ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Θα φωνάξουμε, θα σωπάσουμε

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  12:25

Κέζα Λώρη tovima.gr 

Είναι ενοχλητική η αθυροστομία όσων διαμαρτύρονται για τα εργασιακά. Δεν νοείται κουβέντα ότι «οι Γερμανοί θα μας απαυτώσουν τη μάνα και τον πατέρα». Ντροπή. Υπάρχουν κομψοί τρόποι για να περιτυλίξει κάποιος το ίδιο πράμα, όπως ότι «οι εταίροι θα συμβάλλουν ποικιλοτρόπως στην εξάλειψη του country risk». Κάπως έτσι δεν τα λένε όσοι αναγνωρίζουν στο ποδοπάτημα των εργαζομένων την ανάπτυξη της ασαφούς έννοιας της οικονομίας; Το λοιπόν. Δεν είναι λάθος το σχέδιο της διάσωσης, τουναντίον είναι σοφά μελετημένο: δόση τη δόση, μνημόνιο το μνημόνιο, θα γονατίσει ο κόσμος. Και όταν θα έχουν απολυθεί οι δημόσιοι υπάλληλοι ανεβάζοντας την ανεργία στο 30%, όταν θα έχουν πέσει οι μισθοί στα κέρματα, όταν θα έχει νομοθετηθεί η εξαήμερη, δεκάωρη εργασία, τότε το περιβάλλον θα είναι ευεπίφορο. Η χώρα θα παρακαλάει να μετατραπεί απ’ άκρου εις άκρον σε ΕΟΖ.

Ειδική Οικονομική Ζώνη, συνώνυμο της αποδοτικής επένδυσης: χαμηλή φορολόγηση, καθόλου γραφειοκρατία, ευέλικτη εργασία. Μεταφράζεται: χρήση της γης για παραγωγή προϊόντων που εξάγονται αφήνοντας πίσω τους ψιχία, περιορισμός των κρατικών ελέγχων, δουλοπάροικοι. Υπάρχουν τέτοιες ζώνες σε όλον τον υποανάπτυκτο κόσμο, υπάρχουν και στις φτωχές περιοχές της Ευρώπης. Δεν είναι της φαντασίας ένα τέτοιο σχέδιο, αποτελεί πρόταση του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, που ευαγγελίζεται τη μετατροπή ολόκληρης της Ελλάδας σε ΕΟΖ. Και για να μην υπάρχουν προβλήματα, θα ήθελαν και μερική εκχώρηση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στις Βρυξέλλες.

Το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας δεν θέλει να το παρακάνουν. Προτιμά μια πιο ήπια λύση, τη μετατροπή σε ΕΟΖ ορισμένων περιφερειών. Και, προς Θεού, όχι θεαματικές νομοθετικές ρυθμίσεις. Αρα όσο πιο πολλά περάσουν τώρα που γυρίζει, τόσο πιο εύκολα θα γίνει η μετάβαση. Ας μαντέψουμε, πού θα βόλευε να υλοποιηθεί η ιδέα, έτσι για αρχή. Να υποθέσουμε στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, εκεί όπου δραστηριοποιείται ο μη κερδοσκοπικός φορέας Χρηματοοικονομικό Φόρουμ Θράκης, που ιδρύθηκε χάρη σε ενέργειες πρώην συνεργάτιδος του κ. Γιόζεφ Ακερμαν, πρώην προέδρου της Deutsche Bank. Υπάρχει, μάλιστα, έτοιμη σχετική μελέτη για την περιοχή.

Με τούτα και με τ’ άλλα νιώθουμε ότι παρανοούμε, ότι ψάχνουμε τις ψηφίδες σε ένα σχέδιο που θα ρίξει το βιοτικό επίπεδο του Νότου για να θησαυρίζει ο Βορράς. Πάνω στη θολούρα, τα ρίχνουμε όλα στους Γερμανούς. Λάθος. Η ιδέα των ΕΟΖ έχει ντόπιους συμμάχους. Η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδος και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών είχαν υποστηρίξει την ιδέα, σε συνάντηση με τον υφυπουργό Ανάπτυξης, κ. Νότη Μηταράκη. Στις δελεαστικές προτάσεις τους είχαν συμπεριλάβει τη διάθεση τουλάχιστον του 0,5% των μετά φόρων κερδών στην επιλεγμένη περιφέρεια, τη συμμετοχή ελληνικών εταιρειών στο έργο και τις προμήθειες και την πρόσληψη του 20% των εργαζομένων από την τοπική κοινωνία.

Ας μείνουμε στο τελευταίο. Αν το 20% των εργαζομένων είναι οι περίοικοι, υπολείπεται ένα μεγάλο ποσοστό προσωπικού. Ο γερμανός εργάτης δεν θα αφήσει τα ωραία του λουκάνικα και τον κανονικό μισθό του για να έρθει, ας πούμε, στη Δράμα (για το δράμα της γερμανικής ανεργίας και φτώχειας θα μιλήσουμε άλλη φορά...). Μήπως συμφέρει να έχουν μαντρωθεί μερικές εκατοντάδες άνθρωποι, χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα; Οι μετανάστες των στρατοπέδων μπορούν κάλλιστα να γίνουν βολικοί απασχολούμενοι.

Κάτι ακόμη: η συνήθης πρακτική στις ΕΟΖ είναι να απαγορεύεται ο συνδικαλισμός και οι χώροι να φρουρούνται από ένοπλη, ιδιωτική Αστυνομία. Αυτό έρχεται και δένει με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και με όλα τα υπόλοιπα αντεργατικά που όλως τυχαίως προκύπτουν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Κάθε φορά που πλησιάζουμε σε δόση ανακύπτουν χειρότερα από αυτά που είχαν εκφραστεί ως εφιάλτες. Το κακό είναι ότι είχαμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε τη διακυβέρνηση ως σύνολο αποσπασματικών αποφάσεων. Τούτοι εδώ, όμως, δεν είναι ανερμάτιστοι, τα έχουν προβλέψει όλα. Εχουν υπολογίσει τις αντιστάσεις της Ελλάδας σε τρία στάδια: θα φωνάξουμε, θα πεινάσουμε, θα σωπάσουμε. Δηλαδή, «θα τα καταφέρουμε», κατά την κυρία Μέρκελ, «στο κοινό μας σπίτι, την Ευρώπη», κατά τον κ. Σαμαρά.