Μιας Κυριακής θέληση

Μάκης Παπούλιας, metarithmisi.gr

O Πιοτρ Κροπότκιν, αναρχικός διανοούμενος του περασμένου αιώνα, σε μία από τις προκηρύξεις του, αναφερόμενος στους νέους έγραψε, «…μια στιγμή θέλησης φτάνει για να επικρατήσει δικαιοσύνη πάνω στον κόσμο». Μόνο που η θέληση των ανθρώπων δεν ταυτίζεται, δεν συγχρονίζεται και τη δικαιοσύνη που επαγγέλλεται ο φιλόσοφος, ακόμη την περιμένουμε να έρθει.

Μιας Κυριακής θέληση από όλους μας θα φτάσει, ώστε η γειτονιά μας, ο «Άγιος Σπυρίδωνας», να νοικοκυρευτεί, να ασβεστωθεί, να καθαριστεί από τα ξερόχορτα, να κλαδέψουμε και να περιποιηθούμε τα δεντράκια μας και ουσιαστικά να γίνει μια αξιοζήλευτη γειτονιά της Αθήνας. Δεν έχω πίστη πια ότι μπορούμε να πράξουμε κάτι τέτοιο εγκλωβισμένοι όπως είμαστε στον δικό μας «πλανήτη», που αιωρείται γύρω από το «Ωχ, αδερφέ… Και τι με νοιάζει εμένα;» Δεν θέλουμε να δούμε μια τέτοια κίνηση ούτε ως γιορτή, ούτε ως γλέντι.

Τι συμβαίνει και δεν βρίσκεις πρόθυμους γειτόνους να προσφέρουν στα κοινά; «Ούτε τα πιο απλά όπως το δεντράκι στο δικό τους πεζοδρόμιο δεν θέλουν να περιποιηθούν, όχι να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να γραφτούν στον σύλλογο», όπως μου έλεγε ένα μέλος του Δ.Σ. Φώλιασε και κούρνιασε ο κόσμος στο μπαλκόνι και το άνετο σαλόνι του και με την τεχνολογία στο χέρι, αλλάζει κανάλι για να διασκεδάσει, αντί να πιεί ένα κρασί με καλή παρέα, μπαίνει σε δικτυακούς εικονικούς κόσμους για να συναναστραφεί με συμπολίτες του, αντί να βγει έξω και να αναπνεύσει τον αληθινό αέρα και κρύφτηκε πίσω από την ανωνυμία της πόρτας του, χαμογελώντας και πιστεύοντας ότι είναι ελεύθερος πια.

«Περίσσεψαν οι μηχανές και βουβάθηκαν τα στόματα», λέει ο Μουφλουζέλης και συμπληρώνει λέγοντας ότι προ 50ετίας, δούλευε στην οικοδομή όταν κρεμάστηκε το πρώτο τρανζίστορ. Όλη μέρα οι οικοδόμοι άκουγαν ρεμπέτικα και σταμάτησαν να τραγουδούν. Έκοψαν ακόμη και το ουζερί το βράδυ, χάριν της φθηνότερης διασκέδασης κατ’ οίκον. Προφητικός ο γερορεμπέτης.

Η τεχνολογία έχει σκεπάσει προ πολλού τις ανθρώπινες σχέσεις και εκδηλώσεις και σε συνδυασμό με τόσα άλλα που συμβαίνουν τη σημερινή εποχή, ο άνθρωπος καθηλώθηκε στο σπίτι του. Αυτό δεν είναι η λύση όμως και το γνωρίζαμε όλοι κάποτε. Τώρα όμως επιλέξαμε να το ξεχάσουμε. Είναι επιλογή μας λοιπόν να βγούμε ξανά όλοι μαζί να διασκεδάσουμε στους δρόμους και να δημιουργήσουμε ξανά την πόλη μας.

Βγείτε έξω βρε γειτόνοι…