Αν ίσχυε η ρήτρα διόρθωσης, στην οποία είχαν συμφωνήσει κυβέρνηση και τρόικα, και το πρωτογενές πλεόνασμα -ανεξαρτήτως πώς βγήκε, ζήτημα όχι δευτερεύον- είναι πραγματικό, τότε έπρεπε να επιστραφεί στην κοινωνία. Το ότι επιστρέφεται ως (προ)εκλογικό επίδομα ένα μέρος του, περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 17%, έναντι 70% που υποσχόταν ο πρωθυπουργός, δεν ενδείκνυται για πανηγυρισμούς.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αποτελεί προσωρινή ανάσα για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Είναι όμως ένα βοήθημα που θα δοθεί σε περιορισμένο μέρος του κοινωνικού σώματος, ενώ δεν λαμβάνεται πρόνοια για ένα μεγαλύτερο τμήμα: τους ανασφάλιστους και τους ανέργους, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, οι περισσότεροι ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Είναι απορίας άξιο πώς ξεχνιούνται από την κυβέρνηση πολλές χιλιάδες συνάνθρωποί μας που δοκιμάζονται σκληρά από τις μνημονιακές πολιτικές. Αν πραγματικά η κυβέρνηση ήθελε να επιδείξει κοινωνικό πρόσωπο, όφειλε να ξεκινήσει από τους ανασφάλιστους και την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις.
Η κυβέρνηση προπαγανδίζει σήμερα το βοήθημα ως στοιχείο κοινωνικής ευαισθησίας, ενώ πετάει στον δρόμο τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, όπως οι καθαρίστριες και οι σχολικοί φύλακες. Στα τέσσερα χρόνια του Μνημονίου μπορεί η κυβέρνηση να μας πει έστω και ένα μέτρο υπέρ των εργαζομένων; Προφανώς όχι. Επομένως, η πολιτική της δεν είναι αθώα, έχει πρόσημο, είναι στοχευμένη κατά της εργασίας.
Από την αρχή κυβέρνηση και τρόικα ακολουθούν την τακτική του σαλαμιού. Μετά τη μια κοινωνική ομάδα έρχεται η σειρά της άλλης. Ο κίνδυνος νέου κύματος μείωσης των ήδη μειωμένων αποδοχών -όχι μόνο για τους ανέργους- είναι ορατός με τη νέα συμφωνία. Οι τραπεζίτες μπορούν να ξαναπάρουν πίσω τις τράπεζες με ένα ποσό πολύ μικρότερο σε σχέση με τα 40 δισ. που έδωσε το Δημόσιο για να τις σώσει. Οι κτηνοτρόφοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν τον άνισο ανταγωνισμό της Γερμανίας και της Ολλανδίας, αφού αυξήθηκε σε έντεκα από πέντε ημέρες η περίοδος πώλησης του γάλακτος, ενώ με μείωση του ΦΠΑ και στοιχειώδη εξορθολογισμό της αγοράς θα μπορούσε να μειωθεί η τιμή του κατά 20% και να στηριχθεί παράλληλα η ελληνική παραγωγή. Επομένως, η πολιτική της κυβέρνησης έχει ταξικό πρόσημο και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από ένα μικρό (προ)εκλογικό βοήθημα.