Κουβέλης: Μικρά αποστήματα φασισμού στα σώματα ασφαλείας - «Όχι» σε εκλογές για τη ΧΑ

Δημοσίευση: 30/09/2013 - 09:02 , skai.gr

Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του Μαξίμου έπαιζαν με την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, δήλωσε στον ΣΚΑΪ ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, αναφέροντας ότι το κόμμα είχε θέσει θέμα ΧΑ κατά τη συμμετοχή του στο κυβερνητικό σχήμα.

Προειδοποίησε δε, ότι υπάρχουν ακόμη μικρά αποστήματα φασισμού στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφάλειας, που υπάρχει κίνδυνος να ενισχυθούν.

«Η δικαιοσύνη κάνει καλά τη δουλειά της, αλλά η έρευνα πρέπει να προχωρήσει σε βάθος και με ταχύτητα. Υπάρχουν ακόμη μικρά αποστήματα (φασισμού) στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφάλειας που όμως μπορεί να μεγαλώσουν, να μην γενικεύσουμε, μικροί αλλά υπαρκτοί θύλακοι» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Κουβέλης.

Τόνισε ότι παρότι το θέμα της ΧΑ είχε τεθεί στην συγκυβέρνηση από τη ΔΗΜΑΡ δεν υπήρχε συγκεκριμένη ενέργεια. «Καθυστερούσαν τους φακέλους οι αρμόδιοι για τη ΧΑ. Υπήρχε θεσμική χαλάρωση, και το μη ‘θίγετε τα κακώς κείμενα’» σημείωσε.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ τάχθηκε κατά της προκήρυξης εκλογών εξαιτίας των εξελίξεων με το ακροδεξιό κόμμα, λέγοντας ότι «δεν πρέπει να κάνουμε την ΧΑ και τα γεγονότα συντελεστή των εξελίξεων» αλλά δεν απέκλεισε εκλογές και μέσα στο 2013.

Έθεσε επίσης το θέμα της χρηματοδότησης για τη δραστηριότητα του κόμματος και ζήτησε σύγκληση όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου έναντι της ναζιστικής απειλής.

Απαντώντας μέσω του ΣΚΑΪ στον κ. Κουβέλη, ο βουλευτής της ΝΔ Αργύρης Ντινόπουλος αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι υπάρχουν αποστήματα φασισμού στις ένοπλες δυνάμεις, επικαλούμενος το σχετικό πόρισμα του Γενικού Επιτελείου.

Καλώς τα παιδιά...

• Πάικος Βασίλης  , 29.09.2013 , avgi.gr             

  Τώρα τα κατάλαβαν όλ' αυτά ο Σαμαράς και ο Δένδιας; Τώρα τα πληροφορήθηκαν; Ή μήπως έπρεπε να χυθεί αίμα (αίμα ελληνικό, γιατί από τ' άλλο...) για να τα αξιολογήσουν ως σοβαρά, ως επικίνδυνα και ως χρήζοντα αντιμετώπισης;
Και όταν βοούσε το σύμπαν; Όταν η αντιπολίτευση, αλλά και κάποιες εφημερίδες ξεσήκωναν τον κόσμο; Όταν οι φωτογραφίες και τα βίντεο τα άκρως αποκαλυπτικά (και ενοχοποιητικά για την ΕΛ.ΑΣ.), κατέκλυζαν το Διαδίκτυο; Όταν οι καταγγελίες των «αυτοπτών» φιγουράριζαν στον Τύπο, τότε γιατί κοίταζαν αλλού;
Αλλά εντάξει, να τα δεχτούμε τα σημερινά ως έμπρακτη μεταμέλεια, ας πούμε. Καλώς τα παιδιά, λοιπόν. Καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα...

Καλοδεχούμενες οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες οι «καθαρτήριες», σε κάθε περίπτωση. Έστω κι αν γίνονται κάτω από το κράτος της ανάγκης της πιεστικής. Επειδή απλώς δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς σήμερα. Βλέπετε, το φονικό στο Κερατσίνι αποτελεί σημείο-τομή. Είμαστε πλέον όλοι υποχρεωμένοι να μιλούμε για πριν και για μετά απ' αυτό. Καλοδεχούμενες οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες, καλοδεχούμενη η παρεμβατική πρεμούρα του Νίκου Δένδια, καλοδεχούμενοι και οι νέοι ρυθμοί της Δικαιοσύνης, οι εντελώς πρωτόγνωροι γι' αυτήν. Αρκεί να μη μείνει εκεί η όλη κυβερνητική κινητικότητα. Αρκεί να συνεχιστεί, να διευρυνθεί και -προπάντων- να φτάσει ώς το τέλος. Να μην πρόκειται δηλαδή για σπασμωδικές κινήσεις, για κινήσεις εντυπώσεων. Να μην πρόκειται για εκδηλώσεις επικαιρικής μονάχα ευαισθητοποίησης. Που θα τελειώσουν όλα όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός.
Αλλά για να γίνουν έτσι τα πράγματα, για να φτάσει η ιστορία ώς το τέλος, θα πρέπει πρώτα-πρώτα νάχουν αλλάξει μυαλά οι άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Αντώνη Σαμαρά. Εκείνοι που διαμορφώνουν την πολιτική της Ν.Δ., κατ' επέκταση την κυβερνητική πολιτική. Γιατί ώς τώρα εκεί ακριβώς σκόνταφτε η όποια προσπάθεια, εκεί σκόνταψε ακόμη και το αντιρατσιστικό του Ρουπακιώτη.
Οι άνθρωποι του Μαξίμου, οι οποίοι ήταν, ώς τώρα, προσανατολισμένοι στη στρατηγική της «ενσωμάτωσης», στη λογική του συγγενικού αν όχι του «αδελφού» κόμματος προκειμένου για τη Χ.Α. Ή του ανταγωνισμού μαζί της επί του «κοινού πολιτικού χώρου». Οι άνθρωποι, στον πυρήνα της «ιδεολογίας» των οποίων κυριαρχούσε η ακροδεξιά ατζέντα εφ' όλης της ύλης, με αιχμή τον αντι-μεταναστευτικό τους οίστρο. Με το σκεπτικό ότι έτσι δεν θα αφήσουν χώρο στο νεοναζιστικό μόρφωμα. Και, φυσικά, πετύχαιναν το ακριβώς αντίθετο. Του έστρωναν το χαλί...

Έτσι βλέπουν το πανδημοκρατικό μέτωπο;

Ο πρωθυπουργός, με το διαγγελματικού χαρακτήρα μήνυμά του, ζήτησε τη συμπαράταξη όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, προκειμένου ν' αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η νεοναζιστική απειλή. Και σε ό,τι μεν αφορά στους στενούς του συνεργάτες που, στην πράξη, ναρκοθετούν το πρωθυπουργικό προσκλητήριο με την επιμονή στην άθλια θεωρία «των δύο άκρων», έχουν ειπωθεί κι έχουν γραφτεί πολλά. Δίχως, ωστόσο, ο Αντώνης Σαμαράς να αισθανθεί την ανάγκη να τους αποδοκιμάσει. Αλλά και πέραν τούτου. Πως είναι δυνατόν να θεωρηθεί ειλικρινής στις προθέσεις του ο πρωθυπουργός, όταν αρνείται τη σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών επί του θέματος; Την πρόταση που κατέθεσαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Φώτης Κουβέλης και την οποία έσπευσε να υιοθετήσει ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Μια πρωτοβουλία που, εκτός όλων των άλλων, θα έστελνε στην κοινωνία το σωστό μήνυμα. Το μήνυμα του πανδημοκρατικού μετώπου απέναντι στην εγκληματική δράση της Χ.Α. Και, επιτέλους, θα μπορούσαν ίσως οι πολιτικοί αρχηγοί να μιλήσουν, και να συμφωνήσουν ακόμη, για την ανάγκη ριζοσπαστικών νομοθετικών παρεμβάσεων, προς την κατεύθυνση της θωράκισης της Δημοκρατίας.
Η επιχειρηματολογία της απόρριψης της πρότασης, απολύτως σαθρή στη λογική της, είναι επιπλέον και κακόγουστη ως χιλιοφορεμένη. Πρόκειται για την επιχειρηματολογία που προέβαλαν οι πάντες, από τον Σημίτη, ώς τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου, προκειμένου να απορρίψουν τις προτάσεις της αντιπολίτευσης για τη σύσταση εξεταστικών ή και προανακριτικών επιτροπών. Ότι δηλαδή, από τη στιγμή που το θέμα, το όποιο θέμα, βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, δεν έχει τίποτα να κάνει η πολιτική. Λες και δεν είναι -θεσμικά- απολύτως διακριτός ο ρόλος της μίας εξουσίας έναντι της άλλης. Λες και δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν παράλληλα αλλά και συμπληρωματικά, ακόμη και υποβοηθητικά του έργου της μίας προς την άλλη.
Αλλά, φυσικά, δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται για την επιλογή του Αντώνη Σαμαρά να έχει απολύτως λυμένα τα χέρια του. Να χειριστεί το ζήτημα όπως μόνο εκείνος κρίνει. Να μη δεσμεύεται, ούτε καν ηθικά (γιατί βεβαίως στο συμβούλιο των αρχηγών δεν λαμβάνονται αποφάσεις δεσμευτικές), από τις ιδέες, τις απόψεις, τις προτάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και των πολιτικών αρχηγών.
Ε, και πώς να το κάνουμε, η περί ης ο λόγος επιλογή δεν παρέχει εχέγγυα σταθερότητας και συνέπειας, ούτε καν αποτελεσματικότητας στον χειρισμό της υπόθεσης. Υπάρχει, βλέπετε, ο πρότερος «ανέντιμος» επί του θέματος βίος της κυβέρνησης Σαμαρά...

Τα 7 μετέωρα βήματα της Δημοκρατίας

Άρθρο - παρέμβαση του καθηγητή και βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. Γιάννη Πανούση στη Realnews. 







1. Το σημερινό πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση, διότι οι θεσμικές σχέσεις κρατικής εξουσίας, κυβερνώντων και κυβερνωμένων έχουν διαταραχθεί και δεν υπάρχει ούτε εμπιστοσύνη ούτε νομιμοποίηση.

Οι αξίες, οι κανόνες, οι αντιλήψεις της κοινωνίας βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση με τις καθεστωτικές πρακτικές αλλά και με τα άτυπα κέντρα οικονομικής κι επικοινωνιακής εξουσίας.

Η κόπωση ή η διαπλοκή του πολιτικού συστήματος μπορεί να συμπαρασύρει και την ίδια τη δημοκρατία, γι’ αυτό χρειάζονται ριζικές και άμεσες τομές.

2. Η κρίση της δημοκρατίας σχετίζεται ευθέως με την πολιτική κρίση, την κρίση εμπιστοσύνης, την κρίση θεσμών, αλλά και με την ποιότητα των πολιτικών που υπηρετούν τη δημοκρατία.

Η επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων της δημοκρατίας δεν αναζητείται και δεν επιτυγχάνεται πλέον μόνο μέσω δημοκρατικών διαδικασιών.

Οι πλειοψηφίες είτε φοβούνται είτε παρεκτρέπονται και οι μειοψηφίες αρνούνται το κοινωνικό συμβόλαιο. Αρα η δημοκρατία δεν μπορεί να κυβερνηθεί με ελευθερία, μέτρο και σύνεση. Ούτε είναι αποδεκτό να την τηλεχειρίζονται.

3. Η εικονική δημοκρατία δεν μπορεί να υπερβεί τον δια-προσωπικό ζωντανό πολιτικό και κοινωνικό διάλογο. Τα δίκτυα δεν υποκαθιστούν τις θεσμικές δομές δημιουργώντας μια ψευδοπολιτική εξουσία διαχείρισης.

Η πολιτική δημοκρατία προϋποθέτει ενεργούς πολίτες και όχι απλώς χρήστες και αυξημένη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και όχι απλώς στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης μέσω sites και blogs.

4. Το ενδιαφέρον των πολιτών για την πολιτική ερμηνεύεται ως προσωπική φιλοδοξία, ίσως και ως ιδιοτελής ενέργεια. Η αδιαφορία για την πολιτική καταγγέλλεται ως άρνηση της ουσίας της δημοκρατίας. Ο πατερναλισμός μέσα στη δημοκρατία θεωρείται αυταρχική παρέκκλιση. Ο εθνολαϊκισμός υπονομεύει τη δημοκρατία.

Ο «δημοκρατικός» ολοκληρωτισμός μοιάζει να είναι ante portas.

5. Η δημοκρατία προφανώς έχει εχθρούς. Κατ’ αρχάς την ίδια όταν καθίσταται ανελεύθερη. Κατά δεύτερο λόγο όλες τις ακραίες πράξεις βίας.

Η ηπιότητα και η επιείκεια, ως ακρογωνιαίοι λίθοι του δημοκρατικού πολιτεύματος και του πολιτισμού, έχουν αντικατασταθεί από τη βαρβαρότητα, την αυτοδικία, τον φανατισμό.

Η παράλυτη δημοκρατία, αμήχανη και ενοχική, θωρεί ακίνητη τις κοινωνικές ρήξεις και τη φαιά επέλαση των φανατικών, φοβούμενη, πρωτίστως, τον εαυτό της και, δευτερευόντως, τους εχθρούς της (όπως τη βία των άτακτων στρατών) και, αδυνατώντας να βάλει «κόκκινες γραμμές» κανόνων και ορίων, σύρεται στο ολισθηρό πεδίο της απαξίωσής της.

6. Είναι νοητή η διαβουλευτική, η συμμετοχική ακόμη και η επιδοτούμενη δημοκρατία.

Οσο ελλειμματική ή μεταλλαγμένη όμως κι αν είναι η Δημοκρατία, δεν μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς αμυντικής ανα-διαπραγμάτευσης για τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και το Κράτος Δικαίου.

Η δημοκρατική ισορροπία ανάμεσα στο κράτος, τις αγορές και την κοινωνία έχει πλήρως διαταραχθεί και η δύναμη των ιδεών και των θεσμών βρίσκεται σε οριακή λειτουργία.

7. Από πού θα φυσήξει ο άνεμος της αλλαγής; Πότε οι θυμωμένοι και απογοητευμένοι Ελληνες θα ξανασυναντηθούν και θα ξαναφιλιώσουν με τη δημοκρατία; Ποιος θα ξαναδώσει ταυτότητα και οντότητα στην Ελλάδα και τον ελληνισμό;

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ.

Οι απαντήσεις ανοικτές.

Ενα όμως είναι βέβαιο:

- Αμελής δημοκρατία σαφώς υπάρχει.
- Αφελής όμως δημοκρατία δεν νοείται.
- Διότι τότε δεν θα είναι για πολύ καιρό «δημοκρατία».

Δεν φοβίζουν οι απειλές τους, ας κάνουν ό,τι θέλουν

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ | ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ

imerisia.gr

Η ΝΔ έχει μεγάλη ευθύνη διότι δεν προχώρησε τον αντιρατσιστικό νόμο. Πολλά μέτρα από όσα προωθούνται τώρα, περιλαμβάνονταν στον εν λόγω νόμο. Από κει και πέρα, εμείς μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα έχουμε στηρίξει τις τρέχουσες πρωτοβουλίες του υπουργού Προστασίας του Πολίτη που σχετίζονται με την αντιμετώπιση του φαινομένου του ναζισμού

Συνέντευξη στον Δημήτρη Τσιούφο

Κύριε Κουβέλη, εκτιμάτε ότι -έστω και με καθυστέρηση- η κυβέρνηση κινείται πλέον προς τη σωστή κατεύθυνση για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής και της ναζιστικής βίας;

Ορθώς επισημαίνετε την καθυστέρηση. Η κυβερνητική αβελτηρία αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής δεν ήταν ποτέ τεχνικό ζήτημα. Ήταν εξόχως πολιτικό. Απαιτούσε μια διαφορετική πολιτική αντίληψη, ότι δηλαδή με τον νεοναζισμό δεν έρχεσαι στην όποια συνδιαλλαγή και διάλογο, ούτε καν τον ανέχεσαι. Η ΝΔ έχει μεγάλη ευθύνη διότι δεν προχώρησε τον αντιρατσιστικό νόμο. Πολλά μέτρα από όσα προωθούνται τώρα, περιλαμβάνονταν στον εν λόγω νόμο. Από κει και πέρα, εμείς μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, έχουμε στηρίξει τις τρέχουσες πρωτοβουλίες του υπουργού Προστασίας του Πολίτη που σχετίζονται με την αντιμετώπιση του φαινομένου του ναζισμού. Χρειάζεται όμως να γίνουν πολλά. Και σε πολιτικό επίπεδο και σε κοινωνικό και σε θεσμικό.

Τι επιπλέον θα έπρεπε ή θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση σε αυτή τη φάση; Τι θα εξυπηρετούσε η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που ζητήσατε;

Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που πρότεινα είχε ουσιαστικό και συμβολικό χαρακτήρα. Για πρώτη φορά η κοινωνία θα έπαιρνε το μήνυμα ότι τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου κάθονται στο ίδιο τραπέζι και προσπαθούν από κοινού να υψώσουν τείχη απέναντι στο νεοναζιστικό μόρφωμα. Ακόμα και τώρα, αδυνατώ να κατανοήσω γιατί η ΝΔ πριόνισε αυτή τη διαδικασία. Πιθανολογώ ότι ο κ. Σαμαράς θέλει στη μάχη αυτή να είναι μόνο η ΝΔ που θα αποκομίσει οφέλη. Είναι μέγιστο λάθος να επικρατεί μια τέτοια κοντόφθαλμη προσέγγιση. Επιπλέον, τα όσα ισχυρίστηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης, περί εμποδίων στην πορεία των ερευνών της Δικαιοσύνης, στερούνται λογικής.

Η διασύνδεση της Χρυσής Αυγής με «θύλακες» στην Αστυνομία και τις Ενοπλες Δυνάμεις σε συνδυασμό με τις πληροφορίες περί κινήσεων εφέδρων και αποστράτων μπορούν να δημιουργήσουν κλίμα συνταγματικής εκτροπής ή να απειλήσουν τη δημοκρατική ομαλότητα;

Η Δημοκρατία μας δεν απειλείται επειδή κάποιοι νοσταλγοί σκοτεινών εποχών θέλουν να μας γυρίσουν αρκετά χρόνια πίσω. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ελεγχθούν και μάλιστα άμεσα όλες οι υποθέσεις και βεβαίως η διασύνδεση της Χρυσής Αυγής με τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ενοπλες Δυνάμεις.

Τα σενάρια περί παραίτησης των βουλευτών της Χ.Α. και η ενδεχόμενη προκήρυξη συμπληρωματικών εκλογών σε 15 περιφέρειες, μπορούν να προκαλέσουν μια γενικότερη αποσταθεροποίηση της χώρας και ίσως συνολική πρόωρη προσφυγή στις κάλπες;

Η ενδεχόμενη παραίτηση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής θα συνιστά απεγνωσμένη προσπάθειά της για αποπροσανατολισμό από τις διαρκείς αποκαλύψεις στοιχείων για τον εγκληματικό της χαρακτήρα. Ας κάνουν ότι νομίζουν. Δεν μας φοβίζουν οι απειλές τους. Έτσι και αλλιώς η παρουσία τους στη Βουλή συνιστά ύβρις για τη δημοκρατία. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπίσει το ενιαίο μέτωπο όλων των κομμάτων της δημοκρατίας. Δεν πρέπει να της επιτραπεί να γίνει παράγοντας επηρεασμού των πολιτικών εξελίξεων και να ορίσει τα πεδία πολιτικής αντιπαράθεσης.

Η δημοσκοπική πτώση της Χ.Α. και η ταυτόχρονη μικρή αλλά εμφανής ενίσχυση της ΝΔ μπορεί να δημιουργήσει «πειρασμούς» για γενικές πρόωρες εκλογές;

Το φαινόμενο του ναζισμού δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με μικροκομματικούς υπολογισμούς και υστερόβουλες σκέψεις. Ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ο κίνδυνος της Χρυσής Αυγής.

Τα όσα αποκαλύπτονται ή θα αποκαλυφθούν για την εγκληματική δράση της Χ.Α. από τη δικαστική, αστυνομική και δημοσιογραφική έρευνα πού, κατά την άποψή σας, μπορεί και πρέπει να οδηγήσουν;

Το κρίσιμο είναι να κατανοήσουν οι πολίτες και ιδιαίτερα όσοι πίστεψαν τη Χρυσή Αυγή ότι δεν πρόκειται για ένα αντισυστημικό κόμμα, αλλά για μια εγκληματική παραστρατιωτική συμμορία. Μετά και τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, κανένας πολίτης δεν θα έχει τη δικαιολογία να πει «δεν ήξερα». Τώρα όλοι ξέρουμε τι είναι η Χρυσή Αυγή. Οι παράλληλες έρευνες που τρέχουν θα πρέπει να οδηγήσουν τους εμπλεκόμενους στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Φαίνεται ότι έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου ακόμα και για βουλευτές του νεοναζιστικού κόμματος. Άρα καμία βουλευτική ασυλία δεν μπορεί να αποτρέψει τους ενόχους από το να βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Επιπλέον, οι αποκαλύψεις που σχετίζονται και με τον ρόλο στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων ή της Αστυνομίας, θα πρέπει να αποτελέσουν μια ευκαιρία για να σπάσει επιτέλους το απόστημα. Είναι υποχρέωση της πολιτείας ο εκδημοκρατισμός όλων των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων.

Νέα συμφωνία με την τρόικα

Ο νέος κύκλος των διαπραγματεύσεων με την τρόικα ξεκίνησε. Τι πρέπει η κυβέρνηση να διεκδικήσει σε αυτή τη φάση;

Καταρχάς πρέπει να κλείσει οποιαδήποτε συζήτηση για πρόσθετα μέτρα και νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Η κυβέρνηση πρέπει να διεκδικήσει την τροποποίηση αναποτελεσματικών μέτρων, όπως η αύξηση φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης και οι μη αποδοτικές ρυθμίσεις διακανονισμού των υποχρεώσεων των πολιτών στο κράτος και τις τράπεζες. Τη διατήρηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Τη λήψη υποστηρικτικών μέτρων για τους ανέργους και τη δημιουργία ενός δικτύου κοινωνικής προστασίας, με προτεραιότητα την προώθηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και την ανεμπόδιστη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Την παροχή ρευστότητας στη πραγματική οικονομία. Την επανατοποθέτηση της διοικητικής μεταρρύθμισης, με αξιολόγηση δομών, επιχειρήσεων και προσωπικού, και αποσύνδεση της κινητικότητας από τις απολύσεις.

Άρα, από ό,τι καταλαβαίνω μιλάτε, κύριε πρόεδρε, για την ανάγκη μιας νέας συμφωνίας;

Ναι. Η χώρα μας χρειάζεται μια νέα συμφωνία με τους εταίρους, που, μεταξύ άλλων, θα περιλαμβάνει:

• Μείωση των επιβαρύνσεων του χρέους με περικοπή μέρους του, μείωση των επιτοκίων και χρονική μετακύλιση των ομολόγων.
• Ενίσχυση με ένα ισχυρό πρόγραμμα αναπτυξιακών παρεμβάσεων που να στοχεύει στην ανάκαμψη, με διάχυση των ωφελειών σε όλους τους συντελεστές.
• Στήριξη για να πετύχουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση με διαρθρωτικές αλλαγές στη διοίκηση και στο αναπτυξιακό πρότυπο, την αποδοτική διαχείριση πόρων και την προώθηση μεταρρυθμίσεων.

Αργήσαμε 26 χρόνια...

Γιάννης Παντελάκης ,protagon.gr 

Το ξήλωμα του πουλόβερ της Χρυσής Αυγής άργησε κατά 26 χρόνια! Δεν είναι και λίγα, ένα τέταρτο του αιώνα και κάτι παραπάνω. Τόσα χρόνια εγκληματεί αυτή η οργάνωση. Τόσο χρειάζεται η μεταπολιτευτική δημοκρατία για ν’ αποφασίσει, να δράσει και ν' αντιμετωπίσει το πιο σκληρό ναζιστικό μόρφωμα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
      
Βέβαια, η σύλληψη του φυρερίσκου αρχηγού, μερικών ακόμα βουλευτών και περισσότερων στελεχών, δεν ισοδυναμεί με συνολικό ξήλωμα, αλλά σίγουρα έχει γίνει μια πολύ καλή αρχή. Πρόκειται για τους κρίσιμους πόντους του πουλόβερ...
     
Μοιάζει μίζερο και μικρόψυχο σε μια τέτοια ημέρα, όπου συμβαίνει κάτι αναμφισβήτητα θεαματικά θετικό, να θυμίζουμε χρονοκαθυστερήσεις στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Και ιδιαίτερα εκείνες των τελευταίων λίγων χρόνων από τότε που το μόρφωμα άρχιζε να επηρεάζει ολοένα και περισσότερες συνειδήσεις και μυαλά, να εκπροσωπείται στη Βουλή και να αυξάνει την επιρροή του στην κοινωνία.
      
Ωστόσο, υπάρχουν δυο καλοί λόγοι για να θυμίζουμε ολιγωρίες και καθυστερήσεις. Δυο καλοί λόγοι για να μη ξεχνιόμαστε. Ο ένας είναι πως το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε τις τύχες μας, έδειξε αφενός αδυναμία να αντιμετωπίσει την οργάνωση, αφετέρου -και αυτό είναι πιο σημαντικό- απροθυμία να το κάνει υπολογίζοντας πολιτικό κόστος και μικροπολιτικές τακτικές. Ο δεύτερος καλός λόγος, είναι πως το ναζιστικό αυτό μόρφωμα, έχει ήδη διεισδύσει σε φορείς αλλά και μυαλά και θέλει πολλή δουλειά για ν' αλλάξει αυτό.

Η δράση της εγκληματικής οργάνωσης (η δικαιοσύνη "δένει" την οργάνωση με αυτό τον χαρακτηρισμό), έχει μεγάλο χρονικό παρελθόν. Και το παρελθόν αυτό, συνοδεύτηκε από πολύ αίμα. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές το αίμα (από απόπειρες ή δολοφονίες), δεν ήταν Ελληνικό. Έτσι, γυρίσαμε τα μάτια μας αλλού. Εμείς, ο πολιτικός κόσμος, οι διωκτικές αρχές, οι κυβερνήσεις, τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Δεν συνέβαινε σ' εμάς, δεν αφορούσε εμάς. Γιατί να ασχοληθούμε; Ο Παύλος Φύσσας ήταν Έλληνας, η δολοφονία ήταν άγρια, άρα και να θέλαμε δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε πάλι τα μάτια μας αλλού.

Η επόμενη ημέρα, μας βρίσκει μάλλον αμήχανους. Δεν έχει ξανασυμβεί να συλλαμβάνονται βουλευτές, κοιτάμε όλοι στις οθόνες μας τα περασμένα στα χέρια τους βραχιολάκια, εντυπωσιαζόμαστε. Οι αναλυτές, αυτοί που έχουν άποψη για όλα, έχουν σκάσει μύτη ήδη στα τηλεοπτικά παράθυρα. Όσοι είχαν εκφράσει ανοιχτά συμπάθεια για τους νοσταλγούς του Χίτλερ, άρχισαν να μαζεύονται. Και τα κόμματα, άρχισαν τους υπολογισμούς. Μας συμφέρει μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες; Θα βγει κερδισμένος ο Σαμαράς από την ιστορία; Πώς θ' αντιδράσει η Αριστερά;
       
Όλα αυτά είναι σημαντικά, αλλά όχι τόσο. Το μεγάλο στοίχημα της χώρας και της κοινωνίας, είναι να εξαφανίσει τους μικρούς Φύρερ της διπλανής πόρτας. Όχι μόνο τους μαυροντυμένους, αλλά και τους μαυρόψυχους... Ο φασισμός, έχει πολλές εκφράσεις...

Γιαγιάδες στα ΑΤΜ

• Καρτερός Θανάσης
• |
• 28.09.2013 ,avgi.gr

Πολύ πράγμα βρίσκουν εισαγγελείς και αστυνομία ερευνώντας τα σπίτια μελών και στελεχών της Χρυσής Αυγής. Λέει παραδείγματος χάρη το αστυνομικό δελτίο για τα αποτελέσματα μιας από τις τελευταίες έρευνες: Στο σπίτι του 27χρονου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ένα ζευγάρι χειροπέδες με κλειδιά, ηλεκτρικός εκκενωτής, ένα μαχαίρι με μήκος λάμας 23 εκατοστών, μια σιδερογροθιά, μια ξύλινη ράβδος, ένα αναισθητικό σπρέι, 38 ξύλινα κοντάρια με τη σημαία της Χρυσής Αυγής, τρία μπλουζάκια με λογότυπο του κόμματος και έντυπο υλικό της Χ.Α.

Η απορία όσον αφορά τον εν λόγω 27χρονο είναι με ποια σειρά χρησιμοποιούσε τα πολιτικά του όπλα. Πρώτα μαχαίρωνε τον συμπολίτη του, τον κεραυνοβολούσε με τον εκκενωτή, του κοπανούσε το κεφάλι με την ξύλινη ράβδο και μετά του έδινε να μελετήσει το έντυπο υλικό; Ή, αφού του έδινε πρώτα να διαβάσει το έντυπο υλικό, τον κοπανούσε μετά με όλους τους χρυσαυγίτικους τρόπους; Τον επεξεργαζόταν δηλαδή πρώτα με ένα καλό ξυλοφόρτωμα για να δεχτεί τη φώτιση και τη διαφώτιση ή τον φώτιζε και τον διαφώτιζε πρώτα για να δεχτεί εν συνεχεία το ευεργετικό ξυλοφόρτωμα;

Και τις χειροπέδες, και μάλιστα με κλειδί, τι διάολο τις χρειάζονται οι δραστήριοι χρυσαυγίτες; Τις χρησιμοποιούν για να δεσμεύουν τους οπαδούς τους; Για να δένουν γερά όποιον αρνείται να δεχτεί την αλήθεια των ιδεών τους; Για να διανθίζουν άλλου είδους παιγνίδια, αρμόζοντα σε πολύ μάτσο ναζί όπως αυτοί, στις μεταξύ τους ιερές συνευρέσεις; Ή για να τις περνούν σε ταραξίες αναρχικούς όταν ως εθελοντές βοηθούν τους φίλους τους των ΜΑΤ στην αποκατάσταση της τάξεως, όπως έγινε και καταγράφηκε πρόσφατα στο Κερατσίνι;

Οι απορίες δεν είναι, όπως καταλαβαίνετε, παίξε γέλασε -έχουν την πολιτική τους σημασία. Και θα πρέπει να απασχολήσουν το εκλογικό ακροατήριο της Χρυσής Αυγής. Να ενημερωθούν τουλάχιστον για τη σωστή χρήση των ιδεολογικών όπλων τους. Ποιον σακατεύουμε, ποιον δένουμε, σε ποιον δίνουμε έντυπο υλικό και με ποια σειρά. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος παρεξήγησης: Να πιστέψουν ορισμένοι ότι το έντυπο υλικό είναι για να τυλίγουν τα μαχαίρια και τα ρόπαλα. Κι αυτό εγκυμονεί κινδύνους γιατί με τόσο πράγμα τυλιγμένο σε αφίσες του Χίτλερ και φωτογραφίες του Κασιδιάρη μπορεί να γίνει καμιά στραβή με τις γιαγιάδες στα ΑΤΜ...

       του Μάκη Διόγου *

Πριν τοποθετηθώ για το πολιτικό επίδικο της συνεδρίασης που είναι η πορεία της Δημοκρατικής Αριστεράς θέλω με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα να καταθέσω μερικές σκέψεις. Οσοι έχουμε διαβάσει για τη δημοκρατία της Βαϊμάρης, πέρα από τα τραγικά λάθη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας το οποίο ακολουθούσε τυφλά τη σταλινική γραμμή ενάντια στη συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες, κρίσιμο ρόλο στην άνοδο του Χίτλερ έπαιξε η πολιτική των δεξιών & κεντροδεξιών κομμάτων που θέλησαν να προσεταιριστούν τους Εθνικοσοσιαλιστές, ως κομμάτι της γερμανικής δεξιάς. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε πολύ καλά.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλά ένα αντίπαλο ιδεολογικά κόμμα. Είναι κήρυκες του μίσους και της βίας. Ουσιαστικό μέτωπο στο ναζισμό δεν σημαίνει απλά καταδικάζω τη βία και τους φόνους. Μέτωπο στο φασισμό σημαίνει αντιπαράθεση στις απόψεις που γεννούν το ναζισμό. Στις απόψεις που "κυνηγούν" κάθε διαφορετικό άνθρωπο. Τον μετανάστη, τον ομοφυλόφυλο, τον αναρχικό, τον ανάπηρο. Πρέπει να συγκρουστείς με τον μικροαστό που χθες ψήφιζε ΝΔ &, Πασόκ και σήμερα ψηφίζει Χρυσή Αυγή για "να τιμωρήσει τους πολιτικούς". Τον συντηρητικό και "φιλήσυχο" πολίτη (τον ίδιο που στη κατοχή σώπαινε ή ακόμα χειρότερα γινόταν συνεργάτης των Γερμανών για να σώσει το τομάρι του) που ζει ακόμα με τον φόβο των κομμουνιστών. Πρέπει να συγκρουστείς με την βαθιά ρατσιστική νοοτροπία του μέσου Ελληνα. Η απάντηση στους νεοναζιστές είναι ο αγώνας για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Και λυπάμαι αυτή την απάντηση δεν την δίνουν όλοι... Σε ότι αφορά την πορεία του κόμματος ενόψει και των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων που έρχονται. Γίνεται πολύς διάλογος για τον τρίτο πόλο και την συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Πρώτα απ’ όλα θα επαναλάβω αυτό που είχα πει στη συνεδρίαση της Κ.Ε. πριν τις εκλογές του 2012. Η Δημοκρατική Αριστερά προσέρχεται σ’ αυτές τις διεργασίες κουβαλώντας τις απόψεις αλλά και την ιστορία της Ανανεωτικής Αριστεράς. Ως Αριστεροί θα πάρουμε μέρος. Δεν θα μεταμφιέσουμε το κόμμα μας σε κάτι άλλο. Προφανώς και υπάρχουν ανάμεσα μας διαφορετικές απόψεις, ακόμα και ιδεολογίες, όμως το κόμμα ανήκει στο ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς. Μη το ξεχνάμε αυτό. Επίσης είναι γνώρισμα της ελληνικής αριστεράς όταν μιλά για συμμαχίες να βάζει το κάρο μπροστά από τα άλογα. Και τι εννοώ. Πριν αναζητήσουμε συμμάχους και συνοδοιπόρους πρέπει να βάλουμε το πολιτικό πλαίσιο. Τη θέλουμε να πρεσβεύει αυτή η συμμαχία. Και έτσι θα δούμε ποιοι χωράνε και ποιοι όχι. Ας πούμε με την πολιτική που ακολουθεί σήμερα το πασόκ ανήκει στον προοδευτικό χώρο; Οχι γενικά και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα. Εφαρμόζει μια αντικοινωνική πολιτική στην οποία εμείς είμαστε απέναντι, πως θα συνδιαμορφώσουμε κοινή πολιτική συμμαχία; Μετέχει σε μια κυβέρνηση της οποίας εμείς σωστά είμαστε αντιπολίτευση πως θα βρούμε κοινό βηματισμό; Γι αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο των όποιων συμμαχιών θέλω απλά να καταθέσω ένα κομμάτι από το εξαιρετικό άρθρο του πολύ καλού μου φίλου και συντρόφου από τις ηρωϊκες εποχές της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Γιώργου Σιακαντάρη, ο οποίος στο άρθρο του «Η Κεντροαριστερά δεν είναι Κέντρο, αλλά Σοσιαλδημοκρατία» μεταξύ άλλων τονίζει: «...όταν λέμε Σοσιαλδημοκρατία, ή έστω και Κεντροαριστερά, εννοούμε Αριστερά και όχι Κέντρο. Εννοούμε πρόταση ταξικού συμβιβασμού υπέρ της αναδιανομής και όχι πρόταση συναινετικής αναπαραγωγής των ανισοτήτων. Αναπαραγωγή που κρύβεται πίσω από το αίτημα μονομερών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θίγουν μόνο τον κρατισμό, αλλά αδιαφορεί για εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που αφορούν το ανθρωποφαγικό τοπίο των εργασιακών σχέσεων και εκείνες τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που οδηγούν στη διαμόρφωση κράτους παροχής υπηρεσιών.
Η αδιαφορία για την κοινωνία δεν είναι σοσιαλδημοκρατική, ούτε καν κεντροαριστερή πρόταση. Η κοινωνία όμως με τη σειρά της αδιαφορεί για τους «κεντροαριστερούς», όταν αυτοί αδιαφορούν γι’ αυτήν. Δεν είναι τυχαίο που παρόλο που ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό πολιτών δηλώνει ότι ανήκει στην Κεντροαριστερά, ελάχιστοι απ’ αυτούς δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τα υπάρχοντα κόμματα της Κεντροαριστεράς, αλλά και ελάχιστοι απ’ αυτούς συγκινούνται από τις όποιες εκ των άνω κινήσεις, οι οποίες υποτιμούν τις αγωνίες και τους προβληματισμούς των “από κάτω”».
 Συντρόφισσες και σύντροφοι. Οι πολίτες χρειάζονται μια αριστερά που θα αγωνιστεί να μπει ένα φρένο στη διάλυση της κοινωνίας. Που θα αντισταθεί στη φτωχοποίηση. Που δεν θα χαϊδέψει αυτιά, που θα συγκρουστεί με το κομματικό κράτος του Πασοκ και της ΝΔ, όχι με συντηρητικές και οπισθοδρομικές πολιτικές στο όνομα μιας δήθεν μεταρρύθμισης, αλλά με πραγματικά αριστερές ριζοσπαστικές προτάσεις για ένα κράτος αλληλεγγύης και δικαίου. Η Δημοκρατική Αριστερά αυτές τις ιδέες πρέπει να υπηρετήσει.

* Ο Μάκης Διόγος είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημαρ
Το κείμενο είναι από την ομιλία στην Κ.Ε στις 22/9/2013

του Δημήτρη Λουκά *

Έχουμε μπροστά μας μια δύσκολη εξίσωση : Προάσπιση της δημοκρατικής ομαλότητας και ταυτόχρονα άμεση αναστροφή της οικονομικής ύφεσης.

Κατά την άποψή μου η θεωρία περί των δύο άκρων είναι ανιστόρητη. Άλλο πράγμα οι λεκτικοί διαξιφισμοί, οι εκφραστικές υπερβολές, η εκρηκτικότητα του λόγου, και άλλο το μαχαίρωμα στη γωνία του δρόμου. Υπάρχουν πολιτικές και κοινωνικές αιτίες οι οποίες εξέθρεψαν το φαινόμενο  του φασισμού και του νεοναζισμού και οικονομικοί οι οποίοι το έφεραν στην επιφάνεια με ορμή σε μια χώρα πάνω από την οποία φαίνεται να κρέμεται το φάντασμα του εμφυλίου πολέμου και της χούντας. Αλλά όπως γράφει στο διαφωτιστικό βιβλίο της η Άννα Φραγκουδάκη οι αιτίες του φαινομένου είναι στο βάθος τους ιδεολογικές και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα αντιλήψεων από το περιεχόμενο της εκπαίδευσης  μέχρι και την αντιμετώπιση των μεταναστών.

Δεν υπάρχει ισοδύναμο της Χρυσής Αυγής από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος. Και αυτό αποτελεί κεφαλαιώδη διαφορά για τη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Η Ν.Δ. , το ΠΑΣΟΚ και πολλοί από τους ερωτοτροπούντες με την Κεντροαριστερά οφείλουν να εγκαταλείψουν άμεσα τη θεωρία των δύο άκρων διότι είναι επιζήμια για τη Δημοκρατική ζωή της χώρας μας. Οι φίλοι μας του ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα κρίσιμη φάση οφείλουν να προσέχουν που πατούν και που πηγαίνουν.

Ναι η χώρα βρίσκεται στο μέσον μιας τεράστιας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Αλλά κυρίως βρίσκεται στο μέσον μιας κρίσις αξιών και προσανατολισμού. Στο όνομα αυτής της κρίσης κάναμε πέρσι την υπέρβαση συμμετοχής στην τρικομματική κυβέρνηση θέτοντας των  εθνικό συμφέρον υπεράνω των κομματικών ιδιοτελειών.  Απόφαση με την οποία αν και διαφώνησα σέβομαι απόλυτα παρότι διαφώνησα.

Οι εξελίξεις που ακολούθησαν κατέδειξαν ότι η Νέα Δημοκρατία  όχι μόνον δεν είχε πρόθεση ουσιαστικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές αλλά προχώρησε συστηματικά στην περαιτέρω συμπίεση, έως εξαθλίωση, των ελληνικών νοικοκυριών και της μισθωτής εργασίας και στη συστηματική αποδιάρθρωση του κράτους και των δημόσιων αγαθών προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων του κεφαλαίου. Ορθώς το κόμμα μας αποχώρησε από την κυβέρνηση στο όνομα της υπεράσπισης του δημόσιου συμφέροντος και των αξιακών αρχών της Αριστεράς.

Μετά  την πρόσδεση του στο άρμα της Νέας Δημοκρατίας το ΠΑΣΟΚ  δεν μπορεί στις σημερινές συνθήκες να αποτελέσει τμήμα της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που έχει ανάγκη η χώρα μας. Ούτε καν τη σύνταξη του κειμένου της κυβερνητικής τους συνεργασίας δεν τόλμησαν να επιχειρήσουν.

Η Δημοκρατική Αριστερά οφείλει να δείξει εμπιστοσύνη στις δικές της δυνάμεις  και με βάση τις ιδρυτικές της αρχές να κάνει αποτίμηση της κυβερνητικής της θητείας προκειμένου να προβεί στις αναγκαίες διορθώσεις και βελτιώσεις του πολιτικού της λόγου και των προγραμματικών θέσεων της.  Οι πολιτικές εξελίξεις δείχνουν την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας ισχυρής Δημοκρατικής Αριστεράς. Αν αυτή δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί. Η οργανωτική και πολιτική αυτονομία της είναι προαπαιτούμενο εκ των ων ουκ άνευ και η ρευστοποίησή της στο νεφελώδες στερέωμα μιας Κεντροαριστεράς χωρίς μπούσουλα και κοινωνικές αναφορές μη συζητήσιμη.

Στον Ευρωπαϊκό χώρο εξελίσσεται μια τεράστια σύγκρουση μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και των δυνάμεων της εργασίας. Η σύγκρουση αυτή διαπερνά και τον εθνικό μας χώρο. Συντασσόμαστε με τις δυνάμεις που εργάζονται για μια επαναθεμελίωση του κράτους πρόνοιας στις σημερινές συνθήκες, για μια νέα νοηματοδότηση των συνδικάτων. Εργαζόμαστε για ένα νέο παράδειγμα αναπτυξιακής πολιτικής το οποίο στον πυρήνα του έχει την έννοια της αύξησης της απασχόλησης γύρω από τις ανθρώπινες ανάγκες. Διότι το παλαιό παράδειγμα γύρω από το οποίο στήριξαν την εξουσία τους οι καθεστηκυίες δυνάμεις της μεταπολιτευτικής Ελλάδας έχει αποτύχει παταγωδώς. Και τούτο διότι στον πυρήνα του είχε ένα θεμελιώδες πρόβλημα, ένα πρόβλημα ηθικής που αφορούσε την κατάληψη του κράτους και την αποδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης από τους κομματικούς μηχανισμούς. Η ανάλυση η οποία προσπαθεί να αποδώσει τις ευθύνες πρωτίστως στις κοινωνικές δυνάμεις και δευτερευόντως στο πολιτικό σύστημα είναι ανιστόρητες.

Στις παρούσες συνθήκες κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής κρίσης και κυρίως κρίσης αξιών η Δημοκρατική Αριστερά κατανοεί βαθύτατα την ανάγκη μιας εθνικής συνεννόησης. Το επιχείρησε και τα κόμματα του πρώην δικομματισμού, αλλά και κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις, θεώρησαν ότι μπορούν να την χρησιμοποιήσουν απλά ως αριστερό άλλοθι.  Μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, με σημαντική παρουσία της Αριστεράς, είναι αναγκαία προκειμένου η χώρα μας να επιχειρήσει αναστροφή της καταστροφικής πορείας και απαρχή διεξόδου από την πολυδιάστατη κρίση. 

Στο βαθμό που η Δημοκρατική Αριστερά θα αποκτά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, στις ιδρυτικές της αρχές και στην αξιακή φαρέτρα της θα ενισχύεται και η παρουσία της στο πολιτικό προσκήνιο.

* Ο Δημήτρης Λουκάς είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημαρ

Το κείμενο είναι από την ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή της 21^ης Σεπτεμβρίου 2013

Οι συνασπισμοί και τα καυδιανά δίκρανα

του Τάσου Παππά , efsyn.gr

Στους ετεροβαρείς και από πρώτη ματιά ετερόκλητους συνασπισμούς το κόστος, κατά κανόνα, καλείται να το καταβάλει ο μικρότερος παίκτης. Συνήθως αυτός αναγκάζεται να κάνει εκπτώσεις στις αρχές του προκειμένου να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνασπισμού και είναι αυτός που θα βρεθεί την ώρα της εκλογικής κρίσης στη θέση του απολογούμενου. Ετσι, από χρήσιμος εταίρος μπορεί να γίνει ένας αχρείαστος συνοδοιπόρος.

Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες κάνουν τους δύσκολους, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται στο τέλος θα υποκύψουν. Δεν έχουν πολλά περιθώρια. Και κάνουν τους δύσκολους όχι γιατί θέλουν να πάρουν το υπουργείο Οικονομικών, αλλά γιατί θυμούνται τι έπαθαν την προηγούμενη φορά που συμμετείχαν σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Στις εκλογές που ακολούθησαν συνετρίβησαν και ακόμη δεν έχουν καταφέρει να συνέλθουν. Ούτε που περνάει από το μυαλό τους βεβαίως ότι η απομάκρυνση των ψηφοφόρων τους είχε να κάνει με την πλήρη υποταγή της παράταξης στον νεοφιλελευθερισμό. Η συνύπαρξή τους με τους Χριστιανοδημοκράτες επί τέσσερα χρόνια στην εξουσία ήταν απλώς η επιβεβαίωση της ιδεολογικής οπισθοχώρησής τους.

Από την άλλη πλευρά, το Φιλελεύθερο Κόμμα της Γερμανίας καταποντίστηκε. Πρώτη φορά στην ιστορία του δεν μπήκε στην ομοσπονδιακή Βουλή. Το επιχείρημα του πρώην αρχηγού του, Ρέσλερ, πριν από τις εκλογές, ήταν «βάλτε μας στη Βουλή γιατί υπάρχει κίνδυνος να έχουμε κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Αριστεράς. Κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε να συμβεί ποτέ στη Γερμανία». Από κόμμα-μπαλαντέρ που ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, γιατί έτσι το ήθελαν οι ιδρυτές του, έχει μετατραπεί σε μια ανυπόληπτη πολιτική δύναμη με αβέβαιο μέλλον.


Στα καθ’ ημάς τώρα. Το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου συγκυβερνά με τη Νέα Δημοκρατία, έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού κάθε προοδευτική ιδέα. Τύποις παραμένει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, επί της ουσίας όμως είναι μια συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας. Παρακολουθώντας οποιαδήποτε συζήτηση στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δύσκολα ξεχωρίζεις ποιος ανήκει πού. Τα δύο κόμματα μοιάζουν ακόμη και στις λεπτομέρειες. Το ΠΑΣΟΚ το έχει πληρώσει ακριβά και συνεχίζει να το πληρώνει. Εχει χάσει τα 2/3 των δυνάμεών του, ενώ από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις προκύπτει ότι εξακολουθεί να αιμορραγεί. Και ο κ. Βενιζέλος δεν πρωτοτυπεί ως προς το γιατί επέλεξε τον δρόμο της αιχμαλωσίας. «Για τη σωτηρία της πατρίδας», όπως υποστηρίζει και επειδή η άλλη λύση, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, «θα φέρει την καταστροφή. Κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε». Ας είναι όμως προετοιμασμένος γιατί στο τέλος της διαδρομής έχουν στηθεί τα «καυδιανά δίκρανα».

Οι πρώτες αντιδράσεις για το δασικό νομοσχέδιο

Γιώργος Κεραμιτζόγλου , 25/09/2013 , skai.gr

Ως καταστροφικό για το περιβάλλον και επιζήμιο για την οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας, χαρακτηρίζει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς το νομοσχέδιο που έδωσε σε δημόσια διαβούλευση επτά ημερών το ΥΠΕΚΑ.

Συγκεκριμένα, με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο:

· Καταργείται το καθεστώς προστασίας οικολογικά πολύτιμων εκτάσεων που τώρα καλύπτονται από αραιή και χαμηλή θαμνώδη βλάστηση. Έτσι, το 15% τουλάχιστον της ελληνικής επικράτειας παύει οριστικά να προστατεύεται από τη δασική ή όποια άλλη νομοθεσία.

· Κατά περίεργη «σύμπτωση», στις εκτάσεις των οποίων η προστασία υποβαθμίζεται, περιλαμβάνονται περιζήτητες προς εκμετάλλευση παραθαλάσσιες και νησιωτικές περιοχές, στις οποίες δεν υπάρχει άλλου είδους δασική βλάστηση.

· Δίνεται πρώτης τάξεως κίνητρο στους εμπρηστές, καθώς οι παραπάνω εκτάσεις δεν θα μπορούν πλέον να κηρύσσονται αναδασωτέες.

· Στις υπόλοιπες δασικές εκτάσεις και δάση, αυξάνεται η ένταση και ο αριθμός των χρήσεων που επιτρέπονται.

· Πολύτιμες κατηγορίες δασών και δασικών εκτάσεων, όπως οι παραθαλάσσιες, οι παραλίμνιες και όσες βρίσκονται εντός περιοχών Natura, δεν προστατεύονται πια από χρήσεις που μέχρι σήμερα απαγορεύονταν σε αυτές.

· Αναστέλλεται η υποχρέωση καταβολής προστίμων για παράνομες χρήσεις ή καταπατήσεις δασικής γης.

· Προβλέπονται περίεργες νέες χρήσεις, όπως «έρευνες για θησαυρούς», εγκαταστάσεις σωμάτων ασφαλείας, κάθε είδους κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, χώροι απόθεσης αποβλήτων, ιστοί μέτρησης ανέμου, σε όλες τις περιπτώσεις μαζί με την οδοποιία τους και τις συνοδές τους εγκαταστάσεις, και φυσικά μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα.
· Νομιμοποιείται, για πολλοστή φορά, σωρεία παρανομιών, ακόμα και στα τελείως αναγκαία για τις πόλεις μας πάρκα και άλση.

Για το WWF Ελλάς, το φυσικό περιβάλλον αποτελεί το πλέον δυνατό συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, ένα πραγματικό θησαυροφυλάκιο που ζητά προστασία και κατάλληλη διαχείριση, για να συνεχίσει να παρέχει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στη ζωή των πολιτών και να είναι πραγματικός πυλώνας μίας ζωντανής και μακροπρόθεσμα βιώσιμης οικονομίας.

«Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ είναι τόσο προβληματικό, ώστε δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση», τονίζει ο Δημήτρης Καραβέλλας, διευθυντής του WWF Ελλάς. «Τα πραγματικά προβλήματα που καθιστούν τη δασική νομοθεσία ανεφάρμοστη και δύσχρηστη μπορούν να επιλυθούν, χωρίς να καταστραφεί η δασική περιουσία της χώρας. Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ όχι απλά δεν λύνει προβλήματα, αλλά αντίθετα μας οδηγεί σε μια βαθύτερη και πολύ σοβαρότερη κρίση: την οικολογική. Οι αποφάσεις του σήμερα, καθοδηγούμενες από μία στρεβλή και δίχως βιώσιμο αναπτυξιακό όραμα πολιτική, οδηγούν σε ένα μέλλον φτωχότερο με μη αναστρέψιμες συνέπειες. Όταν αγνοούμε το φυσικό μας κεφάλαιο, τότε δεν μιλάμε για ανάπτυξη αλλά για ξεπούλημα».

Το WWF Ελλάς καλεί την Κυβέρνηση να αποσύρει αμέσως το νομοσχέδιο και να ξεκινήσει μια ουσιαστική και ευρεία διαβούλευση για την πραγματικά βιώσιμη πορεία που η χώρα αξίζει. 

Άτυπη, χαλαρή, Συνομοσπονδία της Κεντροαριστεράς

Μιχάλης Σαμπατακάκης, 25/09/2013 , metarithmisi.gr

Μπορεί ο θάνατος του Παύλου Φύσσα να λειτουργήσει ως θυσία για τη Δημοκρατία; Η απώλειά του να μας δώσει το μάθημα ώστε να υπάρξουν προωθητικές συνέπειες στην πολιτική ζωή της χώρας και ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση των φασιστών;
Υπάρχουν κάποιες θετικές ενδείξεις ότι οι πολιτικές δυνάμεις πιέζονται προς διορθωτικές κινήσεις που αφορούν τη φυσιογνωμία και την πολιτική τους.
Η ισχυρή παρουσία ενός ναζιστικού κόμματος αποτελεί κίνδυνο για τη ζωή και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Αποτελεί οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας στη χώρα και μάλιστα με κινδύνους προς πολύ χειρότερες εξελίξεις.
Η οδυνηρή αυτή πραγματικότητα υποβαθμιζόταν μέχρι τώρα στην πράξη από τις πολιτικές επιλογές των κομμάτων που γίνονταν με βάση τα στενά κομματικά συμφέροντα και όχι το συμφέρον της δημοκρατίας και της χώρας.
Οι πολιτικές δυνάμεις δεν χωρίζονταν σε δημοκρατικές και αντιδημοκρατικές, κάτι δηλαδή που θα έφερνε όλους μαζί στον πόλεμο κατά της Χρυσής Αυγής, αλλά χωρίζονταν σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές με τη Χρυσή Αυγή να αποτελεί σημαντικό παράγοντα της αντιμνημονιακής πλευράς.
Η θυσία του Παύλου Φύσσα αναδιατάσσει μερικώς αυτό το πολιτικό σκηνικό. Με δυσκολίες όμως, λόγω των πολιτικών συμφερόντων: η ΝΔ είχε επιλέξει ακροδεξιά ατζέντα χαϊδεύοντας ακροδεξιούς ψηφοφόρους για να πάρει ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι όσο κερδίζει η Χρυσή Αυγή τόσο χάνει η ΝΔ.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα πιέζει την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερβούν τα στενά κομματικά συμφέροντα και να θέσουν ως προτεραιότητα στην πολιτική τους, με το βάρος που έχουν ως μεγάλα κόμματα, την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως αναρωτιέται για το αντιμνημονιακό μέτωπο και η κυβέρνηση δείχνει να ξυπνάει και αναγκάζεται επιτέλους να αντιμετωπίσει τη δολοφονική δράση των φασιστών.
Η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι το βασικό χαρακτηριστικό της Ανανεωτικής Αριστεράς και άρα και της ΔΗΜΑΡ. Αυτό σημαίνει πόλεμο με το φασισμό. Ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ είναι θετικός, δεν χάνει προς κάπου, η επιμονή της για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο έχει δικαιωθεί, αλλά σαν να κρατιέται. Να μη θέλει να πρωταγωνιστεί, ενώ θα μπορούσε, λόγω εγγενών δυσκολιών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που αναλύσαμε πιο πάνω. Δεν μπόρεσε έτσι να καταστεί ο προνομιακός αντίπαλος της Χρυσής Αυγής, ο φυσικός ηγέτης του αγώνα για την προάσπιση της δημοκρατίας. Δεν μπόρεσε να αποτελέσει τον εμβρυουλκό σημαντικών πολιτικών εξελίξεων.
Θα τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή; Ποιοι θα πάνε στο δικαστήριο για τη δολοφονία;
Μόνο ο μαχαιροβγάλτης ναζί; Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής δεν έχει ευθύνη; Το θέμα δεν είναι μόνο νομικό. Είναι και πολιτικό. Τί άποψη έχουμε γιʼ αυτά; Δεν πρέπει να διαμορφώνουμε κλίμα επιτάχυνσης από την κυβέρνηση που να φτάνει στην ηγεσία; Άλλωστε το Μαξίμου ίσως το απασχολεί η ιδέα εκλογών, με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής σε καθεστώς υποδίκου.
Έτσι φτάνουμε στα εκλογικά θέματα.
Το επιτελείο Σαμαρά ερωτοτροπεί και πάλι με την ιδέα εκλογών (όπως και στην περίοδο κλεισίματος της ΕΡΤ). Θέλει ένα 2% από τη Χρυσή Αυγή για να περάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ξέρει πως θα χάσει τις ευρωεκλογές (που δεν ευνοούν το κυβερνών κόμμα). Όμως οι εκλογές είναι πλήρως απαγορευμένες από την Μέρκελ. Δεν θα άφηνε την παραμικρή πιθανότητα να ασκήσει την Προεδρία στην ΕΕ ο Τσίπρας και μάλιστα σε περίοδο ευρωεκλογών. Άρα εκλογές δεν προβλέπονται, εκτός βεβαίως από “ατύχημα” ή από αλλαγή πολιτικού σκηνικού γύρω από το θέμα της Χρυσής Αυγής. Οι πιθανότητες αυτές είναι λίγες.
Έτσι οδεύουμε σε ένα οκτάμηνο προς τις ευρωεκλογές και τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που θα συμπέσουν χρονικά με το τέλος του Μνημονίου και των δόσεων. Στο οκτάμηνο αυτό, αρχής γενομένης από τώρα με τις γερμανικές εκλογές, θα κριθούν κρίσιμα ζητήματα για τη χώρα, που αφορούν το χρέος και τη μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Η ΝΔ επειδή ξέρει ότι θα χάσει τις ευρωεκλογές, θα δοκιμάσει να τις υποβαθμίσει, βάζοντάς τες χρονικά στη 2η Κυριακή των δημοτικών εκλογών, που ψηφίζουν λιγότεροι. Κυρίως όμως θα τις ισοσταθμίσει με νίκη στις περιφερειακές εκλογές, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύναμος (εκτός από την Αττική). Το ΠΑΣΟΚ στις περιφέρειες μάλλον θα είναι μαζί με τη ΝΔ, παίρνοντας δώρο κάποιες από αυτές.
Στις δημοτικές εκλογές η κίνηση των 5 δημάρχων αποτελεί μια σοβαρή παρουσία. Η μάχη στην Αθήνα θα είναι δύσκολη.  Θα μπορούσαμε να δούμε υποψήφιους τον Παπαδημούλη από τον  ΣΥΡΙΖΑ, τον Βορίδη από τη ΝΔ και τον Κασιδιάρη από την Χρυσή Αυγή. Στις περιφερειακές εκλογές και ειδικά στην Αττική και στην Κεντρική Μακεδονία που δίνουν το πολιτικό στίγμα, η ΔΗΜΑΡ θα έχει δυσκολίες στις συνεργασίες, αν από τη μία είναι ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ. Και στις ευρωεκλογές η μάχη θα είναι δύσκολη. Χρειάζεται  συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και πολύ ευρύ και ισχυρό ψηφοδέλτιο.
Η προοπτική των ευρωεκλογών επιτάχυνε τις διεργασίες για την Κεντροαριστερά. Στην αναμενόμενη πρωτοβουλία διανοουμένων δίνει υψηλό κύρος για τον κόσμο της Ανανεωτικής Αριστεράς η παρουσία του Γιάννη Βούλγαρη. Η θετική στάση του ΠΑΣΟΚ και η ομπρέλα των ευρωπαίων σοσιαλιστών κάνει αυτό το εγχείρημα μάχιμο στις Ευρωεκλογές.
Όμως η σύνδεση της Κεντροαριστεράς με τις ευρωεκλογές ενώ επιτάχυνε τις διεργασίες, ταυτόχρονα τις έκανε περισσότερο δύσκολες. Από ότι φαίνεται δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κοινή εκλογική κάθοδο ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ. Είτε γιατί δεν θέλει η ΔΗΜΑΡ, είτε γιατί οι μνήμες της κοινωνίας για το ΠΑΣΟΚ είναι νωπές, είτε για άλλους λόγους, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κοινή εκλογική κάθοδο. Άρα η σύνδεση του εγχειρήματος της Κεντροαριστεράς με τις ευρωεκλογές, δεν βοηθάει.
Επιπροσθέτως κανένας δεν ξέρει τί θα κάνει το ΠΑΣΟΚ όταν θα έρθει η ώρα των εθνικών εκλογών. Αν οι δημοσκοπήσεις φέρνουν πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τα κυκλοφορούντα σενάρια προβλέπει τη δημιουργία του λεγόμενου μεγάλου ευρωπαϊκού κόμματος από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που θα διεκδικούσε την πρώτη θέση και τους 50 βουλευτές (βεβαίως αυτό θα άφηνε “τρύπα” από τα δεξιά της ΝΔ, υπέρ της Χρυσής Αυγής).
Και ακόμη στο εγχείρημα της Κεντροαριστεράς, εκκρεμεί ένα μεγάλο πρόβλημα: Ο ρόλος του Βενιζέλου ως αρχηγού.
Συμπερασματικά, το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς χωρίς τη ΔΗΜΑΡ κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στο σχήμα “ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις”.
Όμως η ανάγκη για ένα μεγάλο πόλο ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη. Θα ήταν καθοριστικά χρήσιμος για τη χώρα. Ο κόσμος που αυτοτοποθετείται εκεί είναι πολύς. Οι διεργασίες γιʼ αυτόν τον πόλο εκ των πραγμάτων χρειάζονται ένα μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Τί είναι ρεαλιστικό και χρήσιμο σʼ αυτήν τη φάση: Το εγχείρημα διανοουμένων και το ΠΑΣΟΚ από τη μια και το εγχείρημα ευρύτερου μορφώματος με τη ΔΗΜΑΡ από την άλλη, να μην αναλωθούν σε μια αμοιβαία φθαρτική αντιπαράθεση αλλά αντίθετα σε ένα γόνιμο διάλογο, χωρίς κοινή εκλογική κάθοδο στις ευρωεκλογές, αλλά και οι δύο κάτω από την ομπρέλα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, με την επιδίωξη να πάνε αθροιστικά καλά, απλωμένα έτσι σε ευρύτερο πολιτικό φάσμα ψηφοφόρων. Σαν μια άτυπη χαλαρή Συνομοσπονδία.
Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι σε καλή περίοδο. Νομίζω ότι ο κόσμος της δεν καταλαβαίνει που το πάει. Υπάρχει η αίσθηση κενού στρατηγικής.
Ας ξαναπιάσει το νήμα από το βασικότερο χαρακτηριστικό της φυσιογνωμίας της Ανανεωτικής Αριστεράς. Την αντίληψή μας για τη δημοκρατία. Σήμερα η υπεράσπιση της δημοκρατίας απέναντι στους φασίστες είναι το πρωταρχικό ζήτημα. Η ΔΗΜΑΡ ας πρωταγωνιστεί σʼ αυτόν τον ωραίο αγώνα. Στόχος μας η δημοκρατία να δειχθεί ανηλεής απέναντι στο φασισμό.

Σημείωση: Το κείμενο αυτό είναι βασισμένο σε ομιλία στην Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ.

"Μητερούλα" ή "αυτοκράτειρα";

• Καπάκος Σταύρος .25.09.2013 , avgi.gr                                   

  Υποθέτω ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος πολίτης από τον ευρωπαϊκό Νότο που να μην ένιωσε απογοήτευση από την καθαρή επικράτηση της Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές. Φυσικό και αναμενόμενο είναι η οργή για τη σκληρή λιτότητα, που τορπιλίζει την ίδια την ευρωπαϊκή προοπτική και επιδεινώνει δραματικά τις συνθήκες ζωής, να προκαλεί κλίμα απογοήτευσης στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Σημαντικές αλλαγές στην οικονομική πολιτική δεν φαίνονται στον ορίζοντα, ενώ μπλοκαρισμένες είναι και οι αλλαγές στο κρίσιμο θέμα της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, κάτι που δυσκολεύει περισσότερο τη διαχείριση της κρίσης (ρόλος της ΕΚΤ, απομείωση του χρέους, ευρωομόλογα, τραπεζική ένωση, αναπτυξιακά κονδύλια κ.λπ.). Η Γερμανία επιχειρεί να αντισταθμίσει τις απώλειες από το σκληρό ευρώ και τη λιτότητα με τη διεύρυνση των εμπορικών της σχέσεων με την Κίνα και τη Ρωσία. Αντισταθμίζει, επίσης, τη μείωση της ανταγωνιστικότητας με στρατιές κακοπληρωμένων εργαζομένων από τις ανατολικές χώρες, ενώ συμπιέζει τις κοινωνικές δαπάνες θέτοντας εν αμφιβόλω το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.
Η Μέρκελ, είτε ως "μητερούλα" στο εσωτερικό της Γερμανίας είτε ως "Σιδηρά Κυρία" ή ως "Αυτοκράτειρα" στο εξωτερικό, θα συνεχίσει να διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δυστυχώς θα παίρνει όλο και περισσότερο γερμανικά χαρακτηριστικά.
Η Μέρκελ είναι ένα υβρίδιο, κάτι μεταξύ Μπίσμαρκ και Μακιαβέλι. Ο μακιαβελισμός της έγκειται στο δίπολο αποδοχή - φόβος. Διευρυμένη αποδοχή στο εσωτερικό της χώρας της, ένα είδος "μητερούλας", κάτι που σε καιρό κρίσης δεν είναι αμελητέο. Εντεινόμενος φόβος στο εξωτερικό εξαιτίας των σκληρών πολιτικών που επιβάλλονται στους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου. Ταυτόχρονα ακολουθεί τη γραμμή Μπίσμαρκ, δηλαδή εμφανίζεται έτοιμη να αφομοιώσει από τους σοσιαλδημοκράτες ό,τι μπορεί να εφαρμόσει η ίδια. Αυτή η αφομοιωτική της δύναμη δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αν και μόνο στον βαθμό που την ασκεί με επιτυχία μπορεί να θέτει σε δεύτερη μοίρα το SPD και να ηγεμονεύει πολιτικά.
Μια λύση που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα στην Ευρώπη θα ήταν η συγκρότηση ενός κοκκινο-κοκκινοπράσινου συνασπισμού, που φόβιζε τόσο πολύ τους φιλελεύθερους. Την πρότεινε η Αριστερά, αλλά δεν την πίστευαν σοσιαλδημοκράτες και πράσινοι. Οι κύριες προτάσεις των SPD, Die Linke, Πράσινων συγκλίνουν στον τρόπο αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής κρίσης (ευρωομόλογα, ταμείο απομείωσης χρέους, αναπτυξιακή βοήθεια στον Νότο, αυστηρότερος έλεγχος και φόρος στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές). Διαφορές υπάρχουν πολλές, αλλά όχι αγεφύρωτες. Το παράδοξο είναι ότι όσο πιο αριστερά κινούνται οι δυνάμεις αυτές τόσο πιο δεξιά πηγαίνει το εκλογικό σώμα. Ίσως δεν μπορούν να κινητοποιήσουν τους νέους και την αποχή, δηλαδή δεν πείθουν ότι αποτελούν πραγματική εναλλακτική λύση σε μια χώρα όπου δεν αλλάζουν πολλά πράγματα.

ο Μεγάλος Φόβος

24 Sep, 2013 , ipyxida.gr

του Θανάση Καρτερού

Στις γραμμές της ποικιλώνυμης και ποικιλόχρωμης Αριστεράς, παλαιότερης, νεότερης, δογματικής και ανανεωτικής, υπήρξε ανέκαθεν και είναι και σήμερα δημοφιλής ένας Μεγάλος Φόβος. Αρχέγονος και εν πολλοίς ανθρωποφάγος: Ο Φόβος μήπως η Αριστερά γλιστρήσει προς τα δεξιά, μήπως ρίξει νερό στο κρασί της, μήπως συμβιβαστεί με τον εχθρό, μήπως γίνει μια αριστερή Δεξιά. Μήπως τελικώς καταντήσει να προσβλέπει στο μεγάλο βόλεμα αντί στη μεγάλη ανατροπή.
Αυτός ο φόβος, που κατατρύχει πολλές αριστερές ψυχές, έχει την ικανότητα να μετατρέπει σε εμφύλιο τις πολιτικές αντιθέσεις και διαμάχες. Βρίσκεται πίσω από καταστροφικές κρίσεις. Υποκινεί ανοιχτούς ή μουλωχτούς εσωτερικούς πολέμους εν ονόματι της αριστερής αρετής. Δίνει ηθική διάσταση στην άρνηση κάθε ιδέας για συνεργασία. Υπαγορεύει κινήσεις και τακτικές ακόμα και στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ότι έχει απαλλαγεί από παλιά σύνδρομα.
Αυτός ο Φόβος είναι πολυμήχανος και πανταχού παρόν. Όπως τώρα, αυτές τις μέρες, που στην αναγκαία συζήτηση για το πώς θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η φαιά πανούκλα έχωσε πάλι την ουρά του. Και άρχισε μια ιδιόρρυθμη πολεμική -του ταμ ταμ. Των προειδοποιήσεων. Μήπως με τα αντιφασιστικά μέτωπα βρεθεί η Αριστερά παρέα με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, μήπως εν ονόματι της ομαλότητας ανακοπεί η “ανωμαλία” των αγώνων, μήπως μέσα στην αντιφασιστική σούπα πνιγεί το κουνέλι του αριστερού ριζοσπαστισμού. Μήπως…
Το θέμα δεν είναι οι απόψεις -είναι ο Φόβος. Και υπό το κράτος αυτού του Φόβου, που είναι έτοιμος να γεννήσει βαριές κατηγορίες, δεν μπορεί να γίνει συζήτηση. Διότι καθένας καταλαβαίνει ότι ο φασισμός και τα Μνημόνια είναι κεφάλια της ίδιας Λερναίας Ύδρας. Το θέμα είναι πώς, με ποια τακτική, με ποιες συμμαχίες, θα κόψεις το καθένα. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με το ένα μάτι στον Μιχαλολιάκο και στην τρόικα και το άλλο στην αριστερή παρθενία -μήπως τη χάσουμε με τίποτε άτσαλες ενωτικές κινήσεις.
Αλλιώς μπορούν μια χαρά να βρουν άκρη. Και πείρα υπάρχει και διάθεση και γνώσεις. Και ο εχθρός έχει κάνει φανερή τη μούρη, τις προθέσεις και τις αδυναμίες του. Αρκεί να μην του προσφέρουν το γνωστό δώρο: Να κουμαντάρει την Αριστερά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Μεγάλος Φόβος για να πολιτεύεται αυτός με μεγαλύτερη άνεση….
Via : www.avgi.gr

Κλιματική Αλλαγή: εκατομμύρια πρόωροι θάνατοι, δισ. δολάρια το κρυφό κόστος του άνθρακα

24 Σεπτεμβρίου 2013, econews.gr

Τα λόμπυ των ορυκτών καυσίμων σε όλο τον κόσμο -αλλά και η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ στην Ελλάδα με την προσφατη στροφή προς τους υδρογονάνθρακες- έχουν βαλθεί να μας πείσουν πόσο ακριβές είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σε σύγκριση με το πετρέλαιο και τον άνθρακα.

Αυτό που δεν αποκαλύπτουν είναι τα κρυφά κόστη των ορυκτών καυσίμων για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον: την επιβάρυνση των κρατικών προϋπολογισμών με έξοδα υγείας, απορρύπανσης, αλλά και το ανυπολόγιστο κόστος σε ζωές και ανθρώπινο πόνο.

Κρυφά κόστη που εάν ποσοτικοποιούνταν θα έφερναν αυτομάτως τις ΑΠΕ σε κατάσταση ισοτιμίας δικτύου (grid parity).

Στην τελευταία έκδοση της επιθεώρησης Nature Climate Change, μια μελέτη που υπογράφουν ο Τζέισον Γουέστ του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ και οι συνάδελφοί του από την Αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανού και Ατμόσφαιρας (NOAA) και το Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας επιχειρεί μια συγκεντρωτική ανάλυση του κρυφού κόστους των ορυκτών καυσίμων βασιζόμενη σε παγκόσμια υπολογιστικά μοντέλα που εξετάζουν τη σχέση μεταξύ των θανάτων και την έκθεση σε μικροσωματίδια και όζον: τους ρυπαντές δηλαδή που επηρεάζονται έμμεσα από την κλιματική αλλαγή.

Οι επιστήμονες βρήκαν ότι μια δραστική μείωση των αερίων του θερμοκηπίου θα μπορούσε να οδηγήσει στην πρόληψη 300.000 ως 700.000 πρόωρων θανάτων ετησίως ως το 2030, τα δυο τρίτα εξ αυτών στην Κίνα. Ως το 2050 οι μειώσεις αυτές θα μπορούσαν να προλάβουν 800.000 ως 1,8 εκατ. πρόωρους θανάτους ετησίως ενώ ως το 2100 θα μπορούσαν να αποφευχθούν 1,4 εκατ. ως 3 εκατ. θάνατοι ετησίως.

«Διαπιστώσαμε ότι η μείωση των αερίων του θερμοκηπίου μπορεί να οδηγήσει σε μάλλον εντυπωσιακή μείωση των ρυπογόνων ουσιών στην ατμόσφαιρα συμβάλλοντας σημαντικά στη σωτηρία ζωών» δήλωσε ο δρ Γουέστ στον επιστημονικό ειδησεογραφικό διαδικτυακό τόπο.

Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες μελέτησαν τα αποτελέσματα της μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της επιβράδυνσης των κλιματικών αλλαγών. Συσχέτισαν επίσης, τα ιστορικά ποσοστά θνησιμότητας με την έκθεση σε μικροσωματίδια και όζον.

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το χρηματικό όφελος από τη μείωση της θνησιμότητας ανέρχεται σε 50 ως 380 δολάρια ανά τόνο διοξειδίου του άνθρακα, όταν ο μέσος Αμερικάνος έχει περιβαλλοντικό αποτύπωμα 28 τόνων CO2 ετησίως.

Τα οφέλη ανέρχονται σε $50-380/ανά τόνο CO2 παγκοσμίως, σε $30-600 στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη, $70-840 στην Κίνα και $20-400 στην Ινδία, υψηλότερα απο προηγούμενες εκτιμήσεις.
Υπενθυμίζεται άλλωστε η μελέτη της Greenpeace που δείχνει ότι το κόστος για την Ελλάδα από την καύση λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή ανέρχεται σε 1200 πρόωρους θανάτους ετησίως και 1000 Ευρώ ανά νοικοκυριό.
Τα παραπάνω αξίζει να θυμηθούμε την επόμενη φορά που ο κ. Μανιάτης θα προσπαθήσει να μας πείσει για την αξία της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και για τα τεράστια ελλείμματα που προκαλούν οι ΑΠΕ.
econews

Δημοκρατία ανεκτική, όχι όμως και ηλίθια

Του Τάσου Παππά , efyn.gr

Επρεπε να έχουμε έναν νεκρό για να ξυπνήσουν η κυβέρνηση, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τα μεγάλα μίντια. Οσο ο εγκληματικός οίστρος των νεοναζιστών είχε στόχο τους μετανάστες δεν έτρεχε τίποτε. Παρά το γεγονός ότι τα δείγματα γραφής της Χρυσής Αυγής ήταν κάτι παραπάνω από εύγλωττα, ο κ. Δένδιας καταχώνιαζε τους φακέλους στα συρτάρια του γραφείου του, οι αστυνομικές δυνάμεις ασκούσαν πλημμελώς τα καθήκοντά τους, οι δικαστικοί λειτουργοί τηρούσαν στάση αναμονής και τα δίκτυα ενημέρωσης στρίμωχναν τα περιστατικά βίας με πρωταγωνιστές στελέχη του συγκεκριμένου κόμματος στις πίσω σελίδες τους ή στις τελευταίες θέσεις των δελτίων τους λίγο πριν από την πρόγνωση του καιρού.

Είτε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας (θεωρία των δύο άκρων) είτε επειδή υποτίμησαν τον κίνδυνο, οι μηχανισμοί ελέγχου της εξουσίας (ΜΜΕ) και οι θεσμικοί παράγοντες του κράτους ακολουθούσαν μια τακτική χαμηλών τόνων, με το επιχείρημα (ας το δεχτούμε ως ειλικρινές) ότι ένα μέτωπο κατά του νεοναζισμού μπορεί να τον καταστήσει συμπαθή στα μάτια των πολιτών. Αποδείχτηκε για ακόμη μία φορά ότι η αδιαφορία (εσκεμμένη ή όχι, μένει να φανεί) αποθρασύνει τους οπαδούς του ναζισμού.

Ξεκίνησαν με παρελάσεις στρατιωτικού τύπου, συνέχισαν με προκλήσεις υποδυόμενοι τους φιλολαϊκούς, προχώρησαν σε επίδειξη γυμνής ισχύος κατά των φτωχοδιάβολων, κλιμάκωσαν με εμπρηστικές παρεμβάσεις στη Βουλή, πέρασαν στις επιθέσεις κατά οπαδών αριστερών κομμάτων, για να καταλήξουν στη δολοφονία. Σιγά σιγά έχτιζαν το οικοδόμημά τους, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη απελπισμένων από την ανέχεια και θυμωμένων με το πολιτικό σύστημα ανθρώπων στις λαϊκές γειτονιές και στις επαρχίες της χώρας.

Αέρα στα πανιά τους έδωσε και η πολυδιάσπαση του κοινοβουλευτικού χώρου. Οι μωρολογίες των Σαμαρά-Βενιζέλου περί ισοδύναμων κινδύνων, οι βέβηλες ιδέες στελεχών της Ν.Δ. και του μιντιακού συστήματος για τη δυνατότητα συνεννόησης με μια σοβαρή Χρυσή Αυγή, η μίζερη στάση των δυνάμεων της Αριστεράς (διαγκωνισμός για το ποια δικαιούται να έχει το προβάδισμα στην αντιμετώπιση του φαινομένου) ήταν βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής. Η πολιτική απάντηση από τον αντιφασισμό πρέπει να δοθεί. Και να είναι αποφασιστική.


Ωστόσο, το βάρος για την αποκάλυψη του εγκληματικού ρόλου του νεοναζιστικού μορφώματος αναγκαστικά θα πέσει στην αστυνομία και τη Δικαιοσύνη. Η πρώτη οφείλει να λειτουργήσει μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν οι νόμοι και με επαγγελματισμό, η δεύτερη επιβάλλεται να διερευνήσει όλες τις πτυχές της δράσης της Χρυσής Αυγής (φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς των εγκληματικών πράξεων, χρηματοδότηση της οργάνωσης). Η δημοκρατία είναι ευρύχωρη και ανεκτική. Δεν είναι όμως ηλίθια.

ΟΟΣΑ: Τις υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες υγείας πληρώνουν οι Ελληνες

Αντιστοιχούν στο 4,76% του εισοδήματος χωρίς να περιλαμβάνονται οι εισφορές.

Της Πέννυς Μπουλούτζα , kathimerini.gr

Δυσβάσταχτο είναι το κόστος της υγείας για τους Ελληνες πολίτες που βρίσκονται στη δύσκολη θέση, εν μέσω κρίσης, να πληρώνουν από την τσέπη τους τα περισσότερα χρήματα σε σχέση με το εισόδημά τους για υπηρεσίες υγείας από όλους του πολίτες χωρών-μελών του ΟΟΣΑ. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον πίνακα των χωρών του ΟΟΣΑ με τις υψηλότερες κατά κεφαλήν ιδιωτικές δαπάνες υγείας σε σχέση με το εισόδημα των πολιτών, που δημοσιεύει το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, ο Ελληνας δαπανά το 4,76% του εισοδήματός του για ιδιωτικές δαπάνες υγείας (ανεξάρτητα από τα ποσά που πληρώνει μέσω φορολογίας και ασφαλιστικών εισφορών για την Υγεία), ποσοστό που μεταφράζεται κατά μέσο όρο σε 1.051 δολάρια. Στη δεύτερη θέση του πίνακα, ο οποίος βασίζεται σε στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, βρίσκεται η Πορτογαλία, όπου ο κάθε πολίτης κατά μέσο όρο δαπανά από την τσέπη του το 3,13% του εισοδήματός του για την Υγεία (631 δολάρια), και ακολουθεί το Μεξικό με 2,96% (288 ευρώ). Στον αντίποδα βρίσκεται η Ολλανδία (0,66%), το Ηνωμένο Βασίλειο (0,86%) και η Γαλλία (0,93%). Οπως ανέφερε στην «Κ» ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Λυκούργος Λιαρόπουλος, «ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα κατέχει αυτή την πρωτιά είναι ότι υπάρχει μία γκάμα υπηρεσιών υγείας εκτός του “σκληρού πυρήνα” των νοσοκομειακών και ιατρικών υπηρεσιών και φαρμακευτικής κάλυψης, που δεν μας τα προσφέρει το Δημόσιο, όπως οδοντιατρική φροντίδα, φροντίδα ασθενών στο σπίτι κ.ά. και τις οποίες καλύπτουμε από την τσέπη μας. Είναι ενδεικτικό ότι η χώρα διαθέτει σε αυτές τις υπηρεσίες το 0,7% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι 1,5% του ΑΕΠ» επισημαίνει και προσθέτει ότι «είναι αυτό που αποκαλούμε εμείς η τρύπα του δημόσιου συστήματος υγείας». Αξίζει μόνο να σημειωθεί ότι προ κρίσης σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως δαπανούσαν τα ελληνικά νοικοκυριά για οδοντιατρικές δαπάνες, ποσό που έπεσε το 2011 κάτω από το 1,5 δισ. ευρώ. Ούτως ή άλλως, η Ελλάδα παραμένει μία από τις χώρες με την υψηλότερη ιδιωτική δαπάνη υγείας, σε σχέση με τις συνολικές δαπάνες υγείας παρά την οικονομική κρίση. Ειδικότερα, το 2011 η ιδιωτική δαπάνη υγείας παραμένει στο 34% της συνολικής δαπάνης παρά την ύφεση ύψους 25%. Το 2011 οι συνολικές δαπάνες υγείας στην Ελλάδα ήταν 18,8 δισεκατομμύρια ευρώ -έναντι 23,2 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009, δηλαδή μείωση της τάξης του 18,9%- εκ των οποίων τα 12,4 δισ. ευρώ είναι η δημόσια δαπάνη υγείας (από 16,1 δισ. ευρώ το 2009) και η οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη νοσοκομειακή φροντίδα εις βάρος της πρωτογενούς πρόληψης. Είναι ενδεικτικό ότι από την ανάλυση της κατανομής των δημόσιων δαπανών υγείας προκύπτει ότι επί σειρά ετών το κράτος πληρώνει τα νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, το φάρμακο και τα νοικοκυριά τους παρόχους εξωνοσοκομειακής φροντίδας! Ακόμα και το 2011 -εν μέσω κρίσης- τα νοικοκυριά πλήρωσαν το 62,1% των παροχών εξωνοσοκομειακής φροντίδας.

Μητροπολίτη Σιατίστης: «Ο φασισμός δεν έχει φίλους, μόνο θύματα»

Όταν χαρακτήριζα τη Χρυσή Αυγή «μαύρη νύκτα» δεν έψαχνα να εντυπωσιάσω

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  tovima.gr

Με σκληρά λόγια για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα μιλά ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, Παύλος, μιλώντας για το απαίσιο πρόσωπο του φασισμού.

«Δυο λόγια γι’αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση. [...] Ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα» αναφέρει σε ανακοίνωσή του.

Ειδικότερα ολόκληρη την ανακοίνωση του Μητροπολίτη Σιατίστης έχει ως εξής:

«Όταν την "Χρυσή Αυγή" την χαρακτήριζα «μαύρη νύκτα» δεν έψαχνα να βρω δύο λέξεις για να εντυπωσιάσω.
Χρησιμοποίησα δύο λέξεις με στόχο να αποδώσω με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια αυτό που έβλεπα τότε με βάση την ιδεολογία, τις πρακτικές καθώς και την συνολική εμφάνιση του νεοναζιστικού μορφώματος, όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του και στάθηκα ιδιαίτερα απόλυτος και αυστηρός, όσον αφορά κάθε εναγκαλισμό της Χ.Α από χριστιανό η ιερωμένο.
Τότε κάποιοι θεώρησαν υπερβολικούς τους χαρακτηρισμούς μου, νομίζω πλέον ότι κανείς δεν εμφιβάλλει για την ακρίβεια των λέξων.
Πιθανώς όμως και αυτές ακόμη οι λέξεις σήμερα να υπολείπονται πλέον της αληθείας γιατί η δολοφονία, πρώτον εν ψυχρώ και δεύτερον κατόπιν εντολής, δεν παραπέμπει μόνο στην νύκτα, αλλά κυρίως στην κόλαση.
Υπάρχει κάτι που με τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα. Είναι ο τρόπος του εγκλήματος. Η ψυχρότητα της εκτέλεσης. Ούτε ένα δάγκωμα της ψυχής, ούτε ένας προβληματισμός της τελευταίας στιγμής, ούτε η παραμικρή νύξη της συνείδησης, ενός υποτιθέμενου φιλήσυχου πολίτη;
Ποια λοιπόν είναι η οργάνωση και πόσο κολασμένη είναι, που μπορεί να κάνει ένα «φιλήσυχο»πολίτη» σε αδίστακτο εγκληματία;
Το έγκλημα ήταν αποτέλεσμα μιας λεηλατημένης από κάθε αξία και ισοπεδωμένης ψυχής η ήταν καρπός ενός φόβου απέναντι σε εκείνους που τον διέταξαν να σκοτώσει;
Με την ύπαρξη τόσων ντοκουμέντων και μαρτυριών για τη σχέση του με την εγκληματική οργάνωση η προσπάθεια να παρουσιασθεί ότι έχει χαλαρή σχέση μήπως και αυτή είναι αποτέλεσμα μιας εντολής η και ενός φόβου για την δική του την ζωή;
Αλλά και η γελοία προσπάθεια των βουλευτών της Χ.Α να αποτινάξουν από πάνω τους και τον άνθρωπο και το έγκλημα δεν οδηγεί τον ταλαίπωρο και δυστυχή εγκληματία να καταλάβει ποια τύχη τον περιμένει και τον ίδιο;
Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: Άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί τι είναι η Χρυσή Αυγή η σιώπησε εν γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της;
Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο λόγω αδυναμίας και ανικανότητος να συλλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα.
Αν σιώπησε ένοχα γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα, τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια.
Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο Υπουργός όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου; Αυτά δεν ήταν γνωστά; δεν ήταν δεδομένα; καθ’εαυτά δεν συνιστούσαν αδικήματα; είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα;
Αυτά δεν έδειχναν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Τις ορδές των βαρβάρων δεν τις έβλεπαν; Τις εικόνες των σύγχρονων ΕΣ-ΕΣ που γυρνούσαν στους δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες δεν τις είχαν δει;
Αυτές οι εμφανίσεις οι ομαδικές και ο τρόπος τους, δεν πιστοποιούσαν ότι πρόκειται για παραστρατιωτική οργάνωση.
Η διαφαινομένη αποφασιστικότητα του Υπουργού και της Πολιτείας θα έχει συνέχεια και συνέπεια η είναι ένα πυροτέχνημα λόγω του εκτάκτου των γεγονότων;
Βλέπετε δεν μας έχει πείσει η πολιτική ηγεσία ότι μπορούμε να της έχουμε εμπιστοσύνη.
Πόσες φορές ακούσαμε από υπεύθυνα, υποτίθεται, πολιτικά χείλη ότι  «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο», αλλά αυτό δεν ακούμπησε ούτε το δέρμα;
Το ακόμη θλιβερότερο. Η διχοστασία της πολιτικής ηγεσίας και η απουσία καθαρού πολιτικού λόγου, η αδυναμία συνεννόησης σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, δείχνει μια πολιτική ηγεσία ανάξια της πατρίδος και των περιστάσεων.
Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες εις την πατρικήν οικίαν λόγω ασθενείας άκουσα τον αρχηγίσκο του ναζιστικού μορφώματος να μιλάει με τόση αηδία για το Κοινοβούλιο και για το πολίτευμα, με το γνωστό του χιτλερικό παραλήρημα.
Διερωτώμαι: Δεν τον άκουσε κανένας εισαγγελικός λειτουργός.
Δεν συνιστούν οι λόγοι του προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ποια αγωγή δίνει στα νέα παιδιά, τα οποία στερημένα ουσιαστικής παιδείας και από το σχολείο και από την οικογένεια γίνονται μα άμορφη μάζα από την οποία θα επιλέγονται οι αυριανοί εκτελεστές;
Δυο λόγια ακόμη γι’αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση.
Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλοιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί!
Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα».

Στην μακρινή Κένυα υπάρχουν δημοσιογράφοι και εφημερίδες που ζητούν ακόμη συγνώμη

Κατσάκος Πέτρος , avgi.gr

Στην μακρινή Κένυα υπάρχουν δημοσιογράφοι και εφημερίδες που ζητούν ακόμη συγνώμη. Στην Ελλάδα μετράνε ακόμα τις εισπράξεις.

 

Ο διευθυντής και ο αρχισυντάκτης μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδας της Κένυας ζήτησαν δημοσίως συγνώμη για την επιλογή τους να δημοσιεύσουν την Κυριακή στο πρωτοσέλιδό τους την φωτογραφία ενός αιμόφυρτου Κινέζου που είχε τραυματισθεί κατά την πρόσφατη βομβιστική επίθεση σε εμπορικό κέντρο του Ναιρόμπι. Οι υπεύθυνοι της εφημερίδας «Kenya Nation» χαρακτήρισαν «άστοχη» την επιλογή τους να δημοσιεύσουν την αιματοβαμμένη φωτογραφία ζητώντας «συγνώμη για τον πόνο και το κακό που προκαλέσαμε» στην οικογένειά του αλλά και στην κοινή γνώμη της χώρας.

 

Η φωτογραφία που προκάλεσε σάλο στην Κένυα αλλά και την οργισμένη αντίδραση της κινεζικής πρεσβείας στο Ναϊρόμπι δημοσιεύθηκε την ίδια ημέρα που στην Ελλάδα κρεμιόταν στα «μανταλάκια» ο δολοφονημένος Παύλος Φύσσας. Παρά την αντίδραση της οικογένειας του νεκρού, εδώ όχι μόνο δεν έχει ακουστεί ακόμη η λέξη συγνώμη αλλά αντιθέτως κάποιοι αισθάνονται εμπορικά δικαιωμένοι λαμβάνοντας υπόψιν μόνο τον αριθμό των πωλήσεων.