Φ. Κουβέλης: Η Αριστερά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί και γνωρίζει να κυβερνά

badiera.gr

«Η ΔΗΜΑΡ ηττήθηκε εκλογικά αλλά οι ιδέες που εξέφραζε και εκφράζει είναι όρθιες. Αν υπάρχει μάλιστα μια ελπίδα η χώρα να προχωρήσει μπροστά με ρεαλισμό και ευθύνη, αυτό δεν μπορεί παρά να γίνει στη βάση της δέσμης αυτών ακριβώς των ιδεών, που βλέπουν την προοδευτική εξέλιξη της χώρας μόνο μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη», τονίζει ο Φώτης Κουβέλης σε συνέντευξή του στον «Αγγελιοφόρο»

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς επισημαίνει ότι «η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να διαψεύσει την άποψη που θέλει την Αριστερά μόνο να αντιπολιτεύεται. Η Αριστερά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί και γνωρίζει να κυβερνά».  Και υπογραμμίζει:  «Η χώρα δεν έχει άλλο δρόμο: πρέπει να κινηθεί στις ράγες της ευρωζώνης. Όλα τα υπόλοιπα χαϊδεύουν αυτιά και κολακεύουν ψευδαισθήσεις»

 Αναλυτικά η συνέντευξη του Φώτη Κουβέλη

Η ΔΗΜΑΡ ήρθε με ελπίδες στο πολιτικό σκηνικό, προτιμήθηκε ως νέο κόμμα, αλλά μετά την συμμετοχή της στην τρικομματική κυβέρνηση και στη συνέχεια την αποχώρησή της λόγω του μαύρου της ΕΡΤ, έχασε την εκλογική της δύναμη. Γιατί κατά την γνώμη σας;

Στα συνέδρια μας που μεσολάβησαν από τότε μέχρι σήμερα, αλλά και σε όλες τις εσωκομματικές μας διαδικασίες, συζητήσαμε εξαντλητικά για τους λόγους που επέφεραν τη μεγάλη εκλογική υποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς και τη μείωση της επιρροής της. Λόγοι υπήρξαν και εξωγενείς και ενδογενείς . Είναι βέβαιο, για παράδειγμα, ότι στην εξέλιξη της ΔΗΜΑΡ συνέβαλε αρνητικά  το θολό και ορισμένες φορές αμφίσημο πολιτικό μήνυμα που εκπέμπαμε, είτε αυτό αφορούσε τη συμμετοχή μας στην τρικομματική είτε την αποχώρησή μας από αυτή. Εξίσου, όμως, αν όχι και περισσότερο καταλυτική για την πορεία του κόμματος υπήρξε η ανοιχτή, πολύμηνη και συστηματική αμφισβήτηση του ρόλου της ΔΗΜΑΡ ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού από μία ομάδα στελεχών, που θέλησαν να ρυμουλκήσουν το κόμμα σε ένα αντίπαλο πολιτικό σχέδιο, όπως ήταν το σενάριο της «κεντροαριστεράς», και όταν δεν το κατάφεραν τελικά αποχώρησαν.

Ποιες είναι οι δικές σας ευθύνες σε αυτή την κατάσταση και ποιες των στενών συνεργατών σας;

Ο τρόπος που λειτουργήσαμε υπήρξε πάντοτε συλλογικός. Ως Πρόεδρος όμως και εκ των ιδρυτών αυτού του κόμματος ανέλαβα πάντοτε και αναλαμβάνω και τώρα την ευθύνη της ήττας. Η ίδια η απόφασή μου να μη διεκδικήσω εκ νέου την Προεδρία στο επικείμενο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς εκφράζει την πεποίθησή μου ότι απαιτείται ανανέωση σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα όργανα του κόμματος.

Και ο ρόλος σας πλέον ποιος θα είναι;

Στη συλλογικότητα της ΔΗΜΑΡ και τη δράση της. Παραμένω στην πρώτη γραμμή της πολιτικής.

Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αλλά και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος επιμένουν ότι σας έγινε πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας, την οποία εσείς αρνείστε. Τι ακριβώς ισχύει;

Είναι ανούσια η ανακύκλωση αυτής της συζήτησης, αλλά ας το επαναλάβω κατηγορηματικά και με σαφήνεια: δεν έχω δεχθεί πρόταση ούτε από τον κ. Σαμαρά ούτε από τον κ. Βενιζέλο. Δεν υπήρξε έστω και τηλεφωνική επικοινωνία αναφορικά με την «επιθυμία» τους να προταθώ για την προεδρία της Δημοκρατίας. Εάν υπήρξε μεταξύ τους συζήτηση, αυτό είναι δική τους υπόθεση. Όπως δικό τους θέμα είναι γιατί εξακολουθούν να τροφοδοτούν με δήθεν πληροφορίες όλα τα σχετικά σενάρια, τη στιγμή που είναι σε όλους γνωστό ότι η Δημοκρατική Αριστερά, με ομόφωνη απόφαση του συνεδρίου της, τάχθηκε από τον Οκτώβριο του 2014 κατά της εκλογής Προέδρου από την τότε Βουλή, με το επιχείρημα ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές ήταν απαράδεκτες και έπρεπε να αλλάξουν. Έπρεπε να αλλάξει σελίδα ο τόπος.

Η Δημοκρατική Αριστερά, μετά τη ήττα των εθνικών εκλογών και το αποτέλεσμα των περυσινών ευρωεκλογών, πιστεύετε ότι έχει λόγο ύπαρξης στον πολιτική χάρτη και γιατί;

Θεωρώ ότι αξίζει να συνεχίσουμε. Όχι για να επιβιώσουμε, αλλά γιατί οι βασικές ιδέες της ιδρυτικής μας διακήρυξης, οι ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και του αριστερού ευρωπαϊσμού παραμένουν αναγκαίες, εξαιρετικά επίκαιρες και χρήσιμες για την κοινωνία και τη χώρα.

Να το υπογραμμίσω και διαφορετικά: η ΔΗΜΑΡ ηττήθηκε εκλογικά αλλά οι ιδέες που εξέφραζε και εκφράζει είναι όρθιες. Αν υπάρχει μάλιστα μια ελπίδα η χώρα να προχωρήσει μπροστά με ρεαλισμό και ευθύνη, αυτό δεν μπορεί παρά να γίνει στη βάση της δέσμης αυτών ακριβώς των ιδεών, που βλέπουν την προοδευτική εξέλιξη της χώρας μόνο μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη.

Πώς κρίνετε την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη διαχείριση της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα

Στηρίζουμε κριτικά τη σημερινή κυβέρνηση – γνωρίζοντας ότι η χώρα και η κοινωνία δεν έχουν περιθώρια να επιστρέψουν στις άγονες και επικίνδυνες πολιτικές της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Η προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου είναι ανάγκη, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι ο δρόμος είναι στρωμένος με ρόδα. Το αντίθετο. Είναι αρκετές οι περιπτώσεις όπου κυβερνητικά στελέχη αποδεικνύονται δέσμια μιας αντίληψης που έρχεται από την αντιπολίτευση και προσιδιάζει μόνο σ’ αυτή. Και είναι κρίσιμο κατά τη γνώμη μου αυτό το ζήτημα. Η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να διαψεύσει την άποψη που θέλει την Αριστερά μόνο να αντιπολιτεύεται. Η Αριστερά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί και γνωρίζει να κυβερνά.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πιστεύετε ότι θα υπογράψει τη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές ή θα οδηγήσει τη χώρα στα βράχια όπως του καταλογίζουν;

Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές ήταν αναγκαία, αλλά αυτή δεν μπορούσε να εκδηλωθεί στο «όλα ή τίποτα», που δείχνουν να συμμερίζονται ορισμένοι παράγοντες. Είναι αναγκαία μια νέα συμφωνία με τους εταίρους, με αλλαγή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και ουσιαστική αναδιάρθρωση του  χρέους. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να γίνει στο έδαφος της συνεννόησης και όχι της ρήξης. Η χώρα δεν έχει άλλο δρόμο: πρέπει να κινηθεί στις ράγες της ευρωζώνης. Όλα τα υπόλοιπα χαϊδεύουν αυτιά και κολακεύουν ψευδαισθήσεις.

Προφανώς, σε αυτή τη διαπραγμάτευση έγιναν λάθη, όπως ήταν η μη διασφάλιση στοιχειώδους χρηματοδότησης για το διάστημα των διαπραγματεύσεων, η υπερτροφική επικοινωνιακή διαχείριση, η αργοπορία στην κατάθεση προτάσεων και, φυσικά, η  εμπλοκή τμήματος  κυβερνητικών στελεχών στη φιλολογία περί Grexit .

Η  εκτίμησή μου είναι ότι η κυβέρνηση εμφανίζει πλέον δείγματα ρεαλισμού, που γίνονται αντιληπτά από τη μεγαλύτερη μερίδα του ευρωπαϊκού πολιτικού προσωπικού. Αντίστοιχα βήματα πρέπει να κάνουν και οι εταίροι, περιθωριοποιώντας τους κύκλους εκείνους που φλερτάρουν με το Grexit και αντιμετωπίζουν τους Έλληνες με τιμωρητική διάθεση. Σε κάθε περίπτωση, πάντως,  η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αποφύγει  την παράταση των διαπραγματεύσεων που αναζωπυρώνει την ύφεση  και να αποκλείσει το σενάριο της ρήξης. Το μόνο δυνατό  σχέδιο για την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι ο δημοκρατικός συγκερασμός των διαφορετικών θέσεων και η επίτευξη ενός έντιμου συμβιβασμού.

Ευρωπαϊσμός και ευρωπαϊστές. Μύθοι, πραγματικότητα, αναγκαιότητα

29 May, 2015 , www.ipyxida.gr

Συντάκτης: Μαρία Γιαννακάκη

Προεκλογικό ντιμπέϊτ των υποψηφίων προέδρων της ΔΗΜΑΡ

Ο ευρωπαϊσμός, ως όρος και εννοιολογικό περιεχόμενο, ήταν πάντα δύσκολο να προσδιοριστεί στη χώρα μας. Αντικατοπτρίζει τη δυσκολία να γίνει αντιληπτή και να αφομοιωθεί από την ελληνική κοινωνία η Ευρώπη ως πολιτιστική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.
Η παραδοσιακή αντιδυτική κουλτούρα και το ιδεολόγημα του «ανάδελφου έθνους» κράτησαν σε απόσταση το νεωτερικό ελληνικό κράτος από την ταχέως και αενάως εξελισσόμενη Ευρώπη.
Η διαφορετική κοινωνική και πολιτιστική αφετηρία –ο Διαφωτισμός από τη μία, τα προφεουδαρχικά οθωμανικά δίκτυα από την άλλη– είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη και ενδυνάμωση απωστικών δυνάμεων.
Η κυριαρχία της αντίληψης του εξ αποκαλύψεως περιούσιου και διαρκώς διωκόμενου ελληνικού έθνους οδήγησε στην εμπέδωση της παθογενούς κουλτούρας του απομονωτισμού και της επιφυλακτικότητας για τους εκ προοιμίου «δυτικούς αντιπάλους».
Η μακροχρόνια αυτή αντίθεση με την Ευρώπη οδήγησε σε προβληματική και μη κανονική διαχείριση της ένταξης στην ΕΟΚ. Ενταξη, η οποία πολεμήθηκε με μανία από την τότε δημοκρατική, αριστερή αντιπολίτευση, με τη φωτεινή εξαίρεση της ανανεωτικής Αριστεράς.
Ηταν αυτή η αντίδραση που δημιούργησε και σταδιακά εμπέδωσε μια ιδιότυπη σχέση παραλόγου με την Ε.Ε.
Σχέση βασισμένη σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες παραδοχές. Η πρώτη, ότι η Ε.Ε. έχει την υποχρέωση να μεταφέρει πόρους στη χώρα μας, χωρίς να ελέγχει τον τρόπο διάθεσης και αξιοποίησής τους και η δεύτερη ότι, σε επίπεδο εθνών, οι ευρωπαϊκοί λαοί και οι ηγέτες τους επιβουλεύονται την ανεξαρτησία και την αυτονομία μας, παραμένοντας δυνάμει αντίπαλοι.
Αυτή η εγγενής αντίφαση διαχέεται –αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο– στο πολιτικό δυναμικό.
Με αυτούς τους όρους προσδιορίζεται και η έννοια του ευρωπαϊσμού. Με διαφορετικές ερμηνείες, αναλόγως των επιδιώξεων που κάθε φορά καλούνται να εξυπηρετήσουν.
Τα όρια της φιλοευρωπαϊκής ή μη πολιτικής είναι ασαφή και συγκεχυμένα.
Πόσο φιλοευρωπαϊκή μπορεί να θεωρηθεί η πολιτική της Ν.Δ., η οποία συμπορεύεται με τα υπερσυντηρητικά εξωθεσμικά ευρωπαϊκά διευθυντήρια στην πολιτική της σκληρής λιτότητας και της διεύρυνσης των ανισοτήτων Βορρά – Νότου, που απαξιώνει τα θεσμικά κοινοτικά όργανα και ενισχύει τις αντιευρωπαϊκές και ευρωσκεπτιστικές δυνάμεις;
Πόσο φιλοευρωπαϊκή είναι η πολιτική της, όταν αρνείται πεισματικά να συναινέσει στη θεσμοθέτηση στοιχειωδών κανόνων προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων; Κανόνες, οι οποίοι αποτελούν αυτονόητο ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Πόσο φιλοευρωπαϊκή μπορεί να θεωρηθεί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συμπορεύτηκε με τη Ν.Δ. στην αποδοχή και εφαρμογή της μονεταριστικής πολιτικής, που αποδόμησε τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική συνοχή;
Πόσο φιλοευρωπαϊκή είναι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όταν στη μακροχρόνια παραμονή του στην εξουσία αντιμετώπισε την Ευρώπη κυρίως ως μεταφορέα πόρων, τους οποίους χρησιμοποίησε για τη δημιουργία και υποστήριξη του πελατειακού κομματικού μηχανισμού του;
Οταν γαλούχησε γενεές πολιτών με την αντίληψη της κατασπατάλησης και καταλήστευσης των κοινοτικών κονδυλίων χωρίς κανέναν έλεγχο;
Πόσο φιλοευρωπαϊκή μπορεί να θεωρηθεί η πολιτική των ΑΝ.ΕΛΛ., οι οποίοι φαντασιώνονται την ανάδρομη σταυροφορία των εξ ορισμού αδικημένων Ελλήνων για την άλωση των κέντρων εξουσίας των «εκμεταλλευτών της Δύσης»;
Και πόσο φιλοευρωπαϊκή ήταν η προεκλογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, του καταγγελτικού λόγου και της επιθετικής ρητορικής με τη συλλήβδην δαιμονοποίηση των Ευρωπαίων εταίρων;
Πόσο φιλοευρωπαϊκή είναι η πολιτική του αντιδυτικού ρεύματος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει τη ρήξη με την Ε.Ε. και την απομόνωση της χώρας;
Η διαχωριστική γραμμή που διαχωρίζει τις φιλοευρωπαϊκές από τις ευρωσκεπτιστικές δυνάμεις διαπερνά εγκάρσια όλα τα κόμματα, τουλάχιστον αυτά που λειτουργούν θεσμικά και ενδιαφέρονται για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η διάκριση σε ευρωπαϊστές – αντιευρωπαϊστές δεν μπορεί να γίνεται με όρους ενός παρωχημένου μανιχαϊσμού. Προϋποθέτει πολιτική ανάλυση και ανάδειξη των σημαντικών διαφορών στην αντίληψη και πρόσληψη της έννοιας του ευρωπαϊσμού.
Ο ευρωπαϊσμός για τη σύγχρονη, δημοκρατική, μεταρρυθμιστική, ευρωπαϊκή Αριστερά έχει ως πρωταρχικό θεμελιώδες συστατικό την ενίσχυση του φεντεραλισμού, της αντιπροσωπευτικότητας και της δημοκρατίας, σαν αντίβαρο στη συντηρητική, αντιθεσμική πολιτική των κυρίαρχων διευθυντηρίων.
Εχει στόχο τη συνεργασία των δημοκρατικών, προοδευτικών, αριστερών δυνάμεων για μια ισχυρή, πολιτικά και οικονομικά ενωμένη, Ευρώπη.
Με συνεχώς διευρυνόμενη Δημοκρατία και ενδυνάμωση των υπερεθνικών-ευρωπαϊκών θεσμών και δομών άσκησης εξουσίας.
Μιας Ευρώπης, που θα αμβλύνει τις ανισότητες και θα προωθεί τη συνεργασία και τη συνολική ευημερία.
Αυτή τη σύγχρονη Αριστερά, που τόσο λείπει, έχει ανάγκη η χώρα μας. Την Αριστερά των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, του οράματος για μια άλλη δημοκρατική Ευρώπη.
Την Αριστερά, που έχει αδιαπραγμάτευτο μέτωπο στον εθνικισμό και τον λαϊκισμό.
Οχι την Αριστερά που, ανατρέχοντας στο κομουνιστικό της παρελθόν, καλλιεργεί τον απομονωτισμό, τη ρήξη και τη φαντασίωση της ολικής ανατροπής, ούτε την Αριστερά που αθροίζεται, με την επίκληση αποϊδεολογικοποιημένων κριτηρίων, με συντηρητικές δυνάμεις για τη δημιουργία ενός απολιτικού και κενού περιεχομένου φιλοευρωπαϊκού τόξου.
Via : www.efsyn.gr

Ο σημαντικός ρόλος μας και οι κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα

29 May, 2015 ,www.ipyxida.gr

Συντάκτης: Θανάσης Θεοχαρόπουλος

Προεκλογικό ντιμπέϊτ των υποψηφίων προέδρων της ΔΗΜΑΡ

H Δημοκρατική Αριστερά αρχικά ξεχώρισε ως νέος και διαφορετικός πολιτικός σχηματισμός, απέφυγε τον εύκολο καταγγελτικό λόγο, κατέθεσε εναλλακτικό σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση με στόχο την ανάταξη της οικονομίας και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Με τα στοιχεία αυτά σήμερα πρέπει να ξανασυναντηθούμε καθώς είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.
Σήμερα το κρίσιμο θέμα για τη χώρα είναι η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης.
Η μεταβατική συμφωνία της κυβέρνησης με τους εταίρους πριν από τρεις μήνες ήταν σε θετική κατεύθυνση.
Δεν εξασφαλίσθηκε όμως ταυτόχρονα η χρηματοδότηση με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ασφυκτικές συνθήκες ρευστότητας λόγω και της στάσης των εταίρων.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήταν ότι η συμφωνία αυτή δεν εφαρμόσθηκε έως σήμερα.
Αρχικά οι εταίροι προσπάθησαν να την υπονομεύσουν ζητώντας και πάλι τα μέτρα του e-mail Χαρδούβελη.
Ορθά η κυβέρνηση δεν δέχεται νέες μειώσεις μισθών και άρση του περιορισμού των ομαδικών απολύσεων. Δεν αντέχει ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε η οικονομία αυτά τα μέτρα. Αλλά η κυβέρνηση δεν έδειξε μεταρρυθμιστική διάθεση αυτούς τους μήνες ούτε καν στα θέματα που περιλαμβάνει η συμφωνία την οποία και υπέγραψε.
Δεν προχώρησε για παράδειγμα στην κατάργηση των υπερβολικών κινήτρων για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και στην ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων για εξοικονόμηση πόρων, αλλαγές τις οποίες υπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών στη συμφωνία, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση και τη χώρα.
Αποκορύφωμα του προβλήματος είναι ο ΕΝΦΙΑ. Πρόκειται για έναν άδικο φόρο που πρέπει να αντικατασταθεί από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με προοδευτική κλίμακα, μία πραγματική μεταρρύθμιση του φορολογικού.
Μέχρι σήμερα όμως δεν παρουσιάσθηκε ένα τέτοιο σύστημα με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να παραμείνει ο ΕΝΦΙΑ.
Η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί παρά να διαφωνεί τόσο με τις απορρυθμίσεις τις οποίες προώθησε η Ν.Δ. όσο και με τα αντιμεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν στη νέα κυβέρνηση.
Στην πολιτική το timing είναι παράμετρος αποφασιστικής σημασίας. Σήμερα, όχι αύριο, πρέπει να ξεφύγουμε οριστικά από τις παθογένειες του ελληνικού κομματικού συστήματος, γιατί σε αντίθετη περίπτωση η κρίση δεν θα ξεπεραστεί.
Να λέμε αλήθειες χωρίς να μετράμε το κομματικό κόστος.
Να παρουσιασθεί και να εφαρμοσθεί στη χώρα μας ένα ευρύ πλέγμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς που θα αλλάξει τη χώρα.
Αφορά πρωτίστως τους πολίτες της χώρας και όχι τους εταίρους.
Για να γίνουν, όμως, οι μεταρρυθμίσεις απαιτείται άμεσα και η διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης για την έξοδο από την κρίση. Ομως και αυτό το θέμα δεν έχει προχωρήσει έως σήμερα.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων έφτασε. Δεν μπορεί να συνεχισθεί η σημερινή κατάσταση.
Μια έντιμη οριστική συμφωνία, ένας προωθητικός συμβιβασμός εντός ευρωζώνης και Ε.Ε. απαιτείται άμεσα με τους εταίρους. Η αβεβαιότητα πρέπει να τελειώσει.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η πορεία των πολιτικών εξελίξεων δείχνει ότι η Δημοκρατική Αριστερά, το κόμμα της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς που έχει ως θεμελιώδεις αρχές τον αριστερό ευρωπαϊσμό και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, έχει πολλά να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία στις δύσκολες σημερινές συνθήκες και με αυτό το σκεπτικό πορεύεται στο συνέδριό της.
Επιδίωξή μου είναι να γυρίσουμε σελίδα, αλλάζοντάς τα όλα. Στόχος μου είναι να αποκτήσουμε διακριτό πολιτικό πλαίσιο ως ένα προοδευτικό αριστερό κόμμα της ανανέωσης και της μεταρρύθμισης με καθημερινές παρεμβάσεις και συστηματικές δράσεις.
Ο ρόλος μας είναι σημαντικός στις σημερινές συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής αβεβαιότητας.
Είναι όμως απαραίτητη και η ενίσχυση της ιδρυτικής μας ταυτότητας ως κόμματος της ανανεωτικής Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Σε αυτή την πρόκληση πρέπει να απαντήσουμε θετικά με στόχο να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία.
Via : www.efsyn.gr

Koυβέλης: Πλέον η κυβέρνηση εμφανίζει δείγματα ρεαλισμού

badiera.gr
 

ην εκτίμηση ότι θα υπάρξει συμφωνια με τους δανειστές, εξέφρασε ο Φώτης Κουβέλης σε συνέντευξή του στον ρ/σ Αλφα 989, σημειώνοντας ότι κατά την άποψή του θα είναι ουσιαστικά σε δύο φάσεις: Θα καταγράφονται τα μέτρα αλλά θα μετατίθεται ο χρόνος εφαρμογής του.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς παρατήρησε ότι στα πρώτα βήματα της διαπραγμάτευσης υπήρχε ταλάντευση από την κυβέρνηση, ενώ απουσίαζε απο τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ρήτρα για στοιχειώδη έστω χρηματοδότηση. «Πλέον η κυβέρνηση εμφανίζει δείγματα ρεαλισμού» σημειωσε ο κ. Κουβέλης. Πρόσθεσε ότι ανάλογη κίνηση πρέπει να γίνει και από τους εταίρους, τονίζοντας ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να εμμείνει στη μη εφαρμογη των μέτρων για τα εργασιακά.

Για τη ΔΗΜΑΡ, ο Φώτης Κουβέλης εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι θα ανακάμψει, υπογραμμίζοντας ότι ο ίδιος αν και δεν θα είναι υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος , θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής.

Συνέλευση της Δημοκρατικής Αριστεράς Αγ. Δημητρίου

Εν όψει του 4ου συνεδρίου του κόμματος, 5-7 Ιουνίου, η κομματική οργάνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς Αγίου Δημητρίου οργανώνει συνέλευση την Παρασκευή 29 Μαΐου και ώρα 8:00 μμ στη Δημοτική Βιβλιοθήκη (Αγίου Δημητρίου 216 και Ειρήνης 17, 2ος όροφος - είσοδος από Ειρήνης 17).
Στη συνέλευση θα συζητηθούν οι θέσεις του συνεδρίου και θα καταρτιστεί βάσει της σχετικής εγκυκλίου η λίστα των μελών που επιθυμούν να είναι σύνεδροι .
Η συνέλευση είναι ανοικτή όχι μόνο σε μέλη της ΔΗΜΑΡ αλλά και σε όποιον φίλο του κόμματος ενδιαφέρεται να την παρακολουθήσει, με δικαίωμα παρέμβασης σε αυτή.

«Όχι» Μαργαρίτη σε σύμπραξη με ΝΔ

matrix24.gr
Αρνητικός ως προς το ενδεχόμενο να σχηματιστεί μια πολιτική σύμπραξη των φιλο-ευρωπαϊκών δυνάμεων μαζί με την ΝΔ είναι ο Θεόδωρος Μαργαρίτης.
 
 Σε κείμενό του εξήγησε τους λόγους:

«Ορισμένα στελέχη της Κεντροαριστεράς με αφορμή την αρνητική πορεία της χώρας και το ενδεχόμενο ακραίων κινήσεων του ΣΥΡΙΖΑ θέτουν «επί τάπητος» το ζήτημα μιας πολιτικής σύμπραξης των φιλο-ευρωπαϊκών δυνάμεων μαζί με την ΝΔ.

Πρόκειται για μια προσέγγιση λανθασμένη. Μια τέτοια επιλογή θα αποτελούσε μακροπρόθεσμη υπονόμευση κάθε προσπάθειας για την ανάταξη του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού στον βαθμό που θα ταυτοποιούσε τον ήδη τραυματισμένο και κατακερματισμένο χώρο με την ισχυρή παρουσία της (νέο) φιλελεύθερης παράταξης. Θα αποπροσανατόλιζε από την αναγκαία προτεραιότητα για ένα αυτόνομο μεσαίο χώρο απέναντι τόσο στις συντηρητικές πολιτικές όσο και στον λαϊκισμό. Θα χάριζε αδύναμα κοινωνικά στρώματα στον αριστερισμό.

Το πιο σοβαρό λάθος όμως θα ήταν η ενίσχυση κάθετων -εμφυλιοπολεμικων-διαχωρισμών μέσα στην ελληνική κοινωνία. Σε μια χώρα μάλιστα σαν την Ελλάδα που έχει μακρά παράδοση διαιρέσεων! Ας αναλογιστούμε πόσο τραγικό είναι να διαμορφωθεί ένα σκηνικό που η ΝΔ θα παριστάνει τον «κορμό» της Ευρωπαϊκής κατεύθυνσης και ο ΣΥΡΙΖΑ τον «κορμό» της Εθνικής προοδευτικής πορείας. Θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου προς αχαρτογράφητα νερά της πολιτικής αντιπαράθεσης με την απουσία μετριοπαθών δυνάμεων. Νομίζω ότι ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος»

Προσπάθεια αποκωδικοποίησης των κειμένων για το Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ

27 May, 2015

του Δημήτρη Σούρδη , ipyxida.gr



1. Εκτίμηση των αιτιών για την σημερινή κατάστασης της χώρας
Το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ επικεντρώνεται • στην πολιτική των μνημονίων (όπου αναγνωρίζονται και κάποια θετικά στοιχεία ) • στην επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους και • στην απουσία μεταρρυθμίσεων
Το κείμενο της μειοψηφίας εστιάζει • στην κρίση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος με σαφείς αναφορές σε ολιγαρχίες και συντεχνίες. • στην στρεβλή δόμηση της νομισματικής ένωσης και στην απουσία πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ.
2. Αποτίμηση της εκλογικής ήττας
Το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ • Αθροιστικά και συνολικά κρίνει θετικά την πολιτική παρουσία και πορεία της Δημοκρατικής Αριστεράς.
• Υπάρχουν κάποιες ήπιες αναφορές για πολλαπλά μηνύματα, ισορροπία μεταξύ ρευμάτων, πόλων κ.λπ. που όμως πάλι εκφράζονται ως αδυναμία στον τρόπο παρουσίασης των θέσεων του κόμματος. • Θεωρεί ως αίτια της εκλογικής αποτυχίας κυρίως αδυναμίες του κόμματος, εξωτερικούς παράγοντες και το γενικότερο πολιτικό κλίμα.
Το κείμενο της μειοψηφίας • Θεωρεί την εκλογική ήττα ως αποτέλεσμα του συνόλου της πολιτικής που ακολούθησε το κόμμα από τις εκλογές του 2012 και μετά. • Επικεντρώνει στις ευθύνες της ηγετικής ομάδας του κόμματος και της ασκεί σκληρή κριτική. • Εστιάζει στην απουσία κοινωνικού στίγματος και στις πολιτικές μετατοπίσεις.
3. Κατάσταση του κόμματος Προοπτική και Συνεργασίες
Το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ • Θεωρεί ότι οι προγραμματικές θέσεις του κόμματος εξακολουθούν να είναι επίκαιρες και απαιτείται η ανάδειξή τους καθώς • Εκτιμά ότι μπορεί να προσφέρει ακόμη στην κοινωνία και ότι υφίσταται ανάγκη συνέχισης της δράσης του.
• Αναφέρεται στην ανάγκη διατήρησης της πολιτικής αυτονομίας αλλά επικεντρώνεται στις προϋποθέσεις συγκλίσεων και συνεργασιών με άλλες δυνάμεις τόσο προς ΣΥΡΙΖΑ όσο και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΔΗΣΟ, ΠΟΤΑΜΙ.
Το κείμενο της μειοψηφίας • Εκτιμά ότι το κόμμα έχει απαξιωθεί και προτείνει μία συντεταγμένη μετεξέλιξη. • Θεωρεί ότι οι θέσεις του κόμματος χρήζουν ανανέωσης
• Δεν ασχολείται με θέματα συνεργασίας με τα υφιστάμενα κοινοβουλευτικά κόμματα και εστιάζει στην ανανέωση και μετεξέλιξη του κόμματος.
4. Προγραμματικές Προτάσεις
Το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ
• Αναφέρεται στην ανάγκη νέας συμφωνίας με τους εταίρους με συγκερασμό θέσεων, συμμαχίες, αναδιάρθρωση χρέους, αναπτυξιακά και κοινωνικά μέτρα και μέτρα εξάλειψης παθογενειών • Απαριθμεί μία σειρά αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και μέτρων εκσυγχρονισμού
• Πολιτικό στίγμα με φράσεις όπως «μείωση ανισοτήτων», «αναδιανομή σε συνδυασμό με αύξηση της παραγωγής», «προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων».
Το κείμενο της μειοψηφίας • Οι προγραμματικές θέσεις αναφέρονται συνοπτικά ομαδοποιημένες σε Μεταρρυθμίσεις, Παραγωγική Ανασυγκρότηση, Αποκέντρωση, Πολιτικό σύστημα. • Έντονο ένα νέο διαφοροποιημένο πολιτικό στίγμα με φράσεις όπως «ισότιμη διανομή της παραγόμενης αξίας», «Κοινωνική οικονομία» , «Πολύ – συμμετοχικών μορφών οργάνωσης», «Συμμετοχική Κοινωνία».
*O Δημήτρης Σούρδης είναι μέλος της Κ,Ε της ΔΗΜΑΡ

Μνημόνιο ή ρήξη: Συγκλίσεις και διαφωνίες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων

του Αλέξανδρου Κλώσσα , huffingtonpost.gr
 

 Αυξάνονται οι πιέσεις αλλά και τα στρατόπεδα στους κόλπους των δανειστών ώστε η ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί και να εφαρμόσει στο ακέραιο τις μνημονιακές απαιτήσεις, την ώρα που τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό οι γνώμες διίστανται για αν οι δύο πλευρές βρίσκονται κοντά σε συμφωνία.

Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι τα τελευταία 24ώρα οι δανειστές έχουν επαναφέρει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το σύνολο των εκκρεμοτήτων του υφιστάμενου μνημονίου, ζητώντας από την κυβέρνηση να αποδεχθεί την ολοκλήρωση της 5ης αξιολόγησης την οποία άφησε στην μέση η προηγούμενη κυβέρνηση.

Οι ίδιοι παράγοντες εξηγούν ότι μερίδα των δανειστών οι οποίοι έχουν άμεση επαφή με τον κ. Σόιμπλε, αλλά εσχάτως και το ΔΝΤ, θέτουν στην ελληνική κυβέρνηση ως προϋπόθεση για την επίτευξη συμφωνίας την πλήρη υπαναχώρηση από τις κόκκινες γραμμές που έχει ορίσει ο Πρωθυπουργός.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αξιωματούχοι τόσο από την ελληνική κυβέρνηση, όσο και από την πλευρά των δανειστών παραδέχονται πλέον ανοιχτά ότι οι διαπραγματεύσεις σε επίπεδο Brussels Group δεν έχουν να προσφέρουν πολλά στις διαδικασίες, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή.

Και αυτό γιατί οι δανειστές θεωρούν ότι η γεφύρωση των διαφορών περνά πρωτίστως από την πολιτική απόφαση που θα πρέπει να λάβει η Αθήνα, αναφορικά με την πλήρη υπαναχώρηση αλλά και την αποδοχή του μνημονίου όπως αυτό έχει συμφωνηθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Παράγοντες που γνωρίζουν εκ των έσω όσα γίνονται στις διαπραγματεύσεις, είτε σε πολιτικό είτε σε τεχνικό επίπεδο, επισημαίνουν ότι η στάση των δανειστών προδίδει την επιθυμία τους να επιβάλουν στην κυβέρνηση μνημονιακές πολιτικές, τις οποίες προεκλογικά είχε δεσμευθεί ότι δεν θα ακολουθήσει.

Για αυτό το λόγο, όπως εξηγούν οι ίδιες πηγές, έχουν αυξηθεί οι πληροφορίες ότι οι Βρυξέλλες εξετάζουν το ενδεχόμενο η Αθήνα να αποπληρώσει όλες τις δόσεις που λήγουν τον Ιούνιο εφάπαξ στο τέλος του μήνα. Σε αυτό το κλίμα Ευρωπαίος αξιωματούχος χαρακτήριζε αυτό το ενδεχόμενο ως τεχνική άσκηση με την οποία πιθανότατα θα συναινέσει και το ΔΝΤ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κυβερνητικοί παράγοντες επαναλαμβάνουν ότι τέτοιο θέμα δεν έχει τεθεί από την ελληνική πλευρά η οποία συνεχίζει να επιδιώκει λύση μέχρι τις 5 Ιουνίου, όταν και θα πρέπει να πληρωθεί η πρώτη δόση του Ιουνίου προς το ΔΝΤ ύψους 300εκατ ευρώ.

Η διάψευση αυτού του σεναρίου από κυβερνητικής πλευράς, αποδεικνύει ότι στην κυβέρνηση υπάρχουν φόβοι ότι η συγκεκριμένη λύση θα έδινε χρόνο στους δανειστές ώστε να αυξήσουν τις πιέσεις προς την Ελλάδα να αποδεχθεί τους όρους και τα μέτρα του μνημονίου.

Εν μέσω αυτού το κλίματος η αναβολή της χθεσινής συνάντησης δια ζώσης του Brussels Group, η οποία τελικά μετατράπηκε σε τηλεδιάσκεψη με το ραντεβού να ανανεώνεται για σήμερα στις Βρυξέλλες, χαρακτηριστικέ από πολλούς ως μια τελευταία ευκαιρία προς την κυβέρνηση να λάβει πολιτικές αποφάσεις ώστε να αλλάξει γραμμή πλεύσης.

Πάντως, τόσο πηγές της κυβέρνησης όσο και αξιωματούχοι της Κομισιόν υποβάθμιζαν το γεγονός κάνοντας λόγο για την ανάγκη συγκεκριμένων επεξεργασιών σε διάφορα θέματα προκειμένου να μη χαθεί χρόνος σε αναλύσεις.

Προσχέδιο συμφωνίας

Ενδεικτικό της αβεβαιότητας που υπάρχει είναι και οι διαφορετική προσέγγιση μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών για το δρόμο που πρέπει να διανύσουν μέχρι την τελική συμφωνία. Πηγές της ελληνική κυβέρνηση αναφέρουν ότι το πλαίσιο της συμφωνίας έχει αρχίσει να διαμορφώνεται με ένα κείμενο 20 σελίδων το οποίο έχει πολλές παραπομπές, ενώ μπορεί να οριστικοποιηθεί μέχρι την Παρασκευή.

Η ύπαρξη αυτού του κειμένου επιβεβαιώνεται και από αξιωματούχους των Βρυξελλών, οι οποίοι όμως συμπληρώνουν ότι το περιεχόμενο του αφορά μόνο τα σημεία σύγκλισης των δύο πλευρών, ενώ υπάρχει ακόμα μεγάλη απόσταση σε πολλά από τα κρίσιμα ζητήματα.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι επόμενες ημέρες θεωρούνται ιδιαίτερα κρίσιμες για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, με την ελληνική πλευρά να θέτει ως ημερομηνία ορόσημο την 5 Ιουνίου και τους δανειστές να θέλουν να κερδίσουν χρόνο, ώστε να σύρουν την κυβέρνηση σε πλήρη υπαναχώρηση.

Πρωτοβουλία για την ανανέωση της Δημοκρατικής Αριστεράς, ενόψει του Συνεδρίου του κόμματος, αποφάσισαν να αναλάβουν στελέχη από τη νέα γενιά.

www.newsit.gr

 
 Πρωτοβουλία για την ανανέωση της Δημοκρατικής Αριστεράς, ενόψει του Συνεδρίου του κόμματος, αποφάσισαν να αναλάβουν στελέχη από τη νέα γενιά.  
Όπως αναφέρουν σε δήλωσή τους: «Επιδιώκουμε την επανεκκίνηση με στόχο ένα προοδευτικό αριστερό κόμμα σύγχρονο στη δράση του, τολμηρό στις θέσεις και τις ιδέες του και ανανεωτικό στην πολιτική του.

Ανήκουμε σε μια γενιά που έχει ανάγκη και επιδιώκει λύσεις για το μέλλον της χώρας. Γεννηθήκαμε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974. Επιδιώκουμε να αλλάξουμε τις παθογένειες που υπήρξαν και υπάρχουν στην χώρα. Να τελειώσουμε με το σύστημα των πελατειακών σχέσεων, να μπει ένα τέλος στις συντηρητικές πολιτικές και να σταματήσει ο λαϊκισμός από όπου και αν προέρχεται. Να πούμε αλήθειες χωρίς να μετράμε το πολιτικό και κομματικό κόστος.

Ανήκουμε σε μια γενιά που πλήττεται από την κρίση και έχει μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον. Πολλοί πήραν το δρόμο για το εξωτερικό, άλλοι ζουν με το καθημερινό άγχος της ανεργίας. Αρκετοί το παλεύουν, δημιουργούν, αγωνίζονται… Όλες και όλοι μαζί ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για την χώρα μας.

Στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι απαραίτητη η εντολή για αλλαγή, εντολή για ανανέωση, εντολή για επανεκκίνηση, εντολή για το μέλλον και όχι για τη συντήρηση των ίδιων κατεστημένων δομών του παρελθόντος. Είναι η στιγμή που όλοι μας ήρθαμε αντιμέτωποι με κρίσιμες αποφάσεις. Και σήμερα πρέπει να είμαστε παρούσες και παρόντες. 

Είναι απαραίτητη η ανανέωση ιδεών και πολιτικών πρακτικών. 
Η Δημοκρατική Αριστερά, ως ανανεωτική, μεταρρυθμιστική και οικολογική δύναμη της Αριστεράς δεν μπορεί να συμφωνεί με τις απορρυθμίσεις τις οποίες προώθησε η προηγούμενη κυβέρνηση και με τα εθνικολαϊκιστικά και αντιμεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν στη νέα κυβέρνηση. Είμαστε εδώ και σε αυτή την προσπάθεια είναι απαραίτητο όλες και όλοι να συμμετάσχουν στο Συνέδριο. Είναι μία συλλογική προσπάθεια. 

Η Δημοκρατική Αριστερά δεν είναι δεδομένη για κανέναν. Η Δημοκρατική Αριστερά δεν θα συνεχίσει να υπάρχει για τα στελέχη της αλλά για να προσφέρει στην κοινωνία και την χώρα.

Για να τα καταφέρουμε απαιτείται ουσιαστική λειτουργία των συλλογικών δομών και όχι ένα κόμμα αρχηγικό ή άθροισμα προσωπικών δράσεων. 

Στις σημερινές συνθήκες η Δημοκρατική Αριστερά αξίζει να είναι παρούσα. Να είναι συστατικό στοιχείο νέων πολιτικών λύσεων. Αρκεί να πορευτούμε συλλογικά. Να ενισχύσουμε την ιδρυτική ταυτότητα μας ως δύναμη της ανανεωτικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. 

Εμείς σε αυτήν κρίσιμη στιγμή αποφασίσαμε να δηλώσουμε το παρών. Θεωρούμε ότι η Δημοκρατική Αριστερά οφείλει να διεκδικήσει ξανά την επόμενη ημέρα στις πολιτικές εξελίξεις. Στο Συνέδριο ο στόχος είναι η Δημοκρατική Αριστερά να αποκτήσει ξανά διακριτό πολιτικό πλαίσιο. Στο Συνέδριο τα κύρια χαρακτηριστικά δεν πρέπει να είναι ξανά η ατέρμονη αυτοκριτική και η πόλωση αλλά οι νέες προτάσεις για αλλαγές και τομές. Χρειάζεται η αποφασιστική συμμετοχή και στήριξη των μελών και φίλων για να τα καταφέρουμε. Για να επιτευχθεί η ανανέωση και η επανεκκίνηση. 

Ακριβόπουλος Λεωνίδας, Δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος, Γραμματέας ΔΗΜΑΡ Ημαθίας
Αναστασίου Φωτεινή, Διδάκτωρ Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Μέλος Κ.Ε. ΔΗΜΑΡ
Ανδριοπούλου Σοφία, Δικηγόρος, Μέλος Ε.Ε. ΔΗΜΑΡ
Αντωνάκης Χρήστος, Προγραμματιστής – Χειριστής Η/Υ, Άνεργος, Μέλος ΔΗΜΑΡ Α Αθήνας 
Αποστολίδης Γιώργος, Αγρότης – Τ. Γεωπόνος, Μέλος ΔΗΜΑΡ Λάρισας 
Βατάλης Σωκράτης, Γεωπόνος, Μέλος ΔΗΜΑΡ Κοζάνης 
Βελεγράκης Μανώλης, Δικηγόρος – Διδάκτωρ Νομικής, Μέλος ΔΗΜΑΡ Καλλιθέας
Γιάνναρος Γιώργος, Οικονομολόγος, Μέλος ΔΗΜΑΡ Παγκρατίου
Γκεντσίδου Λαμπρινή, Δικηγόρος, Μέλος ΔΗΜΑΡ 
Θεοχαρόπουλος Θανάσης, Διδάκτωρ Αγροτικής Οικονομίας Α.Π.Θ., Μέλος Κ.Ε. ΔΗΜΑΡ
Καλπάκης Στέργιος, Εκπαιδευτικός - ειδ. Ιστορία & Πολιτισμός, Μέλος ΔΗΜΑΡ Βέροιας
Κόλλιας Βασίλης, Αγρότης, Πρόεδρος Νέων Αγροτών Βοιωτίας, Μέλος Κ.Ε. ΔΗΜΑΡ 
Λαμπρακούλης Νίκος, Ιδιωτικός Υπάλληλος, Μέλος Νομαρχιακής ΔΗΜΑΡ Πρέβεζας 
Μαρκάκη Βάσω, Καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας, Μέλος Κ.Ε. ΔΗΜΑΡ
Μαυροδημητράκης Χρήστος, Οικονομολόγος – Υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλος ΔΗΜΑΡ Ηλιούπολης 
Οικονομίδης Ρωμανός, Φοιτητής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Δ.Π.Θ. – Μέλος Νομαρχιακής ΔΗΜΑΡ Ξάνθης
Παπουτσής Αλέξανδρος, Πολιτικός Επιστήμονας, Μέλος Κ.Ε. ΔΗΜΑΡ
Πολλάτος Άρης, Πολιτικός Επιστήμονας, Άνεργος, Μέλος Νομαρχιακής Γραμματείας Β Αθήνας ΔΗΜΑΡ
Σκιαδά Λίνα, Καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας, Μέλος ΔΗΜΑΡ Βριλήσσια 
Φερέτος Δημήτρης, Δημοσιογράφος, Άνεργος, Μέλος ΔΗΜΑΡ Κυψέλης 
Χαρβάτης Χρήστος, Οικονομολόγος – Λογιστής, Μέλος Νομαρχιακής ΔΗΜΑΡ Αρκαδίας 
Χαριζάνης Θόδωρος, Ελεύθερος Επαγγελματίας, Μέλος ΔΗΜΑΡ Θεσσαλονίκης

Ο δικός μας Μιχάλης

26 May, 2015 , ipyxida.gr

Συντάκτης: Ο Ιός

Με αφορμή τη συγκινητική εκδήλωση που διοργανώθηκε χθες από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας για την παρουσίαση του αρχείου Μιχάλη Παπαγιαννάκη, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του, αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από τον χαιρετισμό του Ιού (31/5/2009) στον ακριβό μας φίλο.
♦ Όσοι επικρίνουν την ευρωπαϊκή του εμμονή και την πολιτική του επιλογή να πραγματοποιηθεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση πάση θυσία, ασφαλώς δεν θυμούνται ότι στις 8/6/1992 ο Παπαγιαννάκης διατύπωνε τη θέση ότι η συνθήκη του Μάαστριχτ πρέπει να εγκριθεί με δημοψήφισμα και όχι από τη Βουλή.
♦ Η σημερινή όψιμη ανακάλυψη των οικολογικών ευαισθησιών της ελληνικής κοινωνίας χρωστάει πολλά στη δράση του Παπαγιαννάκη στο Ευρωκοινοβούλιο. Και πολλά από τα στελέχη του σημερινού οικολογικού κινήματος, στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και των Οικολόγων Πράσινων, προέρχονται από εκείνη την εποχή και μαθήτευσαν δίπλα του. Η συνεπής του στάση στα οικολογικά ζητήματα δεν ήταν καθόλου ανέξοδη. Στις 14/1/92 οι δήμαρχοι Θεσσαλίας έστειλαν επιστολή στην ηγεσία του Συνασπισμού, με την οποία κατηγορούσαν τον Παπαγιαννάκη ότι με τις ερωτήσεις που κατέθεσε στο Ευρωκοινοβούλιο σαμποτάρει την ολοκλήρωση του έργου της εκτροπής του Αχελώου, «προβάλλοντας περιβαλλοντικά ζητήματα».
♦ Ένα μόλις χρόνο αργότερα ο Παπαγιαννάκης δικαιώθηκε. Οπως δήλωνε ο ίδιος στον «Ιό» (27/3/93), «η αμφισβήτηση του έργου πέρασε από τους μικρούς κύκλους ευαίσθητων πολιτών στην ευρύτερη ελληνική κοινή γνώμη, πράγμα που ταρακούνησε τους βουλευτές της περιοχής».
♦ Στην ίδια κατηγορία ζητημάτων που συνήθως αποφεύγουν οι πολιτικοί ανήκει και το θέμα της επέκτασης των εγκαταστάσεων της Πετρόλα στην Ελευσίνα, το οποίο ο Παπαγιαννάκης έθεσε με ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 20/2/92.
♦ Τον Φεβρουάριο του 1991 προκλήθηκε σκάνδαλο στην Αθήνα μόλις δημοσιεύτηκε η Εκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία αναφερόταν σε μειονότητες στην Ελλάδα. Και τόλμησε μόνο ο Παπαγιαννάκης να διαφωνήσει με το κλίμα υστερίας που κυρίευσε τα μέσα ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα: «Οσα θίγονται στην Εκθεση, η Ελλάδα τα έχει αναγνωρίσει σε διεθνείς συμβάσεις και συναντήσεις. Τα περί ανθελληνικής συνωμοσίας δεν με πείθουν».
♦ Ενα χρόνο αργότερα ορισμένες αλυσίδες σούπερ μάρκετ κήρυξαν μποϊκοτάζ κατά των ολλανδικών και των ιταλικών προϊόντων, εξαιτίας της «φιλοσκοπιανής» στάσης των κυβερνήσεων των δύο χωρών. Το μποϊκοτάζ στηρίχτηκε από τη συντριπτική μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Με δηλώσεις του στον «Ιό» (29/2/92) ο Παπαγιαννάκης δεν δίστασε να κατακρίνει την υστερία: «Δύσκολα πείθομαι ότι την κοινωνία των πολιτών εκπροσωπούν ηγεμονικά εμπορικές επιχειρήσεις, αν και τίποτα δεν αποκλείεται στη συγκεκριμένη στιγμή της κοινωνίας μας. Δεν πείθομαι σχεδόν καθόλου από τους στόχους του μποϊκοτάζ. Εχω την αίσθηση μιας πολιτικής εύκολων λύσεων (φαντάζομαι ότι με λιγότερο τυρί Γκούντα ελαφραίνει η συνείδηση του καθενός…) και ενός ανεπίτρεπτου εκβιασμού. Ασε που καλλιεργεί και ένα κλίμα αντιευρωπαϊσμού και μισαλλοδοξίας, χωρίς κόστος και χωρίς διέξοδο».
♦ Για να υποστηρίξει τις απόψεις του σ’ αυτά τα τόσο δύσκολα θέματα ο Παπαγιαννάκης δεν περιοριζόταν σε δημόσιες δηλώσεις. Όταν χρειαζόταν, έσπευδε δίπλα σε διωκόμενους πολίτες για να εκδηλώσει την έμπρακτη συμπαράστασή του. Στις 27/1/92 δικάζονταν 5 μέλη της ΟΑΚΚΕ που είχαν συλληφθεί να κολλούν αφίσες με τίτλο «Όχι στο σοβινισμό. Να αναγνωριστεί η Σλαβική Μακεδονία». Τότε ζούσαμε την περίοδο των συλλαλητηρίων, του Μεγαλέξανδρου και της Μακεδονίας που είναι μόνο μία. Ο Παπαγιαννάκης αψήφησε το κλίμα τραμπουκισμού και τρομοκρατίας έξω από το δικαστήριο και κατέθεσε με ψυχραιμία ότι η αφίσα αποτελεί μόνο αμφισβήτηση της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης και δεν περιέχει ύβρεις, όπως διατεινόταν το κατηγορητήριο. «Μου προκαλεί ανησυχία η παραπομπή σε δίκη με τέτοιες κατηγορίες», ήταν η κατάληξή του.
♦ Ένα άλλο ζήτημα που έθεσε ο Παπαγιαννάκης πολύ πριν κάποια ελληνική κυβέρνηση αναλάβει να το λύσει είναι η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες. Με άρθρο του στην «Ε» (10/3/93) εξήγησε εγκαίρως ότι «τις νομικές εγγυήσεις τις χρειάζονται οι θρησκευτικές μειονότητας και όχι οι πλειονότητες».
♦ Το σημαντικό είναι ότι όλες αυτές τις «αιρετικές» θέσεις και την προσωπική του στράτευση κόντρα στο ρεύμα δεν απαιτούσε να υιοθετηθούν σώνει και καλά από τους συντρόφους του. Πάλευε για μια Αριστερά που θα είναι «ένα νεφέλωμα, ένας μεγάλος επιτελικός οργανισμός που όχι μόνο θα επιτρέπει αλλά θα επιβάλλει τη συμμετοχή, τη συζήτηση, την αντίρρηση, τη συναπόφαση» (20/11/90). Το όραμά του είναι ακόμα επίκαιρο.

Άρχοντας μέχρι το τέλος | ICON PRESS / ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΝΙΚΟΣ

Ενας άρχοντας στην Αριστερά

«Δεν φαντάζομαι να με βάλατε με μέσο στην εντατική;» ρωτούσε μόλις ξαναβρήκε τις αισθήσεις του. Ήταν στην αρχή της τελευταίας εξάμηνης διαδρομής του στο Γενικό Κρατικό. Αυτός ήταν ο Μιχάλης. Δεν γούσταρε ρουσφέτια κι ας ήταν βουλευτής. Τον ενοχλούσε πολύ αν βρισκόταν στη δύσκολη θέση να αρνηθεί κάποια «χάρη». Αυτό όμως δεν αφορούσε την προθυμία του να βοηθήσει διωκόμενους και πολιτικά κατατρεγμένους.
Στα αεροπλάνα έλυνε ισπανικά σταυρόλεξα όταν πηγαινοερχόταν κάθε εβδομάδα στις Βρυξέλλες την περίοδο που ήταν ευρωβουλευτής. Χαλάρωνε το μυαλό του έτσι. Τις πίπες που κάπνιζε τις έβαζε στις τσέπες του, με δυσάρεστες συνέπειες για τα σακάκια του. Διάβαζε όλες τις εφημερίδες, ελληνικές και ξένες, και παρακολουθούσε όλα τα δελτία ειδήσεων, όταν είχε χρόνο και ιδιαίτερα όταν ήταν άρρωστος. Ήξερε τι ώρα έχει δελτίο το κάθε κανάλι και φυσικά παρακολουθούσε όλα τα talk show, ακόμα κι αυτά των «κίτρινων» καναλιών. Εκνευριζόταν, όμως, όταν μέλη του Συνασπισμού πήγαιναν στις εβδομαδιαίες εκπομπές ανυπόληπτων δημοσιογράφων.
Το βλέμμα του γινόταν κάποιες φορές κάπως απλανές και «έφευγε» από την κουβέντα μετά το θάνατο του ενός από τους δύο του γιους. Το βλέπαμε συχνά αυτό το βλέμμα.
Του άρεσε πολύ το κόκκινο κρασί και τα ψάρια, μόνο που ήταν αλλεργικός στις γαρίδες. Του άρεσε ο χορός: η ροκ και το ταγκό, η μπόσα νόβα και ο απτάλικος και χόρευε όταν είχε τα κέφια του. Άκουγε έθνικ μουσικές και τρελαινόταν για φλαμένκο. Ψάρευε στη Ναύπακτο και στη Φολέγανδρο, όταν τον έπαιρνε κανένας φίλος στη βάρκα ή στο καΐκι του. Η μανία του όμως ήταν να μαζεύει αχινούς, να τους καθαρίζει και κυρίως είχε επιβάλει σε όλους να κολυμπούν πολύ βαθιά για να πετάξουν τα αγκάθια. Θύμωνε με τα κουτσομπολιά και βαριόταν τις χαζοκουβέντες.
Ποτέ δεν μίλησε ξύλινα και ήταν επίμονος στις απόψεις του. Όμως άκουγε πάντα τον συνομιλητή και όταν χρειαζόταν άλλαζε γνώμη, αρκεί να είχε πειστεί. Σπάνιος ακροατής αλλά και τέλειος συζητητής. Είχε χιούμορ και ακόμα και όταν κάτι τον αφορούσε γέλαγε, δεν θύμωνε. Τον θύμωνε όμως να μιλούν άλλοι για λογαριασμό του και να κάνουν εκτιμήσεις για την πολιτική του στάση, όταν ο ίδιος είχε ξεκαθαρίσει πλήρως ότι θα ήταν ο τελευταίος που θα έφευγε από αυτόν το χώρο.
Δεν είχε απωθημένα ο Παπαγιαννάκης και αυτό έβγαινε αβίαστα στην καθημερινή αλλά και στην πολιτική του ζωή. Μιλούσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε κάποιον επίσημο και στο γκαρσόνι της ταβέρνας που έφερνε το νερό. Δεν προσέβαλε ποτέ κανέναν, ακόμα κι αν κάποιες συμπεριφορές τον ενοχλούσαν πολύ. Ηταν απολύτως άσχετος με τα αθλητικά αν και ενδιαφέρθηκε λίγο τότε με το θέμα της ντόπας. Ηταν άθεος, αλλά σεβόταν απόλυτα όποιον είναι θρήσκος. Σιχαινόταν τον εθνικισμό. Η ασχολία και η εμπλοκή του με τα περιβαλλοντικά ήταν παρούσα μέχρι το τέλος, δίπλα σε όλα τα άλλα του πολιτικά ενδιαφέροντα. Το ίδιο και η αγωνία του για την εκπαίδευση. Ήταν κατά τη γνώμη του το κυρίαρχο, το μεγαλύτερο σύγχρονο πρόβλημα και η μόνη ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Δεν έχανε την υπομονή του ο Παπαγιαννάκης ούτε τώρα στο τέλος. Με αφόρητους πόνους συζητούσε για όλα. Του άρεσε η παρέα και οι φίλοι, ακόμα και όταν τον εγκατέλειπαν πιά οι δυνάμεις του. Ηταν άρχοντας μέχρι το τέλος.
Ολοι οι δυνατοί χαρακτηρισμοί θα ακουστούν τώρα και οι περισσότεροι θα είναι σωστοί. Γι’ αυτό και από μας, «γεια σου πουλί μου», όπως εσύ έλεγες πάντα.
…Αντί για υστερόγραφο: Την παραμονή του θανάτου του στο Νοσοκομείο Γεννηματά παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή στην τηλεόραση την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή. Η Α. Παπαρήγα φυσικά αυτό δεν μπορούσε να το γνωρίζει, ωστόσο ήταν εκείνη που σπάζοντας κάθε προηγούμενο πρωτόκολλο έδωσε τον προσωπικό της τόνο στα συλλυπητήρια προς τους δικούς του.
Via : www.efsyn.gr

Κρούγκμαν: Να αναλογιστούν οι Θεσμοί τις συνέπειες ενός Grexit

matrix24.gr

Συστάσεις προς τους Θεσμούς να μειώσουν τις διαπραγματευτικές τους αξιώσεις απέναντι στην Ελλάδα, απευθύνει με άρθρο του στους New York Times, ο οικονομολόγος Π. Κρούγκμαν, καλώντας τους να αναλογιστούν «τι θα συμβεί αν πράγματι η Ελλάδα εξωθηθεί στην έξοδο απ' το ευρώ».
 Σε περίπτωση Grexit, η κατάσταση σίγουρα θα ήταν άσχημη στην Ελλάδα, παραδέχεται ο Π. Κρούγκμαν. Τι θα σήμαινε ωστόσο μια ελληνική έξοδος για την υπόλοιπη ευρωζώνη; «Οι χώρες που είναι στον πυρήνα του ευρώ πιστεύουν ότι η υπόλοιπη Ευρωζώνη μπορεί να το αντέξει, κάτι που ίσως και να είναι αλήθεια. Θα πρέπει να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι το υποτιθέμενο δίχτυ προστασίας από τη στήριξη της ΕΚΤ δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στην πραγματικότητα. Εάν οι αγορές χάσουν την εμπιστοσύνη και φθάσει η ώρα να αγοράσει η ΕΚΤ ισπανικά και ιταλικά ομόλογα, τι θα συμβεί στ' αλήθεια;» αναρωτιέται ο αναλυτής. Ακόμα μεγαλύτερο είναι το ερώτημα, τι θα συμβεί στην ευρωζώνη, εάν το Grexit αποδειχθεί «σε ένα ή δύο χρόνια» επιτυχημένο για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας: «Αυτό θα ενθαρρύνει εκείνους που αντιτίθενται στη λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση σε άλλες χώρες» σημειώνει ο Π. Κρούγκμαν. «Μόλις πριν μερικές ημέρες οι “Πολύ Σοβαροί Ευρωπαίοι” χαιρέτιζαν την Ισπανία σαν ένα σπουδαίο success story, μια δικαίωση για ολόκληρο το πρόγραμμα. Προφανώς ο ισπανικός λαός δεν συμφωνεί. Και εάν οι δυνάμεις ενάντια στο κατεστημένο έχουν καταφέρει να φέρουν ανάκαμψη στην Ελλάδα σε κάποιο βαθμό, η δυσπιστία απέναντι στο κατεστημένο θα επιταχυνθεί» προειδοποιεί ο Aμερικανός οικονομολόγος.

Ο Μιχάλης της Γένοβας

 του Δημήτρη Ψαρρά , efsyn.gr

Η απουσία του Μιχάλη Παπαγιαννάκη από τα πολιτικά πράγματα εξακολουθεί να είναι αισθητή, έξι χρόνια από τον θάνατό του. Με το προσωπικό του παράδειγμα, εισήγαγε έναν ιδιότυπο σύγχρονο τρόπο αριστερής πολιτικής, η οποία συνδύαζε στοιχεία μετριοπάθειας και εμμονής στον ευρωπαϊσμό, με τολμηρά ανοίγματα στα οικολογικά κινήματα και τα ριζοσπαστικά ρεύματα σκέψης, ενώ ποτέ δεν δίστασε να δηλώσει παρών στους αντιδημοφιλείς αγώνες μειοψηφιών εναντίον των χρόνιων ταμπού της ελληνικής κοινωνίας. 

Επιλέξαμε ένα μικρό παράδειγμα από το πλούσιο αρχείο του ως ευρωβουλευτή. Ηταν καλοκαίρι του 2001, όταν η ευρωπαϊκή Αριστερά των κινημάτων έδωσε ραντεβού στη Γένοβα για να διαδηλώσει κατά της παγκοσμιοποίησης «από τα πάνω», τις μέρες που πραγματοποιούνταν η σύνοδος κορυφής των G-8. 

Η παθιασμένη και προφητική ομιλία του, ως ευρωβουλευτή τότε του Συνασπισμού, στους διαδηλωτές, με κεντρικό της σύνθημα «να επιβάλουμε στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας την παγκοσμιοποίηση της πολιτικής, της δημοκρατίας, των θεσμών, των δικαιωμάτων», μια μέρα πριν από τη δολοφονία από αστυνομικούς του 23χρονου Κάρλο Τζουλιάνι.

«Ζούμε ιστορικές στιγμές. Δεκάδες χιλιάδες πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου έρχονται σε μια χώρα που δεν είναι η δική τους και ζητούν το δικαίωμα να διαδηλώσουν τη γνώμη τους, τον θυμό τους, τις διεκδικήσεις τους, τα όνειρά τους για όλο τον κόσμο. Οι πολιτικοί ηγέτες μας αμφισβητούν αυτό το δικαίωμα: με ποιο δικαίωμα, μας λένε, έρχεστε να διαταράξετε την ηρεμία των εργασιών μας; Δεν είναι δικά σας θέματα. Μα ακριβώς είναι δικά μας θέματα αυτά που συζητάτε. Και μάλιστα χωρίς να έχετε πράγματι αυτό το δικαίωμα, εσείς!»

Τοπικές εκλογές στην Ισπανία: Νίκη Podemos σε Μαδρίτη & Βαρκελώνη

Μαριάννα Μαρμαρά , iefimerida.gr

 Ηττα των δύο μεγάλων κομμάτων χαρακτηρίζεται η Κυριακή, οπότε και διεξήχθησαν στην Ισπανία οι περιφερειακές εκλογές.

 

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η εφημερίδα «El Pais», τα δύο μεγάλα κόμματα, το συντηρητικό κυβερνών Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι και οι Σοσιαλιστές (αξιωματική αντιπολίτευση) υποχώρησαν σε σχέση με τα ποσοστά τους στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2011 κατά 13 μονάδες στο σύνολό τους. Τα ποσοστά τους πήγαν κυρίως στην Αριστερά και στα νέα κόμματα που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της κρίσης, με μεγαλύτερο κερδισμένο το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα, το Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας, το οποίο αν και δεν σημείωσε θεαματική αύξηση ωστόσο, κατάφερε να πάρει τις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, τη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη.

Σημειώνεται ότι το κυβερνών κόμμα του Ραχόι αν και παραμένει πρώτο σε πανεθνικό επίπεδο, τα ποσοστά του σε σχέση με το 2011, συρρικνώθηκαν κατά 10 μονάδες, ενώ αναλυτές επισημαίνουν και τη θεαματική και υπολογίσιμη άνοδο του νέου κόμματος του Ciudadanos (Πολίτες) που τάσσεται υπέρ των αγορών.

Πάντως, αυτές οι εκλογές, που θεωρούνται προάγγελος των προγραμματισμένων για τον Νοέμβριο εθνικών εκλογών και αποτελούσαν ένα κρίσιμο τεστ για την κυβέρνηση του Ραχόι, έδειξαν ότι οι πολίτες αποδοκίμασαν τις περικοπές και τη λιτότητα που έχει επιβάλει η κυβέρνησή του, καθώς το Partido Popular συγκέντρωσε τα χειρότερα ποσοστά των τελευταίων 20 ετών.

Δημοτικές εκλογές

Συγκεκριμένα στον Δήμο της Μαδρίτης, η 71χρονη πρώην δικαστική λειτουργός Μανουέλα Κάρμενα, φαίνεται με καταμετρημένο το 99,7% να είναι η νέα δήμαρχος της ισπανικής πρωτεύουσας εκτοπίζοντας τη «μεγάλης κυρίας» του Λαϊκού Κόμματος, Εσπεράνθα Αγκίρε.

Σημειώνεται ότι έπειτα από 24 χρόνια συνεχούς κυριαρχίας του PP (Λαϊκού Κόμματος) στη Μαδρίτη, όπου πάντα συγκέντρωνε πάνω από το 50% των θέσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο, φέτος η Αγκίρε εκλέγει από το ψηφοδέλτιό της 21 συμβούλους και η Καρμένα 20. Ωστόσο, η Καρμένα του Podemos θα είναι λογικά η επόμενη δήμαρχος, καθώς όλα δείχνουν πως θα συμμαχήσει με τον υποστηριζόμενο από τους Σοσιαλιστές Αντόνιο Μιγέλ Καρμόνα ο οποίος και καταλαμβάνει το 15,3% των ψήφων. Η απόλυτη πλειοψηφία είναι οι 29 θέσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Σημειώνεται ότι η Κάρμενα ήταν επικεφαλής μετωπικού σχήματος που εκτός από το Podemos περιλάμβανε κινήματα κατά των εξώσεων, αριστερούς οικολόγους, στελέχη της Ενωμένης Αριστεράς κ.ά.

Η Καρμένα

Στη δεύτερη μεγάλη πόλη τη Βαρκελώνη, νικήτρια αναδείχθηκε η ακτιβίστρια και αγωνίστρια κατά των εξώσεων η Αντα Κολάου υποστηριζόμενη από το Podemos.

Οπως αναγράφει η εφημερίδα El Pais, η Κολάου σημείωσε μια ιστορική αλλαγή στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, όμως αν και πρώτη θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε συμμαχία με τους Σοσιαλιστές οι οποίοι έχασαν τους 7 από τους 11 συμβούλους τους, για να διοικήσει. Τρίτη δύναμη αναδείχθηκαν οι Ciudadanos (Πολίτες).

Η Κολάου αν και ήρθε πρώτη, εκλέγει 11 συμβούλους, κάτι που την αφήνει πολύ πιο πίσω από την απόλυτη πλειοψηφία, τους 21.

Η Κολάου

Περιφερειακές εκλογές

Στις περιφέρειες, σημειώθηκε «σχεδόν μια τέλεια διαίρεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς», γράφει η El Pais.

Με καταμετρημένο το 99,96% των ψήφων το Λαϊκό Κόμμα κρατήθηκε στη ζωή και κέρδισε την Περιφέρεια της Μαδρίτης με την Κριστίνα Θιφουέντες η οποία όμως έπεσε κατά πολύ στα ποσοστά της σε σχέση με το 2011. Έλαβε το 33% των ψήφων και εκλέγει 48 συμβούλους. Την ακολουθεί ο Σοσιαλιστής Άνχελ Γκαμπιλόντο με 25% και 37 συμβούλους, ενώ o υποψήφιος του Podemos καταλαμβάνει την τρίτη θέσει με 18% και 27 συμβούλους και οι Ciudadanos (Πολίτες) έρχονται τέταροτι με 12% και 17 συμβούλους.