badiera.gr
Είχα καιρό στη βιβλιοθήκη μου το βιβλίο του Λουί Αλτουσέρ “ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΙΑΡΚΕΙ ΠΟΛΥ -ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ”(αυτοβιογραφιες-έκδοση του 1992 απο τον ΠΟΛΙΤΗ).Συχνά το ξεφύλλιζα αλλά δεν το είχα διαβάσει κανονικά.Πρόσφατα το διάβασα.Κανονική γροθιά στο στομάχι!!! Ξεκινά απο το γεγόνος τού στραγγαλισμου της ίδιας του της γυναίκας με τα δικά του χέρια.Από εκεί και πέρα είναι μια σκληρή εξομολόγηση που σου κόβει την ανάσα.Ο μεγάλος μαρξιστής,κομμουνιστής, φιλόσοφος “απογυμνωνεται”.Μιλά για τις περιπέτειες του στα ψυχιατρεία- πριν και μετά το φόνο-μιλά για τη σεξουαλικοτητα του,για τις σχέσεις με την οικογένεια,μιλά για τη δράση του στο κομμουνιστικο κόμμα,για τον μαρξισμό,για τη φιλοσοφία.Μιλά ακόμα για πράγματα πιο απλά όπως για την αγάπη, για τη μοναξιά, για το φόβο. Ο Λουί Αλτουσέρ εξομολογειται για την ίδια του τη φύση.”Το ενοχλητικό ειναι ότι υπάρχουν σώματα και ακόμα χειρότερα ότι υπάρχουν γεννητικά όργανα”γράφει χαρακτηριστικα. Μας εξηγεί τις μορφές ευνουχισμού του απο το οικογενειακό περιβάλλον από την ίδια τη “προστατευτικη ” του μητέρα.Αναφέρεται χωρίς πλέγματα σε πιθανές νεανικές ομοφυλοφιλικες διαθέσεις,δεν κρύβει τις δύσκολες σχέσεις που είχε με τις γυναίκες,δεν αρνείται τις απιστίες. Ο ίδιος διευκρινίζει οτι η πρώτη του “ένταξη” ηταν στη ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΔΡΑΣΗ,ενα κίνημα θρησκευτικό από το οποίο μετά, στα χρόνια της αιχμαλωσίας του από τους Γερμανούς, μεταπηδά στην αριστερά και οργανώνεται στο ΚΚΓ. Αναφέρεται στις εσωκομματικες συγκρούσεις ,στις σχεσεις με τον ηγετικό πυρήνα της εποχής(Μαρσαι,Καζανοβά,Λερουά,Γκαρωντυ) αλλά και στη φοβία του να οδηγηθεί-παρά τις συγκρούσεις-σε έξοδο από το κόμμα. Καθηγητής με κύρος και αναγνώριση γράφει για τον Μαρξ και επιμένει οτι “η φιλοσοφία αντιπροσωπευει την επιστήμη στο πλευρό της πολιτικής και τη πολιτική στο πλευρό της επιστήμης.Η φιλοσοφία είναι σε τελευταία ανάλυση πάλη των τάξεων μέσα στη θεωρία”.Ωστόσο μας αποκαλύπτει την έλλειψη εμπιστοσύνης που είχε στις ίδιες του τις μελέτες,την αίσθηση του ότι ήταν κατά βάση ανεπαρκής και “λίγος”.Θαυμάζει τον Σπινοζα,τον Μακιαβέλι,τον Ρουσω. Αντιπαρατειθεται με τον Λακάν.Είναι ο εκπρόσωπος της θεωρίας για τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους ως φορεις της κυριαρχίας ιδεολογιας των ισχυρών κοινωνικών τάξεων Ο Αλτουσέρ μάς τρομάζει με τις διαδρομές του στη κατάθλιψη,την υπομανια.Αναφέρεται εξαντλητικά στη ψυχοθεραπεία, στην ανάλυση του.Προσπαθεί να εξηγήσει το φονικό.Είναι πραγματικά δυσκολο! Επικαλείται την αυτοκαταστοφικη του διάθεση,την μετεξέλιξη της πρός στα αγαπημένα του πρόσωπα… άρα και πρός στην γυναικα του. Περιπλανειται στα αντίστοιχα δράματα φίλων του διαννοουμενων.Του Ζακ Μαρτέν,του Νίκου Πουλαντζα.Στις αυτοκτονίες .Δυσκολο…… Ο Αλτουσέρ μάλλον στο σημείο αυτό δεν τα καταφέρνει…. Άλλωστε ομολογεί….”Πάντα ήμουν ολομόναχος ως φιλόσοφος ακόμα και αν στην απάντηση μου στον Τζων Λιούις έγραφα ότι ένας κομμουνιστής δεν ειναι πότε μόνος”!!!
Είχα καιρό στη βιβλιοθήκη μου το βιβλίο του Λουί Αλτουσέρ “ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΙΑΡΚΕΙ ΠΟΛΥ -ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ”(αυτοβιογραφιες-έκδοση του 1992 απο τον ΠΟΛΙΤΗ).Συχνά το ξεφύλλιζα αλλά δεν το είχα διαβάσει κανονικά.Πρόσφατα το διάβασα.Κανονική γροθιά στο στομάχι!!! Ξεκινά απο το γεγόνος τού στραγγαλισμου της ίδιας του της γυναίκας με τα δικά του χέρια.Από εκεί και πέρα είναι μια σκληρή εξομολόγηση που σου κόβει την ανάσα.Ο μεγάλος μαρξιστής,κομμουνιστής, φιλόσοφος “απογυμνωνεται”.Μιλά για τις περιπέτειες του στα ψυχιατρεία- πριν και μετά το φόνο-μιλά για τη σεξουαλικοτητα του,για τις σχέσεις με την οικογένεια,μιλά για τη δράση του στο κομμουνιστικο κόμμα,για τον μαρξισμό,για τη φιλοσοφία.Μιλά ακόμα για πράγματα πιο απλά όπως για την αγάπη, για τη μοναξιά, για το φόβο. Ο Λουί Αλτουσέρ εξομολογειται για την ίδια του τη φύση.”Το ενοχλητικό ειναι ότι υπάρχουν σώματα και ακόμα χειρότερα ότι υπάρχουν γεννητικά όργανα”γράφει χαρακτηριστικα. Μας εξηγεί τις μορφές ευνουχισμού του απο το οικογενειακό περιβάλλον από την ίδια τη “προστατευτικη ” του μητέρα.Αναφέρεται χωρίς πλέγματα σε πιθανές νεανικές ομοφυλοφιλικες διαθέσεις,δεν κρύβει τις δύσκολες σχέσεις που είχε με τις γυναίκες,δεν αρνείται τις απιστίες. Ο ίδιος διευκρινίζει οτι η πρώτη του “ένταξη” ηταν στη ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΔΡΑΣΗ,ενα κίνημα θρησκευτικό από το οποίο μετά, στα χρόνια της αιχμαλωσίας του από τους Γερμανούς, μεταπηδά στην αριστερά και οργανώνεται στο ΚΚΓ. Αναφέρεται στις εσωκομματικες συγκρούσεις ,στις σχεσεις με τον ηγετικό πυρήνα της εποχής(Μαρσαι,Καζανοβά,Λερουά,Γκαρωντυ) αλλά και στη φοβία του να οδηγηθεί-παρά τις συγκρούσεις-σε έξοδο από το κόμμα. Καθηγητής με κύρος και αναγνώριση γράφει για τον Μαρξ και επιμένει οτι “η φιλοσοφία αντιπροσωπευει την επιστήμη στο πλευρό της πολιτικής και τη πολιτική στο πλευρό της επιστήμης.Η φιλοσοφία είναι σε τελευταία ανάλυση πάλη των τάξεων μέσα στη θεωρία”.Ωστόσο μας αποκαλύπτει την έλλειψη εμπιστοσύνης που είχε στις ίδιες του τις μελέτες,την αίσθηση του ότι ήταν κατά βάση ανεπαρκής και “λίγος”.Θαυμάζει τον Σπινοζα,τον Μακιαβέλι,τον Ρουσω. Αντιπαρατειθεται με τον Λακάν.Είναι ο εκπρόσωπος της θεωρίας για τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους ως φορεις της κυριαρχίας ιδεολογιας των ισχυρών κοινωνικών τάξεων Ο Αλτουσέρ μάς τρομάζει με τις διαδρομές του στη κατάθλιψη,την υπομανια.Αναφέρεται εξαντλητικά στη ψυχοθεραπεία, στην ανάλυση του.Προσπαθεί να εξηγήσει το φονικό.Είναι πραγματικά δυσκολο! Επικαλείται την αυτοκαταστοφικη του διάθεση,την μετεξέλιξη της πρός στα αγαπημένα του πρόσωπα… άρα και πρός στην γυναικα του. Περιπλανειται στα αντίστοιχα δράματα φίλων του διαννοουμενων.Του Ζακ Μαρτέν,του Νίκου Πουλαντζα.Στις αυτοκτονίες .Δυσκολο…… Ο Αλτουσέρ μάλλον στο σημείο αυτό δεν τα καταφέρνει…. Άλλωστε ομολογεί….”Πάντα ήμουν ολομόναχος ως φιλόσοφος ακόμα και αν στην απάντηση μου στον Τζων Λιούις έγραφα ότι ένας κομμουνιστής δεν ειναι πότε μόνος”!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...