Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Να πέσει ο φράχτης στον Έβρο;


της Ελεάννας Ιωαννίδου* , karfitsa.gr
Ελεάννα Ιωαννίδου
Στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Λέσβο, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε ανίδεους όσους διεκδικούν ασφαλή δίοδο για τους πρόσφυγες από τον Έβρο, μιλώντας για νάρκες από την πλευρά της Τουρκίας.
Η απάντησή του είναι ακόμη μια φορά υπεκφυγή στο ερώτημα τι κάνει ο ίδιος για την Ευρώπη-φρούριο που φραστικά καταδικάζει. Μετά τον μικρό Αϋλάν που είχε -υποτίθεται- συγκλονίσει τους αρμόδιους σε Ελλάδα και Ευρώπη, πάνω από 80 παιδιά έχασαν τη ζωή τους, προσπαθώντας να περάσουν στα ελληνικά νησιά από την Τουρκία. Αυτή τη στιγμή, με τη συνθήκη του Δουβλίνου σε de facto αναστολή και την ταυτόχρονη άρνηση των ευρωπαϊκών πρεσβειών σε Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία να δεχθούν αιτήματα ασύλου, το κύριο εμπόδιο που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες στο ταξίδι τους για τη βόρεια Ευρώπη, είναι τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας.
Αυτό που στην Ευρώπη δεν φαίνεται να έχουμε καταλάβει είναι πως κανείς δεν μπορεί να σταματήσει μια μάνα απ” το να προσπαθήσει να σώσει τη ζωή των παιδιών της, είτε το κάνει “νόμιμα”, είτε χρειαστεί να δώσει το βιος της στους διακινητές και να κινδυνέψει η ζωή τους στα κύματα. Το κίνημα ενάντια στο φράχτη δεν διεκδικεί να ταΐσει τους διακινητές στον Έβρο αντί γι αυτούς της Σμύρνης, όπως με επιτηδευμένη αφέλεια το κατηγόρησε ο πρωθυπουργός.
Διεκδικεί ένα ασφαλές πέρασμα για τους πρόσφυγες, όπως αυτό που αυτή τη στιγμή κρατά (ακόμα) ανοιχτό η FYROM δίπλα στην Ειδομένη. Δεν αρκεί, όμως, μόνο αυτό. Αν ο πρωθυπουργός όντως επιθυμεί να χτυπήσει τους διακινητές και να σώσει τις ζωές των προσφύγων, δεν έχει παρά να πράξει το αυτονόητο: να δώσει εντολή στις ελληνικές πρεσβείες να αρχίσουν, επιτέλους, να δέχονται αιτήματα ασύλου. Αφού η Ευρώπη αποφάσισε να δεχθεί συγκεκριμένο αριθμό προσφύγων, ας το πράξει συντεταγμένα, χωρίς να αφήνει να πνίγονται οι πιο αδύναμοι ή οι λιγότεροι τυχεροί, φροντίζοντας παράλληλα για ανθρώπινες συνθήκες σε όσους παραμένουν στην Τουρκία. Οι Πρεσβείες μας στην Τουρκία, την Ιορδανία και το Λίβανο θυμίζουν τα γαλλικά και αγγλικά πλοία που ήταν αραγμένα στη Σμύρνη το 1922.
Ας μην επαναλάβουμε το έγκλημα που έγινε σε βάρος των προγόνων μας, όταν τους έριχναν από τα πλοία, προσποιούμενοι πως έτσι παραμένουν “ουδέτεροι”. Όταν δεν σώζεις τη ζωή όσων κινδυνεύουν από τον πόλεμο, παίρνεις αυτόματα το μέρος όσων τον διεξάγουν.
*Η κ. Ιωαννίδου είναι δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...