Ποτέ την Κυριακή

Κέζα Λώρη , tovima.gr

Τελικά τα λεφτά αναπαράγονται, σαν τα ζώα. Είναι απλό. Πιάνουμε ένα πορτοφόλι και του μιλάμε. Του λέμε επί έξι ημέρες: «Εχεις μέσα σου κάμποσα ευρώ τα οποία θα ξοδευτούν μέχρι το Σάββατο». Τη νύχτα του Σαββάτου έρχεται από τις αγορές ο αρχάγγελος της κατανάλωσης, ο Κωστής Χατζηδάκης, και ευλογεί το πορτοφόλι. Ορίζει να ανοίγουν τα μαγαζιά την Κυριακή και αυθωρεί γεννιούνται χρήματα.  Θαύμα, θαύμα. Είναι το θαύμα της ανάπτυξης. Οσο περισσότερο είναι ανοιχτά τα μαγαζιά, τόσο πιο πολλά λεφτά θα έχουμε στο πορτοφόλι.

Υπάρχει μια παρανόηση. Νομίζουν στην κυβέρνηση ότι αν τα καταστήματα έχουν διευρυμένο ωράριο, τότε θα αυξηθεί η κατανάλωση. Λένε μάλιστα ότι ο κόσμος δεν πάει για ψώνια επειδή δεν προλαβαίνει. Τρέχουν στις δουλειές και δεν έχουν το χρόνο να χαζέψουν, να δοκιμάσουν, να ξαναπάνε να κάνουν αλλαγή εάν χρειαστεί. Βεβαίως υπάρχει και το ανάλογο φιλελεύθερο κοινό, το οποίο επικροτεί. Να υπάρχει, λένε, ελευθερία, για τον μαγαζάτορα αλλά και για τον υπάλληλο. Οποιος θέλει να δουλεύει, όποιος θέλει να κάθεται. Κάτι τέτοια βεβαίως θυμίζουν την ελευθερία των γυναικών σε ισλαμικές δημοκρατίες: φορούν το τσαντόρ μόνο εάν το επιλέξουν οι ίδιες (η δεύτερη επιλογή είναι βιτριόλι στα μούτρα).

Θα συμφωνήσουμε λοιπόν με τον αρχάγγελο της Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη και θα ζητήσουμε τη διεύρυνση του μέτρου. Γιατί να ανοίγουν μόνο τα μαγαζιά την Κυριακή και όχι τα πάντα; Να ανοίγουν και οι τράπεζες: είναι κι αυτές καταστήματα που εμπορεύονται χρήματα. Να γίνονται οι συναλλαγές πρωί και απόγευμα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Να ισχύσει το ίδιο και στον δημόσιο τομέα. Μερίδα του πληθυσμού χρωστά στην εφορία επειδή δεν προλαβαίνει το ωράριο των ταμείων. Να ανοίγουν λοιπόν οι ΔΥΟ και το απόγευμα και τις Κυριακές, για να καταβάλλονται στην ώρα τους όσα καθυστερούν.

Υπάρχουν κι άλλοι τομείς που πάνε πίσω λόγω ωραρίου. Για παράδειγμα έχει πέσει πολύ η κτηματομεσιτική αγορά. Οπότε καλό θα ήταν να δουλεύουν οι μεσίτες την Κυριακή και να παραμένουν ανοιχτά τα δικηγορικά και συμβολαιογραφικά γραφεία. Μόνον έτσι θα υπάρξει κινητικότητα στα ακίνητα. Αν λοιπόν το ξεκινήσουμε έτσι, τα πάντα θα πρέπει να λειτουργούν αενάως. Να μην υπάρχει ανάπαυση. Να μην ησυχάζει η πόλη, να μην ξεκουράζονται οι άνθρωποι.

Η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές επέτρεψε να εκφραστεί με τον καλύτερο τρόπο το «γιατί μόνο εγώ και όχι εσύ». Γιατί να δουλεύει ο οδηγός του λεωφορείου, γιατί να δουλεύει ο γιατρός, ο πυροσβέστης  και όχι όλοι οι υπόλοιποι; Αφού λοιπόν κάποιοι είναι αναγκασμένοι από τη φύση της δουλειάς να εργάζονται, θα πρέπει να στερηθούν όλοι την ανάπαυλα. Αυτό που διαφεύγει είναι ότι η ημέρα αργίας έχει κάποια βαθύτερη αξία. Είναι η ημέρα συνάντησης των οικογενειών, του τραπεζιού, της βόλτας με τη γιαγιά, του καφέ με τις παλιές παρέες. Η Κυριακή είναι η ημέρα της πεζοπορίας, του πέντε επί πέντε, της κυριακάτικης εφημερίδας, του απογευματινού σινεμά.

Μοιραία κάποιοι εργάζονται για να απολαμβάνουν οι πολλοί την καθιερωμένη ανάπαυλα της Κυριακής αλλά κατά κανόνα παίρνουν ρεπό άλλη μέρα. Στηρίζοντας τη δήθεν ελεύθερη αγορά βοηθάμε στην καταστρατήγηση των κεκτημένων. Οι εργαζόμενοι πάλεψαν επί δεκαετίες για να κατακτήσουν το οκτάωρο και το πενθήμερο. Είμαστε άραγε έτοιμοι να τα καταργήσουμε όλα για να έχουμε την ελευθερία να αγοράζουμε κραγιόν την Κυριακή;