Ψαριανός στο ΑΠΕ: Θέλω να κατέβει η Κεντροαριστερά με ενιαίο ψηφοδέλτιο αλλά μάλλον δε θα γίνει

Ετσι αντιλαμβάνεται ο...γίγαντας τη δημοκρατική διαδικασία ίδρυσης ενός κόμματος της Ανανεωτικής Αριστεράς.  Ητοι κάποιοι λίγοι τον αριθμό ,πρωτοπόροι σαν και αυτόν ,σε στενό κύκλο (από μικρό και από ...μαθαίνεις την αλήθεια )ίδρυσαν κόμμα και στη συνέχεια κάλεσαν τους σαν και εμένα αφελείς, που έλκουμε την  πολιτική μας καταγωγή στην Ανανεωτική Αριστερά , να επικυρώσουμε την ίδρυση αυτού που αυτός και 9 άλλοι ..φωστήρες αποφάσισαν.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο κάθε Ψαριανός , αλλά το κόμμα και τα θεσμικά όργανά του,  που ανέχονται επιλεκτικά τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές και πρακτικές χωρίς καμία ηθική πολιτική νομιμοποίηση,  σαν και αυτές του φέρελπι Α.Παπαδόπουλου (ένα φαινόμενο πολιτικού ήθους και συμπεριφοράς που δε συνάδει με τις αρχές και αξίες του πολιτικού μας χώρου) το οποίο εξέθρεψε και για αυτό έχει την απόλυτη πολιτική ευθύνη ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.
Μπορεί να τον καμαρώνει , δεν ισχύει όμως αυτό για πολλούς από τους ...αφελείς ...επικυρωτές της ίδρυσης του κόμματος που ισχυρίζεται ότι ίδρυσε ο Ψαριανός με άλλους εννέα...

Για το σχόλιο 
Σταύρος Μπούρπουλας 

Παρατίθεται η συνέντευξη του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ , Γρ.Ψαριανού 

www.7imeres.gr

"Τη ΔΗΜΑΡ την ίδρυσα εγώ μαζί με άλλους δέκα ανθρώπους, δεν είμαι περαστικός ΠΑΣΟΚος που είδα φως και μπήκα, σαν κάτι άλλους", δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν θα φύγει από τη ΔΗΜΑΡ ακόμα κι αν οι "58" γίνουν κόμμα.

Τη θέση του απέναντι στους «58» ξεκαθάρισε, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, το στέλεχος της ΔΗΜΑΡ Γρηγόρης Ψαριανός, διαμηνύοντας πως συμμετέχει στην κίνηση μόνο στο πλαίσιο των διεργασιών για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, και προσθέτοντας πως εάν οι «58» μετατραπούν σε κόμμα τότε ο ίδιος δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη Δημοκρατική Αριστερά.
«Είναι αυτονόητο το τι θα πράξω ως βουλευτής και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ», σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Ψαριανός.
Αναφερόμενος στις Ευρωεκλογές του Μαΐου, ο κ. Ψαριανός εκτίμησε πως αν οι παρατάξεις του χώρου της κεντροαριστεράς κατέβουν με τρία ή τέσσερα χωριστά ψηφοδέλτια τότε δεν πρόκειται να εκλέξουν ευρωβουλευτή.
Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες μέρες, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο πρόεδρος του κόμματος Φώτης Κουβέλης διεμήνυσε πως οι κύριοι Ψαριανός και Παπαδόπουλος πρέπει «να αναλάβουν τις ευθύνες τους» για τη σχέση τους με τους «58».
Παράλληλα, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ τόνισε την ανάγκη να υπάρξει ένας «Καλλικράτης ή Καποδίστριας» για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, λέγοντας ότι «Η κατάσταση στην Κεντροαριστερά είναι “πολλά μικρά χωριά” που πρέπει να συγκροτηθούν με ένα τρόπο τύπου Καλλικράτη ή Καποδίστρια. Πρέπει να γίνει μια αναδιάταξη και ανασυγκρότηση του χώρου με έναν τρόπο ενιαίο. Όχι σε ένα ενιαίο κόμμα, προς θεού όχι. Τα κόμματα μάλλον έχουν κλείσει τους κύκλους τους και σε ένα-δυο χρόνια δεν θα υπάρχουν αυτά τα κόμματα. Θα υπάρχουν άλλοι σχηματισμοί» εκτιμά ο Γρηγόρης Ψαριανός.
Αναφερόμενος στις σχέσεις του με τους «58» ο Γρ. Ψαριανός, κατέστησε σαφές, μιλώντας στο ΑΠΕ, ότι «ότι όσο η πρωτοβουλία των “58” κι όλες οι άλλες κινήσεις αφορούν τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς, εγώ θα είμαι εκεί, παρών, και θα συμμετέχω. Όμως, εάν οι “58” αποφασίσουν ότι είναι κόμμα και κατεβάζουν ένα συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο, που δεν είναι το ίδιο με της ΔΗΜΑΡ, όταν βρεθώ απέναντι σε δύο ψηφοδέλτια, “58” και ΔΗΜΑΡ, εγώ είμαι βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και είμαι μέλος της ΚΕ κι είναι αυτονόητο το τι θα κάνω. Ελπίζω να κατέβει η Κεντροαριστερά με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Είναι δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο και μάλλον δεν θα γίνει. Δεν έχει καμία σχέση αυτό με δύο βάρκες ή να μου δείχνει κάποιος το δρόμο για την έξοδο, πού, απ’ το σπίτι μου; Τη Δημοκρατική Αριστερά εγώ την ίδρυσα, μ’ άλλους δέκα ανθρώπους, δεν είμαι περαστικός ΠΑΣΟΚος που είδα φως και μπήκα, σαν κάτι άλλους, ούτε κουνάω τα δάκτυλα σαν κάτι στελέχια ΠΑΣΟΚάρες για δεκαετίες, που τώρα, μην πω τώρα».
Ο Γρηγόρης Ψαριανός εκτιμά ότι αν επιτευχθεί η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς ο χώρος αυτός μπορεί να αποτελέσει «ένα πλειοψηφικό ρεύμα που είναι πάνω από το 50%. Ως πρώτο δείγμα θα μπορούσε να δώσει 15% σε μια εκλογική αναμέτρηση ή και 20%. Στις προηγούμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ είχαν από κοινού 20%. Τώρα και οι δύο δεν έχουν ούτε 8%, δημοσκοπικά. Η Δημοκρατική Αριστερά κινδυνεύει αυτή τη στιγμή να μείνει εκτός Βουλής, σύμφωνα με τις μετρήσεις. Το ΠΑΣΟΚ είναι με το ρόγχο του θανάτου αν θα μπει ή όχι στη Βουλή και αυτό το ξέρουν και τα στελέχη του. Υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να συνεργαστούν και να συμπορευτούν: ο Γιώργος Φλωρίδης, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Τάσος Γιαννίτσης, σας αναφέρω μερικά ονόματα».
«Θέλω να πιέσω το χώρο μου και τη ΔΗΜΑΡ και την ηγετική της ομάδα, που σε ένα βαθμό έχει αρχίσει και συζητάει στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ» τονίζει ακόμη ο Γρηγόρης Ψαριανός.
Σε ερώτηση αν λέει κατηγορηματικά «όχι» σε κάθε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ τονίζει: «Εγώ λέω “όχι” στη σχιζοφρένεια του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μιλήσεις με τον Δραγασάκη -δεν θέλω να πω πάλι ονόματα, αλλά πρέπει αναγκαστικά-, εάν μιλήσεις με τον Δραγασάκη, με τον Γιώργο Σταθάκη, ακόμη και με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και με διάφορους ανθρώπους που έχουν πίστη στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, σε μια άλλη Ευρώπη…υπάρχει μια μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον μια πολιτική, που εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληγε σ’ αυτήν την πολιτική, εγώ θα συμφωνούσα για συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα και στην αυτοδιοίκηση και στην εξωτερική πολιτική και στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και σε όλα».

Αν έλθει όμως στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ της σχιζοφρένειας, την άλλη ημέρα θα είναι στην πλατεία Κουμουνδούρου 100.000 άνθρωποι και θα λένε πού ‘ναι αυτά που μας είπατε. Και τι θα κάνει τότε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ;»

Να εξαιρεθεί η εκπαίδευση από τα μέτρα των μνημονίων

της Μαρίας Ανδρούτσου, Δημάρχου Αγ. Δημητρίου 28/01/2014 ,vimaonline.gr

Η σειρά των μέτρων που έχουν ληφθεί τους τελευταίους μήνες, στο πλαίσιο της προσπάθειας «αναδιάρθρωσης» και «εξορθολογισμού» του δημόσιου τομέα, μεταξύ άλλων πλήττει και την εν γένει εκπαιδευτική διαδικασία.

Η κατάργηση σχολικών μονάδων και φυλάκων σχολικών κτιρίων και η συρρίκνωση του αριθμού των εκπαιδευτικών που περιλαμβάνει ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας, αντί για πράξη εξορθολογισμού, ουσιαστικά αποτελεί πράξη αποδυνάμωσης του βασικού εργαλείου της ανάπτυξης, για την οποία όλοι μιλούν, και που δεν είναι άλλο από την παιδεία και την εκπαίδευση.

Την ίδια ώρα, οι νέοι επιστήμονες της χώρας, το δυναμικό πάνω στο οποίο θα πρέπει να επενδύει μια πολιτεία που επιδιώκει την πραγματική ανάπτυξη, οδηγούνται στη μετανάστευση και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλες χώρες, αφού οι προοπτικές εργασίας τους στην πατρίδα τους παραμένουν από αχνές έως ανύπαρκτες.

Οι σωστές βάσεις στην όλη εκπαιδευτική διαδικασία προϋποθέτουν:
Σωστές κτιριακές εγκαταστάσεις του σχολείου και επιτήρηση των υπαίθριων χώρων του, που πρέπει να συνιστούν το αντικείμενο και τη διαρκή ενασχόληση αυστηρά ειδικευμένου και μόνιμου προσωπικού.

Επιστημονικά επαρκές και σωστά αμειβόμενο διδακτικό προσωπικό, ώστε να εξασφαλίζεται η σωστή εκπαιδευτική διαδικασία.

Σε βάθος σχεδιασμό των προγραμμάτων σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, ώστε να εξυπηρετούνται οι πραγματικές ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας.

Δυστυχώς τα μέτρα που λαμβάνονται, πόρρω απέχουν από αυτή τη λογική και επιτείνουν την εκπαιδευτική υποβάθμιση και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία.

Το πρόσφατο, μάλιστα μέτρο της τοποθέτησης επιστατών μέσω του προγράμματος κοινωφελούς χαρακτήρα με πεντάμηνες συμβάσεις, που δεν αντιμετωπίζει οριστικά και μόνιμα τα προβλήματα φύλαξης των σχολικών κτιρίων, τα οποία αποτελούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ενώ συνιστά ένα ακόμη κτύπημα στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, δείχνει καθαρά τη φιλοσοφία της προχειρότητας με την οποία η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα προβλήματα της Παιδείας.

Μια φιλοσοφία που σε κάθε περίπτωση συντηρεί το αρνητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η εκπαιδευτική διαδικασία και για το οποίο η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του Δήμου Αγ. Δημητρίου εκφράζει τη βαθιά ανησυχία και απόλυτη αντίθεσή της, καλώντας την κυβέρνηση να απεμπλέξει τα ζητήματα παιδείας και εκπαίδευσης από τις πολιτικές που υπαγορεύονται από τα μνημόνια και την τρόικα.

«Ο Λυκούδης είναι διαφορετική περίπτωση…»

matrix24.gr

Το γεγονός ότι ο Σπύρος Λυκούδης έχει κρατήσει αποστάσεις από την «αποσχιστική» τακτική των Ανδρέα Παπαδόπουλου και Γρηγόρη Ψαριανού έχει εκτιμηθεί δεόντως από τον Φώτη Κουβέλη.

Εξάλλου, ο Neo σας είχε ενημερώσει προ πολλού ότι ο πρώην γραμματέας της ΔΗΜΑΡ θα εκφράζει μεν τη διαφωνία του με την κεντρική γραμμή του κόμματος, αλλά δε θα φλερτάρει ούτε με άλλο κόμμα, ούτε θα κατηγορηθεί για τη διάσπαση της Αγίου Κωνσταντίνου. Έτσι, χθες, ο Φώτης Κουβέλης, μιλώντας στο ΣΚΑΪ, έδειξε μεν εκ νέου την πόρτα στους Παπαδόπουλο-Ψαριανό, όμως όταν ρωτήθηκε για τον Σπύρο Λυκούδη (που επίσης έχει παραστεί σε εκδηλώσεις των «58»), προχώρησε σε έναν σαφή διαχωρισμό και υπενθύμισε ότι ο πρώην γραμματέας έχει κρατήσει αποστάσεις δημοσίως από τα δύο στελέχη που στηρίζουν ανοιχτά τους «58». «Ο κύριος Λυκούδης είναι διαφορετική περίπτωση, διότι θα ξέρετε και τις απόψεις, τις οποίες διετύπωσε αναφορικά με τη συμμετοχή των άλλων δύο στελεχών της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κίνηση των 58», είπε χαρακτηριστικά ο Φώτης Κουβέλης, αποδεικνύοντας ότι οι φιλίες 40 ετών παραμένουν φιλίες…

Συζητά ανεξάρτητη υποψηφιότητα για την Περιφέρεια ο Οικονόμου

tvxs.gr

Την συμμετοχή του σε συζητήσεις για μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Αττικής, χωρίς κομματικό προσανατολισμό, ανακοίνωσε σήμερα ο Βασίλης Οικονόμου, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ. Μάλιστα, σχολίασε ότι «αν ευοδώσει αυτή η κίνηση, φυσικά δεν θα είμαι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ».
Καλούμενος να σχολιάσει πως προέβη σε αυτή την απόφαση «χωρίς να ρωτήσει», απάντησε πως «όταν προχωράς σε μία τέτοια κίνηση δε ρωτάς, στη συνεχεία ζητάς τη στήριξη κομμάτων». Μιλώντας στο Mega ανέφερε, δε, πως σε αυτή την ανεξάρτητη πρωτοβουλία μπορούν να συμμετέχουν πρόσωπα από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστέρας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί και να προέρχονται από τους «58» - οι οποίοι φαίνεται να αποτελούν ανοιχτή πληγή για την Αγίου Κωνσταντίνου.

Υπενθυμίζεται ότι η στάση που κρατά η ΔΗΜΑΡ και ο Φώτης Κουβέλης απέναντι στις κινήσεις που γίνονται στον χώρο της κεντροαριστεράς έχουν φέρει στην επιφάνεια εσωκομματικές διαφωνίες. Χαρακτηριστική ήταν η αποχώρηση του πρώην γραμματέα του κόμματος, Σπύρου Λυκούδη, από την θέση του, αλλά και η αντίστοιχη του πρώην εκπροσώπου, Ανδρέα Παπαδόπουλου.
Ο Φώτης Κουβέλης, δε, στρέφει τα βέλη του προς τα στελέχη και τους βουλευτές του κόμματος που στηρίζουν τους «58», καλώντας τους «να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Κατ' επέκταση, αναμένονται αντιδράσεις και για τις δηλώσεις Οικονόμου.

Πάντως, ο βουλευτής Γρηγόρης Ψαριανός, μιλώντας στο ΣΚΑΙ ανέφερε πως συμμετέχει στην Κίνηση των 58 μόνο στο πλαίσιο των διεργασιών για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Πρόσθεσε πως  εάν οι «58» μετατραπούν σε κόμμα τότε ο ίδιος δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη Δημοκρατική Αριστερά. «Είναι αυτονόητο το τι θα πράξω ως βουλευτής και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ», είπε χαρακτηριστικά προσπαθώντας να θέσει ένα τέλος στα σενάρια που τον θέλουν να κοιτά την έξοδο της Αγίου Κωνσταντίνου. 

Η κρίση δοκιμάζει τα θεμέλια της Ευρώπης

Nίκος Ξυδάκης , kathimerini.gr


Η εισηγητική έκθεση των δύο ευρωβουλευτών προς το Ευρωκοινοβούλιο για τα πεπραγμένα της τρόικας στις χώρες της Ευρωζώνης υπό Μνημόνιο αναγνώσθηκε με δύο παράλληλους τρόπους από τους συντάκτες της. Αλλα είναι τα συμπεράσματα και οι εκτιμήσεις του Γάλλου σοσιαλιστή Λίεμ Χοάνγκ-Νγκοκ, άλλα του Αυστριακού συντηρητικού Οτμαρ Κάρας. Πάντως και οι δύο συμφωνούν: η τρόικα στερείται νομικής βάσης, η λειτουργία της δεν καλυπτόταν από εγγυήσεις για διαφάνεια, κοινοβουλευτικό έλεγχο και δημοκρατική νομιμοποίηση, και εν πάση περιπτώσει ο ρόλος της τέλειωσε εκ των πραγμάτων· εφεξής πρέπει να βρεθεί άλλο σχήμα επιτήρησης.

Τις διαφορετικές προσεγγίσεις τις είχαμε αντιληφθεί από τις πρώτες στιγμές που δημοσιεύτηκε η έκθεση, πολύ πριν φτάσουν οι δύο εισηγητές στην Αθήνα και προκληθεί τοπική τρικυμία από τις αιχμηρές δηλώσεις του κ. Κάρας σχετικά με το τι του είπε και τι δεν του είπε ο κ. Τσίπρας στο Στρασβούργο, στις 11 Δεκεμβρίου.

Η διαφορά προσεγγίσεων όμως έχει την πολιτική της σημασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η προσέγγιση Κάρας, έτσι όπως εκδηλώθηκε ως προς τον Ελληνα αρχηγό της αντιπολίτευσης, δείχνει πώς αντιλαμβάνεται ένα μέρος της ευρωηγεσίας την παραγωγή πολιτικής σε εθνικό επίπεδο: μάλλον συγκαταβατικά, ενοχλημένα, και σίγουρα πατερναλιστικά. Κατά βάθος η ηγεμονεύουσα ελίτ αντιμετωπίζει με καχυποψία τη δυνατότητα των εθνών-κρατών, ιδίως των μικρών, να χαράσσουν πολιτική, ακόμη και αν κινούνται εντός των συνομολογημένων στενότατων ορίων. Η παρατήρηση, οιονεί επίκριση, του κ. Κάρας ότι ο κ. Τσίπρας δεν του υπέβαλε το κυβερνητικό του πρόγραμμα για την Ελλάδα, διπλωματικά είναι τουλάχιστον ατυχής· ένας πολιτικός ηγέτης δεν θα εκφραζόταν ποτέ με αυτό τον τρόπο. Ούτε ο Ολι Ρεν ούτε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μίλησαν έτσι, και δεν μπορούμε να πούμε ότι διάκεινται ευμενώς ή φιλικά υπέρ του κ. Τσίπρα. Τέλος πάντων, ο κ. Κάρας δεν είναι πολιτικός ηγέτης, ένας ευρωβουλευτής είναι που ζητά τώρα την ψήφο του αυστριακού λαού για να επανεκλεγεί· του δόθηκε σημασία δυσανάλογη προς το πραγματικό του εκτόπισμα, όπως κάνουμε άλλωστε με τον παράφορο ευρωαρνητή Νάιτζελ Φάραντζ.

Στην επιτηρούμενη Ελλάδα δίδεται υπερβολική, μη αρμόζουσα σημασία σε δευτερεύοντα πρόσωπα, εντολοδόχους ή τεχνοκράτες. Γιατί όμως; Διότι υπό πολλές έννοιες η Ευρωπαϊκή Ενωση διοικείται από τεχνοκράτες και εντολοδόχους. Ακόμη και οι μεγάλες πολιτικές αποφάσεις, που λαμβάνουν οι ηγέτες στη Σύνοδο Κορυφής, ή η περίπλοκη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, εξειδικεύονται και εφαρμόζονται από δαιδαλώδεις επιτροπές και απρόσωπους τεχνοκράτες, με ανύπαρκτη νομιμοποίηση και λογοδοσία. Και βέβαια, μετά το ναυάγιο των δημοψηφισμάτων για το Ευρωσύνταγμα, είναι καταφανές ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφεύγει με κάθε τρόπο τη λαϊκή ετυμηγορία και τη δημοκρατική λογοδοσία. Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, λ.χ., εφαρμόστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την κορυφή, ενώ σε όλη την περίοδο της κρίσης χρέους είδαμε ότι η ευρωπαϊκή πολιτική πηγάζει κατά κύριο λόγο από το Βερολίνο υπό τη σκιά μιας άτυπης Διεθνούς των αγορών. Η, κατά τον Οτμαρ Κάρας μη έχουσα νομική και δημοκρατική βάση, τρόικα ορίστηκε από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, βάζοντας το ΔΝΤ να εφαρμόσει την εσωτερική υποτίμηση αλά καρτ σε χώρες του ευρώ. Ποια σχέση έχει αυτή η παραγωγή ανισοβαρούς πολιτικής με τα φεντεραλιστικά, ουμανιστικά οράματα του Ζαν Μονέ και του Αλτιέρο Σπινέλι, ή του Ζακ Ντελόρ; Η κρίση δοκιμάζει τα πολιτικά και διανοητικά θεμέλια της Ευρώπης.

Το ευρωπαϊκό πρόβλημα της αριστεράς

31 Jan, 2014 , ipyxida.gr

Αντώνης Λιάκος, ΧΡΟΝΟΣ, 31/01/2014

Ο ευρωπαϊσμός χρησιμοποιείται όπως η εθνικοφροσύνη στη δεκαετία του ’50.Τότε οι αντεθνικώς σκεπτόμενοι, τώρα οι αντι-ευρωπαϊστές. Συνάδει όμως με ευρωπαϊκά ήθη ο έλεγχος των θρησκευτικών πεποιθήσεων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Κι αν ήταν Εβραίος; Το καπέλο του ευρωπαϊσμού κρύβει περίεργα μυτερά αυτάκια…
Το πρόβλημα με την αριστερά δεν είναι η ευρωπαϊκότητά της, αλλά ότι περιορίζεται σχεδόν μόνο στην Ευρώπη. Ένας κινέζος ιστορικός μου έλεγε ότι η δημοκρατία είναι μια εκκεντρικότητα των μικρών εθνών της Ευρώπης. Αυτής της εκκεντρικότητας είναι γόνος η αριστερά. Των μικρών πολιτειών που οι κακομαθημένοι και ξεροκέφαλοι πολίτες τους εννοούν να έχουν λόγο στα όσα συμβαίνουν και τους αφορούν. Αυτή δηλαδή η ιστορική διαμόρφωση που γέννησε την ευρωπαϊκή πολιτειότητα, γέννησε και την αριστερά. Με λίγες εξαιρέσεις χωρών με ισχυρή ευρωπαϊκή επιρροή, τούτη η συνείδηση πολίτη δεν αφορά, δεν ισχύει στον ευρύ κόσμο που περιβάλλει την Ευρώπη. Όσο η Ευρώπη διατηρούσε την παγκόσμια ισχύ της, αυτή η ξεροκεφαλιά δεν απειλούνταν, ή απειλούνταν από μέσα, από την ισχύ της ισχύος της. Αλλά η Ευρώπη τώρα μοιάζει με ένα ακριβό αυτοκίνητο παλαιάς τεχνολογίας. Ξοδεύει πολύ ενέργεια και τρέχει αργά. Επομένως η πολιτειότητά της δεν απειλείται μόνο από τα φτηνότερα αυτοκίνητα που την ξεπερνούν, αλλά και από μια νέα οικονομική κατανομή στην οποία δεν θυσιάζει μόνο την ευημερία των πολιτών της, αλλά και τη δυνατότητα να έχουν λόγο στην πορεία της. Δεν είναι υπερβολή.
To ζήτημα είναι η κατεύθυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια κρίση ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της και γήρανσης των πληθυσμών της. Η κρίση είναι ταυτόχρονα ένα πεδίο διαμάχης για την ανακατανομή της οικονομικής και πολιτικής δύναμης, για τη δημιουργία νέων συσχετισμών δύναμης. Οι δυνάμεις που κυριάρχησαν επιδιώκουν μια ανακατανομή από τους πολλούς στους λίγους, εν ονόματι της ανταγωνιστικότητας, και μια αναδιάταξη πολιτικής ισχύος, όπου οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται από ένα άτυπο πλέγμα κέντρων οικονομικής δύναμης και κυβερνήσεων ισχυρών κρατών. Ευρωεκλογές θα γίνουν, αλλά ποια ισχύ έχει το ευρωκοινοβούλιο στις αποφάσεις που καθορίζουν την ευρωπαϊκή πορεία; Μικρότερη κι από τον επικεφαλής της Bundesbank! Το σύστημα πραγματικής διακυβέρνησης της Ευρώπης κανένα σύνταγμα δεν το προβλέπει, ούτε διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση. Στην Ευρώπη χτίζεται ένα πυκνό δίχτυ κανονισμών και ρυθμίσεων που εξυπηρετεί αυτή την κατεύθυνση. Αλλάζει ριζικά το πλαίσιο των σχέσεων κράτους-κοινωνίας-οικονομίας και δημιουργείται μια νέα σύμβαση. Σ’ αυτή τη σύμβαση, που έχει μια συμπαγή και συνεκτική φιλοσοφία στο υπόβαθρό της, ωθούνται να αλλάξουν και οι πολίτες, ώστε να γίνουν κυβερνήσιμοι: να αλλάξουν τις προσδοκίες τους να αποκτήσουν την νοοτροπία, και τις ικανότητες να συναρθρωθούν με το νέο πλαίσιο. Αν το ιστορικό κατόρθωμα της Ευρώπης, στο οποίο κυρίως η αριστερά είχε συμβάλει, ήταν ότι απέσπασε τα κατώτερα στρώματα από τη φτώχεια και τη φιλανθρωπία, τους απέδωσε αξιοπρέπεια και τους έκανε πολίτες, στη νέα σύμβαση η πορεία είναι αντίστροφη. Ο καθένας γίνεται πλέον ατομικά άξιος της μοίρας του, και ένας εξατομικευμένος και νεοφιλελεύθερος κοινωνικός δαρβινισμός δημιουργεί μια άλλη ήπειρο, διαφορετική εκείνης που επεδίωξαν οι Ευρωπαίοι μετά το τέλος του Δεύτερου παγκόσμιου Πόλεμου.
Σ’ αυτή την ευρωπαϊκή πορεία πρέπει να δούμε τη θέση της Ελλάδας και το ρόλο της ελληνικής αριστεράς. Και εδώ γίνονται δυο βασικά λάθη. Το πρώτο αφορά την υπόθεση της Ευρώπης του Νότου έναντι της Ευρώπης του Βορρά. Η νέα κοινωνική σύμβαση στην οποία μεταβαίνει η Ευρώπη δεν αφορά τη μια χώρα έναντι της άλλης, αλλά συνολικά την Ευρώπη και χωρίζει εγκάρσια τις κοινωνίες στο εσωτερικό τους. Δεν έχουν κανένα λόγο οι ελληνικές, οι ιταλικές και οι ισπανικές ελίτ να συμμετάσχουν σε κάποια φαντασιακή συμμαχία νοτίων. Το δεύτερο βασικό λάθος είναι η αντιμετώπιση του μνημονίου. Σαφώς η δανειακή σύμβαση επέβαλε στην Ελλάδα μια συνθήκη που τη γονάτισε. Για την ασφάλεια των τραπεζών θυσιάστηκαν οι πολίτες της. Αλλά ήταν κι ένα εργαλείο εκβιαστικής προσαρμογής της στη νέα κοινωνικο-οικονομική συνθήκη. Τα μέτρα της τρόικας δεν είναι απλώς εισπρακτικά. Αλλάζουν την υφή του τρόπου που λειτουργεί η κοινωνία. Γι αυτό και βρίσκουν ανταπόκριση από όσους επωφελούνται ή προσδοκούν να επωφεληθούν. Αλλά προσοχή! Σε μνημόνιο βρίσκεται ολόκληρη η Ευρώπη. Ο έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών πριν φτάσουν στα εθνικά κοινοβούλια, καθώς και ένα πλέγμα μέτρων που πέρασαν στις τελευταίες συνόδους κορυφής, έχουν αυτό το χαρακτήρα. Δημιουργούν ένα βρόγχο ελέγχων και καταναγκασμών για τη συμμόρφωση στους νέους κανόνες, στη νέα κοινωνική φιλοσοφία.
Κακά τα ψέμματα. Δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση. Η κρίση κρίθηκε και παγιώθηκε ως κατάσταση. Επενδύσεις μπορεί να γίνουν και να δανειστούμε στις διεθνείς αγορές. Ανεργία και λιτότητα δεν θα αλλάξουν στο παραμικρό. Η πολιτική της αριστεράς απέναντι στα μνημόνια θα πρέπει να είναι μέρος μιας συνολικής στρατηγικής. Το ελληνικό μνημόνιο είναι αιχμή ενός δόρατος που διαπερνά το σώμα της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Έξοδος από την κρίση σημαίνει απαλλαγή από τη νέα κατάσταση που επέβαλε η κρίση. Αλλαγή των κανόνων, της νέας συνθήκης. Κι εδώ, είναι μονομερές να αντιμετωπίσουμε τη νέα συνθήκη μόνο ως συνωμοσία πλουσίων. Είναι μια μάχη ισχύος, ένα bras de fair πάνω στις τύχες της Ευρώπης που βρίσκεται σε μια τροχιά κρίσης. Για να χαράξει στρατηγική η αριστερά σ’ αυτή τη μάχη πρέπει να μην χάνει από τον ορίζοντά της το ευρύτερο ευρωπαϊκό πρόβλημα. Τώρα έχουν το πάνω χέρι «αυτοί». Η αριστερά πρέπει να δημιουργήσει το ευρωπαϊκό «εμείς», να συναρθρώσει τα πολλά και πολλαπλά εθνικά και δια-εθνικά εμείς σε μια προοπτική. Οι ευρωγραφειοκράτες δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη συνοχή της Ευρώπης.
Οι ακροδεξιοί δεν τη θέλουν. Αν δεν το κάνει η αριστερά, τότε ποιος;

Ο κ. Αντώνης Λιάκος είναι καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
http://www.chronosmag.eu/

Via :  www.metarithmisi.gr

Κουβέλης: Στην ομάδα των Σοσιαλιστών η ΔΗΜΑΡ – αιχμές για Παπαδόπουλο και Ψαριανό

skai.gr
Σχετικά με την πρωτοβουλία των 58, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δήλωσε ότι «το πρόβλημα αφορά αυτή τη στιγμή δυο πρόσωπα» εννοώντας τον Ανδρέα Παπαδόπουλο και τον Γρηγόρη Ψαριανό που έχουν ταχθεί υπέρ της πρωτοβουλίας.

Στην συνδιάσκεψη των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στην Ρώμη στο τέλος Φεβρουαρίου, όπου θα αποφασισθεί η εκλογική διακήρυξη για τις ευρωεκλογές, πρόκειται να παραβρεθεί ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, όπως αποκάλυψε ο ίδιος την Τρίτη βράδυ σε γεύμα με δημοσιογράφους.

Απαντώντας εμμέσως στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Κουβέλης επισήμανε ότι έχει προσκληθεί από τον επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας των Ευρωσοσιαλιστών Μάρτιν Σουλτς, ενώ υπογράμμισε ότι είναι δεδομένο πως οι ευρωβουλευτές που θα εκλέξει η ΔΗΜΑΡ θα ενταχθούν στην ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του ευρωκοινοβουλίου.

Σχετικά με την πρωτοβουλία των 58, ανέφερε ότι η ΔΗΜΑΡ δεν θα διασπασθεί, και πως «το πρόβλημα αφορά αυτή τη στιγμή δυο πρόσωπα» εννοώντας τον Ανδρέα Παπαδόπουλο και τον Γρηγόρη Ψαριανό που έχουν ταχθεί υπέρ της πρωτοβουλίας.

Μάλιστα εκτίμησε ότι αν προχωρήσει η συνεργασία τους με τις άλλες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς θα είναι, όπως είπε, «κουτσή.»

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έκανε ιδιαίτερα θετική αναφορά στην στάση που τηρεί το ηγετικό στέλεχος, Σπύρος Λυκούδης και εμφανίσθηκε αισιόδοξος ότι η ΔΗΜΑΡ θα πετύχει καλό εκλογικό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, ενώ δήλωσε ότι θα ήταν «παράδοξο» στέλεχος του κόμματος να είναι επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των 58.

Ο κ. Κουβέλης χαρακτήρισε δε ως «αθλιότητες» τα σενάρια ότι ενδιαφέρεται για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ενώ για το μεγάλο πρόβλημα του χρέους είπε ότι θα πρέπει να γίνει σκληρή διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωσή του.

58: Μια λάθος κίνηση την σωστή στιγμή

realpolitics.gr

Μετά και την συγκέντρωση στην Κηφισιά, η κίνηση των 58, βλέπει το ακροατήριό της να συρρικνώνεται σε μεγάλες ηλικίες απογοητευμένων του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς. Ή να προσελκύει περίεργους τυχοδιώκτες τύπου Τατσόπουλου (που κουβαλά πχ μαζί του την έδρα προικιό που παρακράτησε αντίθετα με τις δεσμεύσεις του) αντί για νέους και νέες, ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας σε κάθετη πτώση. Τα άσπρα μαλλιά και στην μέση ο Τατσόπουλος με την Χριστοφιλοπούλου του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν την πραγματική εικόνα (και την κατάσταση) της κίνησης. Την απώθηση που προκαλεί στον κόσμο. Κι όλα αυτά λόγω της συμπερίληψης του ΠΑΣΟΚ στις δυνάμεις της …μεταρρύθμισης…

Η κίνηση έγινε την κατάλληλη στιγμή για …άλλα πράγματα: Για την δημιουργία του «ΣΥΡΙΖΑ του Κέντρου», για μια συνεργασία χωρίς αποκλεισμούς και διχαστικά προαπαιτούμενα όλων των δυνάμεων της προόδου από τους φιλελεύθερους μέχρι την κεντροαριστερά και τους οικολόγους. Για την δημιουργία του προοδευτικού τρίτου πόλου, του αντικρουστήρα της πόλωσης, του φορέα ρεαλιστικών προτάσεων και πραγματιστικών προσεγγίσεων. Του επεξεργαστή θέσεων και όχι συνθημάτων και υποσχέσεων. Εκείνης της δύναμης που θα επέβαλλε και πέραν του εαυτού της την εθνική συνεργασία για την έξοδο από την κρίση – που θα έφερνε στο ίδιο τραπέζι τους διεκδικητές των 50 εδρών του αντιδημοκρατικού μπόνους των εκλογών. 

Όλα αυτά έπρεπε να γίνουν ταχύτατα και χωρίς καπελώματα – με ομοσπονδιοποίηση και όχι αφομοίωση κινήσεων και κομμάτων. Χωρίς τα γνωστά στελέχη της κεντροαριστεράς επικεφαλής αλλά υποστηρικτές και συμμετέχοντες – με γραμματείες και συντονιστικά ακριβοδίκαια και συναινετικά μοιρασμένα και με καλή πίστη και παραχωρήσεις στους «μικρότερους».

Τι συνέβη όμως; Μια χωριστική «επέμβαση», αδιαφανής και μεροληπτική από την πρώτη στιγμή, με ψευδή έκκληση σε φιλελεύθερους και οικολόγους (να στηρίξουν το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα…), με αρπακτικές διαθέσεις απέναντι σε ΔΗΜΑΡ, Δράση και οικολόγους, με γνωστά στελέχη του πασοκικού παρελθόντος σε γραμματείες και συντονιστικά, με την «ύποπτη» στήριξη του ΔΟΛ -με ακριβά γκάλοπ- και του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ και μια επίσης περίεργη άρνηση για οποιαδήποτε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. 

Τι έφερε; Καχυποψία, αντιθέσεις, διάσπαση. Ήδη παρακολουθούμε ένα δράμα σε εξέλιξη – την ώρα που η «προοδευτική ομοσπονδία» θάπρεπε να διατυπώνει το τελικό της πρόγραμμα και να καλεί τους μονομάχους να τοποθετηθούν και να κριθούν επ΄αυτού!

Τρόποι υπάρχουν πάντα για την επιστροφή στον σωστό δρόμο. Αλλά αυτό απαιτεί καθαρό μυαλό και άμεση δράση. Οι «κανονικοί άνθρωποι», οι εμπλεκόμενοι στην κίνηση των 58, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Ας το κάνουν τώρα. Ας κάνουν την σωστή κίνηση αυτήν την φορά.

ΑΣ

η αριστερή στρουθοκάμηλος

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

enet.gr

Οι κατώτατοι μισθοί στην Ευρώπη

topontiki.gr

Τι καλά θα ήταν να είχαμε γεννηθεί σε χώρα της Benelux… Η μοίρα μας έριξε στην Ελλάδα όμως και αυτό σημαίνει ότι έχουμε από τους κατώτατους μισθούς στην Ευρώπη.

Όπως αναφέρουν «ΤΑ ΝΕΑ» που δημοσιεύουν αναλυτικούς πίνακες με τους κατώτατους μισθούς και τα κατώτατα ωρομίσθια στην Ευρώπη, η διαφορά μεταξύ βορρά και νότου είναι μεγάλη.

 Σε Λουξεμβούργο, Βέλγιο και Ολλανδία οι εργαζόμενοι είναι ικανοποιημένοι αν όχι ευχαριστημένοι ακόμα και αν αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αφού αυτός διαμορφώνεται σε 1.874, 1.502 και 1.478 αντίστοιχα. Από την άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι σε Πολωνία, Κροατία και Πορτογαλία βρίσκονται σε απόγνωση αφού εκεί ο κατώτατος μισθός διαμορφώνεται στα 369, 401 και 566 ευρώ. Στην Ελλάδα είναι στα 684 ευρώ.

Σε ό, τι αφορά τα κατώτατα ωρομίσθια η κατάσταση παραμένει σχεδόν ίδια αφού σε Λουξεμβούργο, Γαλλία και Βέλγιο είναι τα υψηλότερα 11,10, 9,43 και 9,10 ευρώ, ενώ τα κατώτατα είναι σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Λετονία 0,95, 1,06 και 1,71 ευρώ. Στην Ελλάδα διαμορφώνεται στα 3,35 ευρώ.

Ο χάρτης με τους κατώτατους μισθούς στην Ευρώπη
Λουξεμβούργο 1.874
Βέλγιο 1.502
Ολλανδία 1.478
Ιρλανδία 1.462
Γαλλία 1.430
Βρετανία 1.190
Σλοβενία 784
Ισπανία 753
Μάλτα 697
Ελλάδα 684
Πορτογαλία 566
Κροατία 401
Πολωνία 369
*Στις ΗΠΑ διαμορφώνεται στα 961 ευρώ

Ο χάρτης με το κατώτατο ωρομίσθιο στην Ευρώπη
Λουξεμβούργο 11,10
Γαλλία 9,43
Βέλγιο 9,10
Ολλανδία 9,07
Ιρλανδία 8,65
Γερμανία 8,50
Βρετανία 7,78
Σλοβενία 4,53
Ισπανία 3,91
Ελλάδα 3,35
Πορτογαλία 2,92
Κροατία 2,29
Πολωνία 2,21
Τσεχία 2,01
Ουγγαρία 1,97
Σλοβακία 1,94
Εσθονία 1,90
Λιθουανία 1,76
Λετονία 1,71
Ρουμανία 1,06
Βουλγαρία 0,96
*Στις ΗΠΑ διαμορφώνεται στα ανατολικά στα 7,39 ευρώ και στα δυτικά 5,31 ευρώ

Ραντεβού ενόψει διαζυγίου

matrix24.gr

Τις επόμενες ημέρες θα κανονιστεί μεταξύ Ανδρέα Λοβέρδου-Φώτη Κουβέλη πότε θα τα πουν οι δύο άνδρες.

Πρόκειται για τη συνάντηση που εκκρεμεί και στην οποία υποτίθεται ότι θα ανακοίνωναν τη συγκρότηση εκλογικής συμμαχίας μεταξύ των κομμάτων τους. Όμως, η ΔΗΜΑΡ και ο πρόεδρός της απορρίπτουν κάθε σενάριο αλλαγής του ονόματος του, παρά τα επίμονα αιτήματα Λοβέρδου.
Έτσι, Κουβέλης και Λοβέρδος θα έχουν, τις επόμενες ημέρες, την ευκαιρία να τα πουν και ο Neο ήδη διακινδυνεύει την πρόβλεψη ότι οι δρόμοι τους θα χωρίσουν…

Αντι-ανάθεμα

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη , thepressproject.gr

 Μην περιμένετε από μένα να ρίξω τον Γιακουμάτο στην πυρά. Αυτή η ιστορία είναι άλλο ένα παράδειγμα που φέρνει στην επιφάνεια όλη την παθογένεια του φορολογικού και του ελεγκτικού συστήματος – και του πολιτικού επίσης.

Οι τακτικοί αναγνώστες αυτής της στήλης θα αιφνιδιαστούν σήμερα, ενδέχεται μάλιστα να περάσει από το μυαλό τους ότι πρόκειται για ένα ακόμα ειρωνικό παραλήρημα σε βάρος δημοσίου προσώπου, απ’ αυτά που συνηθίζουμε εδωπέρα.

Και όμως όχι! Αυτή τη φορά πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο. Θέλω σήμερα να εκφράσω την απέχθειά μου για τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε και εξελίχθηκε η δίωξη για φορολογική υπόθεση που αφορά την οικογένεια του κυβερνητικού βουλευτή. Δεν είμαι ειδικός περί τα φορολογικά και τα δικαστικά, ενώ και το σχετικό ρεπορτάζ παραμένει ακόμα κάπως ασαφές. Φαίνεται πάντως ότι πρόκειται για κατηγορία περί φορολογικών παραβάσεων που αφορούν ποσά της τάξης των 25.000 ευρώ, ενώ σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πρόκειται μάλλον για υπόθεση πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Το θέμα έχει δύο σκέλη. Είναι αδιανόητο κατά τη γνώμη μου να σύρονται άνθρωποι στο αυτόφωρο με χειροπέδες για τέτοιου επιπέδου φορολογικές υποθέσεις. Και 100.000 να είναι το αντικείμενο του ελέγχου, και πάλι δεν έχει κανένα νόημα όλο αυτό το σόου. Όχι για την οικογένεια του Γιακουμάτου, αλλά για οποιονδήποτε φορολογούμενο. Ο οίκος ευγηρίας δεν πρόκειται να δραπετεύσει στο εξωτερικό – εκεί θα είναι. Γενικότερα μιλώντας, αυτού του είδους οι κραυγαλέες μεθοδεύσεις με περιπολικά, μπάτσους, χειροπέδες και αυτόφωρα είναι ο λάθος τρόπος, το λάθος μήνυμα. Χολυγουντιανό υπερθέαμα από τη μία, μαζικός εθισμός στο αστυνομικό κράτος από την άλλη.

Η κοινωνία μπορεί να είναι θυμωμένη και να νιώθει πρόσκαιρη ικανοποίηση όταν επώνυμοι ρίχνονται στην αρένα εν ονόματι της φορολογικής δικαιοσύνης, αλλά στην πραγματικότητα οι ανάγκες της είναι εντελώς διαφορετικές: Δίκαιο, απλό και διαφανές φορολογικό σύστημα το οποίο να ανταποκρίνεται στη φοροδοτική ικανότητα του κάθε νοικοκυριού ή επιχείρησης. Ανθρώπινο αλλά σταθερό και επίμονο ελεγκτικό πλαίσιο, με έμφαση στην πρόληψη και όχι στην εκ των υστέρων δίωξη. Λογικά πρόστιμα με αναλογικότητα προς το μέγεθος του αδικήματος, τα οποία να εισπράττονται από όλους – όχι επιλεκτικά. Κι ακόμα, αυτοματοποίηση και διαφάνεια του συστήματος και αποπροσωποποίηση της σχέσης του φορολογούμενου με τους εφοριακούς, βασική αιτία ανάπτυξης των φαινομένων διαφθοράς. Αυτά έχει ανάγκη η κοινωνία και η αγορά, και όχι πυροτεχνήματα λαϊκιστικών διώξεων για το θεαθήναι, που απλώς επιχειρούν να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή και να αποπροσανατολίσουν από την αναγκαία αναδιάρθρωση ολόκληρου του φορολογικού συστήματος, τόσο στη φιλοσοφία του όσο και στον τρόπο εφαρμογής του.

Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με την επιλογή του Γιακουμάτου. Δεν τρέφω την παραμικρή συμπάθεια ή εκτίμηση για τον συγκεκριμένο πολιτικό άνδρα. Τον θεωρώ γραφικό, λαϊκιστή και άκρως συντηρητικό. Αποτελεί ειρωνεία η επιλογή του για την εφαρμογή λαϊκιστικών μεθοδεύσεων αυτού του είδους. Αλλά επειδή δεν πιστεύω πως οι εφοριακοί και οι δικαστικοί διαθέτουν χιούμορ, περισσότερο αυτή η ιστορία με παραπέμπει αλλού. Όχι βέβαια σε όσα διαδίδει ο ίδιος ο βουλευτής για βρωμερή εις βάρος του συνωμοσία με πολιτική στόχευση, αλλά στις όψιμες απελπισμένες κυβερνητικές προσπάθειες να δείξουν ότι είναι αποφασισμένοι να χτυπήσουν τη διαφθορά σε οποιοδήποτε επίπεδο, ακόμα και μέσα στις ίδιες τους τις γραμμές.

Η αλήθεια είναι ότι ευκαιρίες για κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να τους λείψουν, και μάλιστα πολύ πιο κραυγαλέες από την υπόθεση Γιακουμάτου. Αλλά αυτό το πατιρντί που κάνουν κάθε λίγο και λιγάκι, πότε με Λιάπη και πότε με Τομπούλογλου, αποσκοπεί στο να υποκρύψει τις άλλες -πολύ μεγαλύτερες- υποθέσεις δικών τους ανθρώπων, χρηματοδοτών τους, και βέβαια πολιτικών συμμάχων τους.

Κυρίως όμως αποσκοπεί στο να συντηρήσει αλώβητο ένα φορολογικό και ένα ελεγκτικό σύστημα που συντρίβει την κοινωνία στο σύνολό της, ενώ αντιμετωπίζει τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή της ελίτ αλά καρτ, κατά κανόνα θάβοντάς τις με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη μην τυχόν και ξεχαρβαλωθεί το πελατειακό σύστημα πριν της ώρας του ή αποθαρρυνθούν οι διεθνείς και ντόπιοι επενδυτές και δεν βάλουν πλάτη στο ελληνικό success story.

Με απούσα την όρεξη

Παντελής Μπουκάλας , kathimerini.gr
Εχουν πάντοτε τα προβλήματά τους οι έρευνες που επιχειρούν να δώσουν μαθηματική υπόσταση σε υποκειμενικές δηλώσεις ή σε αισθήματα που ίσως είναι της στιγμής ή της «φάσης». Οσο επιφυλακτικοί κι αν είμαστε πάντως, δεν γίνεται να μη σταθούμε στα αποτελέσματα μιας τριετούς έκθεσης του ΟΟΣΑ που δημοσιεύτηκαν τις προάλλες. Πεντακόσιες χιλιάδες δεκαπεντάχρονοι μαθητές από 65 χώρες βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη φράση «Είμαι χαρούμενος στο σχολείο», δίπλα στην οποία όφειλαν να σημειώσουν -όσο πιο ειλικρινά και αυθόρμητα μπορούσαν- ένα «συμφωνώ» ή «διαφωνώ». Να γράψουν δηλαδή «μια χαρά νιώθω, όλα καλά με τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου, ανοίγει η όρεξή μου να διαβάζω και να μαθαίνω» ή «χάλια μαύρα, δεν βρίσκω κανένα νόημα, δεν βγάζει πουθενά».

Με την απάντηση των μαθητών, το «διαφωνώ» ή το «συμφωνώ», προσδιορίζεται, μάλλον εμπειρικά, η διάθεσή τους, εκείνο το παλιό «ορέγεσθαι του ειδέναι». Και με τη βαθμολόγηση -όντως αντικειμενική αυτή- των επιδόσεών τους στα μαθηματικά και σε δύο ακόμα μαθήματα προσδιορίζεται ο δεύτερος παράγοντας. Ο συνδυασμός τώρα διάθεσης και επιδόσεων δίνει έναν μαθησιακό οικουμενικό χάρτη, με τα όρη του, τις πεδιάδες, τους βάλτους, τα ρήγματα, τις καταβόθρες.

Πού βρίσκονται οι δικοί μας μαθητές όσον αφορά τον συνδυαστικό δείκτη «διάθεση + επίδοση»; Οι δικοί μας δεκαπεντάχρονοι, παιδιά, ανίψια, βαφτιστήρια, γειτονόπουλα; Εκεί, δυστυχώς, που δεν θα μπορούσε να προβλέψει και ο περισσότερο απαισιόδοξος. Στο ρήγμα. Στο σπηλαιοβάραθρο. «Εις τον πάτο της εικόνας» είναι οι μαθητές του Κατάρ. Δεύτερα από το τέλος, τα Αργεντινόπουλα. Στην τρίτη και την τέταρτη θέση, από κάτω προς τα πάνω πάντα, κακοδιάθετα και με κακούς βαθμούς, Κυπριωτόπουλα και Ελλαδιτόπουλα. Αδέρφια. Στην κορυφή, ευτυχείς όπως δηλώνουν και με καλούς βαθμούς, βρίσκονται οι μαθητές από τη Σιγκαπούρη, την Ταϊβάν, την Ελβετία, το Χονγκ Κονγκ, το Λιχτενστάιν.

Αν η όρεξη για διάβασμα δεν συνδέεται μόνο με την καθαυτό απόλαυση και με την επιθυμία μόρφωσης, αλλά συναρτάται και με το περιβάλλον σου (σχολικό και ευρύτερο), καθώς και με το ενδεχόμενο η μελέτη να σε οδηγήσει σε μια δουλειά που να την αγαπάς, δεν μπορούμε να δηλώνουμε ξαφνιασμένοι. Η τριετία της έρευνας είναι η τριετία της κρίσης στην Ελλάδα (και κατόπιν στην Κύπρο). Δεν κυκλοφορούν με ωτασπίδες τα παιδιά. Ακούνε. Και βλέπουν βέβαια. Βλέπουν τους δικούς τους όλο και πιο μελαγχολικούς. Ακούνε δυσάρεστες ιστορίες για γνωστούς. Ακούνε ειδήσεις. Αρκεί αυτό. Γιατί και τα πιο φιλτραρισμένα δελτία, το έχουν το δηλητήριό τους.

Μια φουρνιά Ελληνόπουλα, οι σημερινοί τριαντάρηδες συν-πλην, φαίνεται πως πάει χαμένη (ή πάει στην ξενιτιά για να μη χαθεί) επειδή διάβαζε πολύ, συσσωρεύοντας πτυχία χωρίς αντίκρισμα στην πατρίδα της. Και μια άλλη γενιά, τα τωρινά εφηβάκια, φαίνεται ότι πάει «αδιάβαστη». Καλά τα καταφέραμε.

Το τάμα του έθνους

Κώστας Γιαννακίδης , protagon.gr

Ο μύθος λέει ότι το 1829, η Δ' Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων έταξε στον Ύψιστο την ανέγερση ενός περίβλεπτου ναού, του Σωτήρος, αρκεί, βέβαια, το γένος να έβγαζε την κεφαλή από τον τουρκικό ζυγό. Αν μη τι άλλο οι ταγοί του έθνους γνώριζαν ότι οι δουλειές στη γη και στον ουρανό γίνονται με τον ίδιο τρόπο: τάζεις, παίρνεις το ρουσφέτι, εκπληρώνεις το τάμα. Ο Θεός προσήλθε στο deal με συνέπεια. Η Ελευθερία πάτησε στα ματωμένα χώματα που, μεταξύ μας, επεκτάθηκαν σε βαθμό αδιανόητο για τους αγωνιστές του '21-κοινώς, αν έλεγες σε οπλαρχηγό της Ρούμελης ότι το ελληνικό κράτος θα περιελάμβανε την Αλεξανδρούπολη και την Κρήτη, θα σε έστελνε να σε δει κανένας παπάς. Όμως το έθνος δεν εκπλήρωσε το τάμα του. Ένας πανύψηλος ναός του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια θα έλαμπε ως και τα νησιά του Σαρωνικού. Και ο Παρθενώνας θα προσκυνούσε ταπεινός τον σταυρό. Η χούντα ανέλαβε μία πρωτοβουλία, συγκεντρώνοντας κάποια εκατομμύρια που εξαφανίστηκαν με ανεξήγητο τρόπο-ο ναός έκανε το πρώτο θαύμα του, πριν καν πέσουν τα μπετά. Ήταν και το τελευταίο. Σήμερα μόνο ένας σύλλογος θυμάται το «Τάμα του έθνους». Ευκαιρία να το θυμηθούμε όλοι.
Με εντολή Σαμαρά, 17 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ (17.000.000) που προέρχονται από μίζες, θα διατεθούν για την υγεία και την παιδεία. Φτωχοί συμπολίτες μας θα χειρουργηθούν, σχολεία θα συντηρηθούν, τυφλά παιδιά θα έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή. «Εντολή Σαμαρά». Κάτι σαν «Χαμόγελο του Παιδιού», αλλά για ολόκληρη τη χώρα. Όμως, να με συγχωρείτε, διαφωνώ. Εγώ θα έδινα τα λεφτά για το «Τάμα του Έθνους». Και σπεύδω να εξηγηθώ.
Η διάθεση των δεκαεπτά εκατομμυρίων (17.000.000) στην υγεία και στην παιδεία πέρα από το «αντί στεφάνων» μου θυμίζει κάτι γιαγιάδες στα μνήματα που σου προσφέρουν κόλλυβα για τη ψυχή του μακαρίτη. Είναι μίζερη ως κίνηση και επικοινωνιακά ανεπαρκής, με το ένα πόδι στη σφαίρα της γκάφας. Πρώτον, επειδή ο εξουθενωμένος πολίτης, βλέπει να του δίνουν κάτι από τα στοιχειώδη που δικαιούται, με τη χρήση ενός αμελητέου ποσοστού από μαύρο χρήμα, το οποίο βγήκε στην καμπούρα του. Δεύτερον, επειδή οι μίζες της Siemens μαυρίζουν σε εξωτικούς παραδείσους και ζεσταίνουν τις τσέπες ανθρώπων που υψώνουν το δάχτυλο και τη φωνή. Και τρίτον, επειδή όταν σε έχουν γδάρει με τους φόρους, δεν δικαιούνται να σου πετάνε 17 εκατ. στο άδειο τραπέζι σου. Είναι χυδαίο. Και γελοίο.
Αντιθέτως, το «Τάμα του έθνους» θα καλύψει τις ίδιες ανάγκες και με το παραπάνω. Υγεία; Φυσικά. Αφού ούτως ή άλλως με θαύμα και προσευχή πορεύεσαι αν σου κάτσει η στραβή. Παιδεία; Και το τριφασικό ρεύμα μέσα από το ράσο του παπά περνάει. Εννοείται ότι θα αναβαθμιστεί και η προνομιακή σχέση που διατηρούμε με την Παναγία. Φυσικά θα κινηθεί κάπως το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, θα δουλέψουν άνθρωποι. Ο ναός του Σωτήρος. Kαι θα μένει αδιευκρίνιστο, φλου, σε ποιον ακριβώς είναι αφιερωμένος. 

Γάλα από τον ΟΟΣΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ , athensvoice.gr

Πρώην υπουργός, μέλος του «Κοινωνικού Συνδέσμου»

Αυτές τις μέρες γινόμαστε ξανά μάρτυρες ενός τρόπου αντιπαράθεσης γνωστού από παλιά: «Είναι καλό γιατί το λέει ο ΟΟΣΑ!», λένε κάποιοι, για να έρθει αμέσως η απάντηση: «Μα ακριβώς επειδή το λέει ο ΟΟΣΑ (το διεθνές όργανο του ιμπεριαλισμού, του νεοφιλελευθερισμού κλπ) δεν χρειαζόμαστε άλλη απόδειξη ότι είναι κακό». Ο λόγος φυσικά για τις μεταρρυθμίσεις -με ή χωρίς εισαγωγικά. Την ίδια ώρα, το πολιτικό σύστημα στη χρεοκοπημένη μας χώρα δεν τολμά ακόμη όχι να αρθρώσει, αλλά ούτε καν να ψελλίσει τη δική του εκδοχή για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και το περιεχόμενό τους. Έτσι, οι μεν οχυρώνονται πίσω από τις προτάσεις των ξένων «ειδικών» τις οποίες προβάλλουν ως «ιδανικές», ενώ οι δε τις χαρακτηρίζουν ως «καταστροφικές».
Πιο πρόσφατη από αυτές τις μάχες είναι εκείνη του φρέσκου ή του λιγότερο φρέσκου ή του καθόλου φρέσκου γάλακτος. «Εκσυγχρονιστές» και «μεταρρυθμιστές» στήνονται απέναντι στους «κρατιστές» και τους υποστηρικτές του «προστατευτισμού». Η αντιπαράθεση τέμνει εγκάρσια τις πολιτικές δυνάμεις, η Κυβέρνηση βρίσκεται ξανά κομμένη στα δύο και η Αντιπολίτευση ακολουθεί το χαβά της. Όμως η αντιπαράθεση εμφανίζει ξαφνικά κι άλλα χαρακτηριστικά. Οι «μεταρρυθμιστές» εμφανίζονται ως υπέρμαχοι των συμφερόντων των καταναλωτών και οι «κρατιστές» ως υπέρμαχοι των παραγωγών. Κι εδώ αρχίζουν πολλά τραγελαφικά. Oι «μεταρρυθμιστές» ισχυρίζονται ότι οι καταναλωτές θα προστατευτούν με την πλήρη απελευθέρωση των εισαγωγών γάλακτος ώστε να κερδίσουν «κάποιες δεκάδες ευρώ ετησίως» (η διατύπωση είναι όπως τη διάβασα), ενώ οι «κρατιστές» επιμένουν ότι έτσι θα καταστραφεί ένας ολόκληρος παραγωγικός κλάδος, από τους ελάχιστους που απέμειναν στη χώρα.
Το σχήμα μοιάζει -και είναι- προβληματικό. Είναι δυνατόν σε μια χώρα που απεγνωσμένα ψάχνει αναπτυξιακές διεξόδους να αναζητάς την ανάπτυξη με την αύξηση εισαγωγών και τη διάλυση ενός σημαντικού παραγωγικού κλάδου; Από την άλλη, είναι δυνατόν ένας κλάδος να στηρίζεται σε βάρος του εισοδήματος των καταναλωτών; Μια τέτοια συζήτηση θα άξιζε να γίνει ψύχραιμα στη βάση κόστους-οφέλους, για να δούμε μήπως μπορούμε να είμαστε όλοι κερδισμένοι.
Σε μια αγορά όπου αρκετές αλυσίδες super-market κρατούν σε εξωφρενικά επίπεδα τις τιμές, κυρίως στα τρόφιμα όπου οι δαπάνες των νοικοκυριών είναι ανελαστικές, κάποιοι κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος των καταναλωτών και καταστρέφουν πολλούς Έλληνες παραγωγούς, πληρώνοντάς τους μετά από οκτώ και δέκα μήνες. Σ' αυτή την αγορά, όπου οι γνωστές «αλυσίδες» χρησιμοποιούν τα κόλπα των πιστωτικών σημειωμάτων, των «προσφορών» και των ενδοεταιρικών συναλλαγών για να πουλάνε τα όποια ελληνικά προϊόντα ακριβότερα απ' ότι αυτά πωλούνται στην Ευρώπη και στην Αμερική, η Κυβέρνηση βρήκε να ξεκινήσει τον «πόλεμο κατά της ακρίβειας» από το ελληνικό γάλα. Θα μου πείτε, από κάπου έπρεπε ν' αρχίσει. Πράγματι, αλλά για να δούμε τι τελικά συμβαίνει;
Οι Έλληνες κτηνοτρόφοι πουλάνε το γάλα στις εταιρίες στην καλύτερη περίπτωση προς 40-45 λεπτά το λίτρο. Με κόστος παραγωγής γύρω στα 40 λεπτά το λίτρο. Πληρώνονται για το γάλα που παρέδωσαν στις εταιρίες τρεις μήνες μετά! Οι εταιρίες βέβαια το πουλάνε σε λίγες μέρες, παίρνουν τα λεφτά των παραγωγών και τα χρησιμοποιούν για τον εαυτό τους για τρεις μήνες. Σε περιόδους πιστωτικής ασφυξίας, αυτό είναι μια χαρά για τις εταιρίες, αλλά ένα δράμα για τους παραγωγούς. Γι’αυτό το θέμα η κυβέρνηση σιωπά. Η «αγορά», βλέπετε, είναι ελεύθερη να τα ρυθμίζει όλα. Και οι παραγωγοί οφείλουν να γίνουν ανταγωνιστικοί, όπως λένε οι θιασώτες των αγορών. Σωστό, αλλά πώς να γίνουν όταν τους κλέβουν από χίλιες μεριές;
Ο καταναλωτής βρίσκει το γάλα στο ράφι από 1,20 ευρώ έως 1,60 ευρώ το λίτρο! Τώρα με την αύξηση του χρόνου «φρεσκότητας» λόγω εισαγωγών, ποια τιμή θα πέσει; Η υψηλότερη ή η χαμηλότερη; Στην πραγματικότητα καμία. Κάποιοι παρατηρούν ότι μέσα σ' αυτή τη βαβούρα περί το γάλα οι εταιρίες αυξάνουν σιωπηρά τις τιμές του λίτρου στα ράφια. Έτσι όταν απελευθερωθούν οι εισαγωγές, θα κατεβάσουν τις τιμές στο ύψος των τωρινών και θα πουν: «είδατε; να το κέρδος του καταναλωτή»! Ωραία δουλειά, πράγματι!
Την ίδια στιγμή, ο συνεταιρισμός αγελαδοτρόφων-γαλακτοπαραγωγών Θεσσαλίας-Μακεδονίας ΘΕΣγαλα που ίδρυσε ο γιατρός Θανάσης Βακάλης στη Λάρισα, δημιούργησε το πρότυπο της παραγωγικής ανάπτυξης της κτηνοτροφίας στην Ελλάδα: σύγχρονη λειτουργία, διαρκής οργάνωση για τη μείωση του κόστους παραγωγής, σωστή διαπραγμάτευση με τις εταιρίες. Τελευταία του καινοτομία η πώληση φρέσκου γάλακτος με σύγχρονους αυτόματους πωλητές στη Λάρισα, με τιμή 0,90 ευρώ! Να, λοιπόν, ο συνδυασμός της παραγωγικής οργάνωσης με την προστασία και το όφελος του καταναλωτή.
Θα περίμενε κανείς ότι μια στοιχειωδώς σοβαρή κυβέρνηση θα εργαζόταν με βάση το δικό της εθνικό σχέδιο για τη συνολική ανάταξη της χώρας. Αντί γι’αυτό, μεταμφιέζεται κακότεχνα σε «μεταρρυθμιστή» και αδυνατεί ή αρνείται να επιχειρήσει μια παρέμβαση στο χώρο των τιμών, επεμβαίνοντας στις ρίζες του προβλήματος που αναφέρθηκαν παραπάνω. Και δεν οργανώνει ένα σχέδιο παραγωγικής συγκρότησης της χώρας, διαθέτοντας στοχευμένα τους -λιγοστούς έστω- οικονομικούς πόρους. Δεν θα χρειαζόταν να σκεφτεί πολύ. Πολλοί Έλληνες σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας έφτιαξαν μόνοι τους, με του κόσμου τις δυσκολίες, πρότυπες παραγωγικές μονάδες σε διάφορους κλάδους. Δεν χρειάζεται παρά να πάψει να τους εμποδίζει. Και, στη συνέχεια, να τους αντιγράψει. Τότε αυτή η συζήτηση για το «γάλα από τον ΟΟΣΑ» θα μοιάζει αστεία.

«Αντικειμενικά υπάρχει ζήτημα», δηλώνει ο Σπ. Λυκούδης για τη συμμετοχή στελεχών της ΔΗΜΑΡ στην εκδήλωση των «58»

28/01/2014, metarithmisi.gr

Tην αντίδραση του Σπύρου Λυκούδη, προκάλεσε η συμμετοχή των στελεχών της ΔΗΜΑΡ Γρηγόρη Ψαριανού και Ανδρέα Παπαδόπουλου, στη χθεσινή εκδήλωση της κίνησης των «58», στην Κηφισιά.

«Αντικειμενικά υπάρχει ζήτημα κατά πόσο μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός μας ή και βουλευτές μπορούν να παίρνουν μέρος, ως ομιλητές, σε μια εκδήλωση ενός φορέα που διαμορφώνει έναν άλλον πολιτικό προσανατολισμό», δήλωσε ο Σπύρος Λυκούδης στο ραδιοσταθμό «Αθήνα 9,84». Ωστόσο, επεσήμανε πως δεν υπήρξε κάτι μεμπτό στην ομιλία του Ανδρέα Παπαδόπουλου.

Σε ό,τι αφορά τις πληροφορίες που φέρουν τον Ανδρέα Παπαδόπουλο να τίθεται επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των «58», ο κ. Λυκούδης είπε: «Προφανώς θα ήταν πρόβλημα αν ένα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ ήταν επικεφαλής ψηφοδελτίου άλλου πολιτικού σχηματισμού. Είναι ένα παράδοξο φαινόμενο. Δε θα μπορούσε να γίνει γενικά αποδεκτό από την ΔΗΜΑΡ. Αλλά νομίζω ότι παραμένει στο επίπεδο ενός ρεπορτάζ που δεν επιβεβαιώνεται. Ο κ. Παπαδόπουλος μου είπε ότι δεν ισχύει».

Όπως είπε ο κ. Λυκούδης η ΔΗΜΑΡ στις εκλογές αυτές έχει ανοιχτή πολιτική συμμαχιών και δεν αποκλείεται σε κάποιους δήμους ή περιφέρειες να συμπεριλαμβάνει ενδεχομένως και ένα ενδιαφέρον πρόσωπο, που μπορεί να ανήκει και στον ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν υπάρχει αποκλεισμός σε αυτά», πρόσθεσε.

Ευρωπρωτιά στη φορολογική αφαίμαξη: Σπρώχνουν τους πολίτες στη φοροδιαφυγή

news247.gr

Δεν θα φέρει περισσότερα φορολογικά έσοδα η περαιτέρω φορολογική επιβάρυνση. Τι δείχνουν τα στοιχεία που μας βγάζουν πρωταθλητές στην υπερφορολόγηση

Θλιβερή πρωτιά της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τα φορολογικά βάρη σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις και αφαίμαξη εισοδημάτων από την υπερφορολόγηση καταγράφει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλούνται οι συντάκτες της έκθεσης, οι φορολογικοί συντελεστές τόσο για τα νοικοκυριά όσο και για τις επιχειρήσεις είναι υψηλότεροι από τον μέσο όρο των χωρών τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και της Ευρωζώνης.
Μάλιστα τονίζεται πως η "περαιτέρω άσκηση της φορολογικής επιβάρυνσης των ήδη βαριά φορολογουμένων δεν συνεπάγεται περισσότερα φορολογικά έσοδα, λόγω εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας και ενίσχυσης της φοροδιαφυγής".
Ειδικότερα, ο ΦΠΑ διαμορφώνεται στα 23% έναντι 21,5% στην ΕΕ και 20,5% στην Ευρωζώνη. Ο ανώτερος συντελεστής φόρου εισοδήματος για τα φυσικά πρόσωπα στην Ελλάδα διαμορφώνεται στο 46% έναντι 39,5% στην ΕΕ και 44,5% στην Ευρωζώνη, ενώ ο ανώτερος συντελεστής φόρου για τα νομικά πρόσωπα διαμορφώνεται στο 26% από 21,8% στην ΕΕ και 25,9% στη ζώνη του ευρώ.
Στην έκθεση ασκείται κριτική για τη φορολόγηση, αναφέροντας ότι η ταυτόχρονη επιβολή πέρυσι του αναθεωρημένου ΕΕΤΗΔΕ, καθώς και των ΦΑΠ του 2011, του 2012 και του 2013 ενδέχεται να οδηγήσει σε υπερβολική φορολόγηση της περιουσίας των πολιτών "και αυτό με τη σειρά του να αυξήσει το κίνητρο της φοροδιαφυγής, με αποτέλεσμα να οδηγήσει πολλούς φορολογούμενους σε ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις απέναντι στο Δημόσιο λόγω αδυναμίας πληρωμής".
Εκτιμάται πως η επιπλέον επιβάρυνση με νέους φόρους των ήδη φορολογούμενων πολιτών δεν βοηθά στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την είσπραξη εσόδων. Απεναντίας αυξάνει το κίνητρο της φοροδιαφυγής και μειώνει τα φορολογικά έσοδα.
Πιο αναλυτικά, στην έκθεση αναφέρονται τα ακόλουθα στοιχεία που πιστοποιούν την υπερφορολόγηση των πολιτών:
* Οι ανώτατοι φορολογικοί συντελεστές για κάθε κατηγορία εισοδήματος στην πραγματικότητα είναι μεγαλύτεροι, καθώς με την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης επιβάλλεται επιπλέον φόρος από 1% έως 4%.
* Ο φόρος εισοδήματος για μισθωτούς και συνταξιούχους έχει έως και επταπλασιαστεί από το 2010 μέχρι σήμερα, ενώ ο φόρος που θα πληρώσουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα είναι αυξημένος έως και εννιά φορές.
* Το συνολικό ποσό που πληρώνουν οι φορολογούμενοι για τα ακίνητα επταπλασιάστηκε από το 2009 φτάνοντας τα 3,5 δισ. ευρώ από μόλις 500 εκατ. ευρώ.
* Στα ακίνητα προστέθηκε και ο φόρος υπεραξίας.
* Ο ΦΠΑ αυξήθηκε από το 2010 τέσσερις φορές.
* Τα τεκμήρια και τα τέλη κυκλοφορίας αυξήθηκαν από το 2010 δύο φορές, ενώ οι φόροι στα καύσιμα τρεις φορές.
* Από τον Μάιο του 2010 επιβλήθηκε για πρώτη φορά φόρος στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και από το 2011 και στο φυσικό αέριο. Η εξίσωση των φορολογικών συντελεστών στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης οδήγησε σε αύξηση των φόρων κατά 450%.
Επίσης στην έκθεση σημειώνεται πως μέσα στην κρίση αυξήθηκαν δραματικά τα ποσοστά του φτωχού πληθυσμού. "Οι φτωχοί έχουν γίνει ακόμα πιο φτωχοί και οι πλούσιοι πλουσιότεροι", αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Πηγή: Έθνος

Η Κεντροαριστερά σε κομματάκια

   Αγγελική Σπανού, 28/01/2014 , metarithmisi.gr
 Η λογική λέει ότι η σκλήρυνση του διπολισμού θα δημιουργούσε συνθήκες ομογενοποίησης του πολιτικού χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μάλλον όταν η σύγκρουση μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας εξελίσσεται με όρους πολιτικού πρωτογονισμού και πολιτισμικού αναχρονισμού. Αλλά, αντί για δυναμική ενότητας, αναπτύσσεται δυναμική κατακερματισμού, η οποία λειτουργεί υπονομευτικά, αν όχι εκφυλιστικά, για οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια πολιτικής έκφρασης της κοινωνικής Κεντροαριστεράς.

Το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό:
-Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης λόγω των δημοσκοπήσεων που δείχνουν απώλεια άνω του 50% της εκλογικής του δύναμης όπως αποτυπώθηκε στις κάλπες του 2012. Αυτή τη στιγμή μόνο ο Ευ. Βενιζέλος εμφανίζεται θερμά υποστηρικτικός της “πρωτοβουλίας των 58” υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα χειραφετηθεί πολιτικά, αλλά θα παραμείνει “υπόθεση ΠΑΣΟΚ”. Απέναντί του έχει διάφορες φυλές -υπό την ευρεία έννοια- παπανδρεϊκών, τους 75 υπό τον Μ. Καρχιμάκη, τους Παναγιωτακόπουλους, τους 11 πρώην υφυπουργούς, αλλά επίσης τη Φ. Γεννηματά, τον Κ. Σκανδαλίδη, ακόμη και τον Μ. Χρυσοχοίδη, που φωνάζουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να εξαφανιστεί, εκφράζοντας καχυποψία απέναντι στους σχεδιασμούς της “Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης”. Αλλά δεν έχουν και κάτι άλλο να προτείνουν. Δεν τολμούν να υποστηρίξουν ότι το ΠΑΣΟΚ μόνο του ή με κάποιο συμπλήρωμα θα τα καταφέρει στις ευρωεκλογές, δεν θέτουν θέμα ηγεσίας τώρα, αλλά θα το θέσουν στην πρώτη ευκαιρία, ενώ είναι ένα ερώτημα-ταμπού αλλά υπαρκτό πόσοι θα πήγαιναν με χαρά στον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον η Κουμουνδούρου τους προσκαλούσε ανοιχτά και κατά μόνας.
-Η ηγεσία και η πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ αρνούνται να πλησιάσουν οποιοδήποτε συμμαχικό σχήμα στο οποίο συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου, με το επιχείρημα ότι ο δικός τους τρίτος πόλος δεν μπορεί παρά να έχει αντικυβερνητικό πρόσημο. Στο βάθος υπάρχει ο πειρασμός της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και πριν από τις εκλογές, εφόσον οι δημοσκοπήσεις παραμείνουν αποθαρρυντικές για αυτόνομη εκλογική κάθοδο. Αλλωστε, τελευταία θα πεθάνει η ελπίδα της αποκόλλησης από το ΠΑΣΟΚ ενός παπανδρεϊκού κομματιού που θα μπορούσε να κατευθυνθεί στη ΔΗΜΑΡ, εφόσον δεν βρει θέση στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν έχει νόημα να αναρωτηθεί κανείς επί της ουσίας γιατί ο Φώτης Κουβέλης θέλει να συνεργαστεί με τον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Χάρη Καστανίδη, αλλά όχι με τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, αφού η βάση της αποστασιοποίησής του από την “Ελιά” έχει να κάνει με τη στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ ως δυνητικού κυβερνητικού εταίρου. Εξάλλου, ο Αλ. Τσίπρας έχει υποσχεθεί ότι το δικό του κόμμα θα βγάλει τον επόμενο πρόεδρο της δημοκρατίας και αυτό είναι κάτι που καταγράφτηκε με κεφαλαία στην Αγίου Κωνσταντίνου.
-Η μειοψηφία της ΔΗΜΑΡ (Σπ. Λυκούδης, Γρ. Ψαριανός κ.α) θέλουν τον διάλογο με την “πρωτοβουλία των 58” και υποστηρίζουν τη δημιουργία της “Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης” με όρους όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αυτονομίας από το ΠΑΣΟΚ. Δεν φεύγουν από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά δεν μπορούν και να απαντήσουν στο ερώτημα τι θα κάνουν όταν εμφανιστούν δύο ευρωψηφοδέλτια το Μάιο, ποιο από τα δύο θα υποστηρίξουν. Εκφράζουν την ελπίδα ότι στο τέλος θα υπάρξει ένα ευρωψηφοδέλτιο και κάνουν την ευχή τους επιχείρημα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους ευρωσοσιαλιστές που δεν ξέρουν ποιους συντρόφους να πρωτοστηρίξουν εδώ και πώς να αποφύγουν τα απόνερα από τις αψιμαχίες για το αν υπάρχει ή όχι αποκλειστικότητα του ΠΑΣΟΚ στη σχέση με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα ή έχει μερίδιο και η ΔΗΜΑΡ -την ώρα που το πραγματικό θέμα είναι αν αυτή τη φορά η χώρα μας θα εκλέξει πάνω από έναν Σοσιαλιστή ευρωβουλευτή.
-Οι “58” ξεκίνησαν με καλές προθέσεις αλλά με σημαδεμένη την τράπουλα, αφού η λογική του “ΠΑΣΟΚ plus” ήταν κυρίαρχη εν τη γενέσει της πρωτοβουλίας. Προέταξαν τα πρόσωπα και όχι τις προτάσεις, δεν έδωσαν διακριτό πολιτικό στίγμα και κρύφτηκαν πίσω από γενικότητες, αλλά στην πορεία δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι, έτσι, θα καταποντιστούν μαζί με το ΠΑΣΟΚ και επομένως πρέπει να τραβήξουν το δικό τους δρόμο. Ομως, αυτή η προσπάθεια έχει δυσκολίες και ήταν πολύ ενδεικτικές οι αντιδράσεις στην ομιλία του Γ. Βούλγαρη στο Περιστέρι που θεωρήθηκε από τους θεματοφύλακες του πράσινου κατεστημένου ως αυθάδης, γιατί πέρασε από το γενικό στο ειδικό και από την αοριστολογία στα συγκεκριμένα. Για να το περιγράψουμε με απλό τρόπο, αυτό που παίζεται πρώτα απ΄όλα είναι αν το όνομα στο ευρωψηφοδέλτιο θα είναι “Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη – ΠΑΣΟΚ” ή αν το ΠΑΣΟΚ θα είναι από κάτω μαζί με άλλες κινήσεις.
Στο μεταξύ, η “Δράση” ψάχνεται μόνη της, οι Οικολόγοι διασπώνται, το “Νέο Κόμμα” θέλει να αναζητήσει την τύχη του, ο Στ. Τζουμάκας είναι πολιτικός αρχηγός πλέον και έπεται συνέχεια στη θραυσματοποίηση, με τις σοβαρές και τις αστείες εκδοχές της. Ολη η συζήτηση για το νέο φορέα της Κεντροαριστεράς έχει εγκλωβιστεί στην αναζήτηση διαδικασιών και προσώπων, οι μάχες δίνονται ανελέητα στην κουίντα με τους όρους του παλαιοκομματισμού, ίντριγκες και βυζαντινισμοί αποπνέουν καμαρίλα και η αδυναμία επικοινωνίας με μια ζαλισμένη κοινή γνώμη βαθαίνει. Γιατί;
Μια απάντηση:
-Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να έχει συρρικνωθεί όσο δεν πάει άλλο, όμως παραμένει ισχυρό ως νοοτροπία και ως σύστημα, με αποτέλεσμα να έχει τη δύναμη να κλείσει τα παράθυρα για να μην μπει οξυγόνο στο χώρο που -σε μεγάλο βαθμό- ελέγχει. Και μπορεί η ΔΗΜΑΡ να εξαφανίζεται δημοσκοπικά, όμως ο Φ. Κουβέλης έχει ακόμη πιθανότητες να τα πάει καλά σε σχέση με την προσωπική/πολιτική του ατζέντα, η οποία προφανώς τον ενδιαφέρει εντονότατα.
-Το πολιτικό προσωπικό που μετέχει ενεργά στις διεργασίες, ένα σημαντικό κομμάτι του τουλάχιστον, εμμένει στη μανιέρα “πρώτα τα μικρά από τα μεγάλα”, προτάσσεται δηλαδή το συμφέρον του ατόμου-της ομάδας-του κόμματος έναντι του εθνικού-συλλογικού. Το ερώτημα “τι κερδίζω εγώ από αυτό” παραμένει η αρχή και το τέλος των προβληματισμών πολλών από τους περιφερόμενους στην περιοχή μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και πάντως όσων πολιτεύονται επειδή πρόκειται για την καλύτερη δυνατή δουλειά που, αντικειμενικά, θα μπορούσαν να κάνουν.
-Η τοξικότητα της διαδικασίας (συγκρούσεις εγωισμών, παιχνίδια επικοινωνίας, αλληλοκαρφώματα, αλληλομαχαιρώματα κοκ) αποθαρρύνει όσους υπάρχουν και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας από το να εμπλακούν άμεσα στην υπόθεση με κίνδυνο να λερωθούν, χωρίς να φταίνε, από τις λάσπες.
-Πολλοί από τους πρωταγωνιστές του εγχειρήματος άλλα λένε-άλλα πιστεύουν και αυτό εκπέμπεται. Μπορεί το ακροατήριο να μην ξέρει ακριβώς ποια είναι η αντίφαση ή η ανακολουθία, αν κάτι υποστηρίζεται στ αλήθεια ή από σκοπιμότητα (για την κοινωνική δικαιοσύνη, τον εξορθολογισμό του κράτους κοκ), όμως αντιλαμβάνεται ότι αυτό που αρθρώνεται δεν εκφράζει στ αλήθεια το πολιτικό υποκείμενο, δεν βγαίνει από μέσα. Και αυτό το “από μέσα”, ακόμη και σε συνθήκες κοινωνικού ξεχαρβαλώματος, έχει μεγάλη δύναμη και παραμένει ζητούμενο -κάποιοι να το εννοούν και να το αισθάνονται.

Η Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος

Η μυστική συνάντηση Βενιζέλου – Λοβέρδου

Ρεπορτάζ: Σκουρής Βασίλης , real.gr

Σε μυστική συνάντηση του Ανδρέα Λοβέρδου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο κυοφορήθηκε το νέο φλερτ των δύο ανδρών, που ο χρόνος θα δείξει αν θα καταλήξει σε νέο… LOVE!

Η συνάντηση, όπως αποκαλύπτει σήμερα το Real.gr, έγινε την περίοδο των εορτών και μάλιστα εκτός Αθηνών, αφού είχαν προηγηθεί διαμεσολαβήσεις μεταξύ των δύο.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, που δεν δέχονται αμφισβήτηση, στη συνάντηση συζητήθηκαν δύσκολες στιγμές του παρελθόντος, που χάλασαν τη μεταξύ τους σχέση και που είχαν ως αποτέλεσμα την αποχώρηση – διαγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία την ίδρυση κίνησης και νέου κόμματος.

Η μυστική συνάντηση θέτει σε νέα βάση τη σχέση του Ανδρέα Λοβέρδου με τον Φώτη Κουβέλη, καθώς το προηγούμενο τετ α τετ των δύο ανδρών δεν είχε αίσιο τέλος, αν και είχε ανακοινωθεί εδώ και μήνες η συμπαράταξη των δύο κομμάτων και είχαν γίνει και κοινές εκδηλώσεις, όπως στη Θεσσαλονίκη.

Ο Α. Λοβέρδος , όπως έγραψε η Realnews την Κυριακή, διαφώνησε με τον Φώτη Κουβέλη, μεταξύ άλλων, στο θέμα του ονόματος του νέου σχήματος που θα δημιουργηθεί, κυρίως στη μη αναφορά της λέξης αριστερά στον τίτλο, στον τρόπο διεύθυνσης του κόμματος, αλλά και στις συμμαχίες.

Ενώ με συνέντευξή του την Κυριακή τάχτηκε υπέρ κυβέρνησης εθνικής ενότητας, την ίδια στιγμή που ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κάνει ένα βήμα προς το αίτημα των πρόωρων εκλογών.

Το φλερτ των δύο ανδρών σηματοδότησε η δήλωση Βενιζέλου ότι στο νέο οργανωτικό ηγετικό σχήμα της Δημοκρατικής Παράταξης θα μείνει ανοιχτή μία θέση για τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος με τη σειρά του έκανε άνοιγμα χθες προς το ΠΑΣΟΚ, μιλώντας στο vimafm.

Όλα δείχνουν ότι στο χώρο της κεντροαριστεράς οι διεργασίες θα είναι ραγδαίες, έστω και αν δεν εκφράζουν υπαρκτές κοινωνικές διεργασίες, έστω και αν δεν διαθέτουν εναλλακτική πολιτική λύση, αλλά όσον αφορά τους «58» έχουν ως στόχο τη συγκρότηση σχήματος που θα στηρίξει στρατηγικά την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. 

Την ώρα που η ανεργία στην ευρωζώνη καταρρίπτει κάθε ρεκόρ, η Ισλανδία θέτει έναν φιλόδοξο στόχο - Πτώση της ανεργίας κάτω από το 2%!

www.bankingnews.gr

     Πρωτοφανής στόχος για τις περισσότερες χώρες της δύσης και ιδιαίτερα της Ευρώπης

Σε ρεαλιστικό στόχο μετατρέπεται πλέον η υποχώρηση της ανεργίας στην Ισλανδία κάτω από το 2%, επίπεδο «άπιαστο» για τις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου.
Η Ισλανδία, όπως σημειώνει το Bloomberg, επέλεξε να αφήσει τις τράπεζες να καταρρεύσουν το 2008, καθώς αποδείχθηκαν «πολύ μεγάλες για να σωθούν».
Σήμερα, οι αποφάσεις του 2008, καθιστούν εφικτή την επίτευξη του στόχου για μείωση της ανεργίας σε επίπεδα κάτω του 2%.
Την ώρα που η ευρωζώνη βρίσκεται αντιμέτωπη με ανεργία ρεκόρ – άνω του 25% σε Ελλάδα και Ισπανία, μόλις το 4% του εργατικού δυναμικού στην Ισλανδία είναι χωρίς εργασία, με τον πρωθυπουργό Sigmundur D. Gunnlaugsson, να υποστηρίζει ότι παραμένει υψηλή.
«Οι πολιτικοί πρέπει πάντα να ανησυχούν για κάτι», δήλωσε χαρακτηριστικά ο 38χρο νος πρωθυπουργός της Ισλανδία,ς σε συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη εβδομάδα.
«Στοχεύουμε σε μείωση της ανεργίας κάτω από το επίπεδο του 2%, στόχος ο οποίος φαντάζει παράξενος στις περισσότερες χώρες της Δύσης, ωστόσο οι Ισλανδοί δεν είναι εξοικειωμένοι με την ανεργία», σχολίασε χαρακτηριστικά.
Τον Φεβρουάριο του 2010, 16 μήνες μετά τη χρεοκοπία των τραπεζών Kaupthing Bank, Glitnir Bank και Landsbanki Islands, η ανεργία ενισχύθηκε στο 9,3%.
Τον Δεκέμβριο του 2013, η ανεργία διαμορφώθηκε στο 4,2%, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.
Την ίδια ώρα, η ανεργία στην ευρωζώνη το Νοέμβριο, διαμορφώθηκε σε νέα επίπεδα ρεκόρ, στο 12,1%, σύμφωνα με την Eurostat. 

Χρήσιμα τροχιοδεικτικά από την Ευρώπη

Νίκος Ξυδάκης , kathimerini.gr
Καθ’ οδόν προς τις ευρωεκλογές έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθούμε προσεκτικά τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες, για να κατανοήσουμε όχι μόνο πώς βρεθήκαμε ως χώρα στη θανάσιμη παγίδα χρέους, αλλά και για να αντλήσουμε τα στοιχεία ενός σχετικά αντικειμενικού παρατηρητή για την παρούσα κατάσταση της χώρας. Επιπλέον, ίσως ανιχνεύσουμε τι μπορούμε να περιμένουμε και τι όχι από την ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια και την προσώρας γερμανική ηγεμονία.

Τα μηνύματα άρχισαν με την ανεπίσημη δήλωση της Αγκελα Μέρκελ και την επίσημη δήλωση του Ολι Ρεν, που επιβεβαίωσαν με ποια κριτήρια και ποιες προτεραιότητες επιβλήθηκαν στην Ελλάδα το Μνημόνιο και η μεταφορά του χρέους της από τις ιδιωτικές τράπεζες στα σύμμαχα κράτη. Μετά τρία έτη εσωτερικής υποτίμησης και ταυτόχρονων σκληρών δημοσιονομικών περικοπών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, με εκτόξευση της ύφεσης και ανεργίας, τα ευρωπαϊκά συλλογικά όργανα έρχονται να μελετήσουν τις επιπτώσεις του πειράματος, το οποίο οργάνωσε και επέβαλε η ευρωηγεμονεύουσα ελίτ.

Πρώτο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: εξετάζει τη νομιμοποίηση της σύνθεσης της τρόικας, τη συμβατότητα των επιβληθέντων μέτρων προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά και την αποτελεσματικότητά τους. Η έκθεση των εισηγητών τα βρίσκει και τα τρία ελλιπή, στρεβλά και αλυσιτελή. Το Ευρωκοινοβούλιο δεν είχε και δεν μπορούσε να έχει αποφασιστικό ρόλο στη συγκρότηση της τρόικας και του προγράμματος διάσωσης των τεσσάρων χωρών της Ευρωζώνης. Η έρευνά του διεξάγεται κατά τη λήξη των Μνημονίων, λίγο πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές του Μαΐου· δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε από τα ήδη τετελεσμένα. Παρ’ όλ’ αυτά η πολιτική και ηθική σημασία της έρευνας και της οποιασδήποτε κρίσης του παραμένει βαρύνουσα, εν όψει μάλιστα των μειζόνων εξελίξεων που κυοφορούν το δημοσιονομικό σύμφωνο και η τραπεζική ενοποίηση. Ας μην ξεχνάμε, το Ευρωκοινοβούλιο είναι το μόνο όργανο της Ε.Ε. που εκλέγεται απευθείας από τους λαούς, το μόνο που έχει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική νομιμοποίηση.

Δεύτερη σπεύδει να αξιολογήσει τα αποτελέσματα των Μνημονίων η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. (Ναι, η ίδια που συμμετείχε στον σχεδιασμό και την εφαρμογή των Μνημονίων, ως το εν τρίτον της τρόικας, μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ). Στην πρόσφατη ετήσια επισκόπηση της Κομισιόν για την απασχόληση και τις κοινωνικές προκλήσεις επικρίνεται η επιβληθείσα εσωτερική υποτίμηση ως πολιτική πρακτική με βαριές παράπλευρες συνέπειες, αν δεν συνοδεύεται με άλλες πρόνοιες, όπως λ.χ. η ενίσχυση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας με επενδύσεις. Η Κομισιόν καταγράφει τις παράπλευρες συνέπειες στην Ελλάδα: ρεκόρ ανεργίας, ρεκόρ μετανάστευσης, ρεκόρ αναποτελεσματικής κοινωνικής προστασίας, κ.ο.κ.· εντέλει, ένας στους τρεις Ελληνες αντιμετωπίζει το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Η Επιτροπή επισημαίνει κάτι ανησυχητικό για το άμεσο μέλλον: Η σταδιακή μείωση της ανεργίας μπορεί να μη συμβαδίζει με μείωση της φτώχειας, εξαιτίας της μισθολογικής πόλωσης και της διογκούμενης μερικής απασχόλησης. Αρα η προσοχή πρέπει να στραφεί όχι μόνο στη δημιουργία, αλλά και στην ποιότητα των θέσεων εργασίας. Εξαιρετικά σημαντική επισήμανση για όλη την Ευρώπη, κατεπείγουσα όμως για την Ελλάδα, του 60% νεανικής ανεργίας.

Οι αυτοκριτικές επισημάνσεις του Ευρωκοινοβουλίου και της Επιτροπής υποδεικνύουν, έστω εκ των υστέρων, ένα πεδίο συνδιαλλαγής με τους Ευρωπαίους εταίρους, ίσως και για άντληση πόρων, στο πλαίσιο ενός σχεδίου ανάκαμψης και ανάπτυξης, που φαίνεται ιστορικά αναγκαίο για όλη την Ευρώπη. Τούτο βεβαίως, εφόσον η Ευρώπη δεν επιθυμεί ακρωτηριασμούς και γεωπολιτική αναταραχή· αλλά μετά την αποτροπή του ντόμινο με την ελληνική θυσία, φαίνεται ότι δεύτερες σκέψεις, ψυχραιμότερες, αρχίζουν να αναδύονται. Σε αυτή την προοπτική πρέπει να καμφθούν και οι έξω φοβίες για ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή, ώστε να βρεθεί στέρεο έδαφος συνομιλίας.

Η ευρωπαϊκή αυτοκριτική υποδεικνύει επίσης, και πρωτίστως, την τροπικότητα της εθνικής ανασυγκρότησης: προς μια οργάνωση «οικονομίας πολέμου» σε καιρό ειρήνης, κατά το μεσοπολεμικό αμερικανικό μοντέλο με το κράτος σε ρόλο μεγάλου εργοδότη έκτακτης ανάγκης. Το New Deal δημιούργησε 10 εκατομμύρια θέσεις εργασίας· στην Ελλάδα χάθηκαν 800 χιλιάδες θέσεις σε τρία χρόνια. Προς την επείγουσα δημιουργική ένταξη των νέων: με προτροπή και διευκόλυνσή τους προς το επιχειρείν, με ουσιαστική ελάφρυνσή τους από φόρους και εισφορές, με κίνητρα για παραγωγή προστιθέμενης αξίας και καινοτομίας, για δημιουργία θέσεων ποιοτικής εργασίας. Πολλές συνδυασμένες δράσεις για ανάσχεση της πληβειοποίησης και του αποκλεισμού. Τίποτε λιγότερο.

"Η χρεοκοπημένη Ελλάδα θέλει να επιστρέψει στις αγορές αλλά οι ισχυροί δεν το πιστεύουν"

epikaira.gr

   Αυτό αναφέρεται σε ρεπορτάζ του οικονομικού περιοδικού Wirtschaftswoche από το Νταβός, όπου λαμβάνει χώρα το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ...

«Η χρεοκοπημένη χώρα του ευρώ θέλει να επιστρέψει φέτος στις αγορές, αλλά οι ισχυροί της πολιτικής και οικονομικής σκηνής στο Νταβός δεν το πιστεύουν και σχεδόν κανείς δεν θέλει να μιλά για αυτό», αναφέρει ρεπορτάζ από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που δημοσιεύει το γερμανικό οικονομικό περιοδικό Wirtschaftswoche, υπό τον τίτλο «Θέμα ταμπού η Ελλάδα».
Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι ο Μπάρι Άιχενγκριν, οικονομολόγος από το Μπέρκλεϊ απάντησε αινιγματικά στην ερώτηση για την προοπτική επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές. «Η χώρα έχει συχνά διαψεύσει ελπίδες. Ενδεχομένως η Αθήνα χρειάζεται απλώς χρόνο» απάντησε σηκώνοντας τους ώμους, σημειώνει ο δημοσιογράφος και επισημαίνει ότι η Ελλάδα αναφέρθηκε μόνο μια φορά σε μια πολλά υποσχόμενη ανοιχτή συζήτηση με τη συμμετοχή κορυφαίων προσωπικοτήτων, παρά το γεγονός ότι ήταν η χώρα στην οποία εκδηλώθηκε η κρίση και υπήρχαν θέματα να συζητηθούν. «Η οικονομία της χώρας θα παρουσιάσει επιτέλους ανάπτυξη και θα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα. Ταυτόχρονα αυξάνεται η ανεργία και το χρέος. Πώς συμβιβάζονται αυτά με το γεγονός ότι η χώρα ανακοίνωσε την επιστροφή της στις αγορές στο τέλος του χρόνου;», ερωτά τον καθηγητή του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ, ο οποίος απαντά: «Φοβάμαι πως δεν συμβιβάζονται. Ακόμη και με την υποστήριξη της ΕΚΤ, θα πρόκειται για μικρά ποσά, με μικρές περιόδους αποπληρωμής και θα είναι δύσκολο να βρεθούν επενδυτές. Κατά πόσο ισχύουν οι αισιόδοξες προβλέψεις, αυτό το γνωρίζουν μόνον οι Έλληνες».
Στο άρθρο γίνεται αναφορά και στον πρώην υπουργό Εθνικής Οικονομίας Νίκο Χριστοδουλάκη, ο οποίος, όπως επισημαίνεται, «ήταν απολύτως προετοιμασμένος για τη συνέντευξη, με πληθώρα στοιχείων και εγγράφων αλλά χωρίς θετικές απόψεις για τους διαδόχους του: "Το πρόγραμμα λιτότητας το οποίο διαπραγματεύτηκε η Ελλάδα με την τρόικα ήταν βιαστικό και πρόωρο. Η χώρα είχε πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή της για να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά. Το αποτέλεσμα ήταν να συμφωνήσει σε μια καταστροφή και για τις δύο πλευρές. Η μεγάλη αύξηση του χρέους οδήγησε σε ένα νέο πρόγραμμα που και αυτό ήταν ελάχιστα αποτελεσματικό". Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, εάν αντί για κούρεμα, διοχετευόταν χρήμα στην πραγματική οικονομία, η ύφεση θα είχε τελειώσει το καλοκαίρι του 2012 και το χρέος θα βρισκόταν στο 157%, το οποίο είναι 23% αυτού που καταγράφεται σήμερα. Ο κ. Χριστοδουλάκης σημειώνει ότι οι αριθμοί της κυβέρνησης και του ΔΝΤ για ανάπτυξη 3,7% και πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% είναι πολύ αισιόδοξοι».
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου από πού προέρχονται αυτοί οι αισιόδοξοι αριθμοί, ο κ. Ρόγκοφ, όπως αναφέρεται, αρκέστηκε να σημειώσει ότι οι προβλέψεις του ΔΝΤ δεν ήταν πάντα σωστές, ενώ ο κ. Άιχενγκριν απάντησε χαμογελώντας και αφήνοντας τις ερμηνείες για άλλους, λέγοντας, «αυτό επιλέχθηκε από την Ευρώπη».
Ο κ. Χριστοδουλάκης προειδοποιεί ακόμη για τον κίνδυνο η Ευρώπη να εξέλθει διχασμένη από τις εκλογές του Μαΐου, καθώς σε οικονομικά ισχυρές χώρες, όπως η Ολλανδία, Φινλανδία, ακόμη και η Γερμανία, διαμορφώνεται διάθεση εναντίον των «άχρηστων Ελλήνων», ενώ στην Ελλάδα, ακραία κόμματα προσπαθούν να κινητοποιήσουν τους πολίτες εναντίον των «αδίστακτων Ευρωπαίων».
Ο πρώην τραπεζίτης Άξελ Βέμπερ περιγράφει μάλιστα τις ευρωεκλογές ως την μεγαλύτερη πρόκληση εντός του 2014 μαζί με τα στρες-τεστ των τραπεζών και προβλέπει ότι τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα θα κερδίσουν μεγάλη δύναμη, γεγονός το οποίο θα δυσκολέψει την λήψη αποφάσεων στις Βρυξέλλες. Στο επίκεντρο βρίσκονται, αναφέρει το ρεπορτάζ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Γερμανία, ακόμη και η Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ της ριζοσπαστικής αριστεράς καλλιεργεί μετά το ξέσπασμα της κρίσης συναισθήματα κατά των Βρυξελλών και του ευρώ και θα μπορούσε με μια εκλογική επιτυχία να ανατρέψει την κυβέρνηση Σαμαρά.
Το δημοσίευμα αναφέρεται ακόμη στην πρόσφατη μελέτη της PricewaterhouseCoopers (PwC), σύμφωνα με την οποία στο τέλος του έτους το 40% των δανείων δεν θα εξυπηρετείται, για να επισημάνει ότι έτσι αυξάνεται η πίεση προς τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος προσπαθεί να μεταδώσει θετική διάθεση. «Με θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη, ελπίζει ότι θα καταφέρει να περιορίσει την δυσαρέσκεια των πολιτών. Την ίδια ώρα θέλει να εμφανίζεται ως σκληρός διαπραγματευτής με τις Βρυξέλλες. Ο κ. Σαμαράς έχει προειδοποιήσει τους εταίρους του ότι, αν δεν δώσουν μια ένδειξη ότι προτίθενται να βοηθήσουν στην μείωση του χρέους, είναι πιθανό αυτό να πληρωθεί στις κάλπες του Μαΐου», συνεχίζει το ρεπορτάζ και επισημαίνει ως πρόβλημα το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να ισορροπήσουν μεταξύ των παραχωρήσεων και της αυστηρής στάσης προς τις χρεοκοπημένες χώρες, καθώς «οι μεγάλες υποσχέσεις μπορεί να στείλουν στην Δυτική Ευρώπη τους ψηφοφόρους στους ευρωσκεπτικιστές». «Οι υποτιθέμενες καλές ειδήσεις από την Αθήνα είναι το ίδιο βολικές για τις χώρες-πιστωτές όσο και για τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η ανάπτυξη έρχεται, τα δάνεια θα αποπληρωθούν. Αυτή η είδηση ακούγεται ευχάριστα», καταλήγει το δημοσίευμα.
Πηγή: ΑΜΠΕ

«Διώξτε τους»...

Τσώλης Ζώης , tovima.gr

Οταν το ίδιο το Δημόσιο προσλαμβάνει μια εταιρεία που απασχολεί ανασφάλιστους, τότε πώς πιστεύει ο υπουργός Εργασίας ότι μπορεί να καταπολεμηθεί η μαύρη εργασία. Τα στοιχεία των ίδιων των ελεγκτών - δηλαδή των επιθεωρητών εργασίας, των ελεγκτών του ΙΚΑ και της οικονομικής αστυνομίας - που βιώνουν καθημερινά τη «ζούγκλα» της αγοράς εργασίας είναι αποκαλυπτικά...

Στους ελέγχους που πραγματοποίησαν δύο συνεργεία στην περιοχή της Πάτρας από τις 17 ως τις 20 Ιανουαρίου σε 130 επιχειρήσεις (βιομηχανίες, υπηρεσίες καθαρισμού, λαϊκές αγορές, μεταφορικές, εστιατόρια και καφέ) διαπιστώθηκε ότι 85 από αυτές απασχολούσαν ανασφάλιστο προσωπικό. Δηλαδή οι έξι στους δέκα επιχειρηματίες δεν δήλωναν ούτε κατέβαλλαν ασφαλιστικές εισφορές για έναν αριθμό των εργαζομένων. Συνολικά από τους 741 εργαζομένους οι 280 βρέθηκαν να είναι ανασφάλιστοι (ποσοστό 37,8%).

Αυτό όμως που τους ξάφνιασε - αν και δεν συναντούν το φαινόμενο πρώτη φορά - ήταν ότι ανασφάλιστο προσωπικό απασχολούσε και η εταιρεία security που έχει αναλάβει μετά από διαγωνισμό τη φύλαξη του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στο Ρίο.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι ένας επιχειρηματίας που πήρε μια δουλειά από το Δημόσιο, ο οποίος αμείβεται με χρήματα του Δημοσίου, δηλαδή των φορολογουμένων, την ίδια στιγμή κλέβει το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Κι αυτό το ανέχεται η Πολιτεία.

Κατόπιν τούτων αν και όλοι αναγνωρίζουν ότι το πλαίσιο καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας έγινε πιο αυστηρό και προβλέπει την επιβολή βαριών προστίμων 9.500 ευρώ για κάθε ανασφάλιστο, εξακολουθεί να είναι αναποτελεσματικό. Οι παρεμβάσεις του υπουργείου Εργασίας μπορεί να περιόρισαν αλλά δεν έλυσαν το πρόβλημα που αποτελεί πληγή για το Δημόσιο, για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, πληγή για την ίδια την κοινωνία.

Οι αρμόδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι έλεγχοι και οι διασταυρώσεις με το Taxis έχουν αποδείξει ότι όποιος επιχειρηματίας απασχολεί ανασφάλιστους χρωστάει και στην Εφορία...

Μπροστά σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση η λύση είναι μία: «διώξτε» όλους όσοι έχουν συμβάσεις έργου ή προμηθειών με το Δημόσιο και απασχολούν ανασφάλιστους...

Oι 58 προωθούν για αρχηγό τον Ανδρέα Παπαδόπουλο –Εντονο παρασκήνιο και ζυμώσεις

iefimerida.gr

Η ιδέα που ξεκίνησε από τις "58 προσωπικότητες της κεντροαριστεράς" και προέβλεπε να αυτοδιαλυθούν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ και όλοι μαζί, με νέο όνομα και σύμβολα, να κατέλθουν ανανεωμένοι στις ευρωεκλογές και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ως ενιαία κεντροαριστερά, προσκρούει ήδη στις πρώτες συμπληγάδες.
Η ιδέα αυτή συναντά ισχυρές ενστάσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Ηδη η Κίνηση των 75 του Μιχάλη Καρχιμάκη, η Κίνηση των 11 με πρώην υφυπουργούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στελέχη και συνεργάτες του Ευάγγελου Βενιζέλου δεν θέλουν να ακούσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και διεμήνυσαν στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης ότι δεν θα δεχθούν διάλυση του ΠΑΣΟΚ, ούτε αλλαγή του ονόματος και δεν θα συναινέσουν να αφήσουν τα ηνία των πολιτικών εξελίξεων σε άλλους. «Δεν θα γίνει το ΠΑΣΟΚ συνιστώσα των 58» είναι το μήνυμά τους.
Όλα ξεκίνησαν από την πρόταση Βούλγαρη
Ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης, ο οποίος έχει τεθεί άτυπα επικεφαλής της «κίνησης των 58 προσωπικοτήτων» και εκφράζει το εκσυγχρονιστικό ρεύμα του Κώστα Σημίτη, προανήγγειλε το τέλος του ΠΑΣΟΚ και την κάθοδο του χώρου στις ευρωεκλογές με τον τίτλο «Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη» σε εκδήλωση που έγινε την περασμένη εβδομάδα στο Περιστέρι.
«Η σημερινή συγκέντρωση γίνεται κάτω από ένα νέο όνομα, που σε λίγο θα έχει νέο σύμβολο, και που θέλει να έχει σύντομα πολλά νέα πρόσωπα. Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη. Η Παράταξη μπορεί να γίνει το κοινό σπίτι όλων μας. Όλων όσων λέμε ούτε ΝΔ ούτε ΣΥΡΙΖΑ. Όλων όσων αντιπαρατίθενται στην πολιτική της Δεξιάς , τη συντηρητική κουλτούρα, τον αυταρχισμό και τον νεοφιλελευθερισμό. Όλων όσων αρνούνται τον αριστερό λαϊκισμό, τον ψευδεπίγραφο ριζοσπαστισμό που αναπαράγει το παλιό» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Βούλγαρης.
Στόχος να φύγει ο Ευάγγελος Βενιζέλος από πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ
Από το βήμα της εκδήλωσης στο Περιστέρι, ο κ. Βούλγαρης επιτέθηκε στη ΔΗΜΑΡ, η οποία δεν επιθυμεί πολιτική σύμπραξη με τους 58, κατηγορώντας την ότι με την πολιτική της ηγεσίας της «περιθωριοποιείται» και εξύμνησε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα ο Γιάννης Βούλγαρης προανήγγειλε ουσιαστικά προσπάθεια για ανανέωση των στελεχών των κομμάτων του χώρου, ζητώντας «να σκίσουμε τις επετηρίδες».
Στόχος των 58 είναι το σχήμα «Δημοκρατική προοδευτική Παράταξη» να δημιουργηθεί και ενόψει των εθνικών εκλογών, είτε αυτές γίνουν ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, είτε πριν είτε μετά από αυτές. Στόχος είναι το ΠΑΣΟΚ να μην κατέλθει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές με αυτή την ονομασία και να οδηγηθεί ουσιαστικά σε αυτοδιάλυση, με «βελούδινη διαδοχή» του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Νέο κόμμα με συνιστώσες
Στην πραγματικότητα, αυτό που προτείνουν οι 58 είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και η εμφάνιση στις ευρωεκλογές ενός ψηφοδελτίου με την ονομασία Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη κάτω από την οποία, υπό μορφή συνιστωσών, θα τοποθετηθούν το ΠΑΣΟΚ, οι 58 και οι Κινήσεις του κεντροαριστερού χώρου.
Επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιο και επόμενος αρχηγός ο Ανδρέας Παπαδόπουλος
Οι 58 προκρίνουν ένα νέο πολιτικό πρόσωπο για να τεθεί επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης  και προτείνουν τον 35άρη πρώην εκπρόσωπο τύπου της ΔΗΜΑΡ Ανδρέα Παπαδόπουλο, ο οποίος έκανε μια πολύ επιτυχημένη θητεία στο κόμμα του Φώτη Κουβέλη και διακρίθηκε για το πολιτικό ήθος και την μετροπάθειά του.
Η επιλογή του, πιστεύουν οι 58, σηματοδοτεί το άνοιγμα του ΠΑΣΟΚ προς τον νέο χώρο της κεντροαριστεράς, χωρίς κομματικές επετηρίδες και εκφράζει την πραγματική ανανέωση, αφού ο Ανδρέας Παπαδόπουλος δεν έχει κομματικά βαρίδια ούτε κουβαλάει αμαρτίες του παρελθόντος.
Και ο Σβόμποντα θέλει 35άρη επικεφαλής
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του iefimerida.gr, το όνομα του Ανδρέα Παπαδόπουλου για να τεθεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του νέου πολλυσυλλεκτικού κόμματος –ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, 58, κινήσεις- "ευλόγησε" και ο επικεφαλής των σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Χάνες Σβόμποντα, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ο οποίος συμβούλευσε τα στελέχη του χώρου να μη διστάσουν να θέσουν επικεφαλής έναν 35άρη και να προχωρήσουν σε πραγματική ανανέωση.
Αργότερα και αρχηγός
Το σχέδιο των 58 προβλέπει ότι αν το νέο πολιτικό σχήμα αποκτήσει δυναμική στις ευρωεκλογές και πάρει καλά ποσοστά στην αναμέτρηση του Μαίου, με τον Ανδρέα Παπαδόπουλο επικεφαλής, τότε ο νεαρός πολιτικός θα μπορούσε να προταθεί και για πρόεδρος του νέου πολλυσυλλεκτικού κόμματος μέσα από διαδικασίες "βελούδινης" διαδοχής του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Μια ιδέα του Νίκου Μπίστη
Την πρόταση αυτή φαίνεται πως έκανε πρώτος μεταξύ των 58 ο Νίκος Μπίστης. Στην προσπάθειά του να βοηθήσει την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, και να πείσει το ΠΑΣΟΚ ότι απαιτείται γενναία ανανέωση προσώπων, το στέλεχος της Αριστεράς ξεκίνησε έναν γύρο ζυμώσεων για να πείσει ότι ο Ανδρέας Παπαδόπουλος εκφράζει την καθαρή κεντροαριστερά της νέας εποχής και ότι μπορεί να επιβληθεί στο πολιτικό σκηνικό ως αντι-Τσίπρας.
Η πρόταση του Νίκου Μπίστη βρήκε αμέσως αρκετούς υποστηρικτές εντός του ΠΑΣΟΚ. Στη Χαριλάου Τρικούπη πολλοί αντιλαμβάνονται ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πολλές πιθανότητες να ξεπεράσει την δημοσκοπική καθίζηση και επικαλούνται την παλαιότερη επιθυμία του Ευάγγελου Βενιζέλου να περάσει τη σκυτάλη σε έναν 35άρη, όπως έχει δηλώσει. Κορυφαίοι παράγοντες του κόμματος ισχυρίζονται ότι ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος θα μπορούσε να δει με καλό μάτι την αλλαγή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ενόψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών, αρκεί να γίνουν σεβαστές οι διαδικασίες. Οποιαδήποτε αλλαγή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα προκύψει μετά τις ευρωεκλογές, τονίζουν.
Και ο Λυκούδης υπέρ Παπαδόπουλου
Την πρόταση αυτή αντιμετωπίζουν θετικά και στελέχη της ΔΗΜΑΡ που τάσσονται υπέρ της ενιαίας κεντροαριστεράς. Ο βουλευτής Σπύρος Λυκούδης, ο οποίος τάσσεται υπέρ των συνεργασιών ενόψει των ευρωεκλογών, έκανε την έκπληξη προσερχόμενος στην εκδήλωση των 58 στο Περιστέρι. Ο κ. Λυκούδης, ο οποίος προσπάθησε να πείσει τον Φώτη Κουβέλη να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και τους 58 ενόψει ευρωεκλογών, δείχνει απογοητευμένος μετά την άρνηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ και αποχώρησε από γραμματέας του κόμματος. Το γεγονός ότι το εγχείρημα της νέας κεντροαριστεράς το σαμποτάρουν και πολλοί εντός του ΠΑΣΟΚ, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Οι αντιδράσεις έφεραν ακαμψία
Οι προτάσεις αυτές των 58 σήμαναν συναγερμό σε πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ενόχλησαν και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος θεώρησε ότι οι εν δυνάμει σύμμαχοί του υπερέβησαν τα εσκαμμένα. Οι έντονες αντιδράσεις στελεχών, βουλευτών και πρώην υπουργών, οι οποίοι δεν βλέπουν θετικά την διάλυση του κόμματος και την ενσωμάτωσή του σε ένα νέο κεντροαριστερό σχήμα –στο οποίο οι ίδιοι δεν θα είχαν την πρωτοκαθεδρία- οδήγησαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε άκαμπτη στάση. Ενώ αρχικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τασσόταν αναφανδόν υπέρ της κοινής καθόδου με τους 58 στις ευρωεκλογές, μετά την εκδήλωση στο Περιστέρι, έκανε πίσω, εκτιμώντας πιθανόν ότι σχεδιάζουν τις εξελίξεις ερήμην του και εις βάρος του.
Το ΠΑΣΟΚ δεν διαλύεται, δήλωσε ο κ. Βενιζέλος σε εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη, την περασμένη εβδομάδα, υποννοώντας ότι οι 58 με τις προτάσεις τους πήγαν πολύ μακριά.
«Εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ μιλάει μόνο το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αξιώνει σεβασμό στην ιστορική του διαδρομή και στον σημερινό του ρόλο για τη σταθερότητα της χώρας», επισημαίνεται σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, αμέσως μετά την εκδήλωση των 58 στο Περιστέρι.
Τα ιστορικά στελέχη εναντίον των 58
Εντονα αντιδρούν στο ενδεχόμενο διάλυσης του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, ο γραμματέας Νίκος Ανδρουλάκης και η κίνηση των πρώην υφυπουργών του κόμματος (Μωραίτης, Σαχινίδης κ. α.) οι οποίοι έχουν ηγετικές φιλοδοξίες και αντιλαμβάνονται ότι σε μια ενιαία και ανανεωμένη κεντροαριστερά δεν θα έχουν ρόλο. Αντίθετοι στη σύμπραξη με τους 58 είναι επίσης η Τόνια Αντωνίου, ο Πάρις Κουκουλόπουλος και η Συλβάνα Ράπτη, τακτικοί συνομιλητές του Ευάγγελου Βενιζέλου. Η κ. Ράπτη είναι ευρωβουλευτής και πιθανόν δεν βλέπει με καλό μάτι την τοποθέτηση άλλων προσώπων στο ευρωψηφοδέλτιο. Μάλιστα, σε πρόσφατη συνάντηση των 58 με τον Χ. Σβόμποντα η Συλβάνα Ράπτη αποχώρησε.
Συγκεκριμένα το επιτελείο Βενιζέλου κατηγορεί τους «58» ότι ανακοίνωσαν το όνομα και τα... σύμβολα της νέας παράταξης χωρίς προηγουμένως να έχουν συνεννοηθεί με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια να εκβιάσουν εξελίξεις και να παραγκωνίσουν τα στελέχη του κόμματος τα οποία θεωρούν "φθαρμένα".
Υποψίες για τις προθέσεις Βενιζέλου
Οι εκατέρωθεν δηλώσεις και αιχμές καλλιέργησαν τις τελευταίες ημέρες ένα κλίμα καχυποψίας. Στελέχη των 58 αμφιβάλλουν πλέον για το κατά πόσον το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι διατεθειμένοι να κάνουν το μεγάλο βήμα και να προχωρήσουν σε εκλογική σύμπραξη, κάνοντας τις απαραίτητες θυσίες.
Κάποιοι εκφράζουν το φόβο ότι τα περί σύμπραξης δεν είναι παρά το άλλοθι του ΠΑΣΟΚ για να "καταβροχθίσει" πολιτικές κινήσεις και πρόσωπα που κινούνται στον χώρο της κεντροαριστεράς, χωρίς πραγματική διάθεση για ανανέωση και εκτιμούν ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία πρόθεση εκ μέρους του κ. Βενιζέλου να συναινέσει σε αλλαγή ηγεσίας. "Ούτε τους 58 ούτε τη ΔΗΜΑΡ θέλει το ΠΑΣΟΚ, παρά τις διακηρύξεις. Αναζητά, μόνο, σωσίβια για να περάσει την εκλογική καταιγίδα" σχολιάζει υψηλά ιστάμενο στέλεχος των 58. Ορισμένοι φοβούνται ότι ο κ. Βενιζέλος οραματίζεται την "Ελιά" {ενιαία κεντροαριστερά) ως ένα κόμμα που θα ελέγχει και θα διοικεί ο ίδιος και τα στελέχη της επιλογής του.
Εριξε, ωστόσο, νέες γέφυρες
Μιλώντας, ωστόσο, το σαββατοκύριακο σε μεγάλη συγκέντρωση στελεχών, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προανήγγειλε ότι θα συγκροτηθεί κοινή οργανωτική επιτροπή για τις ευρωεκλογές, αποτελούμενη από το ΠΑΣΟΚ, τους «58», άλλες Κινήσεις και κόμματα του χώρου, αλλά και τη ΔΗΜΑΡ -«θα συνεχίσουμε την ενοχλητική πρόσκληση», είπε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Βενιζέλος είπε ότι στόχος είναι μια εκδήλωση με τη συμμετοχή όλων και ότι θα κρατηθούν κενές οι θέσεις όσων δεν ανταποκριθούν ώστε «να υποδηλώνεται συμβολικά η καλόπιστη και ειλικρινής πρόταση μας».
Η Οργανωτική Επιτροπή θα οργανώσει μια συνδιάσκεψη μεγάλων μεγεθών από όπου θα προκύψει το ευρωψηφοδέλτιο. Η συγκρότηση του, όπως είπε ο κ. Βενιζέλος, θα γίνει με διαφανή και δημοκρατικό τρόπο. «Να σταματήσει η πρακτική της επιλογής και ουσιαστικά του διορισμού των ευρωβουλευτών από τους προέδρους των κομμάτων. Να αναδειχθούν πρόσωπα νέα, άξια, που αντιπροσωπεύουν τους δεσμούς με την κοινωνία, που να μπορούν να σταθούν επάξια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», επισήμανε.
Αιχμές εναντίον των 58
Αναφερόμενος στο ΠΑΣΟΚ - με φανερές αιχμές προς τους 58- είπε ότι ήταν πάντα η παράταξη της ιστορικής και εθνικής ευθύνης, των δύσκολων αποφάσεων. Η Δημοκρατική παράταξη, πρόσθεσε, είναι ιστορικό και αξιακό κίνημα. Ποτέ το ΠΑΣΟΚ ούτε της εποχής του 48% ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν είπαν ότι εκφράζουν το σύνολο της παράταξης, που είναι ρεύμα ιστορικό και ηθικό μέγεθος για τον τόπο. Χαρακτήρισε τους «58» καταλύτη για τη συνεννόηση του χώρου και επανέλαβε ότι το ΠΑΣΟΚ τους σέβεται όλους αλλά διεκδικεί και απόλυτο σεβασμό στο ρόλο και στην υπόσταση του, όχι ως ιστορικό μέγεθος ούτε ως κυβερνητικού εταίρου που εγγυάται τη σταθερότητα της χώρας.«Ετσι μπορούμε να πάμε στην Ελιά», είπε.
«Αυτό ισχύει και τώρα. Εμείς δεν κλείσαμε ποτέ την πόρτα σε κανέναν. Θέλαμε η ΔΗΜΑΡ να έχει σημαντικό ρόλο στην κυβέρνηση, προτείναμε κυβέρνηση συνεργασίας προοδευτική και φιλοευρωπαική, επιμέναμε για την ανάγκη εθνικής συνεννόησης», σημείωσε.
Βέλη εναντίον της ΔΗΜΑΡ
«Δυστυχώς», πρόσθεσε, «από τον Ιούνιο του 2013, αντιμετωπίζουμε μια αντιφατική στάση από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία τελευταία αυτοπροσδιορίζεται ως αντικυβερνητική και θέτει ζήτημα εκλογών, χωρίς να λέει ποια κυβέρνηση θα προκύψει από αυτές. Μας βγαίνουν από αριστερά για την ηθική. Τι έχουν να πουν όσοι βίωσαν την κυβερνητική εμπειρία, ότι η εξουσία είναι εξ ορισμού μη ηθική; Ο πυρήνας του προβλήματος όμως είναι το ερώτημα: Υπάρχει άλλη πρόταση άλλο πρόταγμα για τη χώρας; Σε αυτό το ερώτημα δεν τοποθετούμαστε όλοι με την σαφήνεια και την καθαρότητα που απαιτείται», τόνισε.
Ο κ. Βενιζέλος, δεν άφησε ασχολίαστη ούτε την πρόσφατη αντιπαράθεση με την ΔΗΜΑΡ για το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ, είπε, είναι μέλος εδώ και χρόνια, αλλά υπάρχουν και πολλοί άλλοι που πιστεύουν στις αρχές και στην πλατφόρμα του. «Τους λέμε ελάτε να κατεβούμε όλοι μαζί με το ψηφοδέλτιο του Ευρωπαικού Σοσιαλιστικού Κόμματος».
Πρόσθεσε όμως ότι το ΕΣΚ δεν είναι ουδέτερο πολιτικά, έχει άποψη για την Ελλάδα και την Ευρώπη, έχει μέλη που παίζουν σημαντικό ρόλο στις κυβερνήσεις στη χώρα τους. Δεν είναι αδιάφορο το ΕΣΚ, συνέχισε, αν ένα κόμμα στηρίζει την κυβέρνηση ή αν λέει είμαι κι εδώ κι εκεί . «Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν είναι παιδικός περίπατος », σημείωσε επειδή θα γίνουν σκληρές διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση του προοδευτικού Νότου.
Εκδήλωση στις Βρυξέλλες
Στις 29 Ιανουαρίου ο Τάσος Γιαννίτσης εκ μέρους των 58 θα μιλήσει σε εκδήλωση που οργανώνει στις Βρυξέλλες η ευρωβουλευτής Αννυ Ποδηματά για την κρίση στην Ευρώπη. Στην εκδήλωση έχει κληθεί και ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, στελέχη της κεντροαριστεράς καθώς και πολλοί δημοσιογράφοι.