Ο Τσακαλώτος μιλά ακόμη για το χρέος

newspost.gr

Στο ελληνικό χρέος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Ευκλείδης Τσακαλώτος, αν και οι κυβερνητικές αναφορές στο χρέος είναι μάλλον απαγορευτικές το τελευταίο καιρό, αφού εκλείπει παντελώς από το τραπέζι των συζητήσεων με τους εταίρους το θέμα που αποτέλεσε και μια από τις βασικές προεκλογικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Σε ομιλία του στο Λονδίνο σε ειδική εκδήλωση στη Βουλή των Κοινοτήτων, όπου και ανέπτυξε τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης  σχετικά με τις εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο κ. Τσακαλώτος σχολίασε ότι κανένας οικονομολόγος δεν πιστεύει πως το χρέος θα αποπληρωθεί με διαδοχικά υψηλά πλεονάσματα, ενώ απαντώντας στη συνέχεια σε ερωτήσεις χαρακτήρισε μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος «απολύτως κρίσιμη».

 

Είπε επίσης ότι η μείωση των επιτοκίων και η παράταση της ωρίμανσης του χρέους συνιστούν επί της ουσίας κούρεμα, αφού μειώνουν την καθαρή παρούσα αξία του χρέους, ενώ αναφέρθηκε και σε άλλους τρόπους αντιμετώπισης του υπέρογκου χρέους, όπως η διασύνδεση της αποπληρωμής με το ρυθμό ανάπτυξης.

 

Όπως χαρακτηριστικά τόνισε «θα επιδιώξουμε να διαπραγματευτούμε ένα νέο συμβόλαιο πέρα από τη συμφωνία-γέφυρα που τελειώνει τον Ιούνιο.  Και αυτό πρέπει να αντιμετωπίσει το ζήτημα της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. 

 

Καμία οικονομία που έχει χάσει το 1/4 του εθνικού εισοδήματος της, έχει 25% ανεργία, ή έχει πάνω από το 1/3 των ανθρώπων της αντιμέτωπο με την φτώχεια δεν μπορεί να ελπίζει στην αποπληρωμή ενός χρέους  με πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για διαδοχικά χρόνια - δηλαδή με περαιτέρω μεταβιβάσεις από μια φτωχότερη οικονομία στις πλουσιότερες οικονομίες των πιστωτών.  Στα παραπάνω άλλωστε συνηγορεί και η εμπειρία της Γερμανίας το 1953, όταν έλαβε μια πολύ ευνοϊκή συμφωνία για το χρέος της από τους Συμμάχους.

 

Το ίδιο ισχύει και για την εμπειρία του Νότου μετά τη δεκαετία του 1980 - όπου μόνο αφού περάσαμε από το σχέδιο Baker σε εκείνο του Brady άρχισε να εμφανίζεται το φως στο τέλος του τούνελ.  Δηλαδή, μόνο όταν η συμφωνία περιέλαβε κάποια αναδιάρθρωση του χρέους και την παροχή εγγυήσεων από τη FED των  ΗΠΑ για το υπόλοιπο του χρέους - σε ευρωπαϊκούς όρους, δηλαδή, ένα είδος αμοιβαιοποίησης του χρέους».

ΑΝ. ΓΑΛ.