«Τιμωρούν το ρατσιστικό λόγο, όχι και τη βία»

ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ: ΚΑΚΟΤΕΧΝΟ ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ , enet.gr

Ο όψιμος κυβερνητικός «αντι-ρατσισμός» δεν πείθει. Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνονται οι αντιρρήσεις της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για το νομοθέτημα που κατέθεσε προσφάτως ο κυβερνητικός συνασπισμός, συρόμενος από τις πολιτικές εξελίξεις που προκάλεσε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. «Είναι ένα νομοσχέδιο κατώτερο των δυσμενών κοινωνικών και πολιτικών περιστάσεων», λέει η Ενωση. 

«Αντί να σέβεται όπως οφείλει κάθε Δημοκρατία, όλες τις απόψεις -όσο ακραίες κι αν είναι αυτές- το άρθρο 2 μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες διώξεις προσώπων για τη διαφορετική ανάγνωση των ιστορικών και πολιτικών γεγονότων» Η βασική ένταση που διατυπώνει αφορά το «εξαιρετικά κακότεχνο», όπως το χαρακτηρίζει, άρθρο περί δημόσιου εγκωμιασμού και άρνησης εγκλημάτων που θέτει και πάλι ζητήματα παραβίασης της ελευθερίας της έκφρασης. «Αντί να σέβεται», αναφέρει, «όπως οφείλει κάθε Δημοκρατία, όλες τις απόψεις -όσο ακραίες κι αν είναι αυτές- το άρθρο 2 μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες διώξεις προσώπων για τη διαφορετική ανάγνωση των ιστορικών και πολιτικών γεγονότων και μάλιστα χωρίς καν να περιλαμβάνει τη ρήτρα τα εγκλήματα αυτά να έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια από το αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο».
Ούτε ταξινόμηση
Ενα δεύτερο σημείο της κριτικής εστιάζεται στο ότι το νομοσχέδιο εξαντλείται στη διερεύνηση της τιμώρησης του ρατσιστικού λόγου, ενώ προσπαθεί με περισσή ευκολία και προχειρότητα να ξεφορτωθεί το ζήτημα της αντιμετώπισης του ρατσισμού στη χώρα μας. Δηλαδή, την εξιχνίαση των ρατσιστικών χαρακτηριστικών και την τιμωρία της ρατσιστικής βίας. «Στην Ελλάδα η ρατσιστική βία ενδημεί και δεν τιμωρείται. Ούτε καν ταξινομείται».
Η Ενωση επισημαίνει ότι το νομοθέτημα είναι και πάλι ελλιπές και αποσπασματικό, αφού, μεταξύ άλλων, αφ' ενός μεν παραλείπεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου και μένουν εκτός της προστατευτικής εμβέλειάς του κατηγορίες προσώπων ευάλωτες στη ρατσιστική βία (άρθρο 1 παρ. 1), αφ' ετέρου δε από την τυχόν ευθύνη των νομικών προσώπων εξαιρούνται αδικαιολόγητα αυτά που ανήκουν στο δημόσιο τομέα. Πράγματι, οι νομοθετικές διατάξεις επιφυλάσσουν κυρώσεις σε μεμονωμένα πρόσωπα - δημόσιους λειτουργούς όταν, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, διαπράττουν αδικήματα με ρατσιστικό πρόσημο αλλά εξαιρούν τα νομικά πρόσωπα που ανήκουν στο κράτος, στα δημόσια νομικά πρόσωπα, καθώς και στους διεθνείς οργανισμούς δημοσίου δικαίου.

«Η κυβέρνηση», καταλήγει η Ενωση, «πριν από λίγους μήνες απέσυρε το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη αξιολογώντας ότι δεν είναι σημαντικό. Τώρα, συρμένη από το βάρος της συγκυρίας μετά τη δολοφονία Φύσσα και την καθυστερημένη δικαστική διερεύνηση των εγκλημάτων μελών της Χρυσής Αυγής, νιώθει αμήχανα. Πρέπει να πει κάτι αντιρατσιστικό, το οποίο φυσικά δεν της βγαίνει. Και φυσικά, πάλι δεν πείθει...».