Λάθος στο λάθος
Αγγελική Σπανού, 19/02/2013 , metarithmisi.gr
Η ομολογία του ΔΝΤ για το
λάθος στον πολλαπλασιαστή, επιβεβαιώνει ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν
προβληματικό εν τη γενέσει του, ανεξάρτητα από την επιλεκτική εφαρμογή
του που ακολούθησε, με τις διαρθρωτικές αλλαγές να εγκαταλείπονται πριν
δοκιμαστούν. Με αυτή την έννοια, προσφέρεται πράγματι μια ευκαιρία να
ανοίξει η συζήτηση για τη φιλοσοφία των προγραμμάτων προσαρμογής, που
εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες που έχουν υπαχθεί στο μηχανισμό στήριξης ή
ακολουθούν τη συνταγή, ακριβώς για να αποφύγουν την εγκατάσταση της
τρόικας στη χώρα τους.
Στη δική μας περίπτωση, η συζήτηση ξεκίνησε με τον εντελώς λάθος τρόπο. Άρχισαν να φωνάζουν όλοι μαζί ότι πρέπει να διορθωθεί το λάθος του ΔΝΤ, χωρίς κάποια συγκεκριμένη και συγκροτημένη πρόταση για το περιεχόμενο της επιδιωκόμενης διόρθωσης. Γιατί, αν ζητούμενο είναι η μεγαλύτερη ευελιξία στην εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων, αυτό σημαίνει νέα επιμήκυνση, επομένως παράταση της ύφεσης και του αποκλεισμού από τις αγορές.
Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, έθεσε το θέμα στο τελευταίο Γιούρογκρουπ ζητώντας να πάρει θέση η ΕΕ για το λάθος του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα, είπε κάτι για να απαντήσει στην επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ και να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη, δηλαδή κινήθηκε με επικοινωνιακό άγχος και μικροκομματικούς υπολογισμούς. Και δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί κάτι άλλο, αφού δεν προηγήθηκε μια σοβαρή διαβούλευση, ούτε καν μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων, για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί η στάση του ΔΝΤ, που εδώ και καιρό θέτει το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και πιέζει το Βερολίνο να δεχτεί αναδιάρθρωση με συμμετοχή των θεσμικών πιστωτών και επί της ουσίας αλλαγή του προγράμματος προσαρμογής.
Με άλλα λόγια, η ελληνική πλευρά δεν έχει πρόταση και δεν ξέρει τι ζητάει. Ρίχνει τουφεκιές στον αέρα, άγεται και φέρεται από ειδήσεις που διαμορφώνουν άλλοι και εστιάζει το ενδιαφέρον της στην παραπλάνηση της κοινής γνώμης, ώστε να εμπεδωθεί η εντύπωση ότι γίνεται μια διαρκής σκληρή διαπραγμάτευση, με στόχο τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, ένα μέτρο το οποίο παρουσιάζεται ως καταλυτικό για την αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας (αν είναι δυνατόν!).
Δεν ήταν καθόλου αναπάντεχο ότι και το ΔΝΤ, μετά την ομολογία του λάθους, έστειλε το ευθέως προσβλητικό για την ελληνική πολιτική ελίτ μήνυμα, πάρτε τους φόρους που χρωστούν οι πλούσιοι, αλλά και η Κομισιόν έκλεισε κατηγορηματικά κάθε σχετική συζήτηση. Ακριβώς επειδή οι πιστωτές δεν αισθάνονται την ανάγκη να δώσουν μάχη επικοινωνίας, αλλά μόνο να πιέσουν για την τήρηση των συμφωνηθέντων και τη διόρθωση των λαθών της ελληνικής πλευράς.
Όχι, το πρόβλημα δεν είναι ο υψηλός ΦΠΑ στην εστίαση. Το πρόβλημα είναι η εκρηκτική ανεργία, η συνέχιση λειτουργίας του πελατειακού κράτους, η διάλυση της δημόσιας διοίκησης, η αβυσσαλέα γραφειοκρατία που συντηρεί τη συστημική διαφθορά, τα μονοπώλια, οι κλειστές δομές της αγοράς, η ανύπαρκτη παραγωγική βάση που ούτε καν τώρα δεν οικοδομείται στη βάση ενός εθνικού σχεδίου, το οποίο ούτε υπάρχει, ούτε γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθεί.
Ο πρωθυπουργός στενάζει για την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και βρήκε τη λύση στην αξιοποίηση του βουλευτή Χανίων και ανιψιού του Επίτιμου, Κυριάκου Βιρβιδάκη. Θα ήταν πραγματικά αστείο, αν δεν ήταν επιβλαβείς οι αναθυμιάσεις της πολιτικής κουζίνας όπως δουλεύεται.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει καμία ενημέρωση από την πλευρά της πολιτείας προς τους επιχειρηματίες, για το τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να ενισχυθεί η προσπάθειά τους με κοινοτικά κονδύλια και ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουν πρόσβαση στις πληροφορίες και μετά στα προγράμματα, είναι να βρουν ένα καλό κονέ, ή να πληρώσουν κάποια εταιρεία μεσαζόντων που έχει τα κονέ.
Μοιράζονται “πακέτα” στους αγρότες, χωρίς να καθοδηγούνται νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να δουλέψουν στην ύπαιθρο και να δραστηριοποιηθούν στον πρωτογενή τομέα, για το ποιες καλλιέργειες είναι εξαγώγιμες, τι έχει ζήτηση, από πού πρέπει να αρχίσουν. Ακόμη και αν ένας νέος άνθρωπος έχει το κεφάλαιο να αναπτύξει κάποια δραστηριότητα, από πουθενά δεν θα βρει προσανατολισμό, πού να στραφεί και τι να επιδιώξει, θα πρέπει να περπατήσει σε μια έρημο και μάλιστα ναρκοθετημένη.
Καμία συζήτηση δεν γίνεται για την αναβάθμιση και τον εξορθολογισμό της ανώτατης παιδείας, πόσο μάλλον για τη σύνδεσή της με την παραγωγή, ώστε να μην έχουμε έδρες και μαθήματα όσα οι καθηγητές που πρέπει να χωρέσουν σε ένα ίδρυμα.
Κανείς δεν ασχολείται με το πώς μπορεί να αλλάξει εποχή ο ελληνικός τουρισμός και να περάσει από το μοντέλο των rooms to let, σε άλλες μορφές, που μπορούν να προσελκύσουν περισσότερο και ποιοτικότερο συνάλλαγμα.
Και φυσικά, η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο, αναζητούν διαρκώς τρόπους για να εξαντλήσουν μισθωτούς και συνταξιούχους που υπερφορολογούνται, έχοντας συνάψει ένα σιωπηρό συμβόλαιο με τους πραγματικά έχοντες, ώστε να συνεχίσουν να εξαιρούνται από κάθε υποχρέωση έναντι του κράτους.
Αυτή τη στιγμή, συνεχίζονται οι τρικομματικές ζυμώσεις για την πλήρωση θέσεων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε ΔΕΚΟ και διοικητικά συμβούλια, με την προτεραιότητα να δίνεται σε πολιτευτές και κομματικά στελέχη που έχουν προσφέρει στην εκλογική προσπάθεια.
Είναι ντροπή και προσβολή για την ελληνική κοινωνία ότι, παρά τη χρεοκοπία και την κοινωνική διάλυση, το πολιτικό σύστημα εξουσίας εξακολουθεί να μοιράζει τα ρετάλια μιας ξεγυμνωμένης χώρας.
Στη δική μας περίπτωση, η συζήτηση ξεκίνησε με τον εντελώς λάθος τρόπο. Άρχισαν να φωνάζουν όλοι μαζί ότι πρέπει να διορθωθεί το λάθος του ΔΝΤ, χωρίς κάποια συγκεκριμένη και συγκροτημένη πρόταση για το περιεχόμενο της επιδιωκόμενης διόρθωσης. Γιατί, αν ζητούμενο είναι η μεγαλύτερη ευελιξία στην εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων, αυτό σημαίνει νέα επιμήκυνση, επομένως παράταση της ύφεσης και του αποκλεισμού από τις αγορές.
Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, έθεσε το θέμα στο τελευταίο Γιούρογκρουπ ζητώντας να πάρει θέση η ΕΕ για το λάθος του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα, είπε κάτι για να απαντήσει στην επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ και να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη, δηλαδή κινήθηκε με επικοινωνιακό άγχος και μικροκομματικούς υπολογισμούς. Και δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί κάτι άλλο, αφού δεν προηγήθηκε μια σοβαρή διαβούλευση, ούτε καν μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων, για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί η στάση του ΔΝΤ, που εδώ και καιρό θέτει το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και πιέζει το Βερολίνο να δεχτεί αναδιάρθρωση με συμμετοχή των θεσμικών πιστωτών και επί της ουσίας αλλαγή του προγράμματος προσαρμογής.
Με άλλα λόγια, η ελληνική πλευρά δεν έχει πρόταση και δεν ξέρει τι ζητάει. Ρίχνει τουφεκιές στον αέρα, άγεται και φέρεται από ειδήσεις που διαμορφώνουν άλλοι και εστιάζει το ενδιαφέρον της στην παραπλάνηση της κοινής γνώμης, ώστε να εμπεδωθεί η εντύπωση ότι γίνεται μια διαρκής σκληρή διαπραγμάτευση, με στόχο τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, ένα μέτρο το οποίο παρουσιάζεται ως καταλυτικό για την αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας (αν είναι δυνατόν!).
Δεν ήταν καθόλου αναπάντεχο ότι και το ΔΝΤ, μετά την ομολογία του λάθους, έστειλε το ευθέως προσβλητικό για την ελληνική πολιτική ελίτ μήνυμα, πάρτε τους φόρους που χρωστούν οι πλούσιοι, αλλά και η Κομισιόν έκλεισε κατηγορηματικά κάθε σχετική συζήτηση. Ακριβώς επειδή οι πιστωτές δεν αισθάνονται την ανάγκη να δώσουν μάχη επικοινωνίας, αλλά μόνο να πιέσουν για την τήρηση των συμφωνηθέντων και τη διόρθωση των λαθών της ελληνικής πλευράς.
Όχι, το πρόβλημα δεν είναι ο υψηλός ΦΠΑ στην εστίαση. Το πρόβλημα είναι η εκρηκτική ανεργία, η συνέχιση λειτουργίας του πελατειακού κράτους, η διάλυση της δημόσιας διοίκησης, η αβυσσαλέα γραφειοκρατία που συντηρεί τη συστημική διαφθορά, τα μονοπώλια, οι κλειστές δομές της αγοράς, η ανύπαρκτη παραγωγική βάση που ούτε καν τώρα δεν οικοδομείται στη βάση ενός εθνικού σχεδίου, το οποίο ούτε υπάρχει, ούτε γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθεί.
Ο πρωθυπουργός στενάζει για την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και βρήκε τη λύση στην αξιοποίηση του βουλευτή Χανίων και ανιψιού του Επίτιμου, Κυριάκου Βιρβιδάκη. Θα ήταν πραγματικά αστείο, αν δεν ήταν επιβλαβείς οι αναθυμιάσεις της πολιτικής κουζίνας όπως δουλεύεται.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει καμία ενημέρωση από την πλευρά της πολιτείας προς τους επιχειρηματίες, για το τι πρέπει να κάνουν προκειμένου να ενισχυθεί η προσπάθειά τους με κοινοτικά κονδύλια και ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουν πρόσβαση στις πληροφορίες και μετά στα προγράμματα, είναι να βρουν ένα καλό κονέ, ή να πληρώσουν κάποια εταιρεία μεσαζόντων που έχει τα κονέ.
Μοιράζονται “πακέτα” στους αγρότες, χωρίς να καθοδηγούνται νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να δουλέψουν στην ύπαιθρο και να δραστηριοποιηθούν στον πρωτογενή τομέα, για το ποιες καλλιέργειες είναι εξαγώγιμες, τι έχει ζήτηση, από πού πρέπει να αρχίσουν. Ακόμη και αν ένας νέος άνθρωπος έχει το κεφάλαιο να αναπτύξει κάποια δραστηριότητα, από πουθενά δεν θα βρει προσανατολισμό, πού να στραφεί και τι να επιδιώξει, θα πρέπει να περπατήσει σε μια έρημο και μάλιστα ναρκοθετημένη.
Καμία συζήτηση δεν γίνεται για την αναβάθμιση και τον εξορθολογισμό της ανώτατης παιδείας, πόσο μάλλον για τη σύνδεσή της με την παραγωγή, ώστε να μην έχουμε έδρες και μαθήματα όσα οι καθηγητές που πρέπει να χωρέσουν σε ένα ίδρυμα.
Κανείς δεν ασχολείται με το πώς μπορεί να αλλάξει εποχή ο ελληνικός τουρισμός και να περάσει από το μοντέλο των rooms to let, σε άλλες μορφές, που μπορούν να προσελκύσουν περισσότερο και ποιοτικότερο συνάλλαγμα.
Και φυσικά, η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο, αναζητούν διαρκώς τρόπους για να εξαντλήσουν μισθωτούς και συνταξιούχους που υπερφορολογούνται, έχοντας συνάψει ένα σιωπηρό συμβόλαιο με τους πραγματικά έχοντες, ώστε να συνεχίσουν να εξαιρούνται από κάθε υποχρέωση έναντι του κράτους.
Αυτή τη στιγμή, συνεχίζονται οι τρικομματικές ζυμώσεις για την πλήρωση θέσεων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε ΔΕΚΟ και διοικητικά συμβούλια, με την προτεραιότητα να δίνεται σε πολιτευτές και κομματικά στελέχη που έχουν προσφέρει στην εκλογική προσπάθεια.
Είναι ντροπή και προσβολή για την ελληνική κοινωνία ότι, παρά τη χρεοκοπία και την κοινωνική διάλυση, το πολιτικό σύστημα εξουσίας εξακολουθεί να μοιράζει τα ρετάλια μιας ξεγυμνωμένης χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...