Μπλόκαραν τρία άρθρα Ρουπακιώτη

Χ. ΙΩΑΝΝΟΥ , efsyn.gr

Καταψηφίστηκαν τελικά από τη «γαλάζια» Κοινοβουλευτική Ομάδα τα τρία επίμαχα άρθρα του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης που θα έδιναν σε Αρειο Πάγο και ΣτΕ το δικαίωμα αναψηλάφησης υποθέσεων αστικού χαρακτήρα, ύστερα από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, σε συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τη Χρυσή Αυγή, μπλόκαραν τη διάταξη Ρουπακιώτη, ωστόσο τα υπόλοιπα άρθρα του νομοσχεδίου που αφορά τα ναρκωτικά αλλά και πολλές διατάξεις που αφορούν εργατικά, ποινικά και αστικά ζητήματα υπερψηφίστηκαν χθες στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και –εκτός των τριών- πήραν τον δρόμο για την Ολομέλεια, όπου θα διεξαχθεί η τελική μάχη μεταξύ υπουργού Δικαιοσύνης και «γαλάζιων» βουλευτών.

Παρά τις κινήσεις καλής θέλησης του κ. Ρουπακιώτη, ο οποίος χθες επέφερε άλλη μια αλλαγή στα επίμαχα άρθρα (62, 63, 83), που προέβλεπε ότι από την αναψηλάφηση εξαιρούνται υποθέσεις που δεν υπάρχει έγκριση καταστατικού (για υποθέσεις όπως με την «Τουρκική Ενωση Ξάνθης»), ο εισηγητής της Ν.Δ. Αν. Νεράτζης ήταν κάθετος: «Τα μπαλώματα και τα φτιασιδώματα δεν αίρουν την κάθετη διαφωνία μας».

Απαντώντας για ακόμη μία φορά στις «γαλάζιες» αιτιάσεις, ο κ. Ρουπακιώτης τόνισε πως οι βουλευτές ψηφίζουν ένα νομοσχέδιο που το έχουν στα χέρια τους από τον Σεπτέμβριο και ήταν σε δημόσια διαβούλευση επί μήνες. «Δεν είμαι μικρό παιδί να παραπονιέμαι, αλλά δεν υπηρετεί την πολιτική τάξη το να έρχονται κυβερνητικοί βουλευτές να διατυπώνουν αναιρετικές απόψεις βασικών άρθρων του νομοσχεδίου. Αυτό το καταγράφω για να δούμε αν η κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων ενδυναμώνεται», σημείωσε.

Κυβερνητικοί κύκλοι σχολίαζαν αργότερα πως η έκβαση της ψηφοφορίας ήταν αναμενόμενη καθώς δεν ήταν δυνατό να γίνει αποδεκτή διάταξη που επί της ουσίας υποβιβάζει τα ανώτατα ελληνικά δικαστήρια.

Ιταλική πατέντα

Του Παντελή Μπουκάλα , kathimerini.gr

Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα; Δεν ξέρω αν το λένε και οι Ιταλοί αυτό, εμείς πάντως το συνηθίζουμε, είτε απαξιωτικό περιεχόμενο του δίνουμε όταν το φυτεύουμε στις κουβέντες μας είτε τιμητικό. Και πρέπει να ’ναι αρκετά παλιά η πεποίθηση περί ομοιότητας στη νοοτροπία, αν κρίνουμε από όσα έγραφε το 1860 ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος στα «Ιστορικά σκηνογραφήματα»: «Οτι ο ιταλικός νους ουδέποτε ηρίστευσεν επί συστηματική φιλοκερδεία και πραγματοκοπία, τούτο παρά πάντων ομολογούμενον. Ως οι Ελληνες, οι Ιταλοί, αντί των δελεασμάτων του Ερμού, [...] αιρετωτέραν έκρινον την λατρείαν των Μουσών και της Αθηνάς». «Ως οι Ελληνες»... Αφοριστικά ηχούν οι γενικεύσεις αλλά κάποιο στίγμα το δίνουν. Εφαρμόζεται άραγε και στην περίπτωση Μπερλουσκόνι το «ούνα φάτσα...»; Θα μπορούσε δηλαδή να υπάρξει και εδώ ανάλογο φαινόμενο, με τόση δημοτικότητα και αντοχή στον χρόνο παρά τα καταμαρτυρούμενα; Κι εμείς έχουμε βεβαίως τον λαϊκισμό μας, δεν παραπονιόμαστε· το χρώμα του μάλιστα ποικίλλει, ώστε να έχουμε περιθώριο επιλογής. Και πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι δεν είναι άμοιροι λαϊκισμού όσοι αυτοσυστήνονται καμαρωτά σαν αντιλαϊκιστές: Και αυτοί σαν αυθεντικοί γνώστες της μοναδικής σωτήριας λύσης αυτοπροβάλλονται, και αυτοί αφήνουν να εννοηθεί ότι ξέρουν καλύτερα από τον λαό ποιο είναι το συμφέρον του και πώς να το προστατέψουν. Προϋποτίθεται βαρύτατο πολιτικό αλτσχάιμερ για να αποδεχτεί κανείς ότι οι νυν αυτοεγκωμιαζόμενοι «μεταρρυθμιστές», πράσινοι και βένετοι, δικαιούνται να παραδίδουν αυστηρά μαθήματα αντιλαϊκισμού και αντιρουσφετολογισμού και να κατακεραυνώνουν το πελατεικό κράτος. Πόση αμνησίνη να καταπιεί κανείς... Εν πάση περιπτώσει, και στα μέρη μας η διαφθορά και η διαπλοκή ανθούν παλαιόθεν περισσότερο και από την ποιητικώς γνωστή φαιδρά πορτοκαλέα. Και εδώ το σκοτεινότερο αντικείμενο του πόθου για κάθε εξουσιόφιλο είναι τα μίντια. Και εδώ το ποδόσφαιρο (και ο αθλητισμός εν γένει) σύρθηκε στις ορέξεις διαφόρων κομματαρχών. Και εδώ επίσης κάποιες στιγμές «πολιτικοποιήθηκε» το ερωτικό παίγνιο, όπως επί Ανδρέα Παπανδρέου, όταν ο δεσμός κατοχυρώθηκε και επικυρώθηκε σαν πολιτικός-πολιτειακός θεσμός διά μίας και μόνης ηγεμονικής χειρονομίας. Και εδώ γίνεται ανεκτό το οικουμενικώς σεβαστό μοντέλο του υπερήλικου κατακτητικού αρσενικού, που χρησιμοποιεί σαν υπεραφροδισιακό την εξουσία του, και του ανθηρού θηλυκού που προορίζεται για ρόλο λαφύρου ή επίπλου· το αντίθετο, ηλικιακώς ώριμη πολιτευόμενη - νεαρός αγαπητικός, θα προκαλούσε σάλο, στα όρια του ηθικού πανικού. Στην περίπτωση του Μπερλουσκόνι όμως όλα τούτα συναντώνται στον ίδιο ζεν πρεμιέ της «πολιτικής της σαχλαμάρας» κατά τον ορισμό του ακριβολόγου Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Ας ελπίσουμε πως η Ιστορία θα ανταμείψει τον καβαλιέρε με την αγέρωχη αδιαφορία που του επιφύλαξε, την ώρα που ψήφιζε, η ωραία εκλογική αντιπρόσωπος, τσακίζοντας τη φαύλη εγωπάθειά του.

Καραγκιόζηδες όλων των χωρών ενωθείτε

             Νίκος Μπίστης

Νίκος Μπίστης , protagon.gr
Ωραία, κάναμε την ανάλυση σε πρώτο επίπεδο, βγάλαμε το άχτι μας κατά των Γερμανών και ξεμπερδέψαμε. Ποιος «φταίει» για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία; Η Μέρκελ, η λιτότητα, το σάπιο πολιτικό σύστημα. Όλοι εκτός από τους Ιταλούς ψηφοφόρους. Αυτούς που τιμώρησαν το πολιτικό σύστημα ξαναβάζοντας στο παιγνίδι τον πιο αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπο του και αυτούς που έβγαλαν πρώτο κόμμα ένα παλιάτσο που δεν θέλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των παιδιών. Τον Μπερλουσκόνι που έστειλε ατομικές ειδοποιήσεις για επιστροφή φόρου σε μια σχεδόν χρεοκοπημένη χώρα και τον Πεπε Γκρίλο που επιεικώς δεν ξέρει τι θέλει και δεν έχει χρόνο ούτε κυρίως διάθεση να μάθει. Ο Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος Πέερ Σταίνμπρουκ , που έχει καυτηριάσει την εμμονή της Μερκελ στην λιτότητα, τους το είπε πολύ ωραία : «Εκλέξατε δυο κλόουν λαϊκιστές». Και επειδή η αλήθεια πονάει αρχίσανε τα περί «ωμής παρέμβασης στα εσωτερικά μας». Ο Ναπολιτάνο δεν μπορούσε παρά να ακυρώσει το γεύμα  μαζί του αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι νοερά του σφίγγει το χέρι.
Το μήνυμα των εκλογών είναι διπλής κατεύθυνσης και είναι πολύ βολικό να ξεχνάμε την δεύτερη. Η πρώτη είναι προς Γερμανία και Βρυξέλλες για χαλάρωση της πολιτικής λιτότητας. Η δεύτερη αφορά τους ίδιους τους λαούς και δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση έχει και έντονα πολιτισμική. Αναδεικνύει θέματα αυτογνωσίας, ηθικής ευθύνης, γνώσης της Ιστορίας, σοβαρότητας , όλα αυτά που συγκροτούν αυτό που λέμε κουλτούρα. Και το μήνυμα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει με μεγαλύτερη επιτυχία μια χώρα από τον ίδιο τον λαό της όταν βγάζει τα μάτια του και κόβει τα πόδια του , χρησιμοποιώντας μάλιστα σαν χειρουργικό μαχαίρι την ψήφο του. Οι Γερμανοί το πήραν για τα καλά το μήνυμα αυτό όταν έκαναν απολογισμό της ψήφου που απλόχερα έδωσαν στον Χίτλερ.. Η επίκληση των αδικιών και της εθνικής ταπείνωσης που επέφερε η συνθήκη των Βερσαλλιών δεν αποτέλεσε ελαφρυντικό ούτε στην Νυρεμβέργη ούτε στην εθνική συνείδηση και ενοχή . Για αυτήν που γονάτισε ο Βίλλυ Μπράντ στο Άουσβιτς. Για αυτό αντιμετωπίζουν αυστηρά τους νεοναζί για αυτό δεν παίζουν με την ψήφο τους καθηλώνοντας δημοσκοπικά στο 2% το κόμμα των Πειρατών, δηλαδή τους παρόμοιους ( αν και πολύ σοβαρότερους) με τον Πέπε Γκρίλο.

Αλλά εδώ είναι νότος της Ευρώπης, δεν είναι παίξε, γέλασε. Εδώ μπορούμε να στέλνουμε την Χρυσή Αυγή  και τους ψεκασμένους στην Βουλή , να ζηλεύουμε τον «επιτυχημένο» Μπερλουσκόνι που δεν άφησε νόμο που να μην παραβίασε και ταυτοχρόνως να τον επαναφέρουμε στην πολιτική , να επιβραβεύουμε ασυνάρτητους λαϊκιστές σαν τον Γκρίλο. Βέβαιοι ότι δεν φταίμε εμείς αλλά πάντα οι άλλοι που μας υποχρεώνουν να γινόμαστε παρά την θέληση μας γελοίοι. Με είχε συγκλονίσει μια δήλωση του Βελτρόνι όταν αποχώρησε από την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς το 2008 όταν ηττήθηκε από τον Μπερλουσκόνι. Σε ελεύθερη απόδοση είχε πει ότι ο ιταλικός λαός πρέπει σοβαρά να «ψαχτεί» για τους λόγους που μπορεί να ψηφίζει κάποιον σαν τον Μπερλουσκόνι
Είπα ότι είναι και θέμα κουλτούρας, ευρύτερα πολιτισμού. Μιας συστηματικής διάβρωσης που την ανέχτηκε και πολλές φορές την υπέθαλψε το πολιτικό σύστημα. Είναι και αποτέλεσμα του αχαλίνωτου μιντιακού λαϊκισμού μιας εγκατάλειψης της μαζικής κουλτούρας στα χέρια αδίστακτων γελωτοποιών που καλλιεργούσαν συστηματικά τα χειρότερα ένστικτα του ανθρώπου. Για σκεφτείτε, πόσο καιρό έχετε να δείτε ιταλική ταινία; Στην χώρα του Φελίνι , του Παζολίνι, του Βισκόντι , του Σκολα, του Φερέρι και τόσων άλλων χρόνια τώρα η μαζική «κουλτούρα» διαμορφώνεται από τα κανάλια που εξαγόρασε ο Μπερλουσκόνι και βομβάρδιζαν με προγράμματα απόλυτης αποχαύνωσης και εξαχρείωσης. Εδώ δεν θα πληρώναμε κάποτε την κουλτούρα των σκυλάδικων της δεκαετίας του 80, την ποιοτική κατρακύλα της τηλεόρασης, τον δημοσιογραφικό υπόκοσμο που όπως μαθαίνουμε συνωστίζεται στην είσοδο καναλιών, τα χάχανα του «λαού» του Λαζόπουλου;

Δυο πρόσφατα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, Έπρεπε να δω το Euronews για να ακούσω συνέντευξη του Μπερσάνι. Στην ελληνική τηλεόραση οι εκλογές καλύπτονταν  από τα καμώματα του Μπερλουσκόνι, αν παίρνει μάτι τις γυμνόστηθες, τι χυδαιότητες λέει. Στο τέλος με μόλις αποκρυπτόμενη συμπάθεια – λόγω προφανώς αντιμνημονιακής αλληλεγγύης – μας πληροφορούσαν ότι θα επιστρέψει φόρους. Τον Μόντι τον είδα μια φορά στην θλιβερή του προσπάθεια να δείξει ανθρώπινος, γελοιοποιούμενος στο πλατώ με ένα σκυλάκι που του φόρτωσε η τηλεπαρουσιάστρια.

Ακόμα και σοβαροί άνθρωποι και μέσα αντιμετώπιζαν τον υποψήφιο της κεντροαριστεράς με τα στερεότυπα   του κυρίαρχου life style. « Άνευρος, υποτονικός, άνθρωπος της διπλανής πόρτας, συνηθισμένος, δεν συνεγείρει» και άλλα πολλά αυτής της κατηγορίας, Αν είναι τώρα δυνατόν να συναγωνιστεί τον Μπερλουσκόνι ένας παντρεμένος με την ίδια γυναίκα τριάντα χρόνια, που έκανε τρείς φορές Υπουργός παίρνοντας τα εύσημα από συνδικάτα και εργοδοτικές οργανώσεις, που βασική του αδυναμία είναι το πούρο του και επιμένει να μιλάει παλιομοδίτικα προβάλλοντας προγράμματα.

Όπως μου το επιβεβαίωσε ένας φίλος μου στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι δεν άφησε κανάλι για κανάλι όπου χυδαιολογώντας να μην υπόσχεται τα πάντα, και ο Γκρίλο εδοξάσθη κρυπτόμενος γιατί άλλο το ατομικό ιστολογιο και οι φιέστες και άλλο η δημόσια αντιπαράθεση με επιχειρήματα. Αυτό τον δρόμο, πιστός στις καλύτερες παραδόσεις της ιταλικής αριστεράς κράτησε ο Μπερσάνι. Ήρθε πρώτος αλλά δεν νίκησε.

Κοιτάξτε όμως το εκ πρώτης όψεως παράδοξο. Τρομαγμένοι από την ψήφο τους, σαν τα μικρά παιδιά που αφού έκαναν την σκανδαλιά τους πάνε να κρυφτούν πίσω από τον κηδεμόνα τους, οι Ιταλοί από δυο ανθρώπους περιμένουν να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Τον Ναπολιτάνο και τον Μπερσάνι. Κατά σύμπτωση (;) και οι δυο από την μεγάλη του Ιταλικού ΚΚ σχολή. Γιατί βλέπετε το πρόβλημα για τους απανταχού καραγκιόζηδες είναι ότι μπορούν να κάνουν με ευκολία ζημιά, είναι όμως αδύνατο να δώσουν την παραμικρή λύση στα προβλήματα των ανθρώπων. 

Ποιοι πήραν τα λεφτά για τα ΑΕΙ; Δε βλέπουν ότι θεριεύει η Χρυσή Αυγή;

Γράφει: Ευγενία Μπουρνόβα

   Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013 , aixmi.gr

«Όποιος έχει ασκήσει διοίκηση, το πρώτο πράγμα που έχει μάθει είναι να μη βιάζεται και να κάνει υπομονή», μου είπε ένας φίλος μου προχτές , ενώ συζητούσαμε για τα Πανεπιστήμια! Προσωπικά έχω ασκήσει πολύ αντιπολίτευση στη ζωή μου! Η μόνη διοίκηση που είχα ασκήσει μέχρι πρόσφατα είναι επικεφαλής συνδικάτου, άρα και εκεί έχει μεγάλη δόση αντιπολίτευσης ,αλλά συγχρόνως απαιτεί μεγάλη υπομονή και συνιστά μια πολύ καλή εκπαίδευση!
Έμαθα, λοιπόν, να κάνω υπομονή για να δω κάποια μέρα έναν υπουργό Παιδείας να σέβεται τον πολίτη και ειδικότερα τους εκπαιδευτικούς και να μην κάνει διαφορετικά πράγματα από αυτά που λέει! Και αν κάποια στιγμή είχα την αίσθηση ότι αυτό κάποτε θα πραγματοποιηθεί, σήμερα μετά την ανακοίνωση του διαρκώς τροποποιούμενου σχεδίου «Αθηνά», νομίζω ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα!
Σήμερα που η χώρα, χρεοκοπημένη πια, υποτίθεται ότι κάνει περικοπές στις σπατάλες και εξορθολογισμό δαπανών, ο υπουργός πληρώνει σχεδόν 200.000 ευρώ (δεν δίνονται τα ονόματα αυτών που τα εισέπραξαν παρότι έχουν ζητηθεί και μέσα στη Βουλή!) για να κάνει μια μελέτη-πρόταση που βρίθει λαθών και ρουσφετολογικών πελατειακών ρυθμίσεων που έχουν ξεσηκώσει όλο τον κόσμο!
Πώς δικαιολογείται ο υπουργός Παιδείας, για του οποίου την Πολιτεία στο υπουργείο βοά ο εκπαιδευτικός κόσμος αλλά και τα Ηλεκτρονικά Μέσα; Απαξιώνει και αγνοεί τους πάντες. Σημειωτέον ότι η Πολιτεία έχει μειώσει κατά 50% ακριβώς τη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων, σε σχέση με το 2009 και κατά 10% σε σχέση με πέρσι, στο όνομα των αναγκαίων περικοπών.
Αλήθεια, η Νέα Δημοκρατία έχει ακούσει για την έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς; Προφανώς ικανοποιείται από την πρωτιά στα γκάλοπ και δεν βλέπει ότι η συνεχιζόμενη αυτή έλλειψη εμπιστοσύνης είναι προς όφελος και της Χρυσής Αυγής. Και όσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να δείξει  ένα όλο και αυταρχικότερο πρόσωπο, η Χρυσή Αυγή θα συνεχίσει να ισχυροποιείται, αφού αυτό που την τρέφει δεν είναι (τόσο) τα λάθη της Αριστεράς αλλά η έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς και, άρα, η στροφή πολλών συμπολιτών μας σε φασιστοειδή πατερναλιστικά κόμματα.
Όσο η κυβέρνηση εξακολουθεί να πολιτεύεται με τις παλιές συνταγές, οι πολίτες θα συνεχίσουν να αντιδρούν και αυτοί με τα γνωστά αντανακλαστικά.
Ο τρίτος εταίρος της κυβέρνησης, η Δημοκρατική Αριστερά, έχει τεράστιο χρέος να πιέσει στην κατεύθυνση της πολιτικής κάθαρσης σε βάθος, με μηδενική ανοχή σε αδιαφανείς διαδικασίες και πελατειακά φαινόμενα, αλλά και με την ουσιαστική συμμετοχή των φορέων στις αποφάσεις. Αυτό περιμένει όχι μόνο ο ψηφοφόρος του χτες, αλλά και ο κάθε πολίτης για ένα καλύτερο αύριο, με περισσότερη εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και αποτελεσματικότερο δημόσιο τομέα.
*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παραλειπόμενα μιας Κ.Ε. και η «μεγάλη» αγκαλιά της Κεντροαριστεράς.

19 Feb, 2013

του Τάκη Γκλιούμα* , ipyxida.gr

Παρακολούθησα δι’ ολίγον την Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ του προηγούμενου Σαββατοκύριακου.

Σ’ αυτήν αναδείχθηκε η ένδεια στρατηγικής, της ηγετικής ομάδας του κόμματος που δέχθηκε σκληρά πυρά από τη δεξιά και την αριστερή τάση του κόμματος.

Μεϊμάρογλου, Μπίστης κλπ. από την πρώτη τάση, έθεσαν το ζήτημα της πολιτικής επιβίωσης του κόμματος, τώρα που οι δημοσκοπήσεις είναι άκρως ανησυχητικές και δεικνύουν τη ΔΗΜΑΡ συνεχώς μειούμενη.Λύση κατ’ αυτούς η προσχώρηση στη «μεγάλη» αγκαλιάς της κεντροαριστεράς, με το ΠΑΣΟΚ και τα λοιπά δορυφορικά σχήματα για να υπάρξει ο πόλος μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.

Λίγες μέρες μετά όχι τυχαία, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με την επιστολή του στον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, ζήτησε τη συμμετοχή άλλου κόμματος στις προσυνεδριακές διαδικασίες του κόμματός του, με το σκεπτικό της συμμετοχής και των 2 κομμάτων στην ίδια κυβέρνηση και την προφανώς όχι διακριτή διαφοροποίησή τους στις πολιτικές επιλογές αυτής. Η αρνητική απάντηση της ΔΗΜΑΡ μεταθέτει το πρόβλημα δεν το επιλύει.

Από την άλλη, οι σύντροφοι του Αριστερού Δικτύου στην Κ.Ε. ζήτησαν την απαγκίστρωση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, αφού το προεκλογικά λεχθέν περί απαγκίστρωσης από το μνημόνιο, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί. Η κυβέρνηση αυτή ήταν ειδικού σκοπού (για την παραμονή της χώρας στο ευρώ) και όχι με ορίζοντα 4ετίας, καθότι η ΔΗΜΑΡ δεν είναι στρατηγικός εταίρος της Ν.Δ. Τίποτε από αυτά δεν δέχθηκε το κείμενο της πλειοψηφίας.

Αυτοί είναι οι 2 δρόμοι της ΔΗΜΑΡ.

Ο πρώτος με πρόσχημα την τακτική πολιτική επιβίωσης, οδηγεί στρατηγικά την ΔΗΜΑΡ στο κέντρο.

O δεύτερος προτείνει την επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στις συνεδριακές της θέσεις και τις πολιτικές της επιλογές μέχρι τον Ιούνη του 2012, ως κόμμα της σύγχρονης ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς.

Τα κόμματα είναι εκφραστές πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Με αυτό το πρίσμα της κοινωνικής δυναμικής πρέπει να δούμε το εγχείρημα της κεντροαριστεράς.

Το ΠΑΣΟΚ ανήλθε στην εξουσία ως εκφραστής της ανερχόμενης τη δεκαετία του 1980 μεσαίας τάξης.

Ένα υπέροχο τραγούδι του Δήμου Μούτση το 1980 νομίζω έλεγε: «Η μεσαία τάξη θέλει κι αυτή να διατάξει να γίνει άρχουσα δηλαδή».

Υπάρχει σήμερα μεσαία τάξη να εκφράσει το εγχείρημα αυτό;

Ο Φώτης Κουβέλης με την έναρξη της κρίσης, διέβλεψε την προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης και αυτήν βιώνουμε σήμερα με την τρομακτική ανεργία και την ύφεση που θα συνεχιστούν και οι δήθεν τελευταίες απλωτές και κάβοι, μόνο ως ανοησίες μπορούν να αναγνωσθούν.

Πολιτικό υποκείμενο χωρίς οπαδούς, με μόνο παράγοντες και παραγοντίσκους που ζητούν κολυμπήθρα εξάγνισης, δεν μπορεί να υπάρξει.

Αντίθετα η προλεταριοποίηση τεράστιου αριθμού συμπολιτών μας, κάνει πολύ επίκαιρη σήμερα τη ρήση του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, ότι η κοινωνία παράγει συνεχώς αριστερούς (και σε τεράστιους αριθμούς σήμερα), που η αριστερά και τα πολιτικά υποκείμενά της δεν πρέπει να απογοητεύσουν.

Έχει ενδιαφέρον η συνέχεια του έργου. Σε μια τρικομματική κυβέρνηση που όλο και περισσότερο μοιάζει μονοκομματική, που βασιλεύει ο νόμος και η τάξη του Δένδια και όχι τυχαία, καθότι υπάρχει μεγάλο πολιτικό ακροατήριο εμφορούμενο από αυτές τις πρακτικές και απόψεις και δη της Χρυσής Αυγής και του Καμένου, η ΔΗΜΑΡ αμήχανη παρακολουθεί τις εξελίξεις.

Θα πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε τη χώρα, στην επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση; Θα παλέψει για την καθιέρωση της απλής και άδολης αναλογικής, πάγιο αίτημα της αριστεράς μετά την μεταπολίτευση, που θα αποδυναμώσει την καρικατούρα δικομματισμού που βιώνουμε σήμερα μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ; Ίδωμεν.

Σε λίγες ημέρες κλείνουν 101 χρόνια από τη βύθιση του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ. Ο τιμονιέρης του πλοίου όταν είδε μπροστά του το παγόβουνο, έστριψε το τιμόνι όλο αριστερά για να το αποφύγει. Ήταν όμως πολύ αργά και για το πλοίο και για τους επιβάτες του.

Ο τιμονιέρης της ΔΗΜΑΡ θα προκάνει να στρίψει το πλοίο αριστερά;

Το παγόβουνο, η λαϊκή ετυμηγορία, είναι μπροστά μας.

*Ο Τάκης Γκλιούμας είναι μέλος της Γραμματείας της ΔΗΜΑΡ Β΄ Αθήνας.

Δεξιά συμμαχία κατά Ρουπακιώτη

27/2/2013, enet.gr

Με πλήρη ταύτιση Ν.Δ., Ανεξάρτητοι Ελληνες και Χρυσή Αυγή καταψήφισαν τις διατάξεις του υπουργείου Δικαιοσύνης, που προβλέπουν ότι εφ' όσον το Δικαστήριο του Στρασβούργου διαπιστώνει και σε πολιτικές υποθέσεις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα ελληνικά δικαστήρια θα πρέπει να τις επανεξετάζουν και να συμμορφώνονται.

Το δεξιό μέτωπο δεν άλλαξε μάλιστα στάση παρά τη νέα τροποποίηση του Αντώνη Ρουπακιώτη, κατά την οποία ενέτασσε στις εξαιρέσεις και τις υποθέσεις έγκρισης καταστατικού, επιχειρώντας έτσι να καταδείξει ότι δεν υπάρχει φόβος αναγνώρισης σωματείων, όπως η Τουρκική Ενωση Ξάνθης.

«Αυτό είναι μπαλώματα και φτιασιδώματα που δεν μας καλύπτουν» δήλωσε ο εισηγητής της Ν.Δ. Αναστάσιος Νεράντζης εντός της αίθουσας όπου συζητούνταν σε β' ανάγνωση το νομοσχέδιο.

Την ίδια στιγμή στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου συνεργάτες του πρωθυπουργού υπενθύμιζαν ότι ο Αντώνης Ρουπακιώτης είχε προειδοποιηθεί έγκαιρα για τη στάση των βουλευτών της Ν.Δ., προτάσσοντας το σκεπτικό ότι αντιβαίνει στον ιδεολογικό πυρήνα της παράταξης.

Από την πλευρά του ο υπουργός Δικαιοσύνης μίλησε για κρυφούς σκοπούς όσων αντιδρούν και προσήψε κυρίως στους κυβερνητικούς βουλευτές ότι δεν στηρίζουν την κυβέρνηση όταν διατυπώνουν τέτοιες αιρετικές απόψεις. «Ας δούμε λοιπόν αν η κουλτούρα συνεργασίας θα ενισχυθεί ή θα αποδυναμωθεί» ανέφερε ο κ. Ρουπακιώτης.

Σημειώνεται ότι στελέχη της Ν.Δ. τόνιζαν πως μετά τη χθεσινή εξέλιξη οι διατάξεις που καταψηφίστηκαν θεωρούνται αποσυρθείσες.

Α.Ν.Γ.

Υπόθεση υπεξαίρεσης - μαμούθ στον Δήμο Θεσσαλονίκης

Παπαγεωργόπουλος & Σία: Ισόβια, χωρίς ελαφρυντικά

Ο Δήμος θα διεκδικήσει τα χρήματα, λέει ο Μπουτάρης

Τελευταία ενημέρωση: 19:11 Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013,enet.gr

Στις φυλακές Διαβατών οδηγήθηκαν ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο πρώην γενικός γραμματέας Μιχάλης Λεμούσιας και ο πρώην ταμίας Παναγιώτης Σαξώνης μετά την καταδικαστική απόφαση σε βάρος τους. Ισόβια κάθειρξη για το Β.Παπαγεωργόπουλο ο οποίος κρίθηκε ένοχος από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για άμεση συνέργεια στην υπεξαίρεση στην υπηρεσία κατ' εξακολούθηση, δια παραλείψεως, στο ταμείο του δήμου. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε επίσης στο Μ. Λεμούσια και επιπλέον 18 μήνες ενώ στον Π. Σαξώνη εκτός από ισόβια το Δικαστήριο επέβαλε επιπλέον 9 χρόνια κάθειρξη. Ενδιαφέρουσα η στιχομυθία του τέως δημάρχου με τον πρόεδρο του δικαστηρίου. Ικανοποίηση Μπουτάρη για την απόφαση.

Ο Β. Παπαγεωργόπουλος κατά τη μεταγωγή τπου στη φυλακή (Βίντεο: Seleo.gr)

Στις δικαστικές φυλακές Διαβατών οδηγήθηκαν οι τρεις καταδικασθέντες για την υπόθεση της υπεξαίρεσης - μαμούθ στον Δήμο Θεσσαλονίκης, οι οποίοι αποχώρησαν από το Δικαστικό Μέγαρο συνοδεία αστυνομικών και χωρίς να κάνουν δηλώσεις στους δημοσιογράφους. Νωρίτερα, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων είχε καταδικάσει σε ισόβια τους Β. Παπαγεωργόπουλο και Μ. Λεμούσια και σε ισόβια και επιπλέον 9 χρόνια κάθειρξη τον Π. Σαξώνη.

Ο Β. Παπαγεωργόπουλος φτάνοντας σήμερα στο δικαστήριο

Ένοχοι κρίθηκαν και οι δύο διευθυντές της ταμειακής υπηρεσίας του Δήμου, στους οποίους το δικαστήριο αποφάσισε να επιβάλει ποινές κάθειρξης 15 και 10 ετών αντίστοιχα. Αθώοι κρίθηκαν οι τρεις αντιδήμαρχοι.

Ο Λεμούσιας κρίθηκε ένοχος για ηθική αυτουργία στην υπεξαίρεση κατ' εξακολούθηση, πλαστογραφία και παράβαση καθήκοντος. Ο Σαξώνης κρίθηκε ένοχος για υπεξαίρεση, πλαστογραφία και παράβαση καθήκοντος.

Το Δικαστήριο δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στους καταδικασθέντες για την υπόθεση της υπεξαίρεσης στον Δήμο Θεσσαλονίκης, το ποσό της οποίας προσδιόρισε σε 17, 9 εκατ. ευρώ, όσα δηλαδή ανέλαβε ο πρώην ταμίας Π. Σαξώνης.

Μετά την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας, ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος ζήτησε τον λόγο και είπε απευθυνόμενος στην έδρα: "Με όλο τον σεβασμό, επαναλαμβάνω ότι ουδεμία απολύτως σχέση έχω με την υπόθεση. Είμαι βέβαιος ότι κάποιοι θα πεθάνουν με τύψεις" για να λάβει την απάντηση από τον πρόεδρο του δικαστηρίου Γιώργο Αποστολάκη: "Πάντως, εμείς δεν θα είμαστε αυτοί".

Ικανοποίηση Μπουτάρη

Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα της δίκης ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης είπε ότι αυτή ικανοποιεί το κοινό αίσθημα και προανήγγειλε ότι ο Δ¨ημος θα διακειδκήσει την επιστροφή των χρημάτων.

«Η απόφαση του δικαστηρίου αποδίδει ευθύνες για μια υπόθεση που απασχόλησε την πόλη μας για μεγάλο χρονικό διάστημα και αντικατοπτρίζει τη βούληση της δικαιοσύνης να ικανοποιήσει το κοινό αίσθημα για τον τρόπο με τον οποίο η πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίσει τη διαφθορά.  Είναι πλέον δική μας ευθύνη να διεκδικήσουμε την επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία του Δήμου Θεσσαλονίκης. Μήνυμα της σημερινής απόφασης είναι επίσης ότι η διαχείριση του δημόσιου χρήματος θέλει μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα.  Ταυτόχρονα, δημιουργείται ένα προηγούμενο, με βάση το οποίο δεν μπορούμε παρά να είμαστε αισιόδοξοι για την καλύτερη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα» είπε ο Γιάννης Μπουτάρης.

Η Αριστερά του γείτονα

Κώστας Σπυρόπουλος,protagon.gr

«Η Αριστερά του γείτονα είναι, πάντοτε, η καλύτερη» - είχε πει, σε μια συντροφιά στην Αθήνα, το 1980, ο Μανουέλ Αθκαράτε, «υπουργός Εξωτερικών» του ισπανικού ΚΚ και του Σαντιάγο Καρίγιο. «Για τους Ιταλούς σοσιαλιστές (Κράξι), το Γαλλικό ΚΚ, με το κοινό πρόγραμμα Μιτεράν – Μαρσέ, είναι καλύτερο από τον Μπερλιγκουέρ, που προτείνει τον ιστορικό συμβιβασμό. Για το ιταλικό ΚΚ, ο Φελίπε Γκονζάλες είναι πολύ καλύτερος από τον Κράξι, ο Βίλι Μπράντ θαυμάζει τον Μπερλιγκουέρ, εκείνος βλέπει διαφορετικά τον Ανδρέα απ΄ ό,τι εσείς εδώ. Οι τοπικοί ανταγωνισμοί μας ωθούν να βρίσκουμε τον ιδεώδη σύμμαχο στη διπλανή χώρα και όχι στο διπλανό χώρο».

Τα χρόνια πέρασαν. Όταν ο Κράξι κατέληξε στην Τύνιδα, για να γλιτώσει από τα «καθαρά χέρια» του Ντι Πιέτρο και τη φυλακή από τα σκάνδαλα, λύθηκαν οι απορίες γιατί δεν ήθελε τον ιστορικό συμβιβασμό. Κάτω από τις αντιδεξιές κορώνες έκρυβε το πάθος του για τις λιρέτες. Βουλιμικός με την εξουσία, έδωσε ένα διαχρονικό αντιπαράδειγμα για το είδος του.

Τριάντα τόσα χρόνια μετά, η Αριστερά του γείτονα δεν είναι ακριβώς το PCI  του Μπερλιγκουέρ. Άλλωστε, τι ακριβώς είναι ίδιο με τότε; Ο αρχηγός της ρεφορμιστικής πτέρυγας, ο Ναπολιτάνο, είναι ο αρχηγός του Κράτους-πραγματικός αρχηγός, όχι προκαθήμενος στις παρελάσεις. Ο αρχηγός της αριστερής τάσης, ο Ιγκράο, τάχτηκε με τον Βέντολα, το παιδί-θαύμα της ιταλικής Αριστεράς. Αυτός συστήνεται «αριστερός, οικολόγος, καθολικός και gay». H SEL του Βέντολα συντάχτηκε με το Δημοκρατικό Κόμμα, το πολιτικό παιδί των ευρωκομμουνιστών και του ιστορικού συμβιβασμού και έφτιαξαν την Bene Comune - την Κεντροαριστερά - με επικεφαλής τον Μπερσάνι. Δεν χτίστηκε σε επτά ημέρες και  δεν της λείπουν οι διαφορές. Ο Βέντολα δεν ήθελε να ακούσει για τον Μόντι και, αμέσως μετά τις εκλογές, ξάφνιασε λέγοντας ότι «προέχει η κυβερνησιμότητα και γι' αυτό ο διάλογος με τον Γκρίλο είναι ένα δημοκρατικό καθήκον». Τον ακολούθησε ο Μπερσάνι. Ίσως ρίχνουν το βλέμμα στους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς, που ψήφισαν Γκρίλο για τη Βουλή, αλλά στις περιφερειακές - που έγιναν την ίδια μέρα - σε διπλανή κάλπη, έβγαλαν μπροστά και με διαφορά την Κεντροαριστερά. Είναι οι ίδιοι, μάλλον, οι οποίοι και στα προεκλογικά γκάλοπ, αλλά και στα  exit polls, ανήμερα των εκλογών, έκρυψαν ότι ψηφίζουν Γκρίλο και δήλωσαν κεντροαριστεροί, ρίχνοντας στα βράχια τους δημοσκόπους. Δεν είναι άβυσσος η ψυχή του ψηφοφόρου. Είναι η Ιταλία, η Ελλάδα της κρίσης, που αφήνει πίσω της συντρίμμια.

«Κυβέρνηση subito» - ζήτησε το Βερολίνο και προειδοποίησε «δεν είστε Ελλάδα να περιμένουμε δεύτερες εκλογές».

Άλλωστε, κανείς δεν είναι σίγουρος πώς θα βγει το τέρας του Γκρίλο, από δεύτερες κάλπες. «Τώρα ψηφίσατε, δεν γίνεται να πάτε πίσω και ν’ αλλάξετε την ψήφο σας», έγραψε ο διευθυντής της Ρεπούμπλικα, ο οποίος συνηθίζει να γράφει κόντρα στο ρεύμα.

Η Αριστερά και το Δημοκρατικό Κέντρο στην Ιταλία, ίσως αναγκαστούν να κάνουν έναν πολύ πιο οδυνηρό συμβιβασμό, από τους ομόλογούς τους, στην Ελλάδα. Bunga-Bunga.

«Ομολόγους», έγραψα; Ξέχασα ότι σε μας, εδώ, ακόμα, η Αριστερά του γείτονα είναι η καλύτερη.

- See more at: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.kosmos&id=22417#sthash.NwNht9tA.dpuf

   Φεύγω από το χάος

26/2/2013 ,www.6meres.gr

Της Marie-Laure Veilhan

Πήραμε την απόφαση να φύγουμε. Μια απόφαση που προκύπτει από μια μη επιλογή, από μια αναγκαιότητα που δεν θα αποκαλούσα απόλυτη, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ζω ούτε στο Αφγανιστάν ούτε στη Σμύρνη του ’22. Θα μπορούσε να είναι μια επιλογή. Αλλά είναι μια απόφαση.

Απόφαση εξορίας. Ένα καλοκαίρι μάς έμεινε πια. Θα είμαστε στη Γαλλία πριν βγει το 2013. Θα εγκαταλείψουμε το σπίτι του συντρόφου μου, του Χρήστου. Το σπίτι με μια άλλη ιστορία εξορίας, που πάει πίσω 90 χρόνια: αυτήν των παππούδων του Χρήστου, που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη το 1922. (…) Θα εγκαταλείψουμε φίλους. Τη διασκεδαστική Ντίνα, την Αγγελική με την αδαμάντινη φωνή, θα αφήσουμε τον πατέρα των παιδιών μου, τη θάλασσα όπου ο Χρίστος πήγαινε τόσο συχνά για ψάρεμα ακολουθώντας τα χνάρια του ψαρά πατέρα του, τις πορτοκαλιές, τη ροδιά, τις λεμονιές, τον θείο Αντώνη, συνεσταλμένο, πάμπτωχο, γέρο αλλά πάντα αξιοπρεπή και χαμογελαστό, εκτός από αυτές τις μέρες που η κυρά του, η Αννα, σβήνει σαν το κερί…

Θα αφήσω τη γη που πρωταγάπησα πριν από 24 χρόνια, κοριτσάκι που για ένα καλοκαίρι ήρθα να κάνω την νταντά. Πίστεψα ότι δεν θα την εγκαταλείψω ποτέ. Κάθε μέρα που περνά δυσκολεύομαι όλο και πιο πολύ να πιστέψω αυτό που συμβαίνει σε τούτη την Ελλάδα. Πονάω. Πολύ.

Δεν βγαίνουμε συχνά – ο καιρός μοιάζει να δανείζεται το χρώμα της ζωής: βρέχει αδιάκοπα, τόσο που τα ξύλα μένουν ώρα στη φωτιά πριν αρχίσουν να καίγονται. Αφηρημένα βλέπουμε τα δελτία ειδήσεων, ξέρουμε όλοι το ρεφρέν. Καμιά εικοσαριά νέοι φόροι το 2012. Ανεργία. Μιζέρια. Παιδιά που δεν έχουν εμβολιαστεί.
Πανεπιστήμια που κλείνουν. Νοσοκομεία δίχως θέρμανση και υλικά (γάζες, χειρουργικά εργαλεία…). Νεοναζί στη Βουλή. Απεργίες. Επιστράτευση εργαζομένων (…) Καθημερινά η τρέλα πολεμά το γελοίο, το ασήμαντο, το γκροτέσκο. Απίστευτο ακούγεται όταν ο γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών ανακοινώνει ότι «ο ελάχιστος μισθός των 560 ευρώ –μεικτά– είναι ακόμα πολύ ψηλός…». (…)

Στο Αίγιο φιλοξενούνταν επί χρόνια τα ΤΕΙ οπτομετρών και φυσιοθεραπευτών. Από τον Σεπτέμβριο οι σχολές θα εξαφανιστούν, όπως και άλλες τριάντα. Οι φοιτητές θα φύγουν, τα μπαρ, το σινεμά που άνοιξε ξανά πριν από λίγο καιρό, η αίθουσα συναυλιών… θα αδειάσουν. Εμείς δεν πηγαίναμε πια, αλλά ήταν ανανεωτικό να βλέπεις τους φοιτητές που έρχονταν να παίξουν δωρεάν στο «Πολυτεχνείο». Πόσο θλιβερό σήμερα να ξέρεις με βεβαιότητα ότι αυτό τελειώνει.

Θα ήθελα να με διαψεύσουν τα γεγονότα. (…) Πεθαίνουμε από αυτήν την κρίση και όχι μόνον αυτοί που πηδούν από ένα μπαλκόνι ή φυτεύουν μια σφαίρα στο κεφάλι τους. Αφηνόμαστε στο έλεος, απλά. Κρατιέμαι απ’ όσα αγαπώ. Και από την πρώτη σονάτα του Μπετόβεν. Ας με συγχωρήσει…

(…) Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής φυσούν τα κάρβουνα του μίσους. (…) Ο Μπαμπακάρ Ντιαγέ πέθανε πριν από οκτώ ημέρες, πεταμένος πάνω στις ράγες του σταθμού στο Θησείο, όταν ένας δημοτικός αστυνομικός τον κυνήγησε γιατί πουλούσε στο πεζοδρόμιο «μαϊμού» Vuitton και κινέζικες ομπρέλες. Οι αγρότες που προσπάθησαν συμβολικά να κλείσουν την εθνική οδό δέχτηκαν επίθεση από τους μπάτσους. Επίθεση. Δεν συνελήφθησαν. Η θεσμική βία ριζώνει μέρα με τη μέρα. Αστυνομική βία των μονάδων της αντιτρομοκρατίας που χτυπούν τέσσερις νεαρούς (οι οποίοι δηλώνουν αναρχικοί), τους παραμορφώνουν και τους μακιγιάρουν «ηλεκτρονικά» για να συγκαλύψουν τα χειρότερα ίχνη βασανισμού στα πρησμένα τους πρόσωπα.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. «Ηρεμα. Θα μπορούσε να συμβεί σε όλο τον κόσμο και σε οποιονδήποτε». Ή σχεδόν σε οποιονδήποτε. Μέλη της Χρυσής Αυγής που συνελήφθησαν την περασμένη εβδομάδα με βαρέα όπλα φωτογραφήθηκαν στο σημείο. Κοροϊδεύουν. Δείχνουν σαν να βγαίνουν από ινστιτούτο αισθητικής, σαν να μη ζορίστηκαν καθόλου εκεί μέσα.

Ξέρω ότι αυτό που μας περιμένει στη Γαλλία δεν είναι ρόδινο. Πέρα από την προσαρμογή σε μια ζωή που ποτέ δεν είχαμε διανοηθεί (ο μικρός μου γιος δεν ξέρει ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει γαλλικά), πέρα από το ότι θα μας κάνει να πονάμε για τον τόπο –αυτό που οι Ελληνες ονομάζουν νοσταλγία–, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η κατάσταση στη Γαλλία είναι δύσκολη, βίαιη πολλές φορές.
Το κακό που βρήκε την Ελλάδα είναι το ίδιο που απλώνει τη σκιά του πάνω από τη Γαλλία. Το αποκαλώ «χρήμα-χρέος», όπως το αποκάλεσαν οι Ελληνες δημιουργοί του «Catastroika», που σας προτρέπω με όλη μου τη δύναμη να δείτε. Γυρίστηκε πριν από σχεδόν δύο χρόνια και όλα είναι εκεί.

Να βλέπετε. Να κοιτάτε. Να λέτε. Να κάνετε. Να ενεργείτε. Ολοι μας και ο καθένας χωριστά οφείλουμε να δράσουμε. Για τη ζωή μας.

Επιλογή αποσπασμάτων και μετάφραση: Ερση Βατού 

Ανασφάλιστα ΙΧ ανασφάλιστων οδηγών

 25 Φεβρουαρίου, 2013 ,   Χριστόφορος Κάσδαγλης  , http://kasdaglis.wordpress.com

Μου λέτε ότι πρέπει να ασφαλίσω οπωσδήποτε το αυτοκίνητό μου. ΟΚ, συμφωνώ απολύτως! Ποιος θέλει να κυκλοφορεί ανασφάλιστος, κι άμα του τύχει η στραβή να τρέχει;
Ναι, αλλά εκτός απ’ το ασφαλιστήριο χρειάζεται και το σέρβις – έτσι δεν είναι; Δεν βγάζει νόημα να ασφαλίσεις το ΙΧ σου κι εκείνο να μην τσουλάει. Ή, αν τσουλάει, να είναι κινούμενο φέρετρο. Αυτό, ούτε η ασφαλιστική εταιρεία δεν θα το ενέκρινε! Πρώτα, λοιπόν, το σέρβις κι έπειτα, αν περισσέψουν λεφτά, ο ασφαλιστής.
Αλλά πώς να περισσέψουν λεφτά για τον ασφαλιστή άμα πρέπει να βάλω βενζίνη; Και χωρίς βενζίνη, τι νόημα έχει το σέρβις και το ασφαλιστήριο και τα τέλη κυκλοφορίας;
Πες τώρα εσύ πως κόβω το τσιγάρο, κι έπειτα τις τσίχλες που πρέπει να μασάω για να μην καπνίζω, και σώζω και τα τέλη κυκλοφορίας και το σέρβις και τα ασφάλιστρα.
Μονάχα που μένει απέξω μια άλλη λεπτομέρεια: Εντάξει, να το ασφαλίσω το αμάξι, είναι θέμα υπεύθυνης οδήγησης. Μόνο που, λογικά, θα ’πρεπε προηγουμένως να είναι ασφαλισμένος κι ο οδηγός του αυτοκινήτου, δηλαδή εγώ, καθώς κι οι επιβάτες, τα μέλη της οικογένειας.
Όμως εδώ πέσαμε σε άλλη, παλιά αμαρτία. Τη φάμπρικα με το ασφαλιστικό ταμείο την ξεκίνησε το αφεντικό μου με τη μη απόδοση των ασφαλιστικών εισφορών. Έπειτα με απέλυσε, και με είχε να δουλεύω με μπλοκάκι και να πληρώνω εγώ τα ταμεία. Κι έπειτα σταμάτησε να με πληρώνει τελείως – απλήρωτες και πάλι οι ασφαλιστικές εισφορές…
Ασφάλεια, ρε, ασφάλεια!

Το διεθνές άλμα της ΔΗΜΑΡ Του Κωνσταντινου Ζουλα , kathimerini.gr «Τι εστί ΔΗΜΑΡ και ποιος είναι ο ρόλος της στην ελληνική κυβέρνηση;». Εναν παρόμοιο τίτλο και μάλιστα γραμμένο εις την αγγλικήν θα έχει ένα κείμενο που ετοιμάζουν πυρετωδώς oι επιτελείς του κ. Φώτη Κουβέλη. Για ποιο λόγο; Διότι απλούστατα συνειδητοποίησαν ότι ελάχιστοι στην Ε.Ε. γνωρίζουν όχι μόνον τις αρχές του κόμματος, αλλά ακόμη και την ύπαρξή του, και σκέφτηκαν να αναλάβουν μια πρωτότυπη πρωτοβουλία που μάλλον δεν έχει προηγούμενο στην πρόσφατη κοινοβουλευτική ιστορία: να στείλουν με email σε όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα της Kεντροαριστεράς μια «μπροσούρα» της ΔΗΜΑΡ στην οποία, τρόπον τινά, ο κ. Κουβέλης θα αυτοσυστήνεται στους ξένους ομολόγους του εξηγώντας τους ποιες είναι οι ιδεολογικές αρχές του και κυρίως ποιος είναι ο στόχος της συμμετοχής του στη σημερινή κυβέρνηση. Πίσω βέβαια από την ολίγον παράδοξη αυτή πλευρά της είδησης υπάρχει και η σοβαρότερη, η οποία προφανώς και αποτέλεσε το κίνητρο για το επιχειρούμενο άνοιγμα του κ. Κουβέλη στο εξωτερικό. Τα διαλυτικά φαινόμενα που εξακολουθούν να δοκιμάζουν το ΠΑΣΟΚ, κυρίως όμως η διαπίστωση ότι καμία άλλη ανεξάρτητη συναφής κίνηση δεν φαίνεται να «συγκινεί» τους πολίτες, κρίθηκε ότι προσφέρουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στη ΔΗΜΑΡ να κάνει πλέον και ένα διεθνές άλμα. Να διεκδικήσει δηλαδή σταδιακά την εκπροσώπηση της Kεντροαριστεράς στη χώρα μας, με μια σειρά συναντήσεων που θα έχει ο κ. Κουβέλης στις Βρυξέλλες, αλλά και σε άλλες πρωτεύουσες της Ε.Ε. Στην Αγ. Κωνσταντίνου κρατούν βέβαια χαμηλά τους τόνους. Ωστόσο δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους που την προηγούμενη Τρίτη ο Γάλλος πρόεδρος Φρ. Ολάντ, κατά πληροφορίες, προσκάλεσε τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ να επισκεφθεί σύντομα το Παρίσι, ενώ ανάλογες επαφές προετοιμάζονται ήδη και για συναντήσεις του κ. Κουβέλη με τον πρόεδρο της Kομισιόν Εμ. Μπαρόζο, τον επικεφαλής του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, τον πρόεδρο των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου Χάνες Σβόμποντα και άλλους αξιωματούχους της Ε.Ε. Χωρίς μάλιστα να έχουν ακόμη «κλειδώσει», οι συγκεκριμένες επαφές προγραμματίζονται εντός του Μαρτίου, ενώ στην Αγ. Κωνσταντίνου δεν κρύβουν ότι δίαυλος επικοινωνίας έχει ήδη δημιουργηθεί και με τον διεκδικούντα την ιταλική πρωθυπουργία ΠιέρΛουίτζι Μπερσάνι. Ολα τούτα προφανώς φαντάζουν ήσσονος σημασίας σε πολλούς αναγνώστες. Ωστόσο είναι άδικο να θεωρούνται αυτονόητα για την περίπτωση της ΔΗΜΑΡ, αν αναλογιστεί κανείς ότι το εν λόγω κόμμα έχει μόλις 2,5 χρόνια ζωής και επί της ουσίας αναζητεί για πρώτη φορά ρόλο στη διεθνή σκηνή. Γεγονός, που δεν έχει βέβαια περάσει απαρατήρητο στο περιβάλλον του κ. Βενιζέλου, καθώς στην περίπτωση που, όπως όλα δείχνουν, η ΔΗΜΑΡ διεκδικήσει να ενταχθεί στο Eυρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ε.Ε., θα είναι η πρώτη φορά που στην ίδια ευρωπαϊκή ομάδα θα ανήκουν δύο ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα. Είθισται δε, σε αυτές τις περιπτώσεις, τα ευρωπαϊκά κόμματα ατύπως να θεωρούν ως θεσμικό τους συνομιλητή μόνον το ένα εκ των δύο συγγενών κομμάτων μιας χώρας. Γεγονός που προσδίδει πολύ μεγάλη σημασία στα ποσοστά που θα συγκεντρώσουν η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του 2014, καθώς σε αυτές αναπόφευκτα θα κριθεί ποιο από τα δύο κόμματα θα πρωταγωνιστήσει στον χώρο της ελληνικής Kεντροαριστεράς και θα είναι το βασικό ανάχωμα στην προσπάθεια και του ΣΥΡΙΖΑ να «επεκταθεί» σε μετριοπαθέστερους ψηφοφόρους. Ας σημειωθεί, τέλος, ότι ακριβώς αυτήν τη στόχευση έχει και η επικοινωνιακή αντεπίθεση που επιχειρεί τις τελευταίες ημέρες η ΔΗΜΑΡ, με την οποία επιδιώκει να αναδείξει τις θετικές επιδράσεις της στις κυβερνητικές αποφάσεις, ενόσω τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ διαπληκτίζονται -δημοσίως και ιδιωτικώς- ενόψει του συνεδρίου τους...

ΔΗΜΑΡ κατά ΝΔ για το κριτήριο τους γένους στις Ένοπλες Δυνάμεις

13:16, 26 Φεβ 2013 | tvxsteam tvxs.gr

Για μεσαιωνικό σκοταδισμό μιλά η Δημοκρατική Αριστερά, αντιδρώντας έντονα στην τροπολογία για το κριτήριο του γένους στις Ένοπλες Δυνάμεις. Την σχετική τροπολογία κατέθεσαν στη Βουλή 84 βουλευτές της ΝΔ, ζητώντας ουσιαστικά την εισαγωγή σε στρατιωτικές, αστυνομικές και λιμενικές σχολές, μόνο τους κατά το γένος και την ιθαγένεια Έλληνες. Υπέρ της ψήφισης της νομοθετικής ρύθμισης, τάχθηκε χθες, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος.

Όπως έγραψε στο twitter ο κ. Κωσταράκος, «η ρύθμιση του ελληνικού γένους δεν αφορά στους στρατιωτικούς φίλων χωρών που εκπαιδεύονται στις στρατιωτικές σχολές μας και στελεχώνουν τις δικές τους Ένοπλες Δυνάμεις».

«Ήρθε χρονικά η στιγμή να ρυθμίσουμε νομοθετικά το θέμα του γένους των εισακτέων στις στρατιωτικές σχολές. Επιβάλλεται να είναι Έλληνες στο γένος», αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Όπως σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση των 84 βουλευτών της ΝΔ, «λόγω της ιδιαιτερότητας των θεμάτων που σχετίζονται με την εθνική μας άμυνα, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και του οξύτατου προβλήματος της λαθρομετανάστευσης, που αντιμετωπίζει η χώρα, σε συνδυασμό με τον πρόσφατο νόμο περί ιθαγένειας και τις συνέπειες του, σκόπιμο είναι να επανέλθει στο σύνολο των στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, η προϋπόθεση του γένους, ως προαπαιτούμενο εισαγωγής».
 
Σύμφωνα με την ίδια τροπολογία, γίνονται δεκτοί ομογενείς που δεν έχουν την ελληνική ιθαγένεια, την οποία, όμως, αποκτούν χωρίς άλλη διατύπωση όταν εισαχθούν. Επίσης, με απόφαση του αρχηγού κάθε κλάδου ή Σώματος, επιτρέπεται για την κάλυψη ειδικών αναγκών, η εισαγωγή μη Ελλήνων κατά το γένος, υποψηφίων, οι οποίοι, όμως, δεν μπορούν να είναι περισσότεροι των δύο κατά έτος για κάθε σχολή.

Η αντίδραση της ΔΗΜΑΡ
Η προτεινόμενη τροπολογία από βουλευτές της Ν.Δ., «που συνεπικουρούνται από τους συναδέλφους τους της Χρυσής Αυγής και των Ανεξάρτητων Ελλήνων,  να συμπεριληφθεί το κριτήριο του γένους για όσους θέλουν να σταδιοδρομήσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις», αποπνέει τουλάχιστον μεσαιωνικό σκοταδισμό, αναφέρεται χαρακτηριστικά στη σχετική ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ.

Κριτήριο για ένα σύγχρονο κράτος και ένα σύγχρονο στράτευμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την ιδιότητα του πολίτη με βάση την ιθαγένεια, υπογραμμίζει η ΔΗΜΑΡ και όσοι μετατρέπουν τις Ένοπλες Δυνάμεις σε πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, συμπληρώνει, υποσκάπτουν την ενότητα και την αποτελεσματικότητά τους σε εποχές κρίσιμες για τη χώρα μας.

Το ΣτΕ ισοπεδώνει τα σχέδια για το Ελληνικό

Kαλεί την ΥΠΑ να ξαναλειτουργήσει μέσα σε ένα μήνα το παλιό αεροδρόμιο, αποκλείοντας τη δόμηση υψηλών κτιρίων που προωθεί το ΤΑΙΠΕΔ

Της Χαράς Τζαναβάρα , 24/2/2013 , efsyn.gr 
«Βόμβα», που απειλεί να τινάξει ολόκληρο το πρόγραμμα εκποίησης του Ελληνικού, αποτελεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία καλείται η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) να θέσει σε λειτουργία το παλιό αεροδρόμιο, και μάλιστα μέσα σε ένα μήνα!

Το τριμελές Συμβούλιο, με απόφαση της 15ης Φεβρουαρίου που αποκαλύπτει η «Εφ.Συν.», διαπιστώνει αδικαιολόγητη καθυστέρηση και ζητά να εφαρμοστεί η απόφαση 1938/2010 του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ με την οποία «δεν έχει επέλθει η κατάργηση του αερολιμένα Ελληνικού», γνωμοδοτώντας ότι αυτό δεν επιβάλλεται από τη σύμβαση ανάμεσα στο Δημόσιο και τις εταιρείες που έχουν αναλάβει τη διαχείριση του «Ελ. Βενιζέλος» (νόμος 2338/1995). Δηλώνει πάντως ότι θα συνεχίσει να παρακολουθεί την υπόθεση και θα επανέλθει για να διαπιστώσει τη συμμόρφωση των υπηρεσιών στις 13 Απριλίου.

Από το 2010 το ακυρωτικό δικαστήριο είχε χαρακτηρίσει «μη νόμιμη και ακυρωτέα» την υπουργική απόφαση του Φεβρουαρίου του 2008, «διότι είχε εκδοθεί υπό την εσφαλμένη αντίληψη ότι η κατάργηση (εννοείται του αεροδρομίου Ελληνικού) είχε ήδη επέλθει εκ του νόμου 2338/1995 ή πάντως επεβάλλετο εξ αυτού». Επικαλείται μάλιστα άρθρο της σύμβασης παραχώρησης που υποχρεώνει να κλείσει το Ελληνικό «προς χρήση αεροσκαφών σταθερών πτερυγίων», αλλά όχι ως αεροπορική εγκατάσταση για άλλους τύπους αεροσκαφών, όπως τα ελικόπτερα.

Εχει ενδιαφέρον ότι γίνεται εκτενής αναφορά στο προβλεπόμενο από το 1996 μητροπολιτικό πάρκο, το οποίο όμως παραμένει ώς τώρα στα χαρτιά, σημειώνοντας ότι αποτελεί τη μόνη συμβατή λύση με το αεροδρόμιο. Οι δύο διάδρομοι προσγείωσης/απογείωσης, συνολικού μήκους 7 χλμ. και πλάτους 100 μέτρων, είναι πολύ δύσκολο, και κυρίως δαπανηρό, να αξιοποιηθούν για άλλη χρήση αφού έχουν θεμέλια που φτάνουν σε βάθος 7 μέτρων.

Από την ερμηνεία της ίδια απόφασης του ΣτΕ αποκλείεται η δόμηση -και μάλιστα υψηλών κτιρίων- που προωθεί για την περιοχή το ΤΑΙΠΕΔ, που είναι και ο διαχειριστής του «φιλέτου» του Ελληνικού. Προκαλεί ερωτήματα το γεγονός ότι, ενώ ήταν γνωστή η βασική απόφαση του ΣτΕ, το ΤΑΙΠΕΔ προχώρησε σε διεθνή διαγωνισμό για την αξιοποίηση του ακινήτου των 6.240 στρεμμάτων, καλύπτοντας το 50% της επιφάνειας με κατοικίες, ξενοδοχεία, επιχειρηματικό πάρκο και εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας

Η Ιταλία τραντάζει την ασταθή Ευρώπη

Του Νίκου Ξυδάκη , kathimerini.gr

Το νέο πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία, πολύμορφο και ασταθές, με νέους και παλαιούς παίκτες, ενδεχομένως προοικονομεί άλλες ισορροπίες μέσα στην Ευρώπη της κρίσης. Το εκλογικό αποτέλεσμα αναδεικνύει πρώτη την Κεντροαριστερά του Μπερσάνι, αλλά σε απόσταση αναπνοής από τη Δεξιά του Μπερλουσκόνι και από τον απρόβλεπτο λαϊκιστή Γκρίλο. Και οι τρεις μπορούν να ισχυρίζονται ότι νίκησαν: Ο Μπερσάνι διότι πιθανόν θα βρεθεί επικεφαλής μιας κυβέρνησης, αν και μάλλον αδύναμης. Ο Μπερλουσκόνι διότι νεκραναστήθηκε και απειλεί να τιμωρήσει αυτούς που τον ανέτρεψαν. Και φυσικά ο Γκρίλο, που ανέβηκε στην κορυφή από το πουθενά. Ποιος έχασε; Ο κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός Μόντι είναι ο μεγάλος ηττημένος, όχι τόσο λόγω του χαμηλού σκορ, όσο επειδή εγκατέλειψε τη θέση τού υπεράνω κομματικών παθών τεχνοκράτη και τις υποσχέσεις του, εκτέθηκε στη λαϊκή κρίση και βρέθηκε ελλιπής. Ηττημένη άρα μπορεί να θεωρηθεί εν συνόλω η πολιτική λιτότητας, που εφάρμοσε η διακομματική κυβέρνηση Μόντι, ακολουθώντας τη γραμμή των Βρυξελλών και του Βερολίνου για δημοσιονομική πειθαρχία και περιορισμό των μισθών. Υπό αυτή την έννοια, τραυματίζεται και η πολιτική Μέρκελ, για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη και για εμπέδωση της γερμανικής ηγεμονίας. Μεγάλος νικητής είναι ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο με το Κίνημα Πέντε Αστέρων: το καινοφανές μόρφωμα μεταμοντέρνου λαϊκισμού εν πολλοίς εκφράζει τους ποικίλους Αγανακτισμένους των εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων, οι οποίοι πλήττονται από την κρίση και απορρίπτουν βίαια τα παραδοσιακά κόμματα. Οι Γκριλίστι, κινούμενοι εκτός των συμβατικών ΜΜΕ, με χαρακτηριστικά κοινοτισμού grassroots που εκδηλώνονται με δημόσιες συναθροίσεις και έντονη χρήση των διαδικτυακών κοινοτήτων και εργαλείων, υπό μία έννοια είναι η άναρθρη, άγαρμπη, τυφλή, πλην αποτελεσματική, εκδίκηση των άφωνων πολιτών απέναντι στον μαρασμό της αντιπροσώπευσης και την κατίσχυση των αγορών έναντι της πολιτικής. Η δική τους ατελής αντι-πολιτική είναι μια έκφραση του πολιτικού από το πλήθος στην εποχή της μεταδημοκρατίας. Αν αναζητούσαμε κάποιες αναλογίες, στην Ελλάδα οι Αγανακτισμένοι κινήθηκαν εκλογικά προς τρεις κατευθύνσεις: τους συνταγματικούς ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητους Ελληνες και τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Στην Ιταλία τους απορρόφησε όλους σχεδόν ο αντισυστημικός μη φασίστας Γκρίλο σε μια διαρκή καρναβαλική εκδραμάτιση, και εν μέρει ο παλαιοκομματικός φθαρμένος Μπερλουσκόνι με τους δικούς του θεατρινισμούς. Ενα χαρακτηριστικό, εκτός του λαϊκισμού, που μοιράζονται, σε διαφορετικό βαθμό, Μπερλουσκόνι και Γκρίλο: η εναντίωση στην ηγεμονία της Γερμανίας και η αφύπνιση της εθνικής υπερηφάνειας. Ο κωμικός επιπλέον διακηρύσσει ανοιχτά τον ευρωσκεπτικισμό του. Αυτό το στοιχείο ίσως έχει τη μεγαλύτερη διευρωπαϊκή επιρροή: η τρίτη μεγαλύτερη χώρα της Ευρωζώνης, η έβδομη οικονομία του πλανήτη, με 2 τρισ. χρέος και βυθισμένη στη μακρύτερη ύφεση των τελευταίων είκοσι χρόνων, αμφιβάλλει για την κοινή ευρωπαϊκή μοίρα. Ο σπασμός του μεγάλου ιταλικού λαού, υπό την πίεση της κρίσης, διατυπώνεται τώρα με όρους που μπορούν να αυξήσουν απρόβλεπτα την εντροπία του ήδη ασταθούς ευρωσυστήματος.

Ποιοι είναι και πόσα παίρνουν αυτοί που ανέλαβαν τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα [έγγραφο]

26.02.2013 , iefimerida.gr

Την ίδια ώρα που αρχίζει να συζητείται μείωση του κατώτατου μισθού, κάνει το γύρο του διαδικτύου το ΦΕΚ που αφορά στον διορισμό των μελών του ΔΣ στο Γενικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μεγαλύτερη εντύπωση -όχι απαραίτητα... θετική- προκαλούν οι αμοιβές.
Όπως φαίνεται στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης, οι αμοιβές των μελών του ΔΣ (μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Μέργος, οποίος έγινε διάσημος προ ημερών ζητώντας μείωση του κατώτατου μισθού) ορίζονται ετησίως στις 30.000 ευρώ, ενώ του προέδρου στις 100.000 ευρώ ετησίως. Στη θέση του προέδρου τοποθετήθηκε ο Ολλανδός Paul Koster που προηγουμένως ήταν διευθύνων Σύμβουλος της Dubai Financial Services Authority.

Ευρωπαϊκό μαύρο στους Όλι Ρεν

Ριχάρδος Σωμερίτης, 26/02/2013 , metarithmisi.gr

Ο κ. Όλι Ρεν είναι ένας από τους επιτρόπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο πρόεδρός της, ο κ.Μπαρόζο, του έχει αναθέσει τα όσα σχετίζονται με τα χρηματοπιστωτικά και την οικονομία. Βρίσκεται στις Βρυξέλλες γιατί τον επέλεξε η κυβέρνηση της χώρας του. Όπως κ. Δαμανάκη που την επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση. Με εξαίρεση μια συλλογική διαδικασία στην Ευρωβουλή και τα όσα προβλέπουν οι συνθήκες άλλη νομιμοποίηση δεν έχει.

Πολιτεύεται όμως σαν να είχε το ηθικό και θεσμικό δικαίωμα να ασκεί προσωπική εξουσία επιβάλλοντας στους εταίρους την κάθε ακόμα και ξεκάθαρα ιδεολογική άποψή του. Όχι διακριτικά και διπλωματικά όπως θα έπρεπε αλλά με τρόπους συνταγματάρχη της χωροφυλακής που απευθύνεται σε υπομοιράρχους. Είμαστε ένα από τα θύματά του αλλά όχι το μόνο. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω πώς δεν έχει αντιδράσει ακόμα η Ευρωβουλή που -υπάρχει προηγούμενο- μπορεί να αξιώσει από τον κ. Μπαρόσο τουλάχιστον να του αλλάξει τις αρμοδιότητες .

Σύμφωνα με τον Ολι Ρεν δεν πρέπει να συζητήσουμε καν βελτίωση των όρων της δανειακής σύμβασης, παρά το λάθος που διαπίστωσε και το ΔΝΤ γιατί η σύμβαση είναι λέει ... πρόσφατη. Θεωρεί δηλαδή ότι πρέπει να ολοκληρωθούν οι καταστροφές που προκάλεσαν τα όσα απάνθρωπα των προηγούμενων μνημονίων για να μην ανησυχήσουν οι αγορές.

Ο κ. Ολι Ρεν μίλησε χωρίς προηγούμενη απόφαση κάποιου συλλογικού οργάνου αλλά προφανέστατα με την πεποίθηση ότι αυτό ανταποκρίνεται στις προεκλογικές επιθυμίες της κ. Μέρκελ κι ας ουρλιάζουν όλοι οι άλλοι, με πρώτο τον πρόεδρο Ολάντ.

Το χειρότερο είναι ότι ο ουσιαστικά ευρωπαίος και ευρωπαϊστής Νίκος Αναστασιάδης, ο νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα χέρια του Όλι Ρεν και των συνεργατών της κ. Μέρκελ θα πέσει που προσπαθούν τώρα να τσακίσουν το Παρίσι και τις ανορθόδοξες (λένε) απόψεις του για μια ευρωπαϊκή πολιτική ανάπτυξης και περιορισμού της λιτότητας που εκτρέφει τα δημοσιονομικά ελλείμματα και οδηγεί στην πολιτική άνοδο των ναζί των ακροδεξιών, των άλλων εξτρεμιστών και των κλόουν.

Πιστεύω ότι υπάρχει πια ευρωπαϊκό πολιτικό θέμα με τους (στον πληθυντικό) Όλι Ρεν που υπονομεύουν συστηματικά την ευρωπαϊκή ενοποίηση και την πολιτική σταθερότητα στους εταίρους. Και που οδηγούν τους ευρωπαίους πολίτες στην ανεργία και τη φτώχεια. Όλες οι δημοσκοπήσεις, σε όλες τις χώρες αποδείχνουν ότι όλο και περισσότεροι ευρωπαίοι αλλάζουν άποψη για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Και δεν έχουν άδικο: Ευρώπη σημαίνει αλληλεγγύη ανάμεσα στις χώρες της και όλο και πιο προχωρημένες, δημοκρατικές όμως ομοσπονδιακές δομές. Ενώ σήμερα έχουμε Μέρκελ, Όλι Ρεν και Μπαρόσο.

Το πολιτικό αυτό θέμα πρέπει να τεθεί ξεκινώντας από τους Ευρωβουλευτές. Έχουν θεσμικές δυνατότητες παρέμβασης. Το κουράγιο το έχουν ; Αν ναι, ας το αποδείξουν με ουσιαστικές κινήσεις. Ως τώρα θυμίζουν μάλλον τους από καθέδρας παρατηρητές των εξελίξεων και τους οργανωτές σεμιναρίων.-

ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΩΣΕΙ

Προτάσεις για την ανεργία και την ελάφρυνση των δανειακών υποχρεώσεων των νοικοκυριών

25/2/2013 , ethnos.gr

Την αλλαγή μέτρων που δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, όπως η υπερφορολόγηση, προτείνει η ΔΗΜΑΡ με αφορμή την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την οποία επισημαίνεται ότι δείχνει την απειλή της συνέχισης της ύφεσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δημόσια έσοδα και τη ζωή των πολιτών.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης

Την αλλαγή μέτρων που δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, όπως η υπερφορολόγηση, προτείνει η ΔΗΜΑΡ με αφορμή την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την οποία επισημαίνεται ότι δείχνει την απειλή της συνέχισης της ύφεσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δημόσια έσοδα και τη ζωή των πολιτών.
Η Αγ. Κωνσταντίνου, στο πλαίσιο της στρατηγικής που αποφασίστηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ζητά την προώθηση των μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στην οικονομία σε συνδυασμό με αναπτυξιακές πολιτικές που θα χρηματοδοτηθούν από κοινοτικά κονδύλια και διεκδικεί την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από την ΕΚΤ.
Στο πρώτο πλάνο των προτάσεων της ΔΗΜΑΡ έχουν τεθεί:
H αντιμετώπιση της ανεργίας. Εδώ και δύο μήνες η ΔΗΜΑΡ άνοιξε τη συζήτηση για την αντιμετώπιση της ανεργίας και κατέθεσε σχετική επερώτηση στη Βουλή, η οποία συζητείται σήμερα. Ο Φ. Κουβέλης πρόταξε την ανάγκη δημιουργίας ενός δικτύου κοινωνικής προστασίας των ευπαθών ομάδων, τονίζοντας ότι υπάρχουν 400.000 οικογένειες στη χώρα χωρίς κανένα εισόδημα οι οποίες μπορούν να πυροδοτήσουν κοινωνική έκρηξη.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ παρουσίασε στην τελευταία σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών την πρόταση του κόμματος για την αντιμετώπιση της ανεργίας, στην οποία περιλαμβάνεται η δημιουργία θέσεων κοινωφελούς εργασίας, προγράμματα επιδότησης της εργασίας, κατάρτισης και υποστήριξης της εκκίνησης επιχειρηματικής δραστηριότητας, με χρηματοδότηση από την ανακατανομή των πόρων του ΕΣΠΑ και την αξιοποίηση της εισφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η ΔΗΜΑΡ έχει ζητήσει να δοθεί προτεραιότητα σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως τα νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο, τους μακροχρόνια άνεργους προστάτες οικογενειών και τους άνεργους νοικοκυριών που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Η ελάφρυνση των νοικοκυριών από τις επιβαρύνσεις τραπεζικών δανείων: η μείωση των επιτοκίων και η διευκόλυνση της αποπληρωμής των δόσεων με ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που δεν θα υπερβαίνουν το 25% του συνολικού εισοδήματος της οικογένειας, αποτελούν τους βασικούς άξονες της πρότασης της ΔΗΜΑΡ.
Παράλληλα, προτείνεται να υπάρξει περίοδος χάριτος για τους άνεργους, ενώ ζητά περικοπή των δανείων ορίζοντας ένα «ταβάνι» κέρδους για τις τράπεζες, συνυπολογίζοντας όμως το διαμορφωμένο εισόδημα των νοικοκυριών με βάση τις περικοπές που έχουν υποστεί. Προτείνει και την παράταση της αναστολής πλειστηριασμών κατοικιών έως το 2016.
Οπως αναφέρουν στελέχη της Αγ. Κωνσταντίνου η πρόταση εξασφαλίζει μία βιώσιμη διαδικασία αποπληρωμής, ώστε τα νοικοκυριά να διατηρήσουν τις ιδιοκτησίες, οι τράπεζες να ξεφύγουν από τον κίνδυνο των κόκκινων δανείων και η οικονομία να ενισχυθεί μέσω της αύξησης της κατανάλωσης.
ΝΙΚΟΣ Β. ΤΣΙΤΣΑΣ

    Άσχετες με την πάταξη της φοροδιαφυγής οι κατασχέσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 24/02/2013 , Η ΑΥΓΗ

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

Το πραγματικό, πρόβλημα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, εκτός από την παραπλάνηση που γίνεται με το να παρουσιάζεται ως πάταξή της η προσπάθεια είσπραξης ληξιπρόθεσμων βεβαιωμένων φόρων, είναι η έλλειψη πραγματικής πολιτικής βούλησης από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις για τον ουσιαστικό και ενδελεχή έλεγχο μεγάλων επιχειρήσεων και πλούσιων ιδιωτών λόγω της διαπλοκής τους με τα δύο κόμματα εξουσίας

Στα μέσα Φεβρουαρίου ανακοινώθηκαν κατασχέσεις καταθέσεων ύψους 350 εκατ. ευρώ και ακινήτων, αυτοκινήτων κ.λπ. αξίας άνω του 1 δισ. ευρώ για ληξιπρόθεσμες οφειλές 7 δισ. ευρώ και διαφημίστηκαν ως πάταξη της φοροδιαφυγής. Τους προηγούμενους μήνες και πρόσφατα ανακοινώθηκαν συλλήψεις οφειλετών για ληξιπρόθεσμες οφειλές στο Δημόσιο. Και αυτές διαφημίστηκαν ως πάταξη της φοροδιαφυγής. Όλη αυτή η τυμπανοκρουσία δεν έχει καμιά σχέση με την πάταξη της φοροδιαφυγής, πέρα από το ότι θα περάσει πολύς χρόνος μέχρις ότου ορισμένες από τις κατασχέσεις ακινήτων κ.λπ. καταλήξουν σε εισροές στα δημόσια ταμεία.
Τι είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές; Πρόκειται για οριστικά βεβαιωμένους φόρους τους οποίους οι οφειλέτες δεν εξοφλούν. Οι λόγοι της μη εξόφλησης είναι πολλοί. Υπάρχουν, φυσικά, αρκετοί που έχουν τη δυνατότητα να τις εξοφλήσουν, αλλά δεν το κάνουν. Αυτοί πρέπει να αναγκαστούν να το πράξουν με όποιο τρόπο επιτρέπουν οι νόμοι και το Σύνταγμα. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι που δεν μπορούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους εξαιτίας πραγματικής αδυναμίας. Στην κατηγορία αυτή, όπως έχουν ομολογήσει τόσο η κυβέρνηση όσο και οι τρόικα, ανήκει η συντριπτική πλειονότητα των ληξιπρόθεσμων οφειλών ύψους άνω των 50 δισ. ευρώ, από τα οποία άνω των 10 δισ. είναι πρόσφατα. Έχει μάλιστα προταθεί να διαγραφούν όσα από αυτά δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να εισπραχτούν.


Άλλο οφειλή κι άλλο φοροδιαφυγή
Σε αντίθεση με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, φοροδιαφυγή είναι η ηθελημένη απόκρυψη φορολογητέου εισοδήματος κατά τη δήλωση και η μη απόδοση του φόρου που οφείλεται στις αρμόδιες κρατικές αρχές, δηλαδή φόροι που οφείλουν να καταβάλουν επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα, οι οποίοι δεν καταλήγουν στα δημόσια ταμεία. Τέτοιοι είναι:
α) Φόροι που εισπράττονται από επιχειρήσεις ή ελεύθερους επαγγελματίες (π.χ. ΦΠΑ, φόρος μισθωτών υπηρεσιών, παρακρατήσεις φόρων κ.λπ.) και δεν αποδίδονται στο κράτος.
β) Φόροι που δεν εισπράττονται με συμπαιγνία πωλητών και αγοραστών προκειμένου ο μεν αγοραστής να πληρώσει μικρότερη τιμή, ο δε πωλητής να μην εμφανίσει καν τη συναλλαγή.
γ) Φόροι σε πραγματοποιηθέντα κέρδη τα οποία με διάφορους τρόπους οι επιχειρήσεις αποκρύπτουν και αντί για τα πραγματικά εμφανίζουν μειωμένα κέρδη ή ακόμα και ζημίες.
δ) Φόροι σε «μαύρα» εισοδήματα φυσικών προσώπων που δεν δηλώνονται («φακελάκια», παροχή υπηρεσιών χωρίς αποδείξεις, δεύτερη ή τρίτη εργασία κ.λπ.).
ε) Φόροι που έπρεπε να πληρώσουν όσοι έχουν εισοδήματα αλλά δεν υποβάλουν φορολογική δήλωση.
Οι εξελίξεις στην πληροφορική παρέχουν τεράστιες δυνατότητες πάταξης της φοροδιαφυγής. Παρ’ όλο ότι οι δυνατότητες αυτές υπάρχουν εδώ και πάνω από 15 χρόνια, μόλις πρόσφατα άρχισαν να αξιοποιούνται με περιορισμένης έκτασης διασταυρώσεις, όταν πριν από 30 χρόνια, με τις πολύ μικρές δυνατότητες που υπήρχαν με τους τότε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, χάρη στα αρχεία της ΔΕΗ, εντοπίστηκαν μεγάλοι φοροφυγάδες στη διάρκεια των 8 μηνών που είχα την τιμή να υπηρετήσω ως υπουργός Οικονομικών (Νοέμβριος 1981-Ιούνιος 1982).

Ανυπαρξία ελέγχων
Σήμερα από το μεγάλο πλήθος περιπτώσεων φοροδιαφυγής και από τις πολλές και διαφορετικές μεθόδους φοροδιαφυγής, μόνο ορισμένες έχουν εντοπιστεί και τα εισπραχθέντα ποσά από αυτές είναι ελάχιστα. Κανείς έλεγχος δεν γινόταν σε δηλώσεις φυσικών προσώπων που ξεπερνούν τα 5.500.000 κάθε χρόνο, καθώς και για μη δηλωθέντα εισοδήματα από off-shore εταιρείες. Μόλις τώρα γίνεται έλεγχος, αλλά μόνο εκείνων που έχουν βγάλει χρήματα στο εξωτερικό για το αν και κατά πόσο τα χρήματα αυτά προέρχονται από εισοδήματα που έχουν φορολογηθεί. Λέγεται επίσης ότι θα γίνει έλεγχος ενός ασήμαντου αριθμού φυσικών προσώπων.
Εκτός από τα φυσικά πρόσωπα υπάρχουν και γνωστοί θύλακες φοροδιαφυγής, και ιδιαίτερα μεγάλης φοροδιαφυγής. Υπάρχουν π.χ. οι υπερτιμολογήσεις και υποτιμολογήσεις, με τις οποίες εκείνοι που τις χρησιμοποιούν αποκρύπτουν τα πραγματικά κέρδη τους. Και αυτές γίνονται τόσο στις εισαγωγές -εξαγωγές όσο και στην παροχή υπηρεσιών (π.χ. στον τουρισμό). Στις περιπτώσεις αυτές κρατούνται διπλά βιβλία (ή σήμερα διπλά ηλεκτρονικά αρχεία). Και σ’ αυτόν τον τομέα ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει.
Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει και πλείστες άλλες περιπτώσεις. Το πραγματικό, όμως, πρόβλημα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, εκτός από την παραπλάνηση που γίνεται με το να παρουσιάζεται ως πάταξή της η προσπάθεια είσπραξης ληξιπρόθεσμων βεβαιωμένων φόρων, είναι η έλλειψη πραγματικής πολιτικής βούλησης από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις για τον ουσιαστικό και ενδελεχή έλεγχο μεγάλων επιχειρήσεων και πλούσιων ιδιωτών λόγω της διαπλοκής τους με τα δύο κόμματα εξουσίας. Τα μεμονωμένα περιστατικά που έχουν ανακοινωθεί πρόσφατα, αποτελούν «προπέτασμα» καπνού για την κάλυψη όλων των υπολοίπων.
Τα όσα προαναφέρθηκαν για τη φοροδιαφυγή, ισχύουν και για την εισφοροδιαφυγή, η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο άλυτο πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων, τα αποθεματικά των οποίων λεηλατήθηκαν και πρόσφατα με το «κούρεμα» που έκανε η κυβέρνηση στα ομόλογα που είχαν αγοράσει τα ταμεία αυτά από το κράτος. Τα αποθεματικά αυτά είχαν και στο παρελθόν λεηλατηθεί από την εκμετάλλευση του κράτους, ενώ ελάχιστοι έλεγχοι γίνονται για την ανασφάλιστη εργασία και δεν έχει προχωρήσει η μηχανοργάνωση που θα βοηθούσε τους ελέγχους για την πάταξη της εισφοροδιαφυγής.

Το πολιτικό κόστος
Πριν από το 2009, αν υπήρχε πολιτική βούληση, η πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, θα ήταν ευκολότερη απ’ ό,τι είναι σήμερα. Η πολυετής και συνεχιζόμενη, όμως, ύφεση της ελληνικής οικονομίας, η εκτίναξη του αριθμού των ανέργων σε 1.350.000 και το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων καθιστά πολύ πιο δύσκολο το έργο αυτό, πέρα από το γεγονός ότι έχουν εφευρεθεί και νέοι τρόποι φοροδιαφυγής.
Τα ποσά της φοροδιαφυγής σε ευρώ σήμερα ίσως είναι λιγότερα απ’ ό,τι πριν από την κρίση. Ως ποσοστό, όμως, του ΑΕΠ είναι πολύ μεγαλύτερα. Με δεδομένο ότι και το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, με βάση τη συνθήκη του Μάαστριχτ, εξετάζονται ως ποσοστά του ΑΕΠ, είναι σαφές ότι σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει πραγματική προσπάθεια, πάταξης της φοροδιαφυγής με όλους τους σύγχρονους τρόπους και αξιοποίηση των ολοένα και μεγαλύτερων δυνατοτήτων που παρέχουν τα σύγχρονα συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ταυτόχρονα απαιτείται αναδιοργάνωση των ελεγκτικών υπηρεσιών και αυστηρή τιμωρία των ελεγκτών που παρανομούν.
Η προσπάθεια πραγματικής πάταξης της φοροδιαφυγής πρέπει να αρχίσει από τους ευάριθμους μεγάλους φοροφυγάδες και να επεκταθεί σε κλάδους στους οποίους οργιάζει η φοροδιαφυγή, ανεξάρτητα από το πολιτικό κόστος για την όποια κυβέρνηση. Αν αυτό δεν γίνει, είναι αδύνατο να τεθεί τέρμα στην ύφεση και στην εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας, την οποία έχουν προκαλέσει τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση κατ’ εντολή των δανειστών μας.
*Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

Διεθνείς εικονοπλήκτες Του Παντελή Μπουκάλα, kathimerini.gr Πάνω που πάμε να το ψευτοπιστέψουμε πως «η εικόνα της χώρας διεθνώς έχει αποκατασταθεί», έρχεται ένας άνθρωπος με κύρος και πληροφορεί το ευρωπαϊκό κοινό (μαζί του κι εμάς) ότι «στην Αθήνα ο κόσμος καίει έπιπλα για να ζεσταθεί». Και ότι, κατόπιν αυτού, «η αθηναϊκή ατμοσφαιρική ρύπανση θυμίζει τη ρύπανση του Λονδίνου έξι δεκαετίες πριν». Στην Ιταλία ακούστηκαν όλα αυτά. Για τις ανάγκες του προεκλογικού αγώνα. Μόνο που δεν ειπώθηκαν από κάποιο μπαλκόνι εθιμικής υπερβολής και φραστικών ακροτήτων, αλλά σε τηλεοπτικό στούντιο, σε «ήρεμη συζήτηση». Και δεν τα είπε ο σαχλοθεατρίνος Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που ο παλιμπαιδιστικός σεξιστικός παροξυσμός του οργανώνεται γύρω από τη μοναδική ιδεολογική του σταθερά, το πρωτόγονο μίσος του για οποιαδήποτε εκδοχή Αριστεράς. Τα είπε ένας «σοβαρός τεχνοκράτης, ένας μετρημένος μη πολιτικός»: ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μάριο Μόντι. Για να δείξει από τι έσωσε την Ιταλία η ευεργετική εξουσία του... Δεν έτυχε, πάντως, ν’ ακούσω κάποια διαμαρτυρία από την επίσημη Ελλάδα γι’ αυτό το απρόκλητο «πλήγμα στην εικόνα της χώρας μας». Ισως επειδή ο κ. Μόντι δεν είναι απεργός λιμενεργάτης, αγρότης στην εθνική, άνθρωπος με ειδικές ανάγκες διαμαρτυρόμενος στο Μαξίμου κ.ο.κ.· δεν ανήκει, δηλαδή, στις συνήθεις ομάδες εικονοπληκτών. Η ίδια αλαλία, ωστόσο, παρατηρήθηκε και όταν ο εντέλει ηττηθείς κ. Μιτ Ρόμνεϊ ελεεινολογούσε την Ελλάδα τρις ημερησίως, σαν να ακολουθούσε φαρμακευτική αγωγή. Είναι πιο εύκολο φαίνεται να καταγγέλλεις για λαϊκισμό τους εσωτερικούς αντιπάλους σου παρά τους εξωτερικούς συνοδοιπόρους σου. Ζορισμένοι είμαστε. Και δεν το κρύβουμε. Αλλά ούτε τα έπιπλά μας (ή τα βιβλία μας) καίμε μαζικώς για να ζεσταθούμε ούτε η ρύπανση έχει τα γνωρίσματα του μόνιμου λονδρέζικου σμογκ. Μερικοί, οι πιο ζορισμένοι και πιο απροστάτευτοι, έκαψαν όντως και φθαρμένα έπιπλα που τα βρήκαν πεταμένα στα σκουπίδια, όχι τα δικά τους, όσο φτωχά ή παλιά κι αν είναι. Μόνο που το «μερικοί» δεν είναι «ο κόσμος», προς το παρόν τουλάχιστον. Δικαιούνται, ωστόσο, οι ξένοι ηγέτες να μην ξέρουν πώς ακριβώς ζουν οι Ελληνες. Περίπου το ίδιο ισχύει και για τη δική μας ηγεσία. Απλώς αυτή εικάζει ότι καίμε τα έπιπλά μας από γενικευμένο νεοπλουτισμό. Για να πάρουμε καινούργια· φιρμάτα.

Κικίλιας: Ούτε ένας εργαζόμενος σε 450.000 οικογένειες! 23/02/2013 - 10:56 , epikaira.gr Τι πρότεινε ο πρόεδρος του ΟΑΕΔ, Ηλίας Κικίλιας και τι είπε για την εισφορά αλληλεγγύης...

«Σε 450.000 οικογένειες δεν δουλεύει ούτε ένας εργαζόμενος και στις οικογένειες αυτές ζουν 1,3 εκατ. άνθρωποι» δήλωσε ο διοικητής του ΟΑΕΔ Ηλίας Κικίλιας. «Ό,τι διαθέσιμοι πόροι υπάρχουν – κυρίως από το ΕΣΠΑ - θα πρέπει να διατεθούν με βάση την ανάγκη στις οικογένειες των ανέργων και όχι την ηλικία. Η πρόταση του ΟΑΕΔ, αλλά και των κοινωνικών εταίρων, είναι οι πόροι αυτοί να κατευθυνθούν στις οικογένειες που δεν έχουν κανένα εργαζόμενο» , σημείωσε στον Σκαϊ ο πρόεδρος του ΟΑΕΔ. Ο κ. Κικίλιας τόνισε ότι από τους 800.000 ανέργους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ επιδοτούνται 280.000. Τις επόμενες ημέρες το υπουργείο Εργασίας θα δημοσιοποιήσει την απόφαση για το πού θα διατίθεται η εισφορά των εργαζομένων για την ανεργία, ανέφερε επίσης ο διοικητής του ΟΑΕΔ, μετά το σάλο που ξέσπασε από την αποκάλυψη ότι από την ειδική εισφορά αλληλεγγύης, ούτε ένα ευρώ από την εισφορά δεν έχει φτάσει στον Οργανισμό για την καταπολέμηση της ανεργίας. Στο μεταξύ, μέσα στο Σαββατοκύριακο θα υπογραφεί η υπουργική απόφαση για επιχορήγηση επιδόματος ανεργίας σε ελεύθερους επαγγελματίες που έκαναν διακοπή επαγγέλματος. Ο αριθμός των δικαιούχων θα είναι χαμηλότερος των 5.000, λόγω των αυστηρών κριτηρίων που έχουν τεθεί απο το υπουργείο Εργασίας.

Επίκαιρη επερώτηση της ΔΗΜΑΡ για την ανεργία
22/2/2013 12:28:53 μμ, real.gr

Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως τα νοικοκυριά χωρίς κανένα εργαζόμενο, οι μακροχρόνια άνεργοι προστάτες οικογενειών και οι άνεργοι νοικοκυριών που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Η ΔΗΜΑΡ κατέθεσε επίκαιρη επερώτηση για την ανεργία. Η δημιουργία θέσεων εργασίας συνδέεται ευθέως με την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να υπάρξουν κατεπειγόντως παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας με στόχο την υποστήριξη των ανέργων.

Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως τα νοικοκυριά χωρίς κανένα εργαζόμενο, οι μακροχρόνια άνεργοι προστάτες οικογενειών και οι άνεργοι νοικοκυριών που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Οι δράσεις πρέπει να αφορούν σε δημιουργία θέσεων κοινωφελούς εργασίας, επιδότησης της εργασίας, κατάρτισης και υποστήριξης της εκκίνησης επιχειρηματικής δραστηριότητας. Η χρηματοδότηση αυτών των προγραμμάτων πρέπει να γίνει με αναπροσανατολισμό των πόρων του ΕΣΠΑ και αξιοποίηση της εισφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης. 

ανακοίνωση του “Αριστερού Δικτύου”

22 Feb, 2013 , ipyxida.gr

H εκδήλωση που οργανώνεται στο POLIS KAFE την Παρασκευή 22/2/2013 από τον Οδυσσέα Βουδούρη δεν αφορά το Αριστερό Δίκτυο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Παρά ταύτα του ευχόμαστε καλή επιτυχία.
Στη συνάντηση μελών της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ, στις 8/2/2013, που αποφασίστηκε το πλαίσιο της πρότασης του Αριστερού Δικτύου προς την Κ.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς ουδεμία αναφορά έγινε για εκδήλωση.
Το Αριστερό Δίκτυο της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι ρεύμα ιδεών στα πλαίσια του κόμματος και φιλοδοξούμε να λειτουργήσει ως χώρος προβληματισμού και παραγωγής ιδεών και προτάσεων.

21/2/2013

   Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για την ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα.

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου 2013 09:50

Η ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα με αξιολόγηση και αναβάθμιση  των δομών   και των λειτουργιών είναι αναγκαία συνθήκη για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το  σχέδιο της κινητικότητας του προσωπικού που προωθείται  από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης διασφαλίζει την ορθολογική κατανομή του προσωπικού,  και για αυτό πρέπει να στηριχθεί από όλους. Αυτή η διαδικασία πρέπει να συνοδευτεί με την απομάκρυνση όλων των επίορκων, όσων εισήχθησαν στο δημόσιο με πλαστά δικαιολογητικά και όσων συστηματικά απέχουν από την εργασία. 

Εξορύξεις χρυσού: να σκεφτούμε υπεύθυνα για το μέλλον

Του ΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΥ* www.chrysogelos.gr , 21/2/2013 , ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Οι κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες από τις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική, τα κολοσσιαία ζητήματα που προκύπτουν από το χειρισμό της υπόθεσης από την πολιτική εξουσία, οι κινητοποιήσεις και οι τεκμηριωμένες θέσεις των κατοίκων της περιοχής, δυστυχώς ελάχιστα έχουν τεθεί στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης.

Ετσι, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς την ουσία της υπόθεσης και ταυτόχρονα εύκολο να καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα, μαθαίνοντας τα νέα για την πρόσφατη επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Μιας επίθεσης που είναι καταδικαστέα, περίεργη και αποπροσανατολίζει τη συζήτηση, δυσφημεί τους πολύχρονους αγώνες των κατοίκων. Δεν πρέπει να επιτραπεί η αξιοποίηση αυτής της ενέργειας για ποινικοποίηση όσων έχουν αγωνιστεί δημόσια και μαζί με τους κατοίκους για την αποτροπή της επένδυσης.
Τι συμβαίνει στη Χαλκιδική; Η Ελλάδα μεταβίβασε το 2004 σε μια εταιρεία χρυσού, με ευτελές αντίτιμο 11.000.000 ευρώ, μία μεταλλευτική περιοχή 317.000 στρεμμάτων, που είναι κυρίως δάσος και περιέχει τη μεγαλύτερη υδροφορία της Χαλκιδικής. Μετά από αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων και διαφόρων αγοραπωλησιών, η χρηματιστηριακή αξία αυτής της αρχικής επένδυσης πολλαπλασιάστηκε χωρίς η Χαλκιδική ή η Ελλάδα να ωφεληθούν οικονομικά, και χωρίς νέα εξόρυξη. Το 2011, μετά από έναν κατ' επίφαση διάλογο, εκδόθηκε από το ΥΠΕΚΑ η άδεια έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για νέα έργα εξόρυξης χρυσού στην περιοχή, με την οποία διαφωνούμε ριζικά.
Θα ρωτήσει κάποιος: την εποχή της κρίσης, δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα όποια πολύτιμα μέταλλα έχει η χώρα; Οχι αν δεν ωφελείται η χώρα, όχι αν καταστρέφεται το μέλλον ενός τόπου για τις επόμενες γενιές.
Η συγκεκριμένη περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη, με σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες, όπως παραγωγή μελιού, ελιάς, κηπευτικών, αλιευμάτων, ενώ η Χαλκιδική είναι ο τρίτος τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα. Ο αριθμός εργαζομένων στα μεταλλεία δεν θα αναπληρώσει τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν από υπαρκτούς σήμερα τομείς της τοπικής οικονομίας. Πορίσματα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Τεχνικό Επιμελητήριο Κεντρικής Μακεδονίας, τη Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης, εκτιμούν ότι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, στα φυτά, στα ζώα και τη ζωή των κατοίκων θα είναι μη αναστρέψιμες. Μερικοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εξορύξεις αυτές, που παράγουν έναν τόνο αποβλήτων για κάθε μισό γραμμάριο χρυσού, θα αποφέρουν σημαντικά ποσά για τη χώρα. Ομως είναι γνωστό ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει έσοδα από μεταλλευτικά δικαιώματα. Εύλογα η τοπική κοινωνία πιστεύει ότι οι ζημιές από την επένδυση θα πλήξουν πολλαπλάσια τον τόπο, από τα όποια αναμενόμενα οικονομικά οφέλη.
Το θέμα δεν αφορά μόνο τη Χαλκιδική, καθώς παρόμοιες επενδύσεις σχεδιάζονται στη Θράκη και στο Κιλκίς. Ως κοινωνία, μπορούμε να επιλέξουμε να συνδεθούμε με πιο καινοτόμες πολιτικές, όχι με αυτές που μας οδήγησαν στην κρίση. Αν όχι χρυσός, όμως, τι; Είναι κατανοητή η αγωνία όσων κατοίκων έχουν απογοητευτεί μη βλέποντας εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης και αναγκάζονται να υποστηρίξουν το σχέδιο εξορύξεων, αν και καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι καταστροφικό για την περιοχή τους. Οι λύσεις όμως στα προβλήματα θα προέλθουν από τη συνεργασία των τοπικών φορέων, πίεση στη διοίκηση και πρωτοβουλίες από τα κάτω, που αξιοποιούν επιτυχημένα ευρωπαϊκά παραδείγματα.
Ενα επιτυχημένο παράδειγμα, μια πραγματικά βιώσιμη, εναλλακτική λύση απέναντι στην πρωτογενή εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων, είναι η βελγική εταιρεία Umicore. Επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση μετάλλων, εξάγοντας μέταλλα όπως ο χρυσός, από το βουνό των πεταμένων τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων, που παράγουν οι Ευρωπαίοι καταναλωτές κάθε χρόνο. Απασχολεί 14.572 άτομα και το 2011 μόνο είχε τζίρο 14.5 δισ. ευρώ, ποσό συγκρίσιμο με την εκτιμώμενη αξία όλου του χρυσού της Χαλκιδικής.
Οι Πράσινοι υποστηρίζουμε ένα νέο μοντέλο βιομηχανικής πολιτικής, το οποίο ελαχιστοποιεί τις εξορύξεις πρώτων υλών που δεν είναι ανανεώσιμες. Ηδη σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει πρωτοβουλία για αποτελεσματική χρήση των πρώτων υλών, στην οποία συμμετέχουν επίτροποι, Πράσινοι ευρωβουλευτές, εκπρόσωποι εταιρειών, περιβαλλοντικών οργανώσεων και συνδικάτων. Λύσεις δίκαιες υπάρχουν, χρειάζεται πολιτική βούληση και υποστήριξη πρωτοβουλιών από τα κάτω.
* ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων/ ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο