ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Το διπλό νόμισμα

Κάρης Κ. , avgi.gr

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/05/2012

Επανέρχεται η πρόταση για διπλό νόμισμα στη χώρα μας, όχι από περιθωριακά κέντρα. Προχθές το επανέφερε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank, Τόμας Μάγερ, που μάλιστα μίλησε για “τέχνασμα” υπέρ της Ελλάδας. Όμως δεν είναι τέχνασμα αλλά παγίδα, που έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν σε χώρες των οποίων το νόμισμα ήταν συνδεδεμένο με το δολάριο με σταθερή ισοτιμία. Η πρόταση έχει ως εξής: H Ελλάδα να εκδώσει χρεώγραφα «ελληνικού ευρώ» ή «Geuro» που θα λειτουργούσαν ως παράλληλο νόμισμα. Με αυτά τα χρεώγραφα θα πληρώνει εσωτερικά το κράτος -μισθούς, υποχρεώσεις κ.λπ.- ενώ θα είναι ελεύθερη, χωρίς κόστη, η κυκλοφορία του ευρώ. Με δυο λόγια η ραγδαία υποτίμηση θα γίνει όπως και με τη επιστροφή στη δραχμή -της τάξεως του 50%-80%. Και ο πληθωρισμός θα σαρώσει τα ήδη κομμένα εισοδήματα...
Σας φαίνεται απόμακρη πρόταση; Και όμως είναι πολύ κοντά στη λογική της σημερινής κρατικής πολιτικής. Ήδη από τα προηγούμενα χρόνια έχουν συσσωρευθεί κρατικές υποχρεώσεις προς επιχειρήσεις ύψους 7 δισ. (κατά τις επίσημες δηλώσεις, που δεν ξέρουμε αν τα έχουν συμπεριλάβει όλα). Και τώρα το Ελληνικό Δημόσιο δεν πληρώνει τίποτε άλλο εκτός από μισθούς και συντάξεις. Ίσως γίνει πολύ ελκυστικό να υπάρξει “πληρωμή” με χρεώγραφα μικρού ύψους -σαν χαρτονόμισμα- που θα γράφουν ευρώ, αλλά θα είναι χωρίς αντίκρισμα σε ευρώ στα κρατικά ταμεία.
Γι' αυτό ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος. Ίσως αυτός να είναι ο προθάλαμος της επιστροφής στην επαρχία της δραχμής, καθώς κανείς δεν τολμά να αναλάβει το βάρος μιας απόφασης. Το διπλό νόμισμα μπορεί να υιοθετείται “πιο γλυκά”, δήθεν σαν συμβιβασμός, όμως είναι η πιο άδικη λύση: η εργασία υποτιμάται δραματικά και τα κεφάλαια στις τράπεζες παραμένουν σε ευρώ. Γι' αυτό και είναι παγίδα μεγάλων κοινωνικών εντάσεων. Η χώρα, όχι υπό όρους και εφόσον, αλλά από στρατηγική επιλογή, πρέπει να μείνει στο ευρώ. Τα συμφέροντα των μισθωτών, των συνταξιούχων και των αυτοαπασχολουμένων, των πολλών μικρών επιχειρήσεων εξυπηρετούνται με το ευρώ. Οι οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που έχουν επιβληθεί πρέπει να αλλάξουν βεβαίως, όπως εξάλλου θα έπρεπε και αν δεν είχαμε μπει στο ευρώ.