Δημοκρατική Αριστερά; Την θυμάται κανείς;

του Βαγγέλη Βερυκάκη , www.rethnea.gr

Ξεκινώ με τη φράση που χρησιμοποίησε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην ομιλία του στο Ρέθυμνο πριν λίγες μέρες. Θα προσπαθήσω να του θυμίσω μερικές από τις βασικές μας πολιτικές επιλογές και να του ευχηθώ να έχει να παρουσιάσει και αυτός ορισμένες αντίστοιχες κάποτε.

 

-Δημοτικές περιφερειακές εκλογές 2010: Με τις επιλογές της στην Αθήνα του Καμίνη, στην Θεσσαλονίκη του Μπουτάρη, στα Χανιά του Βάμβουκα και στην Κρήτη με την περιφερειακή κίνηση «Μια Κρήτη», στήριξε έμπρακτα την ανεξαρτησία της τοπικής αυτοδιοίκησης και φτάσαμε στις δημοτικές εκλογές του 2014 που αυτή η αντίληψη κυριάρχησε και κέρδισε όχι μόνο στους παραπάνω δήμους, αλλά και στο Ηράκλειο με τον Λαμπρινό και σε άλλους Δήμους.

 

Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι οι παραπάνω δήμαρχοι κέρδισαν τις εκλογές με την στήριξη της ΔΗΜΑΡ, αλλά ότι καταφέραμε να προωθήσουμε την αντίληψή μας για ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τους κομματικούς μηχανισμούς, άποψη που υιοθέτησαν αρκετοί στην πορεία, όπως και ο Σταύρος Θεοδωράκης καταγγέλλοντας συγχρόνως όμως και όλα τα παλιά κόμματα (τακτική σίγουρη και πετυχημένη, δοκιμασμένη και από άλλους).

 

-Η πολιτική της ΔΗΜΑΡ όλη την επόμενη περίοδο, βάσει της αντίληψής της για Κυβερνώσα Αριστερά στηριζόταν στη διαμόρφωση συγκεκριμένων προτάσεων. Μιλούσε για επαναδιαπραγμάτευση και σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο (όταν κάποιοι άλλοι μιλούσαν για κατάργηση του μνημονίου μ' ένα νόμο και ένα άρθρο).

 

-Δεν κατήγγειλε με μοναδική ευκολία όλους τους παλιούς πολιτικούς, αλλά έλεγε ότι δεν θα γίνει ούτε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ούτε θα έχει το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου. Γι' αυτή την καθαρότητα των θέσεών της δέχθηκε ανελέητη επίθεση λάσπης, που της κόστισε εκλογικά, από αυτούς που έχουν εξελιχθεί σήμερα σ' ένα νέο ΠΑΣΟΚ.

 

-Μίλησε για ανανέωση της πολιτικής: Συνταγματική αναθεώρηση-καθιέρωση της απλής αναλογικής.

 

-Πρότεινε την κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε επιτροπές της Βουλής (θυμάστε τον Ταμήλο) και οι βουλευτές της καταθέτουν αυτές τις αποζημιώσεις κάθε μήνα σε συγκεκριμένους οργανισμούς που τους επιλέγουν με κλήρωση.

 

Όλα αυτά ο Θεοδωράκης θεωρεί ότι τα ανακάλυψε αυτός.

 

- Στην πρόσκληση για διάλογο που απηύθυνε η ΔΗΜΑΡ στο Ποτάμι τον Ιούλιο του 2014, απάντησε με τρομερή δόση αλαζονείας ότι δεν απαντάει σε εκθέσεις ιδεών, ούτε προτίθεται να αναστήσει «νεκρά» κόμματα. Προφανώς οι προτάσεις του Σ. Θεοδωράκη απευθύνονται σε νήπια και αλλάζουν ανάλογα με τι θέλει ν' ακούσει ο κόσμος. Ενώ οι συνεργασίες που ανακοίνωσε με Λυμπεράκη-Σκυλακάκη (Δράση), Ψαριανό, Λυκούδη (Μεταρυθμιστές) στελέχη των 58, στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Δρέτα-Δανέλη) δεν είναι συνεργασίες με «παλιούς» πολιτικούς αλλά με νέους και άξιους ανθρώπους, στελέχη της εθνικής Ελλάδας -όπως του αρέσει να λέει, αλλά ξεχνάει να μας πει με ποιο τρόπο θα επιλεγούν αυτοί οι άριστοι.

 

Αν κρίνουμε από τον τρόπο που διορίζει τους υπεύθυνους στο κόμμα του και με την άνεση που διαγράφει πρώην συνεργάτες του, τότε τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα.

 

-Στις εκλογές του Μαΐου 2012 που η εντολή του λαού ήταν σαφής για οικουμενική κυβέρνηση- που θα μπορούσε να γίνει γιατί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είχαν συντριβεί, φάνηκε ξεκάθαρα ο ρόλος που μπορούσε να έχει η ΔΗΜΑΡ στις πολιτικές εξελίξεις με την υπεύθυνη στάση που κράτησε και επιβεβαιώθηκε στις εκλογές του Ιουνίου, όταν Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ αύξησαν τις δυνάμεις τους κατά 20%. Παρ' όλα αυτά η ΔΗΜΑΡ όχι μόνο κράτησε το ποσοστό της αλλά το αύξησε.

 

-Υλοποίησε τότε το σύνθημα «εντολή για λύση» και συμμετείχε στην τρικομματική κυβέρνηση γιατί η χώρα βρισκόταν στα πρόθυρα και της τυπικής χρεωκοπίας (συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ-Προβόπουλου) και ειδικά εμείς στο Ρέθυμνο είχαμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλα προβλήματα και στον τουρισμό. Όλοι είχαμε τους ενδοιασμούς μας, αλλά μπροστά στην αναγκαιότητα δημιουργίας κυβέρνησης (θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι χωρίς τη ΔΗΜΑΡ δε συμμετέχει) καταφέραμε να καταλήξουμε σε μια προγραμματική συμφωνία.

 

Ο Σ. Θεοδωράκης ξεχνώντας όλα τα παραπάνω, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλη η κουβέντα έγινε για το μοίρασμα των θέσεων σε αναλογία 4-2-1 και εύκολα το χρέωσε στην ΔΗΜΑΡ. ΠΡΟΦΑΝΩΣ το 4-2-1 ήταν λάθος (μήπως γνωρίζετε κάποιο στέλεχος της ΔΗΜΑΡ στο Ρέθυμνο που να έχει διορισθεί σε κάποιο δημόσιο οργανισμό;) και έξω από την λογική της ΔΗΜΑΡ, όμως δεν ήταν η ΔΗΜΑΡ που επέβαλε την λογική της σε εκείνη τη διαπραγμάτευση, πολλά πράγματα μπορούσε να είναι διαφορετικά αν είχε γίνει οικουμενική κυβέρνηση μετά τις πρώτες εκλογές. Όμως είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία ο Σ. Θεοδωράκης υιοθετεί απόψεις και πρακτικές των παλιών κομμάτων όταν τον βολεύει.

 

-Με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση πέτυχε να μην υπάρξουν μειώσεις στις συντάξεις κάτω των χιλίων ευρώ.

 

-Μίλησε για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και σε περίπτωση ύπαρξης πλεονάσματος θα πήγαινε το 70% στους οικονομικά ασθενέστερους.

 

-Απαίτησε να μην ανοίξει συζήτηση για τα εργασιακά και τελικά αφού δεν το πέτυχε, δεν ψήφισε την συμφωνία.

 

-Προσπάθησε για τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα χωρίς απολύσεις.

 

Όταν ο Σαμαράς ένοιωσε ότι σταθεροποιείται απομακρυνόταν συνεχώς από την προγραμματική συμφωνία (αντιρατσιστικό νομοσχέδιο -δίκτυα ΔΕΗ-υπουργικές αποφάσεις) και η ΔΗΜΑΡ λειτουργούσε πια ως βαρίδι για την δεξιά στροφή που είχε αποφασίσει να κάνει.

 

Η ΔΗΜΑΡ μίλησε για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού ο κ. Μπαλτάκος έλεγε ότι δεν τη χρειάζεται πια γιατί υπάρχει και η Χ.Α. (μετά τρεις μήνες και λόγω Φύσα άλλαξε το σκηνικό). Κατήγγειλε τότε την δεξιά στροφή που είχε αποφασίσει ο πρωθυπουργός και δυστυχώς επιβεβαιώθηκε.

 

Στη συνέχεια όταν αποφασίστηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ είπε καθαρά ότι ήταν θέμα δημοκρατίας και δεν μπορούσε να συμφωνήσει.

 

 

Ουσιαστικά οδηγήθηκε στην έξοδο από την κυβέρνηση.

 

Τότε κάποιοι κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τη ΔΗΜΑΡ και αποφάσισαν να την διαλύσουν. Εξαφανίστηκε από τα Μ.Μ.Ε. και όλοι οι άλλοι μιλούσαν για αυτήν.

 

Είκοσι μέρες πριν τις εκλογές επιτέλους κλήθηκε «Στον ενικό» ως εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ ο κ. Πανούσης για να πει την άποψή του, σεβαστή, ότι η ΔΗΜΑΡ δεν πρέπει να κατέβει στις εκλογές! Φανταστείτε, δηλαδή να είχε καλέσει τον Πολύδωρα από Ν.Δ., τον Παπανδρέου από ΠΑΣΟΚ, τον Τατσόπουλο από ΣΥΡΙΖΑ και τον Κουρέτα από το Ποτάμι... Όλα τα κόμματα έχουν διαφωνούντες, απλώς εμείς επιμένουμε να λειτουργούμε δημοκρατικά και δεν έχουμε διαγραφές.

 

Αυτό το διάστημα κατηγορήθηκε η ΔΗΜΑΡ για τα πάντα, γιατί μπήκε, γιατί βγήκε από την κυβέρνηση, γιατί θα είναι υποψήφιος πρόεδρος ο Κουβέλης, γιατί δεν θα είναι υποψήφιος πρόεδρος ο Κουβέλης, γιατί δεν συμμετείχε στην κίνηση των 58 για την ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς και κανείς δεν μιλούσε για την αντίφαση να συνεργάζεται το ΠΑΣΟΚ με την ΔΗΜΑΡ, ενώ το ΠΑΣΟΚ συμμετείχε στην κυβέρνηση και υλοποιούσε μια συντηρητική πολιτική και η ΔΗΜΑΡ μιλούσε για αλλαγή πολιτικής. Αποδείχτηκε στην πράξη ότι ο καθένας προσπαθούσε να σώσει τον εαυτό του και αναζητούσαν στη ΔΗΜΑΡ την ηθική νομιμοποίηση της προσπάθειας τους.(Μετά την αποτυχία της κίνησης των 58 άλλοι πήγαν προς το ΠΑΣΟΚ, άλλοι προς το Ποτάμι και καταλήξαμε στην διάσπαση του ΠΑΣΟΚ για να αποδειχθεί το προφανές που λέγαμε ότι για οποιαδήποτε συνεργασία πρέπει να μιλήσουμε για τις ασκούμενες πολιτικές).

 

Σε αυτές τις συνθήκες και με τα δικά της λάθη, η πρόταση για συγκρότηση του τρίτου πόλου σε προοδευτική κατεύθυνση αποδοκιμάστηκε στις ευρωεκλογές.

 

Μετά τις ευρωεκλογές, σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, προσπαθήσαμε να διαμορφώσουμε την πολιτική μας πρόταση απευθύνοντας πρόταση διαλόγου στις άλλες πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-ΣΥΡΙΖΑ -Οικολόγους).

 

Σταθερά η ΔΗΜΑΡ πρότεινε αλλαγή πολιτικής σε προοδευτική κατεύθυνση και συνέδεσε την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με τις ασκούμενες πολιτικές. Εγκαίρως ο Φώτης Κουβέλης στη συνάντησή του με τον Κ. Παπούλια στις 4-11-14, είχε ζητήσει τη σύγκλιση του Συμβουλίου των πολιτικών Αρχηγών, ώστε να συζητήσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις μια εθνική διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος.

 

Η κυβέρνηση τότε πανηγύριζε για έξοδο από το μνημόνιο και όταν οι διαπραγματεύσεις έφθασαν σε αδιέξοδο έφερε την προεδρική εκλογή τρεις μήνες νωρίτερα στη Βουλή. Η συναίνεση δεν πετυχαίνεται την τελευταία στιγμή και με εκβιαστικά διλήμματα, προετοιμάζεται μεθοδικά όταν υπάρχει πολιτική βούληση.

 

Στις εκλογές του Ιανουαρίου δύο πολιτικοί χώροι οι «Πράσινοι-Αλληλεγγύη» και η ΔΗΜΑΡ αναλαμβάνουν πολιτική πρωτοβουλία για να αλλάξουν τις κυρίαρχες σήμερα πολιτικές, με ένα τρόπο όμως που θα προσφέρει λύσεις τόσο στα άμεσα προβλήματα των πολιτών και στα μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και δημοσιονομικά. Η πολιτική αλλαγή όμως δεν θα είναι βιώσιμη αν δεν συγκροτεί μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση που να πείθει για τον ρεαλισμό της.

 

Η εκλογική ενδυνάμωση του σχήματος «Πράσινοι-Δημοκρατική Αριστερά» θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του πόλου των δυνάμεων της ανανεωτικής - σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας. Διεκδικούμε σε αυτές τις εκλογές την παρουσία μας στη Βουλή για να υποστηρίξουμε ενεργά την αλλαγή πολιτικής, μια προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας με ακλόνητες σταθερές την ευρωπαϊκή πορεία, τον δίκαιο επιμερισμό των βαρών και τη μετάβαση σε αναπτυξιακό μοντέλο.

 

 

*Ο Βαγγέλης Βερυκάκης είναι μαθηματικός, γραμματέας της Ν.Ε. ΔΗΜΑΡ Ρεθύμνου