του Κώστα Γιαννακίδη
Πόσο θα ζήσει αυτή η κυβέρνηση; Το ερώτημα μου θυμίζει κάτι τρομακτικές στατιστικές για τον μέσο χρόνο επιβίωσης ενός Αμερικανού ανθυπολοχαγού στο Βιετνάμ. Όσο και αν το παλικάρι είχε οργώσει το στίβο μάχης, η παραμονή του στον σκληρό μας κόσμο ήταν συνάρτηση ανεξέλεγκτων παραγόντων Μπορεί να ήταν Βιετκόνγκ αυτός που θα τον έστελνε στη μαμά του τυλιγμένο σε σημαία. Δεν αποκλείεται να ήταν και φίδι ή καμιά ναπάλμ που ο συνάδελφος πιλότος την έριχνε σε λάθος τόπο τη λάθος ώρα. Στην περίπτωση μας φαντάζομαι ποιοι παριστάνουν τους Βιετκόνγκ, αν και είναι ένας ρόλος που συχνά αλλάζει χέρια. Και επίσης ξέρω ότι υπάρχουν στιγμές που η Σαϊγκόν δείχνει παιδική χαρά μπροστά στην Αθήνα. Λογικά αυτή η κυβέρνηση δεν θα ζήσει πολύ. Αλλά, από την άλλη, μπορεί να ζήσει ακριβώς όσο πρέπει.
Δεν γνωρίζουμε, λοιπόν, το όνομα του πρωθυπουργού, αν και μπορούμε να το υποθέσουμε. Μάλλον θα είναι ο Σαμαράς, πρέπει να είναι ο Σαμαράς. Δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για τα κόμματα που θα στηρίξουν την κυβέρνηση. Ξέρουμε ότι θα είναι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι και η Δημοκρατική Αριστερά; Αν καταλάβαμε σωστά τις δηλώσεις του Φώτη Κουβέλη και του Γρηγόρη Ψαριανού, οι βουλευτές της θα δώσουν στήριξη ή, τουλάχιστον, ανοχή. Φαίνεται δευτερεύον τώρα, αλλά να δείτε που είναι ο καταλύτης για τη συγκρότηση της κεντροαριστεράς μετά το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ πιέζει προσχηματικά για τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση συνευθύνης, όπως λέει και ο πρόεδρος του. Πιέζει για να θέσει την αξιωματική αντιπολίτευση μπροστά σε ευθύνες που, ούτως ή άλλως, αρνείται να αναλάβει. Όμως το προαπαιτούμενο για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η Δημοκρατική Αριστερά. Αν το ΠΑΣΟΚ στηρίξει μία κυβέρνηση χωρίς τη συνδρομή της ΔΗΜΑΡ, τότε είναι σαν να επιτρέπει στον Κουβέλη να τραβήξει την τάπα της εκλογικής του δεξαμενής. Το καλό σενάριο για τον Βενιζέλο θα ήταν η κυβέρνηση να αποτελέσει τη θερμοκοιτίδα της νέας κεντροαριστεράς. Απ΄ ό,τι φαίνεται το ίδιο πιστεύει και ο Κουβέλης. Είναι η καλύτερη συγκυρία μέσα στο χειρότερο δυνατό περιβάλλον. Για τον Βενιζέλο θα είναι τελευταίο χαρτί, για τον Κουβέλη μπορεί να είναι η τελευταία ζαριά. Και για τον Τσίπρα το ωραιότερο δώρο.
Δεν γνωρίζουμε, λοιπόν, το όνομα του πρωθυπουργού, αν και μπορούμε να το υποθέσουμε. Μάλλον θα είναι ο Σαμαράς, πρέπει να είναι ο Σαμαράς. Δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για τα κόμματα που θα στηρίξουν την κυβέρνηση. Ξέρουμε ότι θα είναι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι και η Δημοκρατική Αριστερά; Αν καταλάβαμε σωστά τις δηλώσεις του Φώτη Κουβέλη και του Γρηγόρη Ψαριανού, οι βουλευτές της θα δώσουν στήριξη ή, τουλάχιστον, ανοχή. Φαίνεται δευτερεύον τώρα, αλλά να δείτε που είναι ο καταλύτης για τη συγκρότηση της κεντροαριστεράς μετά το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ πιέζει προσχηματικά για τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση συνευθύνης, όπως λέει και ο πρόεδρος του. Πιέζει για να θέσει την αξιωματική αντιπολίτευση μπροστά σε ευθύνες που, ούτως ή άλλως, αρνείται να αναλάβει. Όμως το προαπαιτούμενο για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η Δημοκρατική Αριστερά. Αν το ΠΑΣΟΚ στηρίξει μία κυβέρνηση χωρίς τη συνδρομή της ΔΗΜΑΡ, τότε είναι σαν να επιτρέπει στον Κουβέλη να τραβήξει την τάπα της εκλογικής του δεξαμενής. Το καλό σενάριο για τον Βενιζέλο θα ήταν η κυβέρνηση να αποτελέσει τη θερμοκοιτίδα της νέας κεντροαριστεράς. Απ΄ ό,τι φαίνεται το ίδιο πιστεύει και ο Κουβέλης. Είναι η καλύτερη συγκυρία μέσα στο χειρότερο δυνατό περιβάλλον. Για τον Βενιζέλο θα είναι τελευταίο χαρτί, για τον Κουβέλη μπορεί να είναι η τελευταία ζαριά. Και για τον Τσίπρα το ωραιότερο δώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...