Ο παράδεισος έκλεισε
07/01/2013
Ήταν τέλος καλοκαιριού του 1988.
Επιστρέφοντας από τις διακοπές στην Ελλάδα, στο Λονδίνο όπου έμενα
τότε, οδικά με μια παλιά Μερσεντές, έκανα μια στάση για να ξεμουδιάσω
στη Λουκέρνη. Πάρκαρα το φορτωμένο με ρούχα, βιβλία και προμήθειες
αυτοκίνητο και ξεχύθηκα στους δρόμους της πόλης.
Η αρχαιότερη σκεπαστή ξύλινη γέφυρα της Ευρώπης, η Kapellbruecke, (γέφυρα της εκκλησίας) στολισμένη με πολύχρωμα λουλούδια, παρότι «χτίστηκε» το 1333, έσφυζε από ζωή. Συνδέει τις δυο όχθες του ποταμού Ρέους που τέμνει τη γραφική ελβετική πόλη στα δυο. Τη διέσχισα βλέποντας μακριά το ειδυλλιακό τοπίο της λίμνης της Λουκέρνης που στεφανώνει ο ορεινός όγκος των Άλπεων.
Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση περπατώντας στη γέφυρα αλλά και στους δρόμους της πόλης ήταν ότι κορίτσια αλλά και γυναίκες με φλέρταραν ανοιχτά, κάτι ασυνήθιστο εκείνη την εποχή και στην Αθήνα και στο Λονδίνο.
Κάτι οι πανέμορφες εικόνες, κάτι το φλερτ, η Λουκέρνη ήταν για μένα ο επίγειος Παράδεισος. Σκέφτηκα καθώς είχα μαζί και τα πιο σημαντικά υπάρχοντά μου, να μείνω εκεί μόνιμα και να μη γυρίσω στο Λονδίνο. Είπα λοιπόν να κάνω ένα γύρο για να βρω πού θα μπορούσα να δουλέψω.
Εκτός από τα εμπορικά καταστήματα υπήρχαν σε κάθε γωνιά υποκαταστήματα τραπεζών. Δύσκολο να δουλέψεις σε τράπεζα χωρίς εμπειρία, συστάσεις και χωρίς να γνωρίζεις άριστα και τη γλώσσα.
Κι επιπλέον σκέφτηκα ότι ο βαρύς χειμώνας κρατάει περίπου τους οκτώ από τους δώδεκα μήνες κι έτσι πήρα το δρόμο της επιστροφής προς το Λονδίνο και ο επίγειος Παράδεισος, μου έκλεισε μέσα σε λίγες ώρες τις πύλες του.
Εκτός από την παλιότερη ξύλινη γέφυρα, η Ελβετία διέθετε και την παλιότερη ιδιωτική τράπεζα, και 13η αρχαιότερη σε όλο τον πλανήτη, τη Wegelin & Co που ιδρύθηκε το 1741 με έδρα το Σεν Γκάλεν, αλλά το ένα από τα 13 υποκαταστήματά της στην Ελβετία βρίσκεται στη Λουκέρνη. Η συγκεκριμένη τράπεζα ήταν ο επίγειος παράδεισος για πολλούς Αμερικανούς φοροφυγάδες. Κι αυτοί δεν νοιάζονταν για τους οκτώ μήνες της βαρυχειμωνιάς.
Η πραγματική καταιγίδα γι’ αυτούς ήρθε πέρσι το Γενάρη, όταν οι αμερικανικές αρχές στράφηκαν δικαστικά εναντίον του τραπεζικού ιδρύματος που είναι αρχαιότερο από το κράτος των ΗΠΑ, κατηγορώντας τη Wegelin & Co ότι βοήθησε πάνω από 100 Αμερικανούς πολίτες να αποκρύψουν φόρους 1,2 δισ. δολαρίων μέσα σε δέκα χρόνια. Κι ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που τράπεζα παραδέχεται την ενοχή της σε τόσο σοβαρό για τον αμερικανικό νόμο αδίκημα.
Η υπερασπιστική γραμμή της Τράπεζας στο δικαστήριο του Μανχάταν βασίσθηκε στην αρχή πως ό,τι έκαναν οι τραπεζίτες είναι νόμιμο στην Ελβετία κι αφού εκεί βρίσκονται τα υποκαταστήματα της Wegelin & Co, δεν υφίσταται θέμα. Όμως η αμερικανική εφορία δεν αστειεύεται. Η υπερασπιστική γραμμή κατέπεσε και η Wegelin & Co αναγκάσθηκε να πληρώσει αποζημιώσεις και πρόστιμα ύψους 44 εκ. ευρώ (57,8 εκ . δολαρίων).
Το γεγονός ότι το ποσό που επιδικάσθηκε είναι μικρό σε σχέση με το ύψος της φοροδιαφυγής, έχει δημιουργήσει σε άλλους Ελβετούς τραπεζίτες υπόνοιες ότι η τράπεζα έδωσε στις αμερικανικές αρχές όχι μόνο λίστες φοροφυγάδων, αλλά ενδεχομένως και στοιχεία για άλλες ελβετικές τράπεζες που έχουν διαπράξει ανάλογα αδικήματα. Όλοι βλέπουν ότι το τραπεζικό τοπίο αλλάζει καθώς Ευρώπη και Αμερική έχουν αποδοθεί σε αδυσώπητο κυνήγι των φοροφυγάδων για να εξυγιάνουν τα δημοσιονομικά τους μεγέθη. Κάποιοι όμως έχουν τον τρόπο να προσαρμόζονται και να ξεφεύγουν.
Ίσως ακούσατε ή διαβάσατε τις τελευταίες ημέρες ότι η ιστορική αυτή τράπεζα έκλεισε. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Αμέσως μόλις κατάλαβαν πέρσι ότι απειλείται η υπόσταση της Wegelin & Co, μετέφεραν όλους τους λογαριασμούς των πελατών και τα περιουσιακά στοιχεία της Τράπεζας, που υπολογίζονται σε πάνω από 25 δις. ελβετικά φράγκα, σε μια θυγατρική της που ιδρύθηκε το 1968, τη Notenstein AG που από το 2010 είχε μετονομασθεί σε Nettobank AG. Μαζί με τους λογαριασμούς μετακόμισαν στη θυγατρική και οι 700 τραπεζίτες και υπάλληλοι της Wegelin & Co. Η παλιά θυγατρική μετονομάσθηκε ξανά για να τονίζεται ο χαρακτήρας της ιδιωτικής τράπεζας σε Notenstein Privatbank AG. Και για να χαθούν ακόμη πιο αποτελεσματικά τα ίχνη, στις 27 Ιανουαρίου του 2012, μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης στην Αμερική, πωλήθηκε στον μεγάλο ελβετικό όμιλο Raiffeisen banking group.
Η Kapellbruecke σφύζει από ζωή και στολίζεται ακόμη με πολύχρωμα λουλούδια. Κι όσο κι αν ο παράδεισος της Wegelin & Co έκλεισε τις πύλες του, η θυγατρική του Παραδείσου παραμένει εκεί. Ελπίζω άλλωστε πως τα κορίτσια κι οι γυναίκες της Λουκέρνης δεν βαρέθηκαν να φλερτάρουν…
*Ο Νικόλας Βαφειάδης είναι δημοσιογράφος.
Η αρχαιότερη σκεπαστή ξύλινη γέφυρα της Ευρώπης, η Kapellbruecke, (γέφυρα της εκκλησίας) στολισμένη με πολύχρωμα λουλούδια, παρότι «χτίστηκε» το 1333, έσφυζε από ζωή. Συνδέει τις δυο όχθες του ποταμού Ρέους που τέμνει τη γραφική ελβετική πόλη στα δυο. Τη διέσχισα βλέποντας μακριά το ειδυλλιακό τοπίο της λίμνης της Λουκέρνης που στεφανώνει ο ορεινός όγκος των Άλπεων.
Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση περπατώντας στη γέφυρα αλλά και στους δρόμους της πόλης ήταν ότι κορίτσια αλλά και γυναίκες με φλέρταραν ανοιχτά, κάτι ασυνήθιστο εκείνη την εποχή και στην Αθήνα και στο Λονδίνο.
Κάτι οι πανέμορφες εικόνες, κάτι το φλερτ, η Λουκέρνη ήταν για μένα ο επίγειος Παράδεισος. Σκέφτηκα καθώς είχα μαζί και τα πιο σημαντικά υπάρχοντά μου, να μείνω εκεί μόνιμα και να μη γυρίσω στο Λονδίνο. Είπα λοιπόν να κάνω ένα γύρο για να βρω πού θα μπορούσα να δουλέψω.
Εκτός από τα εμπορικά καταστήματα υπήρχαν σε κάθε γωνιά υποκαταστήματα τραπεζών. Δύσκολο να δουλέψεις σε τράπεζα χωρίς εμπειρία, συστάσεις και χωρίς να γνωρίζεις άριστα και τη γλώσσα.
Κι επιπλέον σκέφτηκα ότι ο βαρύς χειμώνας κρατάει περίπου τους οκτώ από τους δώδεκα μήνες κι έτσι πήρα το δρόμο της επιστροφής προς το Λονδίνο και ο επίγειος Παράδεισος, μου έκλεισε μέσα σε λίγες ώρες τις πύλες του.
Εκτός από την παλιότερη ξύλινη γέφυρα, η Ελβετία διέθετε και την παλιότερη ιδιωτική τράπεζα, και 13η αρχαιότερη σε όλο τον πλανήτη, τη Wegelin & Co που ιδρύθηκε το 1741 με έδρα το Σεν Γκάλεν, αλλά το ένα από τα 13 υποκαταστήματά της στην Ελβετία βρίσκεται στη Λουκέρνη. Η συγκεκριμένη τράπεζα ήταν ο επίγειος παράδεισος για πολλούς Αμερικανούς φοροφυγάδες. Κι αυτοί δεν νοιάζονταν για τους οκτώ μήνες της βαρυχειμωνιάς.
Η πραγματική καταιγίδα γι’ αυτούς ήρθε πέρσι το Γενάρη, όταν οι αμερικανικές αρχές στράφηκαν δικαστικά εναντίον του τραπεζικού ιδρύματος που είναι αρχαιότερο από το κράτος των ΗΠΑ, κατηγορώντας τη Wegelin & Co ότι βοήθησε πάνω από 100 Αμερικανούς πολίτες να αποκρύψουν φόρους 1,2 δισ. δολαρίων μέσα σε δέκα χρόνια. Κι ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που τράπεζα παραδέχεται την ενοχή της σε τόσο σοβαρό για τον αμερικανικό νόμο αδίκημα.
Η υπερασπιστική γραμμή της Τράπεζας στο δικαστήριο του Μανχάταν βασίσθηκε στην αρχή πως ό,τι έκαναν οι τραπεζίτες είναι νόμιμο στην Ελβετία κι αφού εκεί βρίσκονται τα υποκαταστήματα της Wegelin & Co, δεν υφίσταται θέμα. Όμως η αμερικανική εφορία δεν αστειεύεται. Η υπερασπιστική γραμμή κατέπεσε και η Wegelin & Co αναγκάσθηκε να πληρώσει αποζημιώσεις και πρόστιμα ύψους 44 εκ. ευρώ (57,8 εκ . δολαρίων).
Το γεγονός ότι το ποσό που επιδικάσθηκε είναι μικρό σε σχέση με το ύψος της φοροδιαφυγής, έχει δημιουργήσει σε άλλους Ελβετούς τραπεζίτες υπόνοιες ότι η τράπεζα έδωσε στις αμερικανικές αρχές όχι μόνο λίστες φοροφυγάδων, αλλά ενδεχομένως και στοιχεία για άλλες ελβετικές τράπεζες που έχουν διαπράξει ανάλογα αδικήματα. Όλοι βλέπουν ότι το τραπεζικό τοπίο αλλάζει καθώς Ευρώπη και Αμερική έχουν αποδοθεί σε αδυσώπητο κυνήγι των φοροφυγάδων για να εξυγιάνουν τα δημοσιονομικά τους μεγέθη. Κάποιοι όμως έχουν τον τρόπο να προσαρμόζονται και να ξεφεύγουν.
Ίσως ακούσατε ή διαβάσατε τις τελευταίες ημέρες ότι η ιστορική αυτή τράπεζα έκλεισε. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Αμέσως μόλις κατάλαβαν πέρσι ότι απειλείται η υπόσταση της Wegelin & Co, μετέφεραν όλους τους λογαριασμούς των πελατών και τα περιουσιακά στοιχεία της Τράπεζας, που υπολογίζονται σε πάνω από 25 δις. ελβετικά φράγκα, σε μια θυγατρική της που ιδρύθηκε το 1968, τη Notenstein AG που από το 2010 είχε μετονομασθεί σε Nettobank AG. Μαζί με τους λογαριασμούς μετακόμισαν στη θυγατρική και οι 700 τραπεζίτες και υπάλληλοι της Wegelin & Co. Η παλιά θυγατρική μετονομάσθηκε ξανά για να τονίζεται ο χαρακτήρας της ιδιωτικής τράπεζας σε Notenstein Privatbank AG. Και για να χαθούν ακόμη πιο αποτελεσματικά τα ίχνη, στις 27 Ιανουαρίου του 2012, μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης στην Αμερική, πωλήθηκε στον μεγάλο ελβετικό όμιλο Raiffeisen banking group.
Η Kapellbruecke σφύζει από ζωή και στολίζεται ακόμη με πολύχρωμα λουλούδια. Κι όσο κι αν ο παράδεισος της Wegelin & Co έκλεισε τις πύλες του, η θυγατρική του Παραδείσου παραμένει εκεί. Ελπίζω άλλωστε πως τα κορίτσια κι οι γυναίκες της Λουκέρνης δεν βαρέθηκαν να φλερτάρουν…
*Ο Νικόλας Βαφειάδης είναι δημοσιογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...