Παιχνίδια εξουσίας

Γιάννης Πανούσης , aixmi.gr

Μεσ’ στα σαγόνια
ενός αμφίσημου χρησμού τους.
Αντώνης Φωστιέρης, Τοπία του τίποτα

Αναρωτιέμαι ποιος νοείται σήμερα ως αριστερός υποψήφιος δήμαρχος ή περιφερειάρχης. Ο προερχόμενος, ίσως και μέλος ενός αριστερού κόμματος ο οποίος δεν αυτοχαρακτηρίζεται αριστερός; Ο κατά δήλωσή του ανεξάρτητος που τον στηρίζουν αριστερές δυνάμεις (ίσως «δι’ ίδιον όφελος»); Ο ανήκων σε συντηρητική/φιλελεύθερη παράταξη ο οποίος συνεργάζεται, σε συγκυριακούς σχηματισμούς, και με αριστερές συναινέσεις;
Δημαρ – x = αριστερός δήμαρχος;
Δυστυχώς, πέραν της απο-ιδεολογικοποίησης, που εδώ και 20 χρόνια χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της χώρας με συνέπεια οι ένθεν/κακείθεν μετακινήσεις βουλευτών/πολιτευτών (από ένα κόμμα σε άλλο, δήθεν όμορο), οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους αφού – για μια ακόμα φορά – οι λογιστικές προσεγγίσεις σκοπιμότητας των κομματικών επιτελείων κατισχύουν της οποίας ιδεολογικής, πολιτικής, πολλές φορές και ηθικής διακήρυξης αρχών.
Οι αρχές επιλογής αρχόντων θα έπρεπε να είναι πιο σαφείς, σταθερές και λιγότερο αρχηγο-αυλικές.
Η κοινωνία θέλει αλλαγή κι όχι παλιά τρικ σε νέα συσκευασία.
Υ. Γ: Όσο οι αρχηγοί/πρόεδροι των αριστερών κομμάτων ανέχονται, καλύπτουν ή προωθούν (σε Ελλάδα και Ευρώπη) «πολιτικά λαμόγια» τόσο το πολιτικό σύστημα θα βυθίζεται στην αναξιοπιστία.