ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Μαρτυρίες αλά καρτ!

Γιώργος Λακόπουλος , protagon.gr

Καλά, τι είδους χώρα είναι αυτή; Πού αλλού -σε κρίσιμες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος, που ερευνώνται δικαστικά- θα υπήρχε λογική αλά καρτ, στην κατάθεση μαρτυρίων και αποδεικτικών στοιχείων; Πού αλλού όποιος έχει το πεπόνι θα κρατάει και το μαχαίρι, ακόμη και αν πρόκειται για θέματα απόδοσης Δικαιοσύνης και αποκάλυψης της αλήθειας; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν κάποιοι που επιλέγουν οι ίδιοι αν θα καταθέσουν σε μια δικαστική διαδικασία, ή - ακόμη χειρότερα- να επιλέγουν οι ίδιοι τι μπορεί να διευκολύνει αυτή τη διαδικασία και να αποκρύπτουν στοιχεία; Ας δούμε τις τελευταίες περιπτώσεις.
Πρώτον. Όπως κατατέθηκε στην πολύπαθη -και αυτοδιασυρόμενη- Εξεταστική Επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρντ, ο περίφημος κατάλογος για τους καταθέτες στην Ελβετία δεν έφτασε στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, ούτε ως προϊόν υποκλοπής, ούτε ως αποτέλεσμα παρεμβάσεων μυστικών υπηρεσιών, άρα ήταν αμφίβολης άξιας σε ό,τι αφορά την επίσημη χρήση του. Έφτασε κανονικά, ως επίσημο έγγραφο της Γαλλικής Δημοκρατίας προς την Ελληνική Δημοκρατία, με σφραγίδες και βούλες και για σαφή φορολογική χρήση. Άρα, όσα τσαμπουνάνε εδώ και μήνες οι χειριστές της υπόθεσης, ήταν αέρας κοπανιστός. Ότι τώρα προσπαθεί ο ένας να ρίξει ευθύνες στον άλλο δεν αφορά την ουσία. Η οποία είναι ορατή: με τη λίστα έγιναν χειρισμοί που δεν έβλαψαν μόνο το Δημόσιο, αλλά αποσκοπούσαν και στο να κρύψουν κάτι. Άρα, ακόμη δεν ξέρουμε τίποτε γι' αυτό το θέμα.
Δεύτερον. Δυο πρώην πρωθυπουργοί αποφεύγουν ο καθένας με τον τρόπο του να συμβάλουν στη διερεύνηση της αλήθειας παρότι εξ ορισμού είναι οι πιο αξιόπιστοι μάρτυρες. Ένας είναι Γ. Παπανδρέου, ο οποίος προτίμησε να σνομπάρει την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής αρνούμενος να εξεταστεί ως μάρτυρας σε μια υπόθεση στην οποία εμπλέκονται οι δικές του κυβερνήσεις και δυο υπουργοί του. Έστειλε στην Επιτροπή ένα υπόμνημα που δεν έλεγε τίποτε, πατώντας στη διάτρητη νομοθεσία. Και στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε τη συμμαχία Σαμαρά-Βενιζέλου για να αποφύγει την τελική παρουσία του. Αλλά αν δεν είναι αυτός ο πιο κρίσιμος μάρτυρας σε αυτή την υπόθεση, ποιος είναι; Και αν δεν καταθέσει αυτός ο μάρτυρας, τι να πουν οι άλλοι; Και, εν πάση περιπτώσει, δεν θα του έπεφταν τα μούτρα αν πήγαινε στην Επιτροπή.
Κατ' αντίστοιχο τρόπο στη δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου μένει μετέωρο το αίτημα να καταθέσουν επί του κατηγορητήριου που τον βαρύνει, ο Κώστας Σημίτης και τα μέλη του ΚΥΣΕΑ. Προς το παρόν το δικαστήριο επιφυλάχτηκε, αλλά έξω από την αίθουσα διαμορφώνεται κλίμα που επιδιώκει να διευκολύνει τη φυγομαρτυρία του πρώην πρωθυπουργού και υπουργών του. Γιατί να μην καταθέσει ο Κ. Σημίτης; Ποιος άλλος ξέρει καλύτερα από αυτόν τι συνέβαινε στις προμήθειες των Ενόπλων δυνάμεων και αλίμονο αν δεν ήξερε. Άλλωστε, δεν είναι αυτός που τοποθετούσε τους υπουργούς; Γιατί, λοιπόν, να μην πάει στο δικαστήριο ως μάρτυρας για να φωτίσει όσο μπορεί την υπόθεση; Ή, γιατί να μην πάει στο δικαστήριο ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Θόδωρος Πάγκαλος ο οποίος δήλωσε ότι «αν αναγκαστεί να καταθέσει, θα θάψει τον Άκη». Πέρα από την κομψότητα της δήλωσης για έναν κατηγορούμενο, δεν είναι λογικό να σκεφθεί κανείς ότι για να κάνει μια τέτοια δήλωση κάτι ξέρει για την υπόθεση; Και εφόσον το ξέρει, με ποια λογική το λέει ως υπαινιγμό στα κανάλια, αλλά δεν θα είχε αξία να το καταθέσει στη δίκη;
Άλλα σχόλια δεν χρειάζονται. Σε μια χώρα που δεν εξαντλούνται όλα τα μέσα και όλες οι δυνατότητες για να αποδοθεί δικαιοσύνη και για να φωτιστούν τα γεγονότα, δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα σταματήσει η κρίση εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς το πολιτικό σύστημα.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών