Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Η τιμή της τιμής

του Παντελή Μπουκάλα , kathimerini.gr

Οταν κάποτε η Ιστορία βρει τη διάθεση να αποτιμήσει την προσφορά του κ. Βενιζέλου, θα σταθεί και στην εμπνευσμένη ρύθμισή του για τις αγωγές κατά του Τύπου. Εφαρμόζοντας την προωθημένη μέθοδο «γαία πυρί μιχθήτω» στην εκλαϊκευμένη εκδοχή της –«ας κάψουμε και τα χλωρά μαζί με τα ξερά»–, ο κ. αντιπρόεδρος ήθελε ίσως να δέσει τα χέρια όσων ασκούν το επάγγελμα του διά του Τύπου συκοφάντη ή εκβιαστή, εντούτοις για μία επιπλέον φορά στην καριέρα του κατάφερε το αντίθετο: να λύσει τα χέρια όσων επιβουλεύονται την ελευθερία του Τύπου, το δικαίωμα δηλαδή των δημοσιογράφων στον αδέσμευτο κριτικό λόγο. Σ’ εκείνον τον τόσο αναγκαίο λόγο που παίρνει γραμμή αποκλειστικά από την ελεύθερη συνείδηση του γράφοντος και από κανένα κέντρο ή παράκεντρο. Και ο οποίος αποσκοπεί στον αυστηρό έλεγχο των δημοσίων προσώπων, στη δίκαιη αποτίμηση των πεπραγμένων τους και σε τίποτε από όσα εικάζουν οι μανιακοί συνωμοσιολόγοι.

Το αποτέλεσμα; Απανωτές αγωγές κατά δημοσιογράφων από τάχα συκοφαντούμενους, που απαιτούν ιλιγγιώδη ποσά, κατοσταριές χιλιάδες τα ευρώ. Και σέρνεσαι έτσι στα δικαστήρια για χρόνια, ώσπου «να βάλεις μυαλό». Ωσπου να αποφασίσεις πως όλα είναι μάταια· πως η ελευθερία είναι επικίνδυνο πράγμα, αν όχι κουτό και αυτοκαταστροφικό. Και να κάτσεις στ’ αυγά σου.

Το τέχνασμα είναι το τέντωμα της έννοιας της συκοφάντησης, έτσι ώστε, λόγω και της γενικότερης σύγχυσης κριτηρίων, να καλύπτει τα πάντα και να εξομοιώνει επίσης τα πάντα. Η δημόσια διαπόμπευση κάποιου δίχως κανένα άλλο στοιχείο πέρα από την κακότητα του διαπομπεύοντος (ο οποίος έχει ίσως τους κρυφούς υπολογισμούς του) είναι όντως συκοφάντηση. Αλλά ποια σχέση έχει αυτή η μηχανή με την αυστηρή, τεκμηριωτική, αμιγώς πολιτική κριτική που ασκούν όσοι δημοσιογράφοι κατανοούν πως αυτή είναι η ουσία της δουλειάς τους και πως μόνον έτσι η ελευθερία τους υπηρετεί το κοινό συμφέρον; Καμία. Αυτό το ξέρουν όλοι. Και οι «συκοφαντούμενοι».

Τίποτα το δυσφημιστικό δεν υπήρχε –δεν θα μπορούσε να υπάρχει– στο άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, δημοσιευμένο στο «Protagon», για τη μεταπολιτευτική πολιτεία του κ. Γ. Κουρή, που απαιτεί τώρα από τον Ανδρέα, δι’ αγωγής, 300.000 ευρώ! Σαν «δυσφημισθείς». Στη μνήμη όσων δεν ενδίδουν στο πολιτικό Αλτσχάιμερ ο κ. Κουρής ταυτίζεται με τον αυριανισμό, την ωμότερη εκδοχή του κιτρινισμού, του άγριου προπηλακισμού όσων κατά καιρούς επιλέγονται ως εχθροί. Στο κείμενό του ο Πετρουλάκης κατέγραφε τις «απότομες στροφές» του αέναα μεταλλασσόμενου εκδοτικά και πολιτικά αυριανισμού. Σκοπός του ήταν να καταδείξει –μέσα και από τη δηλωτική μεταφορά της ανθεκτικής ακόμα και στα πυρηνικά κατσαρίδας– τον φιλοκουρικό εντέλει χαρακτήρα των αλλεπάλληλων λαϊκιστικών μεταμφιέσεων: φιλοπασοκισμός + αντικαραμανλισμός / αντιπασοκισμός + φιλοκαραμανλισμός / φιλοσαμαρισμός και τώρα φιλοαλεξισμός. Πού η δυσφήμιση;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...