ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Ο μεγάλος εχθρός

Από τον Δημήτρη Παπαχρήστο Συγγραφέα , ethnos.gr

Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά, λέει μια παροιμία. Χρόνια τώρα οι συγκυβερνώντες, εκτός από τη ΔΗΜΑΡ, εξέθρεψαν ένα κράτος δυνάστη. Οι κρατικοδίαιτοι κομματικοί πελάτες έγιναν και γραφειοκράτες. Η σχέση του πολίτη με το κράτος έγινε βασανιστική. Ακατάλληλοι και ανίκανοι υπάλληλοι δημιούργησαν έναν φαύλο κύκλο, με αποτέλεσμα η όποια απλή απόφαση να δοκιμάζεται από αναβολή σε αναβολή.Οι περιπτώσεις είναι αναρίθμητες και ο καθένας έχει να εξιστορήσει τις δικές του. Τα πολλαπλά «φακελάκια» είχαν γίνει θεσμός. Το βέβαιο είναι πως το κράτος δεν λειτουργούσε και ήταν και είναι ο μεγάλος εχθρός. Οι μετατάξεις, οι εφεδρείες και οι απολύσεις δεν λύνουν το πρόβλημα.
Το λιγότερο και αποτελεσματικότερο κράτος έχει να κάνει με λιγότερους υπουργούς και μικρότερο υπουργικό συμβούλιο. Ολες οι κυβερνήσεις υπόσχονταν πως θα εξυγιάνουν, δηλαδή θα εξυγχρονίσουν το κράτος βολεύοντας τους ημετέρους. Οι διαπιστώσεις κοινές και εν πολλοίς ξεπερασμένες. Η έλλειψη εμπιστοσύνης και η γενικότερη απαξίωση έγιναν κοινός τόπος. Τα λόγια των πολιτικών ανακόλουθα και ποτέ κανένα μαχαίρι δεν έφτασε μέχρι το κόκαλο. Με αποτέλεσμα, η ανικανότητα και η ανευθυνότητα να κυριαρχούν και ο λαός δεν βρέθηκε ποτέ στην εξουσία.Τώρα έρχονται οι συγκυβερνώντες να καθαρίσουν τη χώρα από την κόπρο του Αυγείου. Επώδυνα μέτρα παίρνουν χωρίς να δίνουν καμία ελπίδα πως θα ανασάνουν οι φορολογούμενοι πολίτες.
Η αδικία και η προχειρότητα βασιλεύουν και βρισκόμαστε κάτω από τις επιταγές των τροϊκανών.Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να καούν και τα χλωρά. Τα οριζόντια και ισοπεδωτικά μέτρα των μνημονίων δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που θέλουν υποτίθεται να λύσουν και πάλι το «μάρμαρο» το πληρώνουν οι μονίμως φορολογούμενοι. Η εξοικονόμηση πόρων δεν επιτυγχάνεται με συγχωνεύσεις που έχουν γίνει σε πολλούς τομείς. Δοκιμάστηκε για παράδειγμα το σχέδιο Καποδίστριας και ήρθε να το διορθώσει ένα άλλο σχέδιο με το όνομα του Καλλικράτη. Τα χωριά και οι κωμοπόλεις έχασαν την αυτοδιοικητική τους δύναμη και την όποια ιστορικότητά τους και αυξήθηκε η γραφειοκρατία και η διαφθορά. Η κοινωνία θέλει να αναπνεύσει, να ζήσει και να γίνει παραγωγική. Η ανάπτυξη δεν επιτυγχάνεται με διοικητικά μέτρα που εκπονούνται από ανθρώπους που είναι ξεκομμένοι από τη ζωή και την πραγματικότητα.
Οι συγχωνεύσεις, συνενώσεις σχολείων, νοσοκομείων και οι μειώσεις δαπανών αποδιαρθρώνουν την όποια κοινωνική και δημόσια ζωή που έχει ανάγκη ο κάθε πολίτης. Οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας δεν φέρνουν απαραίτητα την ανάπτυξη, ούτε λύνουν το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, από τη στιγμή που στηρίζονται στην εκμετάλλευση και το κέρδος των ιδιωτών. Οι συγκυβερνώντες ακολουθούν συνταγές και εντολές που έχουν αποτύχει. Το πρόβλημα, δηλαδή η κρίση, πλέον αγκαλιάζει όλη την «ενωμένη» Ευρώπη και δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Κι αυτό το γνωρίζουν καλά κι αυτοί που έπαιξαν με τις αντοχές μας και τα νεύρα μας, για το αν θα μείνουμε στην Ευρωζώνη και αν θα γυρίσουμε στη δραχμή.