόνα που δώσαμε στην κοινωνία, ότι έχουμε ένα κόμμα ετεροπροσδιοριζόμενο, ένα κόμμα χωρίς στίγμα, αμφίθυμο, χωρίς πολιτικό σχέδιο, ένα κόμμα υπό προθεσμία, μας οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα. Σε αυτή τη θολή εικόνα ιδιαίτερη συμμετοχή είχαν και έχουν ηγετικά στελέχη του κόμματος και βουλευτές με καθημερινές δηλώσεις και παρουσία στα ΜΜΕ. Η πιο μεγάλη αιτία, πάντως, της εκλογικής μας αποτυχίας είναι το πολιτικό ρίσκο που πήραμε με τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση. Μεγάλη απόφαση, μεγάλο ρίσκο αλλά ας μας υποδείξει κάποιος πώς κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αβγά. Το συμφέρον της χώρας είναι υπέρτερο του κομματικού και αυτό προτιμήσαμε. Στην κατάσταση που έχουμε βρεθεί, μία ελπίδα ανάκαμψης υπάρχει. Μόνη, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να είμαστε όλοι μαζί. Η κάθε τάση του κόμματος μπορεί να διαλύσει το κόμμα και από μόνη της δεν μπορεί να διασώσει το κόμμα. Προσωπικά, με αφήνει αδιάφορο η διαχείριση ενός ιδεολογικά «καθαρού» κόμματος του 2%.
Το τελευταίο διάστημα έπειτα από πρωτοβουλίες της ΔΗΜΑΡ δημιουργήθηκε κινητικότητα στο χώρο της Κεντροαριστεράς και άνοιξε δίαυλος επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κινήσεις είναι πολιτικά χρήσιμες και έχουν εσωτερική λογική και καλό είναι να μην τις ακυρώνουν κάποιοι με περισσή ευκολία και δογματικές αγκυλώσεις. Σε αυτήν την πολιτική συγκυρία και με δεδομένους τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, αυτό που χρειάζεται το κόμμα είναι φυγή προς τα εμπρός. Δεν χρειάζεται κανένα συνέδριο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και προσπάθειες αλλαγής συσχετισμών πάση θυσία. Εχουμε ανάγκη να επικαιροποιήσουμε το πολιτικό μας σχέδιο, να διορθώσουμε λάθη, να ανανεώσουμε το πολιτικό μας προσωπικό. Ηρθε η ώρα, οι πάντες, τα μέλη, τα στελέχη κι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ να μιλήσουν ανοιχτά, χωρίς φόβο και πάθος για όλα και για όλους. Κυρίαρχη θέση στο επόμενο διάστημα έχει και το ευαίσθητο θέμα της προεδρικής εκλογής και όλοι οι χειρισμοί οφείλουν να υπηρετούν τη θεσμική διάσταση του ζητήματος, χωρίς όμως να δημιουργούν διαλυτικά φαινόμενα στη ΔΗΜΑΡ. Ολα αυτά τα ζητήματα δεν πρέπει να εμπλακούν σε διαδικασίες όπου πρωτεύουσα θέση θα έχουν οι εσωτερικοί συσχετισμοί, η εσωστρέφεια, η ενδοσκόπηση, που συνήθως κυριαρχούν σε συνεδριακά σώματα εκτάκτου ή τακτικού συνεδρίου. Το σώμα που πληροί τις προϋποθέσεις για να γίνουν με επιτυχία αυτές οι διαδικασίες είναι το διαρκές Συνέδριο του κόμματος και αυτό πρέπει να το αποφασίσουμε άμεσα. Η κοινωνική ανάγκη που γέννησε τη ΔΗΜΑΡ είναι υπαρκτή, τα προβλήματα και οι αγωνίες των πολιτών είναι μπροστά μας, αυτήν την ανάγκη οφείλουμε όλοι να υπηρετήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...