ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Για κορόιδα ψάχνουν;

Γιώργος Λακόπουλος  , protagon.gr

Photo: Panayiotis Tzamaros / Fosphotos.com

Ίσως δεν έχει πλέον αξία να ασχολείται κανείς με ό,τι συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ. Το ύφος και το περιεχόμενο της δημόσιας παρουσίας του σημερινού επικεφαλής του τα εξηγεί όλα. Ο λόγος του συνιστά εξελιγμένη μορφή παλαιοκομματισμού με φραστικά σχήματα εξαιρετικά διαμορφωμένα, αλλά κούφια και παραπλανητικά. Επιθετικός βερμπαλισμός, ως έκφραση καταπιεσμένου εγωκεντρισμού που ταλαντεύεται ανάμεσα στην αφ υψηλού θεώρηση των πραγμάτων και την θεώρηση των γεγονότων με τρόπο που υποδηλώνει επιμονή αυτοδικαίωσης.
Το φαινόμενο συνεχίσθηκε και στην ομιλία του προς τη νέα Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Σε αυτή την ομιλία μεταξύ των άλλων επαναλήφθηκε και η πρόταση για την σύμπτυξη δυνάμεων με τη ΔΗΜΑΡ. Το πρώτο που μπορεί να ρωτήσει κανείς είναι: για κορόιδα ψάχνουν;

Ο Φώτης Κουβέλης αρνείται να πέσει στην παγίδα που προσπαθεί να του στήσει ο Βενιζέλος με την δήθεν πρόταση για την δήθεν Κεντροαριστερά που θα συγκροτήσουν οι δυο τους. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δεν θα έκανε το θανάσιμο σφάλμα να συμπτυχθεί εκλογικά με τον Βενιζέλο, τον οποίο το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να έχει αρχηγό. Ας δούμε μερικούς.

Πρώτο. Η ΔΗΜΑΡ είναι ο χώρος στον οποίο μπορεί να καταφεύγει με αξιοπρέπεια ένας πρώην ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ. Την ψηφίζει δηλαδή ο πολίτης που δεν θέλει πλέον να έχει καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ, για λόγους που αντιλαμβάνεται ο καθένας. Θα ήταν έγκλημα, και καθόλου έντιμο αν αυτόν τον πολίτη επιχειρούσε να τον οδηγήσει ο Κουβέλης πάλι στο ΠΑΣΟΚ και γι' αυτό είναι προφανές ότι δεν θα το κάνει. Κοντά στον νου κι η γνώση. Σε κάποιον που φεύγει πχ από το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν αντέχει τον παπισμό του Βενιζέλου, δεν μπορείς να πεις ότι πρέπει να βρεθεί στο ίδιο κόμμα με τον Βενιζέλο. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους ψηφοφόρους, αλλά και τα στελέχη.
Δεύτερο. Υπάρχει μια ποιοτική διαφορά -ιδεολογική και πολιτική- ανάμεσα στο σημερινό ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι ό,τι απέμεινε από το κόμμα που βαρύνεται -μαζί με τη ΝΔ- για το χάλι της χώρας, και της κοινωνίας. Καθώς δεν έχει κρατήσει κανένα από τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του, βαρύνεται για την προσφυγή στο ΔΝΤ, κόντρα στη λογική και στη φύση του και χωρίς να έχει νομιμοποίηση αφού με άλλο πρόγραμμα εξελέγη. Ο Βενιζέλος υπερασπίζεται πλήρως αυτές τις επιλογές του Γ. Παπανδρέου. Απέναντί του κινείται με εμφανή αισθήματα κατωτερότητας και πάντως πέρα από κάτι ανώδυνες σπόντες περί διαγραμμάτου, δεν διανοήθηκε ποτέ να του θέσει ευθέως το θέμα. Ποια σχέση μπορεί να έχει ένα κόμμα της Αριστεράς σαν τη ΔΗΜΑΡ με αυτές τις επιλογές και γιατί να μοιραστεί αυτές τις ευθύνες στις επόμενες εκλογές; Αν ο Βενιζέλος ήθελε πράγματι να δημιουργήσει βάση συζήτησης για σύμπραξη με τον Κουβέλη δεν είχε πάρα να αποδοκιμάσει εξ αρχής ευθέως και καθαρά την παπανδρεϊκή περίοδο.
Τρίτο. Αν αξιολογήσει κανείς το σημερινό πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ θα καταλήξει ότι με λίγες εξαιρέσεις δεν είναι παρά ένα τυπικό υποσύνολο όσων χθες διαχειρίσθηκαν την εξουσία και αναδείχθηκαν μέσα από τη διαχείριση. Ακόμη και αυτό που εμφανίζεται ως «ανανέωση» είναι είτε προσωπικές επιλογές αγνώστων κριτήριων του ιδίου του Βενιζέλου, είτε υπολείμματα της παλιάς κατάστασης. Δηλαδή πρόσωπα με μια συγκεκριμένη νοοτροπία και πρακτική, που έχουν θητεύσει σε παλιές κυβερνήσεις και προσπαθούν να κάνουν καριέρα πάνω στα χαλάσματα -χώρια που αρκετοί κινούνται πάντα προς τη φορά του ανέμου. Για ποιο λόγο η ΔΗΜΑΡ που μπορεί να μην έχει ευρέως γνωστά στελέχη, αλλά όσα έχει δεν κουβαλάνε αμαρτίες στην πλάτη τους, πρέπει να τα βάλει να συγχρωτισθούν με τους άλλους; Για ποιο λόγο οι οπαδοί της που έχουν διακριτές ιδεολογικές αναφορές να συνυπάρξουν με πρόσωπα άγνωστης ιδεολογίας στην καλύτερη περίπτωση ή και αντίθετης στη χειρότερη;
Τέταρτο. Ο Βενιζέλος διακήρυξε πρόσφατα ότι… δεν θεώρει Κεντροαριστερά δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ. Έλεος! Ένας πολιτικός που κόλλησε στο Κέντρο όταν η ευρύτερη Αριστερά ήταν στο προσκήνιο κατά τη Μεταπολίτευση, ορίζει τι είναι και τι δεν είναι Κεντροαριστερά. Αυτή η απίστευτη και ανιστόρητη δήλωση αν συνδυαστεί με την ευκολία με την όποια προσυπογράφει ή ανέχεται τις θεωρίες περί… άκρων που εκπέμπονται από τη ΝΔ, τον αποκαλύπτει. Όταν δεν θεωρείς τον Τσίπρα κεντροαριστερό, αλλά τα πας μια χαρά με τον Βοριδη ως... κεντροδεξιό, για ποιο πράγμα συζητάμε; Πώς θα μπορούσε ποτέ ένα κόμμα σαν τη ΔΗΜΑΡ –αλλά και σαν το ΠΑΣΟΚ εδώ που τα λέμε- να συμφωνήσει με αυτές τις αυθαιρεσίες; Τι είναι και τι δεν είναι Κεντροαριστερά προκύπτει από την ιστορική διαδρομή, δεν ορίζεται από την αυθεντία κανενός.
Πέμπτο. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στους επικεφαλής των δυο κόμματων και αυτή η διαφορά πρακτικά αποτυπώνεται στη διαπίστωση ότι ο Βενιζέλος βλέπει διαρκώς την πλάτη του Κουβέλη στις δημοσκοπήσεις. Από αυτή την άποψη αν θα κατέβαιναν τα δυο κόμματα στις εκλογές, επικεφαλής θα έπρεπε να είναι εξ ορισμού ο Κουβέλης. Για εκλογές μιλάμε. Ο Βενιζέλος θα το άντεχε; Ότι πρότεινε να αναδεχθεί με… ψηφοφορία ο επικεφαλής, παραπέμπει πρώτα στη γνωστή άποψη που έχει για τον εαυτό του -παρ' ότι είναι γνωστό πως αξιολογήθηκε το 2007- και δεύτερο στις πρακτικές με τις οποίες το ΠΑΣΟΚ βγάζει επικεφαλής. Επιπλέον στερείται πολιτικής ουσίας να προτείνει συνεργασία αλλά για τη μορφή που θα πάρει το οργανωτικό σχήμα της -γιατί περί αυτού πρόκειται- πετάει τη μπάλα στην εξέδρα.
Έκτο. Μια εκλογική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ θα απέληγε σε πανωλεθρία για τα στελέχη της ΔΗΜΗΑΡ. Οι παλαιοκομματικές σχέσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ με τις τοπικές κοινωνίες -λόγω προτέρου βίου στην εξουσία- θα δημιουργούσαν τρομακτικές ανισότητες στα ψηφοδέλτια σε κάθε νομό με αποτέλεσμα αυτή η συνεργασία να οδηγήσει σε εκλογή των υποψήφιων του ΠΑΣΟΚ και τον καταποντισμό των υποψήφιων της ΔΗΜΑΡ. Στην πράξη η πρόταση Βενιζέλου εκεί αποβλέπει: να υποβοηθηθούν οι δικοί του υποψήφιοι με τις ψήφους των κατά νομό ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ. Πρέπει να είναι πολύ αφελής κάποιος για να πάει ως πρόβατο επί σφαγήν. 
Έβδομο. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα πρώην κόμμα εξουσίας με ό,τι σημαίνει αυτό για την πρόσληψη της παρουσίας του σήμερα από την κοινωνία και το προφίλ των ανθρώπων του. Και είναι φανερό τι σημαίνει. Επιπλέον ό,τι και να λέει ο ένας και ο άλλος, η ιστορία γράφει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, και επιπλέον απέτυχε οικτρά να υλοποιήσει ακόμη και το Μνημόνιο που υπέγραψε. Γι΄ αυτά το ΠΑΣΟΚ υπερηφανεύεται σήμερα -αρκει να άκουσε κανείς και τον Παπανδρέου και τον Βενιζέλο, πώς μεταφράζουν τις ολέθριες επιλογές, πότε σε σωτηρία και ποτέ σε αναγκαστική επιλογή. Ο Κουβέλης γιατί να ταυτιστεί αναδρομικά με όλα αυτά; Πώς είναι δυνατόν να περάσει στον δικό του λαιμό τη θηλιά που προσπαθούν να βγάλουν οι άλλοι από τον δικό τους;