Γιατί δεν ζητάμε αποζημίωση;

Τάσος Τέλλογλου , protagon.gr

Η γερμανική εταιρία Ferrostaal καταδικάσθηκε από δικαστήριο του Μονάχου να πληρώσει 149 εκ. ευρώ για δωροδοκίες σε δύο συμβάσεις υποβρυχίων στην Ελλάδα και την Πορτογαλία. Τα μεγαλύτερα ποσά, σε μίζες, χορηγήθηκαν στην Ελλάδα.
Την Πέμπτη, απολογούμενος στον ανακριτή Γαβριήλ Μαλλή, ο πρώην αντιπρόσωπος της εταιρίας για την Ελλάδα Μιχάλης Ματαντός, διευκρίνισε ότι από τα 80 εκατομμύρια που έλαβε «μοίρασε» 51-52 εκατομμύρια.
Την περασμένη εβδομάδα επίσης οι συντάκτες του Spiegel, που βρέθηκαν στην Αθήνα, ρωτούσαν για τη συμμετοχή του προέδρου του συνδέσμου των γερμανικών βιομηχανιών, Ούλριχ Γκρίλο, στο σκάνδαλο του «Άτλας». Ο ίδιος, βέβαια, δεν φαίνεται να έχει εμπλοκή, όμως τουλάχιστον 15-18 στελέχη των εταιριών του φέρονται να γνώριζαν για τον χρηματισμό Ελλήνων αξιωματούχων, με ή χωρίς στολή. Μάλιστα, τρία από τα στελέχη πήραν και τμήμα των χρημάτων που είχαν κατεύθυνση προς ελληνικές, μαύρες τσέπες.
Αντίστοιχες ευθύνες πιθανά να προκύψουν και για άλλες εταιρίες σαν και εκείνες που έχει κατονομάσει ο Αντώνης Κάντας στην πολύκροτη κατάθεσή του. Εταιρίες από τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Σουηδία, τη Βραζιλία.
Μέχρι εδώ οι ευθύνες των άλλων. Το ερώτημα του γράφοντος είναι εξαιρετικά απλό: Γιατί στην υπόθεση της αγοράς των υποβρυχίων, που υπάρχει τελεσίδικη απόφαση του γερμανικού δικαστηρίου, αλλά και τα ευρήματα του ανακριτή στην Αθήνα, δεν εγείρονται από το ελληνικό υπουργείο Αμύνης αξιώσεις αποζημίωσης από τη γερμανική εταιρία; Γιατί περιμένει εδώ και δύο χρόνια η ελληνική κυβέρνηση να κάνει το αυτονόητο, υπερασπιζόμενη το δημόσιο συμφέρον; Τόσο πολύ φοβούνται τους πρώην προμηθευτές μας;