ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ: μια δύσκολη σχέση

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

 

Το ότι δεν θα ήταν ανέφελη η συνύπαρξη ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ το υποψιαζόμασταν όλοι. Η συνεργασία ήταν μονόδρομος αφού δεν υπήρχε άλλο κόμμα με αντιμνημονιακή λογική διαθέσιμο και πρόθυμο να συμμετάσχει στην κυβέρνηση.
Η πρώτη προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αποδόμηση του μνημονιακού πλαισίου κι αυτήν την πολιτική μόνον οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μπορούσαν να υπηρετήσουν. Σε όλα τα άλλα θέματα η απόσταση που χωρίζει τα δύο κόμματα είναι χαώδης. Η σχέση είναι ετεροβαρής αφού ο μεγάλος εταίρος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η δύναμη των ΑΝ.ΕΛΛ. είναι καθοριστική για τη συμπάγεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Από την πρώτη στιγμή ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος κινείται-έτσι φαίνεται- με σχετική αυτονομία. Κάποιες δηλώσεις του και ορισμένες επιλογές του στο χώρο ευθύνης του βρίσκονταν στον αντίποδα της αντίληψης του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κρύβουν με δυσκολία τη δυσφορία τους για το στιλ και τη ρητορική του κ. Καμμένου. Δεν αντέδρασαν όταν είπε ότι αν καταρρεύσει η Ελλάδα, τζιχαντιστές θα πλημμυρίσουν την Ευρώπη -άλλωστε κάτι παρόμοιο εκτόξευσε και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς- κρατήθηκαν με τις αμφιλεγόμενες θέσεις του για την εξωτερική και την αμυντική πολιτική, ωστόσο το σκηνικό που στήθηκε με τις παρελάσεις και τα «πατριωτικά γλέντια» στους δρόμους δεν θα μπορούσε να περάσει ασχολίαστο από ένα κόμμα που είχε κάνει σημαία του την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων επειδή εμβολιάζουν με μιλιταριστικό πνεύμα τις παιδικές ψυχές και παραμένει σταθερά προσηλωμένο στην αντεθνικιστική ανάγνωση της ελληνικής ιστορίας.
Κινητοποιήθηκαν λοιπόν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και απαίτησαν από την κυβέρνηση να τοποθετηθεί. Εκτός από την αποδοκιμασία του κυβερνητικού εκπροσώπου για τα συνθήματα που φώναξαν οι ειδικές δυνάμεις, τίποτε παραπάνω. Πρυτάνευσε προφανώς η ανάγκη να μην κλονιστεί η σχέση των δύο εταίρων, τώρα που οι δανειστές εκβιάζουν και έχουν τεθεί σε κυκλοφορία τα σενάρια περί άλλης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή.
Κατά μία εκδοχή (τη διακινούν αξιωματούχοι της κυβέρνησης) ο κ. Καμμένος έτσι όπως λειτουργεί είναι χρήσιμος για τον πρωθυπουργό αφού του δίνει τη δυνατότητα να λέει στους εταίρους «κοιτάξτε, δεν αποφασίζω μόνος μου, έχω και συνεργάτες με διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα». Σύμφωνα με τους ίδιους αξιωματούχους, ο κ. Καμμένος φροντίζει πριν από οποιαδήποτε ενέργειά του να ενημερώνει τον Αλέξη Τσίπρα και να παίρνει την έγκριση του.
Αν τα πράγματα έχουν έτσι προκύπτει το εξής ερώτημα: Δεν διαισθάνεται ο πρωθυπουργός τον κίνδυνο που διατρέχει ο ίδιος και το κόμμα του με την πληθωρική παρουσία του υπουργού Άμυνας και με την προσπάθεια του να δίνει τον τόνο σε ορισμένα ζητήματα που μπορεί να είναι μικρότερης σημασίας συγκριτικά μ' αυτά που καλείται να λύσει η κυβέρνηση στο οικονομικό πεδίο, έχουν όμως μεγάλο συμβολικό φορτίο γιατί συνδέονται με το ιδεολογικό σύμπαν της Αριστεράς και αποτελούν σταθερά στοιχεία της ταυτότητας της; Και κάτι ακόμη: Μήπως πρέπει να πει ο πρωθυπουργός στον υπουργό του ότι η πολιτική κριτική, όσο σκληρή και άδικη κι αν είναι, δεν αντιμετωπίζεται με αγωγές και μηνύσεις;